ΜΑΘΗΤΗΣ
Αυτός που διδάσκεται ή μαθαίνει. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται μαθητής (λιμμούδ) αναφέρεται κατά βάση σε κάποιον ο οποίος μαθαίνει, διδάσκεται ή εκπαιδεύεται. (Παράβαλε Ησ 8:16, υποσ.) Η συγγενική λέξη μαλμάδ σημαίνει «βούκεντρο», εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούσαν για να εκπαιδεύουν τα βοοειδή. (Κρ 3:31· παράβαλε Ωσ 10:11.) Η λέξη μαθητής του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου υποδηλώνει πρωτίστως κάποιον που στρέφει τη διάνοιά του σε κάτι.
Στις Ελληνικές Γραφές γίνεται λόγος για μαθητές του Ιησού, του Ιωάννη του Βαφτιστή, των Φαρισαίων και του Μωυσή. (Ματ 9:14· Λου 5:33· Ιωα 9:28) Οι πρώτοι μαθητές του Ιησού προήλθαν από τις τάξεις των μαθητών του Ιωάννη. (Ιωα 1:35-42) Οι 12 που εκλέχθηκαν για να είναι απόστολοι αποκαλούνται «μαθητές» στα εδάφια Ματθαίος 10:1 και 11:1. Κατά ευρεία έννοια, η λέξη «μαθητής» εφαρμοζόταν σε όσους πίστευαν στη διδασκαλία του Ιησού, και μάλιστα ένας τουλάχιστον από αυτούς ήταν κρυφός μαθητής. (Λου 6:17· Ιωα 19:38) Ωστόσο, στις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, αυτή η λέξη εφαρμόζεται συνήθως στην ομάδα των στενών ακολούθων του Ιησού οι οποίοι ταξίδευαν μαζί του στις περιοδείες κηρύγματος που έκανε και οι οποίοι διδάσκονταν και καθοδηγούνταν από αυτόν. Ο όρος εφαρμόζεται κυρίως σε όλους εκείνους που, όχι μόνο πιστεύουν στις διδασκαλίες του Χριστού, αλλά και τις ακολουθούν πιστά. Αυτοί πρέπει να διδαχτούν «να τηρούν όλα όσα» παραγγέλλει ο Ιησούς.—Ματ 28:19, 20.
Ο σκοπός για τον οποίο δίδασκε ο Ιησούς τους μαθητές του ήταν να τους κάνει κήρυκες και δασκάλους των καλών νέων της Βασιλείας, όπως ήταν και ο ίδιος. «Ο μαθητής δεν είναι υπεράνω του δασκάλου του, αλλά όποιος είναι τέλεια διδαγμένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του», είπε ο Ιησούς. (Λου 6:40) Η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας του Χριστού αποδείχτηκε από ό,τι ακολούθησε κατόπιν. Οι μαθητές του συνέχισαν το έργο που τους είχε διδάξει και, προτού τελειώσει ο πρώτος αιώνας, είχαν κάνει μαθητές σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην Ασία, στην Ευρώπη και στην Αφρική. Αυτό ήταν το κύριο έργο τους, σύμφωνα με την εντολή του Ιησού Χριστού που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20.
Το ότι οι Χριστιανοί υπόκεινται μέχρι σήμερα στην υποχρέωση να κάνουν μαθητές από τα έθνη καθίσταται σαφές από τα τελικά λόγια της εντολής του Ιησού: «Και εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Οι Χριστιανοί δεν κάνουν μαθητές για τον εαυτό τους, καθώς οι διδασκόμενοι είναι στην πραγματικότητα μαθητές του Ιησού Χριστού, διότι δεν τηρούν τις διδασκαλίες ανθρώπων, αλλά του Χριστού. Γι’ αυτόν το λόγο οι μαθητές ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί. (Πρ 11:26) Παρόμοια, και ο προφήτης Ησαΐας είχε μαθητές, αλλά όχι για τον εαυτό του. Οι μαθητές του Ησαΐα γνώριζαν το νόμο του Ιεχωβά, και τη μαρτυρία του νόμου την είχαν κάνει κτήμα τους.—Ησ 8:16.
Το να είναι κανείς μαθητής του Ιησού σημαίνει ότι δεν επιλέγει μια άνετη πορεία ζωής. Ο Ιησούς δεν ευαρέστησε τον εαυτό του, αλλά ακολούθησε έναν δρόμο στον οποίο θα είχε να αντιμετωπίσει τη μέγιστη δυνατή αντίσταση από τον Διάβολο και τα όργανά του. (Ρω 15:3) Είπε πως οι μαθητές του πρέπει να τον αγαπούν περισσότερο και από τους στενότερους συγγενείς τους στη γη, μάλιστα δε περισσότερο και από τις ίδιες τους τις ψυχές, ότι πρέπει να αγαπούν τους άλλους Χριστιανούς μαθητές και να καρποφορούν πνευματικά. Όποιος θέλει να είναι μαθητής του Ιησού πρέπει να σηκώνει το ξύλο του βασανισμού του και να ακολουθεί το δρόμο που χάραξε ο Χριστός. Κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει να “αποχαιρετήσει όλα τα υπάρχοντά του”, αλλά θα λάβει πολύ περισσότερα πολύτιμα πράγματα τώρα, με διωγμούς, και στο μέλλον αιώνια ζωή.—Λου 14:26, 27, 33· Ιωα 13:35· 15:8· Μαρ 10:29, 30· βλέπε ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.