“Ποιμένες σε Αρμονία με την Καρδιά Μου”

1, 2. (α) Τι μπορεί να συμβεί αν ένα ποίμνιο μείνει απροστάτευτο; (β) Τι περιλάμβανε η εργασία του ποιμένα στους Βιβλικούς χρόνους;

Ο ΧΙΡΟΓΙΑΣΟΥ από την Ιαπωνία ήταν μικρό παιδάκι όταν η μητέρα του αγόρασε ένα κριάρι και μια προβατίνα. Ο Χιρογιάσου τα φρόντιζε και η προβατίνα γεννούσε δύο αρνιά το χρόνο, οπότε το κοπάδι άρχισε να μεγαλώνει. Όταν εκείνος έγινε 12 χρονών, είχε ήδη 12 με 13 πρόβατα. «Νωρίς κάποιο πρωί, ενώ ήμουν ακόμη στο κρεβάτι», θυμάται, «τα άκουσα να βελάζουν. Δεν βγήκα έξω αμέσως. Όταν τελικά βγήκα, είδα μια αγέλη από άγρια σκυλιά να φεύγουν τρέχοντας και τα αρνιά μου να κείτονται με τις κοιλιές σκισμένες. Αλλόφρων, έψαξα να βρω τη μητέρα τους. Τη βρήκα να αναπνέει ακόμη μέσα σε μια λίμνη αίματος. Μόνο το κριάρι έζησε. Ήμουν απαρηγόρητος. Έπρεπε να είχα βγει να δω τι συμβαίνει αμέσως μόλις τα άκουσα να βελάζουν. Ήταν ανυπεράσπιστα μπροστά στα σκυλιά».

² Στους Βιβλικούς χρόνους, σχεδόν όλοι ήταν εξοικειωμένοι με την εργασία του ποιμένα. Η δουλειά του περιλάμβανε το να πηγαίνει το ποίμνιο στα βοσκοτόπια και να διασφαλίζει ότι τα ζώα που είχε υπό τη φροντίδα του θα τρέφονταν καλά. Επιπλέον, τα προστάτευε από τα αρπακτικά και έψαχνε να βρει όσα είχαν ξεστρατίσει. (1 Σαμ. 17:34-36) Τα έβαζε να ξαπλώσουν για να αναπαυτούν ανενόχλητα. Επίσης, βοηθούσε στη γέννα των αρνιών και φρόντιζε τα νεογέννητα. Πολλοί Βιβλικοί συγγραφείς, περιλαμβανομένου και του Ιερεμία, χρησιμοποίησαν την εικόνα του ποιμένα για να περιγράψουν μεταφορικά τον άντρα στον οποίο έχει ανατεθεί να φροντίζει ανθρώπους, είτε κυβερνώντας τους είτε ασκώντας πνευματική επίβλεψη.

 3. Σε τι αναφερόταν ο Ιερεμίας χρησιμοποιώντας τους όρους «ποιμένας» και «ποιμαίνω»;

³ Μερικοί στη Χριστιανική εκκλησία μπορεί να θεωρούν τους πρεσβυτέρους ποιμένες μόνο όταν αυτοί επισκέπτονται τους αδελφούς τους για να τους βοηθήσουν και να τους ενθαρρύνουν. Ωστόσο, από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποίησε ο Ιερεμίας τους όρους «ποιμένας» και «ποιμαίνω», αντιλαμβανόμαστε ότι τους εφάρμοσε σε όλες τις πτυχές της σχέσης που είχαν οι επιβλέποντες του Ιούδα με το λαό. Ο Θεός καταδίκασε επανειλημμένα τους άρχοντες, τους προφήτες και τους ιερείς του Ιούδα ως κακούς ποιμένες επειδή δεν φρόντιζαν για το συμφέρον του κοινού λαού. (Ιερ. 2:8) Κακομεταχειρίζονταν, παροδηγούσαν και παραμελούσαν τα «πρόβατά» τους επιδιώκοντας ιδιοτελώς το δικό τους συμφέρον. Ο λαός του Θεού βρισκόταν σε οικτρή κατάσταση πνευματικής παραμέλησης. Ο Ιεχωβά εξήγγειλε «αλίμονο» για εκείνους τους ψευδοποιμένες και διαβεβαίωσε το λαό του ότι θα του έδινε ποιμένες οι οποίοι θα φρόντιζαν, θα πρόσεχαν και θα προστάτευαν πραγματικά το ποίμνιο.​—Διαβάστε Ιερεμίας 3:15· 23:1-4.

 4. Ποιοι φροντίζουν το ποίμνιο του Θεού σήμερα, και με ποιο πνεύμα;

⁴ Η υπόσχεση του Θεού είχε την κύρια εκπλήρωσή της στο πρόσωπο του Αρχιποιμένα των προβάτων του Ιεχωβά, του Ιησού, ο οποίος έγινε η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Ιησούς είπε ότι ο ίδιος ήταν «ο καλός ποιμένας», που έδειχνε πραγματική συμπόνια για εκείνους που τον ακολουθούσαν. (Ιωάν. 10:11-15) Σήμερα, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί υποποιμένες για να φροντίζουν το επίγειο ποίμνιό του, τόσο χρισμένους αδελφούς από την τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου όσο και ευσυνείδητους πρεσβυτέρους από το «μεγάλο πλήθος». (Αποκ. 7:9) Αυτοί αγωνίζονται να αντανακλούν το αυτοθυσιαστικό πνεύμα του Ιησού. Θέλουν να τρέφουν και να περιθάλπουν την εκκλησία μιμούμενοι τον Χριστό. Αλίμονο σε όσους παραμελούν ή καταδυναστεύουν τους αδελφούς τους ή υιοθετούν σκληρή ή αλαζονική στάση απέναντί τους! (Ματθ. 20:25-27· 1 Πέτρ. 5:2, 3) Τι αναζητάει ο Ιεχωβά στους Χριστιανούς ποιμένες σήμερα; Τι μαθαίνουμε από τα συγγράμματα του Ιερεμία για τη στάση και τα κίνητρα που οφείλουν να έχουν οι πρεσβύτεροι ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους; Ας εξετάσουμε το ρόλο των πρεσβυτέρων στην παροχή βοήθειας και προστατευτικής φροντίδας, το ρόλο τους ως δασκάλων εντός και εκτός της εκκλησίας, καθώς και το ρόλο τους ως κριτών.

5-7. (α) Με ποιον τρόπο αναμένει ο Ιεχωβά να λαβαίνουν φροντίδα τα πρόβατά του, και γιατί; (β) Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να δείχνουν πραγματική αγάπη για τους αδελφούς τους, περιλαμβανομένων και όσων έχουν ξεστρατίσει;

⁵ Ο απόστολος Πέτρος αποκάλεσε τον Ιεχωβά «ποιμένα και επίσκοπο των ψυχών» μας. (1 Πέτρ. 2:25) Ποια στάση εκδηλώνει ο Θεός απέναντι στα «πρόβατά» του; Μια αναδρομή στην εποχή του Ιερεμία μάς δίνει την απάντηση. Αφού επέκρινε τους κακούς ποιμένες, που διασκόρπιζαν και παραμελούσαν το ποίμνιο, ο Ιεχωβά είπε ότι επρόκειτο να “συνάξει” τα πρόβατά του και να τα επαναφέρει στο βοσκότοπό τους. Υποσχέθηκε ότι θα διόριζε σε αυτά καλούς ποιμένες “που θα τα ποίμαιναν” και θα φρόντιζαν για την προστασία τους από άρπαγες εχθρούς. (Ιερ. 23:3, 4) Ναι, τα πρόβατα του Ιεχωβά ήταν πολύτιμα για αυτόν. Το ίδιο πολύτιμα είναι και σήμερα. Εκείνος κατέβαλε υψηλό τίμημα για την αιώνια ευημερία τους.​—1 Πέτρ. 1:18, 19.

⁶ Όπως οι κατά γράμμα ποιμένες, έτσι και οι Χριστιανοί επίσκοποι δεν πρέπει να παραμελούν τη φροντίδα της εκκλησίας. Αν εσείς υπηρετείτε ως πρεσβύτερος, επαγρυπνείτε για τυχόν ενδείξεις ότι οι αδελφοί σας υποφέρουν, και είστε πρόθυμος να τους βοηθήσετε αμέσως; Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Πρέπει να γνωρίζεις με βεβαιότητα ποια είναι η εμφάνιση του ποιμνίου σου. Προσήλωνε την καρδιά σου στα κοπάδια σου». (Παρ. 27:23) Αυτό το εδάφιο εξαίρει την εργατικότητα των κατά γράμμα ποιμένων, αλλά ως αρχή μπορεί να εφαρμοστεί και στη φροντίδα που παρέχουν οι πνευματικοί ποιμένες στην εκκλησία. Αν υπηρετείτε ως πρεσβύτερος, καταπολεμάτε συνειδητά οποιαδήποτε τάση να κατακυριεύετε τους άλλους; Το γεγονός και μόνο ότι ο Πέτρος έκανε λόγο για “καταδυνάστευση εκείνων που είναι κληρονομιά του Θεού” αποδεικνύει ότι η πιθανότητα να το κάνει αυτό ένας πρεσβύτερος είναι σαφώς υπαρκτή. Πώς μπορείτε να συμβάλετε εσείς στην εκπλήρωση του εδαφίου Ιερεμίας 33:12; (Διαβάστε) Οι μεμονωμένοι γονείς, οι χήρες, οι θετές οικογένειες, οι ηλικιωμένοι και οι νεαροί μπορεί να έχουν ιδιαίτερη ανάγκη προσοχής και βοήθειας.

⁷ Όπως ο κατά γράμμα ποιμένας, έτσι και ένας ποιμένας στην εκκλησία χρειάζεται ενίοτε να αναζητήσει και να βοηθήσει άτομα τα οποία για τον έναν ή τον άλλον λόγο έχουν ξεστρατίσει από το ποίμνιο. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει αυτοθυσία και ταπεινοφροσύνη. Ο ποιμένας αφιερώνει με υπομονή χρόνο ώστε να φροντίζει για τις ανάγκες όσων είναι εμπιστευμένοι στην επίβλεψή του. Οι πρεσβύτεροι θα ήταν καλό να ρωτήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους: “Σε ποιο βαθμό αγωνίζομαι εγώ να ενθαρρύνω και να εποικοδομώ αντί να καταδικάζω ή να επικρίνω; Θέλω αληθινά να βελτιωθώ;” Μερικές φορές ίσως απαιτηθούν επανειλημμένες προσπάθειες για να βοηθηθεί ένα άτομο να δει τα πράγματα από την άποψη του Θεού. Αν κάποιος αδελφός ή αδελφή διστάζει να δεχτεί μια Γραφική συμβουλή (όχι απλώς μια προσωπική άποψη), να θυμάστε τον Υπέρτατο Ποιμένα και Επίσκοπο, τον Ιεχωβά. Με υπομονή, αυτός “μιλούσε συνεχώς” στον πείσμονα λαό του και αγωνιζόταν να τον βοηθήσει. (Ιερ. 25:3-6) Η πλειονότητα του λαού του Θεού σήμερα δεν πράττει κατά συνήθεια το κακό, αλλά όταν απαιτείται συμβουλή, ο πρεσβύτερος οφείλει να τη δώσει όπως ο Ιεχωβά.

 8. Πώς μπορούν οι πνευματικοί ποιμένες να μιμούνται το παράδειγμα του Ιερεμία;

⁸ Ενόσω υπήρχε ακόμη ελπίδα να επιστρέψουν οι συμπατριώτες του Ιερεμία στον Ιεχωβά, εκείνος προσευχόταν για αυτούς: «Θυμήσου ότι στάθηκα ενώπιόν σου για να πω καλά λόγια για αυτούς, για να απομακρύνω την οργή σου από αυτούς». (Ιερ. 18:20) Από τα λόγια του Ιερεμία αντιλαμβάνεστε ότι αναζητούσε το καλό στους αδελφούς του, δεν σκεφτόταν αρνητικά για αυτούς. Σήμερα, οι Χριστιανοί επίσκοποι πρέπει να μιμούνται τη στάση του Ιερεμία μέχρις ότου αποδειχτεί σαφώς ότι κάποιο άτομο έχει προσηλώσει αμετανόητα την καρδιά του στο να κάνει το κακό. Ένα θετικό βήμα είναι να επαινούν τους άλλους για ό,τι καλό κάνουν και να προσεύχονται για αυτούς και μαζί με αυτούς.​—Ματθ. 25:21.

9, 10. Γιατί το να είναι κάποιος καλός ποιμένας (πρεσβύτερος) σημαίνει να είναι δάσκαλος;

⁹ Σε αρμονία με το εδάφιο Ιερεμίας 3:15, οι Χριστιανοί ποιμένες πρέπει να “βόσκουν [τους άλλους] με γνώση και ενόραση”, δηλαδή να υπηρετούν ως δάσκαλοι. (1 Τιμ. 3:2· 5:17) Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε στο λαό του ότι οι καλοί ποιμένες θα το έκαναν αυτό. Πρότρεψε δε τους Ιουδαίους να δεχτούν τη διδασκαλία του προφήτη του, του Ιερεμία, η οποία αποσκοπούσε στη διόρθωσή τους. (Διαβάστε Ιερεμίας 6:8) Για να είναι υγιή τα πρόβατα, χρειάζονται τροφή. Αντίστοιχα, για να παραμείνει ο λαός του Θεού πνευματικά υγιής, χρειάζεται τροφή και καθοδηγία από τις Γραφές.

¹⁰ Στον τομέα της διδασκαλίας, οι πρεσβύτεροι έχουν δίπτυχο ρόλο​—να βοηθούν όσους είναι ήδη στην εκκλησία αλλά και όσους δεν είναι ακόμη αληθινοί Χριστιανοί. Σχετικά με τη δεύτερη πτυχή, να θυμάστε: Ένας βασικός λόγος ύπαρξης της Χριστιανικής εκκλησίας είναι για να κηρύττει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ζηλωτές ευαγγελιστές. (Ιερ. 1:7-10) Κάνοντάς το αυτό, όχι μόνο εκπληρώνουν το καθήκον τους απέναντι στον Θεό, αλλά και θέτουν εξαιρετικό παράδειγμα για τους αδελφούς τους. Αν είστε πρεσβύτερος, δεν διαπιστώνετε ότι κηρύττοντας τακτικά με διάφορους αδελφούς και αδελφές έχετε την ευκαιρία να τους βοηθάτε να εκλεπτύνουν τις διδακτικές τους ικανότητες και συγχρόνως να εκλεπτύνετε και εσείς τις δικές σας; Όταν ηγείστε με ζήλο στο ευαγγελιστικό έργο, παρέχετε ζωτική ενθάρρυνση, η οποία συμβάλλει στην πρόοδο ολόκληρης της εκκλησίας.

11, 12. Τι πρέπει να προσέχει ένας πρεσβύτερος που θέλει να είναι καλός ποιμένας;

¹¹ Τα όσα μεταδίδουν οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία πρέπει να βασίζονται στη Γραφή. Τότε θα είναι αυτά ωφέλιμη πνευματική τροφή. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι για να διδάσκουν αποτελεσματικά οι ποιμένες της εκκλησίας πρέπει να είναι ζηλωτές σπουδαστές του Λόγου του Θεού. Αντιπαραβάλετέ το αυτό με το λόγο που επισήμανε ο Ιερεμίας για την αποτυχία των ηγετών του λαού του: «Οι ποιμένες συμπεριφέρθηκαν παράλογα και δεν αναζήτησαν τον Ιεχωβά. Να γιατί δεν ενήργησαν με ενόραση και όλα τα ζώα της βοσκής τους διασκορπίστηκαν». (Ιερ. 10:21) Εκείνοι που θα έπρεπε να είναι δάσκαλοι δεν ακολουθούσαν τις Γραφικές αρχές και δεν αναζητούσαν τον Θεό. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσαν να φέρονται με αληθινή σοφία. Ο Ιερεμίας διακήρυξε ένα ακόμη πιο ισχυρό άγγελμα καταδίκης για τους δήθεν προφήτες.​—Διαβάστε Ιερεμίας 14:14, 15.

¹² Ανόμοια με εκείνους τους ψευδοποιμένες, οι Χριστιανοί επίσκοποι μελετούν και μιμούνται το παράδειγμα του Ιησού. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σε θέση να υπηρετούν ως σοφοί ποιμένες του ποιμνίου. Μπορεί να τους είναι δύσκολο να έχουν ένα τακτικό πρόγραμμα τέτοιας μελέτης, δεδομένων των πολλών και διαφόρων ευθυνών που διεκδικούν το χρόνο και την προσοχή τους. Ωστόσο, αν υπηρετείτε ως πρεσβύτερος, είστε εσείς ακλόνητα πεπεισμένος ότι η διδασκαλία σας θα είναι ωφέλιμη και αληθινή, αντανακλώντας γνώση και ενόραση, μόνο αν τη βασίζετε στο Λόγο του Θεού και στην κατεύθυνση της τάξης του πιστού και φρόνιμου δούλου; Αν βλέπετε ότι δεν τηρείτε το πρόγραμμα της προσωπικής σας μελέτης τόσο επιμελώς όσο παλιότερα, τι θα κάνετε ώστε να εξακολουθήσετε να διαφέρετε από τους ψευδοποιμένες της εποχής του Ιερεμία;

13. Τι βοήθησε τον Ιερεμία να είναι καλός δάσκαλος, και τι μαθαίνουν από αυτόν οι Χριστιανοί ποιμένες σήμερα;

¹³ Κάτι που έκανε τον Ιερεμία ιδιαίτερα αποτελεσματικό ως δάσκαλο ήταν η χρήση παραδειγμάτων. Φυσικά, σε αυτό τον καθοδηγούσε ο Ιεχωβά. Τι αλησμόνητη εμπειρία θα ήταν να τον βλέπει κανείς να ρίχνει κάτω ένα πήλινο σκεύος συντρίβοντάς το και να διακηρύττει ότι η Ιερουσαλήμ και ο λαός της θα συντρίβονταν με τον ίδιο τρόπο! (Ιερ. 19:1, 10, 11) Σε μια άλλη περίπτωση, έφτιαξε και φόρεσε έναν ξύλινο ζυγό για να υποδηλώσει τη βαριά υποδούλωση του λαού του στη Βαβυλώνα. (Ιερ., κεφ. 27, 28) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας σας δεν έχουν λάβει οδηγίες από τον Θεό να κάνουν τέτοια θεαματικά πράγματα για να τονίσουν κάποια σημεία. Ωστόσο, δεν το εκτιμάτε όταν διανθίζουν τη διδασκαλία τους με κατάλληλα παραδείγματα και εμπειρίες; Οι καλομελετημένες και κατάλληλες λεκτικές εικόνες και παραδείγματα έχουν δύναμη και υποκινούν.

14. (α) Σε τι βασιζόταν η αναφορά του Ιερεμία στο «βάλσαμο της Γαλαάδ»; (β) Με ποιους τρόπους μπορούν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι να προάγουν την πνευματική υγεία των αδελφών τους;

¹⁴ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για τη διδασκαλία των Χριστιανών ποιμένων! Ο Ιερεμίας, στην εποχή του, διέκρινε ότι ο λαός του χρειαζόταν πνευματική θεραπεία. Ρώτησε λοιπόν: «Δεν υπάρχει βάλσαμο στη Γαλαάδ; Και δεν υπάρχει θεραπευτής εκεί;» (Ιερ. 8:22) Στη Γαλαάδ, την περιοχή του Ισραήλ ανατολικά του Ιορδάνη, υπήρχε κατά γράμμα βάλσαμο. Αυτό το αρωματικό φυτικό έλαιο ήταν ξακουστό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και χρησιμοποιούνταν συχνά για να καταπραΰνει και να θεραπεύει πληγές. Εντούτοις, δεν υπήρχε πνευματική θεραπεία. Γιατί; Ο Ιερεμίας παρατήρησε: «Οι προφήτες προφητεύουν με ψεύδη· οι δε ιερείς καταδυναστεύουν με τη δύναμη που έχουν. Και στο λαό μου αρέσει αυτό». (Ιερ. 5:31) Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Δεν συμφωνείτε ότι υπάρχει όντως «βάλσαμο στη Γαλαάδ», στη δική σας εκκλησία; Μπορούμε να παρομοιάσουμε το καταπραϋντικό βάλσαμο με την παρηγοριά των στοργικών Χριστιανών ποιμένων, καθώς αυτοί κατευθύνουν με αγάπη τους αδελφούς στις Γραφικές αρχές, τους εποικοδομούν και προσεύχονται για αυτούς και μαζί με αυτούς.​—Ιακ. 5:14, 15.

15, 16. Γιατί χρειάζονται φροντίδα τόσο τα κατά γράμμα όσο και τα πνευματικά ποίμνια;

¹⁵ Φανταστείτε τη χαρά ενός κατά γράμμα ποιμένα όταν γεννιούνται υγιή αρνάκια και έτσι ανταμείβεται η σκληρή και πολύωρη εργασία του! Γνωρίζει όμως ότι αυτά τα αρνάκια χρειάζονται φροντίδα για να ευημερήσουν. Πρέπει να διασφαλίζει ότι τρέφονται σωστά. Τα αρνιά γεννιούνται με μακριές ουρές που μπορεί να μαζεύουν κοπριές και χώματα. Εφόσον ο ποιμένας θέλει να είναι τα ζώα του καθαρά και υγιή, μπορεί να κοντύνει τις ουρές τους, αλλά το κάνει αυτό επιδέξια για να μην τους προκαλέσει περιττό πόνο. Και οι πνευματικοί ποιμένες επίσης φροντίζουν στοργικά τα πρόβατα, τα μέλη της εκκλησίας τους. (Ιωάν. 21:16, 17) Οι πρεσβύτεροι χαίρονται επίσης πολύ όταν βλέπουν ενδιαφερομένους να κάνουν βήματα για να γίνουν αληθινοί Χριστιανοί. Οι Χριστιανοί επίσκοποι θέλουν να είναι υγιή και καλοθρεμμένα όλα τα πρόβατα, μικρά και μεγάλα, γι’ αυτό και δεν σταματούν να τα φροντίζουν, παρεμβαίνοντας όταν χρειάζεται. Αυτό το έργο ασφαλώς περιλαμβάνει το να υπενθυμίζουν στους αδελφούς τους “τι είπε ο Ιεχωβά”, δηλαδή τι διδάσκουν οι Γραφές.​—Ιερ. 2:2, 5· 7:5-7· 10:2· Τίτο 1:9.

¹⁶ Ο Ιερεμίας χρειαζόταν τόλμη για να διακηρύξει το άγγελμα του Θεού. Το ίδιο και οι επίσκοποι, ιδίως όταν πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά για να προστατέψουν τους αδελφούς τους. Ας υποθέσουμε πως ένας πνευματικός ποιμένας διακρίνει ότι χρειάζεται να παρέμβει για να εμποδίσει ένα “νεογέννητο αρνί” ή ακόμη και ένα μεγαλύτερο “πρόβατο” να μολυνθεί από τη βρωμιά του κόσμου του Σατανά. Το άτομο που κινδυνεύει ίσως να μη ζητάει καν συμβουλή. Θα μπορούσε όμως ένας ευσυνείδητος ποιμένας να κάθεται με σταυρωμένα χέρια όταν κάποιο μέλος του ποιμνίου του πάει γυρεύοντας για προβλήματα; Όχι βέβαια! Ούτε θα έπαιρνε στα ελαφρά μια τέτοια κατάσταση, προσποιούμενος ότι όλα πάνε καλά όταν σαφώς συμβαίνει το αντίθετο και ένας συνυπηρέτης του κινδυνεύει να χάσει την ειρήνη του με τον Ιεχωβά.​—Ιερ. 8:11.

17. Πότε και πώς θα χρειαζόταν να παράσχει ένας ποιμένας ιδιαίτερη φροντίδα σε κάποια πρόβατα ατομικά;

¹⁷ Αν ένα ανυποψίαστο πρόβατο παρασυρόταν ώστε να απομακρυνθεί από το ποίμνιο, ο άγρυπνος ποιμένας θα έσπευδε να το επαναφέρει σε ασφαλές μέρος. (Διαβάστε Ιερεμίας 50:6, 7) Παρόμοια, μερικές φορές ο επίσκοπος μπορεί να χρειαστεί να λογικέψει σταθερά αλλά στοργικά κάποιους που παίζουν με τη φωτιά. Για παράδειγμα, μπορεί να αντιληφθεί ότι ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι μένει μόνο του χωρίς συνοδό σε μέρη όπου ενδέχεται να τους κυριεύσει το πάθος. Ο στοργικός και συμπονετικός πρεσβύτερος θα μπορούσε να τους βοηθήσει να αποφεύγουν τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις. Αν και θα προσέξει να μην τους κατηγορήσει, θα μπορούσε να επισημάνει περιπτώσεις στις οποίες ενδέχεται να υποπέσουν σε διαγωγή που μισεί ο Ιεχωβά. Όπως ο Ιερεμίας, έτσι και οι πιστοί πρεσβύτεροι καταδικάζουν ό,τι και ο Θεός. Σε αυτό μιμούνται τον Ιεχωβά, ο οποίος αφενός δεν ήταν σκληρός και αφετέρου έκανε έκκληση στο λαό του μέσω του προφήτη του: «Μην κάνετε, παρακαλώ, αυτό το απεχθές πράγμα το οποίο έχω μισήσει». (Ιερ. 5:7· 25:4, 5· 35:15· 44:4) Δεν εκτιμάτε εσείς πραγματικά το ενδιαφέρον που δείχνουν οι στοργικοί ποιμένες για το ποίμνιο;

18. Ποια ενθαρρυντικά αποτελέσματα προκύπτουν από τις προσπάθειες των πνευματικών ποιμένων;

¹⁸ Φυσικά, δεν έδωσαν προσοχή στον Ιερεμία όλοι όσοι έλαβαν συμβουλή από αυτόν. Μερικοί όμως έδωσαν. Λόγου χάρη, όταν ο Βαρούχ, φίλος και γραμματέας του, χρειάστηκε έντονη συμβουλή, ο Ιερεμίας τον συμβούλεψε πρόθυμα. (Ιερ. 45:5) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Βαρούχ βρήκε εύνοια στα μάτια του Θεού και επέζησε από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Παρόμοια σήμερα, τα θετικά αποτελέσματα της παροχής βοήθειας σε ομοπίστους ενθαρρύνουν τους πρεσβυτέρους να συνεχίσουν να “επιδίδονται” στη ζωοσωτήρια “προτροπή και διδασκαλία”.​—1 Τιμ. 4:13, 16.

19, 20. Ποια ευθύνη έχουν οι πρεσβύτεροι όσον αφορά τους αδικοπραγούντες;

¹⁹ Ένας άλλος ρόλος των επισκόπων σήμερα είναι αυτός των πνευματικών κριτών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι πρεσβύτεροι ίσως πρέπει να ασχοληθούν με άτομα που αμαρτάνουν εκούσια, επιθυμώντας να τα οδηγήσουν σε μετάνοια. Ο Ιεχωβά παρότρυνε με καλοσύνη αλλά και ευθέως τους αδικοπραγούντες να εγκαταλείψουν τις κακές οδούς τους. (Ιερ. 4:14) Εντούτοις, αν κάποιος μέσα στην εκκλησία δεν εγκαταλείπει μια αμαρτωλή πορεία, οι επίσκοποι πρέπει να δράσουν για να προστατέψουν το ποίμνιο από μια ενδεχομένως φθοροποιά επιρροή. Ίσως χρειαστεί, όπως υπαγορεύουν οι Γραφές, να αποβάλουν τον αδικοπραγούντα. Ο Ιεχωβά αναμένει από τους πρεσβυτέρους να υποστηρίξουν τη θεϊκή δικαιοσύνη σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο καλός Βασιλιάς Ιωσίας ήταν υποδειγματικός ως προς αυτό. «Υπεράσπιζε τη νομική αξίωση του ταλαιπωρημένου και του φτωχού». Μιμούνταν την αγάπη του Θεού για τη δικαιοσύνη. Εύλογα, ο Ιεχωβά ρώτησε για τις πράξεις του: «Δεν ήταν αυτή μια περίπτωση όπου υπήρχε γνώση για εμένα;» Επειδή ο Ιωσίας εκτελούσε κρίση και δικαιοσύνη, «τα πράγματα πήγαιναν καλά για αυτόν». Δεν νιώθετε εσείς πιο ασφαλείς όταν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας σας αγωνίζονται να μιμούνται το παράδειγμα του Ιωσία;​—Ιερ. 22:11, 15, 16.

²⁰ Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά διαπαιδαγωγεί τους αδικοπραγούντες «στον κατάλληλο βαθμό». (Ιερ. 46:28) Συνεπώς, ανάλογα με τις περιστάσεις και τη στάση που εκδηλώνει κάποιος ομόπιστος, οι πρεσβύτεροι μπορεί να χρειαστεί να τον συμβουλέψουν, να τον προτρέψουν ή να τον ελέγξουν. Ίσως μάλιστα είναι αναγκαίο να αποκόψουν έναν αμετανόητο αδικοπραγούντα. Στην περίπτωση αυτή, οι πρεσβύτεροι δεν προσεύχονται δημόσια για το άτομο που έχει αποβληθεί και ακολουθεί αμαρτωλή πορεία. Κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα.a (Ιερ. 7:9, 16) Ωστόσο, θα μιμηθούν τον Θεό υποδεικνύοντας στο αποκομμένο άτομο πώς μπορεί να επιστρέψει στην εύνοια του Θεού. (Διαβάστε Ιερεμίας 33:6-8) Αν και η αποκοπή μπορεί να είναι οδυνηρή, είμαστε βέβαιοι ότι οι κανόνες του Θεού είναι δίκαιοι, ορθοί και η καλύτερη οδός για όλους.​—Θρ. 1:18.

21. Ποια πρέπει να είναι η κατάσταση του ποιμνίου του Θεού, και πώς μπορείτε εσείς να συμβάλλετε σε αυτήν;

²¹ Όταν οι ποιμένες της εκκλησίας εντοπίζουν και εφαρμόζουν τους θεόπνευστους κανόνες, το ποίμνιο θα τρέφεται, θα είναι υγιές και θα προστατεύεται καλά. (Ψαλμ. 23:1-6) Τα όσα μας λέει ο Ιερεμίας περί στάσης και κινήτρων, ορθών και εσφαλμένων, μπορούν να φανούν χρήσιμα στους Χριστιανούς επισκόπους καθώς αυτοί εκπληρώνουν τη σοβαρή ευθύνη της φροντίδας των προβάτων του Θεού. Συνεπώς, ο καθένας από εμάς μπορεί να ρωτήσει: “Θα εξακολουθήσω εγώ να δείχνω εκτίμηση για τη διευθέτηση που έχει ο Ιεχωβά να διδάσκει, να οδηγεί και να προστατεύει το λαό του με το να υποστηρίζω τους ποιμένες που «ποιμαίνουν» το ποίμνιο «με γνώση και ενόραση»;”​—Ιερ. 3:15· 23:4.