Η Αλήθεια Διαποτίζει το Χωριό με τα Πολλά Νερά

ΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ! Μια γη που φημίζεται για τα πολλά νερά της είναι διψασμένη! Μια περιοχή με πολλά νερά είναι ξερή και κουρασμένη! Πρόκειται για μια δίψα που μπορεί να σβήσει μόνο με τα νερά της αλήθειας του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Είναι η ιστορία της Ράμπε, ενός μικρού χωριού 2.200 κατοίκων, που βρίσκεται χωμένο ανάμεσα στα βουνά του βόρειου Λίβανου, περίπου 130 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.

Το όνομα Ράμπε σημαίνει στα αραβικά «ευρύχωρο μέρος», και προέρχεται από μια σημιτική ρίζα που σημαίνει «εκτενής, απλωμένος». Και πράγματι, το χωριό απλώνεται πάνω σε δυο μεγάλους λόφους, περίπου 600 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης, μπορεί κανείς να δει χιόνι ψηλά στα βουνά προς την ανατολή, πράγμα που προσθέτει μια νότα μεγαλοπρέπειας. Αλλά, προπαντός, η Ράμπε είναι ένα χωριό με πολλά νερά. Υπάρχουν 360 πηγές, μεγάλες και μικρές, στην περιοχή, οι οποίες παρέχουν πολύτιμο νερό στα εύφορα χωράφια με το σιτάρι, τις βερικοκιές, τις αχλαδιές, τις ροδακινιές και τα αμπέλια στις γύρω κοιλάδες.

Το Παρελθόν και το Μέλλον Συναντιούνται στη Ράμπε

Από πολλές απόψεις τα πράγματα στη Ράμπε έχουν παραμείνει βασικά τα ίδια από τους Βιβλικούς χρόνους. Τα σπίτια στο χωριό είναι κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Οι στενοί, γεμάτοι στροφές δρόμοι σφύζουν από κίνηση—από γαϊδούρια και αγελάδες. Αν και υπάρχουν μερικά αυτοκίνητα, εδώ προτεραιότητα έχουν τα ζώα. Πολύ συχνά οι ιδιοκτήτες τους τα φορτώνουν με διάφορα πράγματα στο χωράφι και τα στέλνουν στο σπίτι μόνα τους. Αυτά ακολουθούν τους στενούς δρόμους, περνώντας από δύσβατα σημεία, και επιστρέφουν στο σπίτι τους. Μήπως είχε κάτι παρόμοιο ο Ησαΐας στο μυαλό του όταν είπε: «Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού και ο όνος την φάτνην του κυρίου αυτού»;—Ησαΐας 1:3.

Η Ράμπε είναι επίσης τόπος στον οποίο υπάρχουν αντιθέσεις. Εδώ θα βρείτε απόφοιτους πανεπιστημίου καθώς επίσης και απλούς αγρότες οι οποίοι δεν έχουν πάει ποτέ σε κάποια πόλη. Υπάρχουν βίλες που περιβάλλονται από κήπους, και υπάρχουν και μικρές καλύβες στις οποίες τριγυρνούν ελεύθερα κατοικίδια ζώα. Ηλεκτρικές συσκευές υπάρχουν σχεδόν σε κάθε σπίτι, αλλά ο ηλεκτρισμός δεν είναι πάντοτε διαθέσιμος. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος πολλά σπίτια έχουν γεννήτριες. Οι κεντρικοί δρόμοι του χωριού είναι ασφαλτοστρωμένοι, αν και τα περισσότερα δρομάκια που οδηγούν στα χωράφια είναι άστρωτα και τραχιά. Έτσι, τα μόνα μέσα για να μεταφέρει κανείς τα προϊόντα από τα χωράφια είναι τα ζώα. Μπορεί ακόμα να δείτε ένα γαϊδούρι να μεταφέρει μια ηλεκτρική γεννήτρια στο χωράφι για να τεθούν σε κίνηση οι μηχανές που υπάρχουν στο αγρόκτημα και οι οποίες χρησιμοποιούνται παράλληλα με τα υποζύγια στα χωράφια.

Παρόμοια, η ζωή στο χωριό δεν έχει αλλάξει πάρα πολύ. Αν μείνετε τη νύχτα στο χωριό, μπορεί να ξυπνήσετε από τους κόκορες που λαλούν στις δύο ή τρεις το πρωί. Η καθημερινή ρουτίνα αρχίζει νωρίς, έτσι μην εκπλαγείτε αν ακούσετε ανθρώπους να θορυβούν καθώς φωνάζουν ο ένας τον άλλον μέσα στο σκοτάδι ενώ ετοιμάζουν τα ζώα τους. Το χάραμα μπορείτε να δείτε πολλούς από τους χωρικούς, μαζί με τα φορτωμένα ζώα τους, να πηγαίνουν στα χωράφια ή στις αγορές για να πουλήσουν τις πραμάτειες τους.

Καθώς η μέρα προχωράει, μικρά αγόρια και κορίτσια βγαίνουν για να παίξουν στους δρόμους και σε κεντρικά μέρη. Οι φωνές τους και τα γέλια τους γεμίζουν τον αέρα, όπως περίπου συνέβαινε στην αρχαία Ιερουσαλήμ και το οποίο περιγράφει ο προφήτης Ζαχαρίας: «Αι πλατείαι της πόλεως θέλουσιν είσθαι πλήρεις παιδίων και κορασίων παιζόντων εν ταις πλατείαις αυτής». (Ζαχαρίας 8:5) Επίσης θα διαπιστώσετε ότι οι χωρικοί είναι πολύ φιλικοί και περίεργοι. Αναμένεται από εσάς να χαιρετάτε όλους τους χωρικούς που συναντάτε, εφόσον θέλουν να μάθουν ποιος είστε, από πού είστε, γιατί βρίσκεστε εκεί και πού πηγαίνετε. Οι άνθρωποι γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους.

Τα Νερά της Αλήθειας Φτάνουν στη Ράμπε

Σε μια τόσο στενά δεμένη κοινωνία, τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα. Αυτό συνέβη όταν ο Άσαντ Γιούνις επέστρεψε στη Ράμπε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1923. Ο φίλος του Άμπνταλα Μπλελ αναρωτιόταν αν ο Άσαντ είχε γίνει πλούσιος στην Αμερική και πήγε να τον δει. Αντί να του μιλήσει για λεφτά, ο Άσαντ του έδωσε ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Κιθάρα του Θεού και του είπε: «Εδώ υπάρχουν πραγματικά πλούτη». Ο Άμπνταλα, πρώην Προτεστάντης, διάβασε αυτό το έντυπο που βασιζόταν στην Αγία Γραφή και εντυπωσιάστηκε βαθιά. Μολονότι ο Άσαντ δεν ενήργησε σύμφωνα με τις πληροφορίες που έμαθε, ο Άμπνταλα ήταν εντυπωσιασμένος από τα όσα είχε μάθει και ομολόγησε φανερά ότι είχε βρει την αλήθεια.

Λίγο καιρό αργότερα, ο Άμπνταλα μετακόμισε στην Τρίπολη, την κυριότερη πόλη του βόρειου Λίβανου. Εκεί, μπόρεσε να έρθει σε επαφή με άλλους Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκείνον τον καιρό, και σημείωσε περαιτέρω πρόοδο στη Γραφική του μελέτη. Αργότερα ξαναγύρισε πίσω στη Ράμπε για να διαδώσει τα καλά νέα που είχε μάθει. Έκανε συζητήσεις με άλλους χωρικούς για θέματα όπως η Τριάδα, για το αν ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, ο πύρινος άδης, η ιεροσύνη, η Λειτουργία και η χρήση εικόνων, μεταδίδοντάς τους αυτά που διδάσκει στην πραγματικότητα η Αγία Γραφή.

Μερικοί από τους χωρικούς έδειξαν ενδιαφέρον. Τρεις ή τέσσερις από αυτούς ενώθηκαν με τον Άμπνταλα στο έργο κηρύγματος. Κατόπιν άρχισαν να διεξάγουν συναθροίσεις την Κυριακή. Αυτές περιλάμβαναν την παρακολούθηση μιας ηχογραφημένης ομιλίας από ένα φωνόγραφο ή την ανάγνωση ενός μέρους της Αγίας Γραφής και κατόπιν ακολουθούσε συζήτηση αυτών που μόλις είχαν ακούσει. Αργότερα, χρησιμοποιούσαν μερικά βοηθήματα μελέτης της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένων των βιβλίων Η Κιθάρα του Θεού, Πλούτη και το «Έστω ο Θεός Αληθής». Το ακροατήριο δεν ξεπερνούσε τα δέκα άτομα, περισσότερα από τα οποία είχαν περισσότερο περιέργεια παρά ενδιαφέρον. Φαίνεται πως μερικά άτομα έρχονταν κυρίως για το γεύμα που σερβιριζόταν στο τέλος της κάθε συνάθροισης.

Στη δεκαετία του 1940, δόθηκε στον Άμπνταλα Μπλελ η ευθύνη να φροντίζει για τον όμιλο της Ράμπε. Αποδείχτηκε ζηλωτής και όσιος δούλος του Ιεχωβά, θέτοντας ένα θαυμάσιο παράδειγμα για τους άλλους. Ένας από αυτούς, ο αδελφός Μάταρ, θυμάται πώς έκαναν το έργο τους κηρύγματος: «Εφόσον δεν υπήρχαν διαθέσιμα αυτοκίνητα εκείνη την εποχή, ο αδελφός Μπλελ και εγώ πηγαίναμε με τα πόδια για να κηρύξουμε στα γειτονικά χωριά. Εγώ μετέφερα το φωνόγραφο, ενώ ο αδελφός Μπλελ αναλάμβανε την ηγεσία στις συζητήσεις. Συνήθως πηγαίναμε για δυο ή τρεις μέρες προτού επιστρέψουμε στο σπίτι». Ο αδελφός Μπλελ υπηρέτησε πιστά τον Ιεχωβά μέχρι το θάνατό του το 1979 σε ηλικία 98 ετών.

Η Πρόοδος Φέρνει Εναντίωση

Καθώς το έργο προόδευε, οι αδελφοί άρχισαν να δοκιμάζουν εναντίωση. Το 1950, με την υποκίνηση του ιερέα του χωριού, άρχισε μια εκστρατεία διωγμού ενάντια στους αδελφούς στη Ράμπε. Ο ιερέας κατηγόρησε τους αδελφούς για βεβήλωση της εκκλησίας και για ιεροσυλία. Ορισμένοι χωρικοί εξαγριώθηκαν τόσο ώστε πετροβόλησαν τους αδελφούς, και μερικοί αδελφοί συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα απέδειξε ότι οι κατηγορίες ήταν ψεύτικες. Παρ’ όλα αυτά, οι αδελφοί κρατήθηκαν στη φυλακή επί αρκετές μέρες.

Ένας άλλος εναντιούμενος προσπάθησε να κάνει τους χωρικούς, μερικοί από τους οποίους ίσως δεν μπορούσαν να διαβάσουν καλά, να υπογράψουν ένα χαρτί που κατηγορούσε τους αδελφούς για πολλά πράγματα, περιλαμβανομένου και του ότι οι αδελφοί ενοχλούσαν τους ανθρώπους με το να τους επισκέπτονται με επιμονή στα σπίτια τους. Για να κάνει περισσότερους ανθρώπους να υπογράψουν αυτό το χαρτί, τους είπε ότι ήταν μια αίτηση για να μετατεθεί κάποιος συγκεκριμένος εργάτης πίσω στο χωριό. Όταν οι άνθρωποι διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για καταγγελία εναντίον των Μαρτύρων, έσβησαν τις υπογραφές τους. Περιστατικά σαν και αυτό βοήθησαν να δοθεί καλή μαρτυρία σε πολλούς αξιωματούχους στην περιοχή.

Εκτός από το ότι είχαν να ασχοληθούν με τέτοιου είδους απροκάλυπτη εναντίωση, οι αδελφοί αντιμετώπισαν και άλλο ένα εμπόδιο. Σε ένα μικρό χωριό, όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ‘ο φόβος του ανθρώπου είναι εκείνος που στήνει παγίδα’, όπως τονίζει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Παροιμίαι 29:25. Απαιτείται θάρρος για να κηρύττουν οι αδελφοί σε γείτονες, σε φίλους και σε συγγενείς, οι οποίοι διαρκώς τους κατακρίνουν και τους χλευάζουν. Έτσι τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 10:36 αποκτούν πραγματικό νόημα: «Εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού». Εντούτοις, όπως συνεχίζει και λέει η παροιμία: ‘Ο πεποιθώς επί Ιεχωβά θέλει είσθαι εν ασφαλεία [θα προστατευτεί, ΜΝΚ]’. Η πίστη και η υπομονή που έδειξαν οι αδελφοί έχει φέρει αξιόλογα αποτελέσματα.

Η Αλήθεια Διαποτίζει τη Ράμπε

Με το πέρασμα των χρόνων οι χωρικοί εκτίμησαν τη θαυμάσια διαγωγή των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και πολλοί έχουν δεχτεί την αλήθεια. Οι αδελφοί χάρηκαν πάρα πολύ όταν το 1969 σχηματίστηκε στη Ράμπε μια δεύτερη εκκλησία. Συνέχισαν να εργάζονται πολύ σκληρά. Πολλοί ανέλαβαν την ολοχρόνια διακονία, μερικοί μάλιστα μετακόμισαν προκειμένου να υπηρετήσουν σε άλλες περιοχές, περιλαμβανομένης και της πόλης της Βηρυτού. Ο Ιεχωβά ευλόγησε το σκληρό τους έργο, και μια τρίτη εκκλησία ιδρύθηκε στη Ράμπε το 1983. Στο μεταξύ, και άλλοι αδελφοί μετανάστευσαν ή πήγαν να μείνουν στις πόλεις. Ωστόσο, η αύξηση συνεχίστηκε, και μια τέταρτη εκκλησία σχηματίστηκε στη Ράμπε το 1989, και ακολούθησε μια πέμπτη το 1990.

Μέχρι τότε σχεδόν κάθε οικογένεια στο χωριό είχε κάποιο συγγενή ή φίλο ο οποίος ήταν Μάρτυρας. Η εχθρότητα που υπήρχε κάποτε έχει σβήσει. Οι άνθρωποι εξοικειώθηκαν καλύτερα με τους Μάρτυρες. Μάλιστα, οι εκφράσεις «πρεσβύτερος», «σκαπανέας», «επίσκοπος περιοχής», «συνέλευση» και «Αρμαγεδδών» έγιναν μέρος του λεξιλόγιου των χωρικών. Σε ειδικές περιπτώσεις, όπως είναι η επίσκεψη του επισκόπου περιοχής ή η Ανάμνηση, οι δρόμοι είναι άδειοι και οι Αίθουσες Βασιλείας υπερπλήρεις. Μερικές εκκλησίες μάλιστα βάζουν μεγάφωνα στο μπαλκόνι για να μπορούν να ακούνε και οι γείτονες.

Υπάρχουν τώρα πάνω από 250 ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας στη Ράμπε. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει 1 Μάρτυρας ανά 8 άτομα του χωριού περίπου! Μια εκκλησία 51 ευαγγελιζομένων έχει έναν τομέα που περιλαμβάνει 76 σπίτια, και αυτοί τον καλύπτουν κάθε εβδομάδα. Φανταστείτε τι συνέβη στη διάρκεια των μηνών Μαρτίου και Απριλίου τον περασμένο χρόνο όταν 98 από τους 250 ευαγγελιζομένους ανέλαβαν το έργο βοηθητικού σκαπανέα, μαζί με τους 13 τακτικούς σκαπανείς που υπάρχουν στη Ράμπε. Ο τομέας καλυπτόταν πολλές φορές κάθε εβδομάδα. Δεν ήταν ασυνήθιστο να επισκέπτονται ένα σπίτι δυο ή τρία ζευγάρια ευαγγελιζομένων την ίδια μέρα ή ακόμα και την ίδια στιγμή. Οι περισσότεροι από τους χωρικούς έχουν συνηθίσει τις επισκέψεις. Αλλά όταν κάποιος άντρας παραπονέθηκε, ένας ευαγγελιζόμενος απάντησε: «Όταν θα δεχτείς την προσφορά μας να κάνεις Γραφική μελέτη, τότε θα σε επισκεπτόμαστε μόνο μια φορά την εβδομάδα». Επίσης μιλούν σε όλους όσους συναντούν στα χωράφια—σε ανθρώπους που οργώνουν, σπέρνουν, ποτίζουν ή προχωράνε πάνω στο γαϊδούρι τους.

Είναι γεγονός ότι η αλήθεια της Αγίας Γραφής έχει διαποτίσει τη Ράμπε, το χωριό με τα πολλά νερά. Δεν είναι μόνο αυτό. Όπως ακριβώς η Ράμπε είναι η πηγή του γλυκού νερού για πολλά γειτονικά χωριά, έχει επίσης εφοδιάσει αυτά τα χωριά με τα ζωογόνα νερά της αλήθειας της Αγίας Γραφής. Ευαγγελιζόμενοι από τη Ράμπε πηγαίνουν με τα πόδια στα γειτονικά χωριά και επισκέπτονται τους ανθρώπους, καθώς επίσης οργανώνουν ομάδες που κάνουν ολοήμερες εκστρατείες με το αυτοκίνητο για να κηρύξουν σε χωριά που βρίσκονται ακόμα μακρύτερα. Μερικοί ευαγγελιζόμενοι πηγαίνουν να υπηρετήσουν σε άλλες πόλεις. Με την ευλογία του Ιεχωβά, θα υπάρξει μεγαλύτερη αύξηση η οποία θα φέρει ακόμα περισσότερο αίνο στον ουράνιο Πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ένας από τους δρόμους της Ράμπε