ΚΛΑΔΙ, ΒΛΑΣΤΟΣ

Η λέξη «κλαδί» («κλάδος») αναφέρεται σε μια από τις επιμέρους υποδιαιρέσεις ενός συνόλου, όπως ενός δέντρου, ενός ποταμού ή μιας οικογένειας. Στην Αγία Γραφή, αρκετές εβραϊκές και ελληνικές λέξεις μεταφράζονται κατά περίπτωση «κλαδί», «βλαστός», «κληματόβεργα», «βλαστάρι», «κλωνάρι», «κλαρί», «κλαδάκι» και «κορυφή» (δέντρου). Τα κλαδιά των δέντρων χρησιμοποιούνταν στη λατρεία του Ισραήλ. Στη Γιορτή των Σκηνών, που λάβαινε χώρα τον έβδομο μήνα—τον Εθανίμ ή Τισρί—κλαδιά διαφόρων δέντρων, όπως κλαδιά φοίνικα, ελιάς, μυρτιάς και λεύκας, χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή σκηνών στις οποίες κατοικούσε ο λαός κατά τη διάρκεια της γιορτής.—Λευ 23:40· Νε 8:15.

Όταν ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ στις 9 Νισάν του 33 Κ.Χ., το πλήθος που είχε πάει εκεί για το Πάσχα και τη Γιορτή των Άζυμων Άρτων τον προϋπάντησε κουνώντας φοινικόκλαδα και χαιρετίζοντάς τον ως τον βασιλιά του Ισραήλ. (Ιωα 12:12, 13) Παρόμοια, το «μεγάλο πλήθος» του οράματος του Ιωάννη στο 7ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης παρουσιάζεται να κουνάει φοινικόκλαδα, καθώς αποδίδει τη σωτηρία του στον Θεό, ο οποίος βρίσκεται στο θρόνο, και στο Αρνί.—Απ 7:9, 10.

Μεταφορική Χρήση. Ο Ιησούς ανατράφηκε στην κωμόπολη Ναζαρέτ, το όνομα της οποίας πιθανότατα σημαίνει «Πόλη Βλαστού». Ο απόστολος Ματθαίος επισημαίνει πως το γεγονός ότι ο Ιησούς αποκαλούνταν Ναζωραίος (προφανώς από την εβραϊκή λέξη νέτσερ, «βλαστός») αποτελούσε εκπλήρωση προφητείας, υπονοώντας την προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 11:1.—Ματ 2:23.

Ο απόστολος Παύλος παρομοιάζει όσους γίνονται μέρος του σπέρματος του Αβραάμ και προορίζονται για την ουράνια Βασιλεία με κλαδιά σε ένα συμβολικό ελαιόδεντρο. Κλαδιά αγριελιάς (Εθνικοί) μπολιάστηκαν για να αντικαταστήσουν τα “κομμένα” φυσικά κλαδιά (τους Ιουδαίους) εφόσον μόνο λίγοι από εκείνους δέχτηκαν τον Χριστό, ενώ οι περισσότεροι τον απέρριψαν. Με αυτόν τον τρόπο συμπληρώθηκε ο πλήρης αριθμός που είχε καθορίσει ο Θεός, τον οποίο τελικά απαρτίζουν Ιουδαίοι και Εθνικοί.—Ρω 11:17-24.

Οι λέξεις «κλωνάρι», «βλαστάρι» ή «κλαρί» και οι προαναφερόμενοι συναφείς τους όροι χρησιμοποιούνται στις Γραφές για να υποδηλώσουν έναν γιο ή ένα παιδί, δηλαδή έναν απόγονο. Στις ευλογίες που απευθύνει ο Ιακώβ στους γιους του αποκαλεί τον Ιωσήφ «κλωνάρι» (εβρ., μπεν, «γιος»). (Γε 49:22, υποσ.) Η καταστροφή που δεν αφήνει ούτε ρίζα ούτε κλαρί συμβολίζει είτε την εξάλειψη της οικογένειας ή όλων όσων ανήκουν σε ένα ορισμένο είδος είτε την πλήρη καταστροφή από την οποία δεν υπάρχει δυνατότητα αναβίωσης.—Μαλ 4:1· παράβαλε Ησ 5:24· Ωσ 9:16.

Ο Ιησούς Χριστός ορίζεται προφητικά στις Εβραϊκές Γραφές ως ο υπηρέτης του Ιεχωβά, “ο Βλαστός” (Le, ΜΝΚ, ΒΑΜ, ΛΧ) ή «το Κλαδί» (KJ, AT), «το Βλαστάρι» (Ro). (Ζαχ 3:8) Στα εδάφια Ζαχαρίας 6:12, 13, «ο άνθρωπος του οποίου το όνομα είναι Βλαστός» περιγράφεται να χτίζει το ναό του Ιεχωβά και να κάθεται ως ιερέας στο θρόνο του. Αυτό δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε κανέναν άλλον παρά στον Ιησού Χριστό, εφόσον μόνο αυτός θα μπορούσε να κατέχει το αξίωμα του Βασιλιά και Ιερέα στη διευθέτηση του Θεού. Σχετικά με τον Ιησού Χριστό δίνεται η υπόσχεση ότι θα εγερθεί ως δίκαιος “βλαστός” στον Δαβίδ. Αυτός θα εκτελέσει δικαιοσύνη και κρίση. (Ιερ 23:5· 33:15· παράβαλε Ησ 53:2· Απ 22:16.) Αποκαλείται επίσης κλαδάκι και βλαστός του Ιεσσαί, του πατέρα του Δαβίδ.—Ησ 11:1.

Το τέλος που θα είχε η δυναστεία των βασιλιάδων της Βαβυλώνας εξεικονίστηκε από την παρομοίωσή της με «απεχθή βλαστό», ο οποίος πετιέται και είναι ανάξιος ταφής.—Ησ 14:19.

Όπως ακριβώς ο Ιεχωβά ο Δημιουργός κάνει τα φυτά και τα δέντρα να βλαστάνουν και να αναπτύσσονται, έτσι και οι λέξεις «βλαστός», «κλαρί» και άλλοι παρόμοιοι όροι συνδέονται με την ευημερία, την αύξηση και τις ευλογίες που δίνει ο Ιεχωβά. (Ησ 4:2· 60:21, 22· Ιωβ 29:19) Ο ίδιος έχει υποσχεθεί ότι «σαν φύλλωμα [«κλαδί», KJ· «πράσινο φύλλο», RS, ΛΧ] θα ανθούν οι δίκαιοι».—Παρ 11:28.