Άλκαλι. Στην εβραϊκή, η λέξη που αποδίδεται άλκαλι είναι νέθερ, ένα ανθρακικό άλας του νατρίου το οποίο ονομάζεται επίσης νάτρο. Αποκαλείται «ορυκτό άλκαλι» για να διακρίνεται από το «φυτικό άλκαλι». Το νάτρο αποτελεί τη φυσική μορφή του χημικού και εμπορικού προϊόντος που είναι γνωστό ως σόδα. Στο εδάφιο Παροιμίες 25:20 γίνεται νύξη για τις φυσαλίδες που δημιουργούνται όταν αυτό το άλκαλι αναμειγνύεται με ασθενές οξύ. Μολονότι σε ορισμένες μεταφράσεις ονομάζεται «νίτρο», δεν πρέπει να συγχέεται με το σύγχρονο νίτρο, το οποίο μπορεί να είναι είτε νιτρικό κάλιο είτε νιτρικό νάτριο.

Από μόνο του ή ως συστατικό σαπουνιού, το συγκεκριμένο άλκαλι είναι πολύ αποτελεσματικό καθαριστικό. Αυτό το στοιχείο προσθέτει βαρύτητα στα λόγια του Ιεχωβά σχετικά με το βάθος της αμαρτωλότητας του Ισραήλ: «Ακόμη και αν πλενόσουν με άλκαλι και έπαιρνες για τον εαυτό σου μεγάλες ποσότητες αλισίβας, το σφάλμα σου θα ήταν κηλίδα ενώπιόν μου».—Ιερ 2:22.

Αλισίβα. Η εβραϊκή λέξη μπορίθ, που μεταφράζεται «αλισίβα» (σε μερικές μεταφράσεις, «σαπούνι»), αναφέρεται σε ένα φυτικό άλκαλι σε αντιδιαστολή με το νέθερ, το αποκαλούμενο ορυκτό άλκαλι. Η διάκριση δεν γινόταν με βάση τη χημική σύνθεση, αλλά τη διαφορετική πηγή από την οποία το προμηθεύονταν. Στο εδάφιο Ιερεμίας 2:22 εμφανίζονται και οι δύο λέξεις στο ίδιο εδάφιο. Από χημική άποψη, η αλισίβα των Βιβλικών χρόνων ήταν ανθρακικό νάτριο ή ανθρακικό κάλιο, ανάλογα με το αν η βλάστηση από την οποία είχε ληφθεί η τέφρα είχε αναπτυχθεί κοντά στη θάλασσα, δηλαδή σε αλμυρό έδαφος, ή στην ενδοχώρα. Τα χημικά στοιχεία που περιείχε η τέφρα διαχωρίζονταν από αυτήν με εκχύλιση ή διήθηση με νερό. Αυτή η αλισίβα ήταν διαφορετική από τη σύγχρονη χημική ουσία που αποκαλείται «αλισίβα», το εξαιρετικά καυστικό υδροξείδιο του καλίου. Η αλισίβα του αρχαίου καθαριστή ρούχων χρησιμοποιούνταν, όχι μόνο στο καθάρισμα των ρούχων (Μαλ 3:2), αλλά επίσης στην αναγωγή μετάλλων όπως ο μόλυβδος και το ασήμι.—Ησ 1:25.