ΒΟΡΡΑΣ
Εκτός από τη λέξη τσαφών που χρησιμοποιούνταν συνήθως για το βορρά, αυτή η έννοια δηλωνόταν επίσης από την κατεύθυνση «αριστερά», εφόσον ο προσανατολισμός γινόταν κοιτάζοντας προς τον ανατέλλοντα ήλιο. (Γε 14:15, υποσ.) Σύμφωνα με τη Βιβλική χρήση της λέξης, ο «βορράς» μπορεί να υποδηλώνει ένα τμήμα της γης (Ψλ 107:3· Ησ 43:6· Λου 13:29), μια βόρεια κατεύθυνση (Εξ 26:20· 1Βα 7:25· Απ 21:13), το βόρειο ουρανό (Ιωβ 26:7), καθώς και διάφορες χώρες ή βασίλεια (μεταξύ των οποίων η Ασσυρία [Σοφ 2:13] και η Βαβυλώνα [Ιερ 46:10]) που βρίσκονταν κάπως Β και Α της γης όπου κατοικούσαν οι Ισραηλίτες. Μολονότι η Βαβυλώνα, που είχε χτιστεί στις όχθες του ποταμού Ευφράτη, ήταν στην πραγματικότητα Α της Τύρου, το εδάφιο Ιεζεκιήλ 26:7 λέει ότι ο βασιλιάς της Βαβυλώνας θα ερχόταν εναντίον της Τύρου από το βορρά. Παρόμοια, λέγεται ότι η συμφορά που θα προκαλούσαν οι Βαβυλώνιοι στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ θα ερχόταν «από το βορρά». (Ιερ 1:14, 15) Ο λόγος φαίνεται να είναι πως, όταν τα βαβυλωνιακά στρατεύματα προέλασαν προς τα δυτικά, ακολούθησαν βόρεια πορεία και έτσι απέφυγαν να διασχίσουν την έρημο. Μάλιστα, όπως δείχνουν τα βαβυλωνιακά αρχεία, αυτή ήταν η συνήθης διαδρομή τους.
Εφόσον διάφορες χώρες και βασίλεια τοποθετούνται στο βορρά, τα συμφραζόμενα και άλλα σχετικά εδάφια βοηθούν συχνά στον καθορισμό της έννοιας «βορράς» ή «γη του βορρά». Παραδείγματος χάρη, τα εδάφια Ησαΐας 21:2, 9 και Δανιήλ 5:28 δείχνουν ότι τα έθνη από «τη γη του βορρά» που αναφέρονται στο εδάφιο Ιερεμίας 50:9 περιλαμβάνουν τους Μήδους, τους Πέρσες και τους Ελαμίτες. Προφανώς, τα έθνη που επιτίθενται στη Βαβυλώνα θεωρούνται ενωμένο στράτευμα ή κοινός εχθρός της Βαβυλώνας, «μια σύναξη». Πολλά από τα περιλαμβανόμενα έθνη βρίσκονταν μακριά από τη Βαβυλώνα, στο Β (Ιερ 51:27, 28), ενώ μεγάλο τμήμα της Μηδίας εκτεινόταν τουλάχιστον ΒΑ της Βαβυλώνας. Επίσης, η επίθεση εξαπολύθηκε προφανώς από τα Β, εφόσον ο Κύρος σταμάτησε τη ροή του ποταμού Β της πόλης.
«Ο Βασιλιάς του Βορρά». Τα ιστορικά γεγονότα παρέχουν άλλη μια βάση για να καθοριστεί το πώς πρέπει να εννοηθεί η λέξη «βορράς» σε μερικά εδάφια. Μια τέτοια περίπτωση είναι «ο βασιλιάς του βορρά» του κεφαλαίου 11 στο βιβλίο του Δανιήλ. Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι ο «κραταιός βασιλιάς» του εδαφίου Δανιήλ 11:3 ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, η αυτοκρατορία διαιρέθηκε τελικά ανάμεσα στους τέσσερις στρατηγούς του. Ένας από αυτούς τους στρατηγούς, ο Σέλευκος ο Νικάτωρ, πήρε τη Μεσοποταμία και τη Συρία, και έτσι έγινε ο άρχοντας των εδαφών Β της Παλαιστίνης. Ένας άλλος στρατηγός, ο Πτολεμαίος ο Λάγου, απέκτησε τον έλεγχο της Αιγύπτου, ΝΔ της Παλαιστίνης. Συνεπώς, με τον Σέλευκο τον Νικάτορα και τον Πτολεμαίο τον Λάγου άρχισε η μακρόχρονη πάλη ανάμεσα στο «βασιλιά του βορρά» και στο «βασιλιά του νότου». Ωστόσο, η προφητεία σχετικά με το «βασιλιά του βορρά» εκτείνεται χρονικά από την εποχή του Σέλευκου του Νικάτορα μέχρι «τον καιρό του τέλους». (Δα 11:40) Λογικά, λοιπόν, η εθνική και πολιτική ταυτότητα του «βασιλιά του βορρά» θα άλλαζε στο διάβα της ιστορίας. Ο καθορισμός, όμως, της ταυτότητάς του θα εξακολουθούσε να είναι εφικτός με βάση το τι έλεγε η προφητεία ότι θα έκανε ο «βασιλιάς του βορρά».—Βλέπε το βιβλίο Δώστε Προσοχή στην Προφητεία του Δανιήλ!, 1999, σ. 211-285.
Η Κατοικία του Ιεχωβά. Η λέξη «βορράς» εμφανίζεται επίσης στις Γραφές αναφερόμενη στον τόπο όπου κατοικούσε αντιπροσωπευτικά ο Ιεχωβά μαζί με τους Ισραηλίτες.—Ψλ 48:1, 2· Ησ 14:13, 14· βλέπε ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ.