Διδάγματα Από τις Γραφές: Ιωήλ 1:1–3:21

Επικαλεστείτε το Όνομα του Ιεχωβά και Σωθείτε!

«ΑΝ Η ΠΛΗΓΗ ξεφύγει από τον έλεγχο, θα εξαπλωθεί στην Ανατολική Αφρική και στην Εγγύς Ανατολή. Θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή». Αυτά είπε ένας αξιωματούχος της Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας του Ο.Η.Ε. σχετικά με το αχόρταγο έντομο που εισβάλλει αυτόν τον καιρό στη βορειοδυτική Αφρική κατά δισεκατομμύρια—την ακρίδα.

Γύρω στο έτος 820 π.Χ., ο προφήτης του Θεού, ο Ιωήλ, μίλησε για μια παρόμοια πληγή. Με παραστατικούς όρους, αξεπέραστους σε ακρίβεια και ρεαλισμό, περιέγραψε πώς θα ερημωνόταν το έθνος του Ιούδα από μια βίαιη επίθεση εντόμων. Ωστόσο, εκείνη η πληγή εξεικόνιζε κάποιο πράγμα πολύ σημαντικότερο από μια οικολογική απειλή. Ήταν κήρυκας ‘της ημέρας του Ιεχωβά’! Η γενιά μας αντιμετωπίζει αυτή την ‘επιφανή [φοβερή, ΜΝΚ] ημέρα’ και όλη την καταστροφική της οργή. Τι ελπίδα υπάρχει για σωτηρία; Και ποια διδάγματα μπορούμε να πάρουμε από το προφητικό βιβλίο του Ιωήλ;

Τρομακτική Εισβολή Εντόμων

Η μετάνοια είναι απαραίτητη για σωτηρία στη διάρκεια της φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Με τα μάτια του Ιωήλ, βλέπουμε μια συμφορά καθώς σμήνη από κάμπιες, ακρίδες, άφτερες ακρίδες που έρπουν και κατσαρίδες απογυμνώνουν τη χώρα από τη βλάστηση. Οι ιερείς, οι πρεσβύτεροι και άλλοι κάτοικοι του Ιούδα παροτρύνονται να μετανοήσουν ‘και να βοήσουν προς τον Ιεχωβά’. Οι αποθήκες μένουν έρημες και οι σιτοβολώνες καταστρέφονται αφού δεν έχουν προϊόντα. Τα κατοικίδια ζώα περιπλανιούνται συγχυσμένα, ψάχνοντας μάταια για βοσκή. Τι ημέρα διαρπαγής από τη μεριά του Παντοδύναμου!—1:1-20.

Η εγγύτητα της ημέρας του Ιεχωβά πρέπει να μας υποκινεί να ασχολούμαστε με άγιες πράξεις και θεοσεβή έργα. (2 Πέτρου 3:10-12, ΜΝΚ) Ο Ιωήλ μάς καθιστά ικανούς να τη δούμε ως ημέρα σκοταδιού, σύννεφων και ομίχλης. Οι ακρίδες είναι ένας τρομακτικός προάγγελος αυτής της ημέρας. Στο ξύπνημά τους, το τοπίο του Ιούδα, που ήταν σαν την Εδέμ, μετατρέπεται σε έρημο. Δυσοίωνος, επίσης, είναι κι ο ίδιος ο ήχος των ακρίδων, επειδή είναι σαν ήχος άμαξας και σαν ήχος μανιασμένης φωτιάς που κατατρώει τις καλαμιές. Καθώς οι ακρίδες προχωρούν «ως ισχυρός λαός παρατεταγμένος εις μάχην», σκαρφαλώνουν στα τείχη, ορμούν στις πόλεις και μπαίνουν στα σπίτια. Ακόμη και ο ήλιος, το φεγγάρι και τα άστρα σκοτεινιάζουν στη διάρκεια της ‘επιφανούς [φοβερής, ΜΝΚ] ημέρας του Ιεχωβά’.—2:1-11.

Η Οδός της Σωτηρίας

Για να σωθούμε, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ‘ο Ιεχωβά είναι Θεός και δεν υπάρχει κανείς άλλος’. «Επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών», συμβουλεύει ο Ιεχωβά. Ηλικιωμένοι και νέοι παρακινούνται να συγκεντρωθούν σε μια επίσημη σύναξη και να εκλιπαρήσουν για θεϊκή εύνοια. Ο Θεός θα δείξει συμπόνια, θα αποκαταστήσει την ερήμωση που προκάλεσαν τα έντομα και θα ευλογήσει το λαό του με αφθονία. Αυτοί που αναγνωρίζουν τη θέση που κατέχει ο Ιεχωβά ως ο μόνος αληθινός Θεός και ως η Πηγή της σωτηρίας δεν θα ντροπιαστούν.—2:12-27.

Η σωτηρία μας εξαρτάται επίσης από την επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά με πίστη. Πριν από ‘τη μεγάλη και επιφανή [φοβερή, ΜΝΚ] ημέρα του Ιεχωβά’, ο Θεός θα ‘εκχύσει το πνεύμα του επί πάσαν σάρκα’. Νέοι και ηλικιωμένοι, άντρες και γυναίκες, θα κάνουν ένα προφητικό έργο. Έτσι, πολλοί θα μάθουν ότι ‘πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή’.—2:28-32.

Κρίση Πάνω στα Έθνη

Ο Ιεχωβά θα σώσει τον πιστό λαό του όταν εκτελέσει κρίση πάνω στα έθνη. (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 38:18-23· Αποκάλυψις 16:14-16.) Η Τύρος, η Σιδώνα και η ‘Παλαιστίνη [Φιλισταία, ΜΝΚ]’ πρέπει να πληρώσουν για το ότι κακομεταχειρίστηκαν το λαό του Θεού και τους πούλησαν στη σκλαβιά. Ο Ιεχωβά θα φέρει πίσω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ και προκαλεί τους αντιπάλους του λέγοντας: «Αγιάσατε πόλεμον»! Αλλά αυτοί δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τον Θεό, ο οποίος εκτελεί πάνω τους κρίση στη συμβολική «κοιλάδα του Ιωσαφάτ». Παρ’ όλο που ο ουρανός και η γη θα σειστούν, ο Ιεχωβά θα είναι καταφύγιο για το λαό του. Οι πιστοί θα επιζήσουν από την κρίση που θα έρθει πάνω στα έθνη και θα απολαύσουν ζωή κάτω από παραδεισιακές συνθήκες.—3:1-21.

Διδάγματα που πρέπει να θυμόμαστε: Η μετάνοια είναι απαραίτητη εκ των προτέρων αν πρόκειται κάποιος να σωθεί στη διάρκεια της φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Η εγγύτητα αυτής της ημέρας πρέπει να μας υποκινεί να ασχολούμαστε με άγιες πράξεις και θεοσεβή έργα. Φυσικά, η σωτηρία μας εξαρτάται από την αναγνώριση του γεγονότος ότι μόνο ο Ιεχωβά είναι Θεός. Και αν επικαλεστούμε το όνομά του με πίστη, εκείνος θα μας σώσει όταν εκτελέσει κρίση πάνω στα έθνη.

Η προφητεία του Ιωήλ μάς δίνει ακόμη περισσότερο υλικό για σκέψεις. ‘Η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής [φοβερή, ΜΝΚ]’ επίκειται! Το ανθρώπινο γένος πρέπει να προειδοποιηθεί. Όπως έκαναν και οι ακρίδες στην προφητεία του Ιωήλ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ερημώνουν το Χριστιανικό κόσμο με το να εκθέτουν ανελέητα την πνευματικά στείρα κατάστασή του. Αυτό εγείρει την οργή και την εναντίωση των ηγετών του, αλλά τα οποιαδήποτε όμοια με τείχη εμπόδια που προσπαθούν αυτοί να βάλουν στο δρόμο των συμβολικών ακρίδων αποδεικνύονται μη αποτελεσματικά. Ο Ιεχωβά έχει εκχύσει το πνεύμα του στο λαό του, εξαρτίζοντάς τον για να αναγγείλει τις κρίσεις Του. Γι’ αυτό, στο λίγο χρόνο που απομένει πριν τη φοβερή ημέρα του Θεού, ας έχουμε πλήρη συμμετοχή στο να βοηθήσουμε άλλους να ‘επικαλεστούν το όνομα του Ιεχωβά και να σωθούν’.

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ

○ 1:2—Ο Ιωήλ απευθύνθηκε στους ‘πρεσβυτέρους’ που είχαν παροδηγήσει το έθνος. Επειδή οι «κατοικούντες την γην» ακολούθησαν αυτή την εσφαλμένη ηγεσία, ήταν κι αυτοί υπόλογοι στα μάτια του Ιεχωβά. Σήμερα, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου έχουν παρόμοια παροδηγήσει τα ποίμνιά τους. Όπως έκανε και ο Ιωήλ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν απευθύνει αγγέλματα προς αυτή την τάξη του κλήρου. Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού πρέπει να κηρυχτεί στους ανθρώπους γενικά επειδή κι αυτοί θα δώσουν λόγο στον Ιεχωβά.—Ησαΐας 9:15-17· Ρωμαίους 14:12.

○ 2:1-10, 28—Οι Ισραηλίτες προειδοποιήθηκαν ότι αν δεν υπήκουαν στον Θεό, οι ακρίδες και άλλα πλάσματα θα κατέτρωγαν τις σοδειές τους. (Δευτερονόμιον 28:38-45) Αφού οι Γραφές δεν μνημονεύουν μια επίθεση εντόμων στη Χαναάν, τόσο μεγάλη όσο αναφέρει ο Ιωήλ, η πληγή που περιέγραψε αυτός ήταν προφανώς εξεικονιστική. Όπως αποδείχτηκε, η προφητεία άρχισε να εκπληρώνεται την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., όταν ο Ιεχωβά άρχισε να ‘εκχέει το πνεύμα του’ πάνω στους ακολούθους του Ιησού, οι οποίοι βασάνιζαν τους ψεύτικους θρησκευόμενους με το θεόδοτο άγγελμά τους. (Πράξεις 2:1, 14-21· 5:27-29) Τώρα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκτελούν ένα παρόμοιο ερημωτικό έργο.

○ 2:12, 13—Στα αρχαία χρόνια, το να ‘διαρρήξει’ κανείς τα ρούχα του ήταν εξωτερική έκφραση θλίψης. (Γένεσις 37:29, 30· 44:13) Αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει με ανειλικρίνεια, υποκριτικά. Ο Ιωήλ έκανε σαφές το γεγονός ότι οι εξωτερικές εκφράσεις λύπης δεν ήταν αρκετές. Οι άνθρωποι έπρεπε να ‘διαρρήξουν την καρδιά τους’ δείχνοντας εγκάρδια μετάνοια.

○ 2:31, 32—Στις μέρες του Ιωήλ ο Ιεχωβά προμήθευσε στους πιστούς διαφυγή από την καταστροφή. Τώρα, σε αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’, ο Θεός κάνει τη σωτηρία δυνατή μέσω του Ιησού Χριστού. (2 Τιμόθεον 3:1· Ρωμαίους 5:8, 12· 6:23) Ωστόσο, το όνομα του Ιεχωβά είναι εκείνο που πρέπει να επικαλεστούν οι αμαρτωλοί άνθρωποι για να έχουν αιώνια σωτηρία. Αυτό σημαίνει να γνωρίζουν το θείο όνομα, να το σέβονται πλήρως και να βασίζονται απόλυτα σ’ Αυτόν που το φέρει. Όσοι λοιπόν επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά με πίστη ‘θέλουσι σωθή’, όταν ο Θεός εκτελέσει την κρίση του πάνω στα έθνη στη διάρκεια της ‘μεγάλης και επιφανούς [φοβερής, ΜΝΚ] ημέρας’ του.—Σοφονίας 2:2, 3· 3:12· Ρωμαίους 10:11-13.

○ 3:2, 14—Ο συμβολικός τόπος για την εκτέλεση της θεϊκής κρίσης την ‘ημέρα του Ιεχωβά’ ονομάζεται «κοιλάδα της δίκης [απόφασης, ΜΝΚ]». Ορίζεται επίσης ως η «κοιλάδα του Ιωσαφάτ». Αυτό είναι κατάλληλο, αφού το όνομα Ιωσαφάτ σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Κριτής». Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Ιωσαφάτ, ο Θεός απελευθέρωσε τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ από τις δυνάμεις του Μωάβ, του Αμμών και της ορεινής περιοχής του Σηείρ, προξενώντας στους τελευταίους σύγχυση και κάνοντάς τους να σφάξουν ο ένας τον άλλον. (2 Χρονικών 20:1-30) Στις μέρες μας, η «κοιλάδα του Ιωσαφάτ» είναι σαν ένα συμβολικό πατητήρι στο οποίο τα έθνη συντρίβονται σαν σταφύλια, επειδή κακομεταχειρίστηκαν το λαό του Ιεχωβά.

○ 3:6—Η Τύρος, η Σιδώνα και η ‘Παλαιστίνη [Φιλισταία, ΜΝΚ]’ ήταν ένοχες για το ότι πούλησαν τους κατοίκους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ σκλάβους στους Έλληνες. Είναι πιθανόν μερικοί Ιουδαίοι που είχαν αιχμαλωτιστεί από άλλα έθνη να έπεσαν στα χέρια Τύριων, Σιδώνιων και Φιλισταίων δουλεμπόρων. Ακόμη χειρότερα, ίσως αυτά τα έθνη να έπιασαν σκλάβους τους Ιουδαίους που αναζητούσαν καταφύγιο από τους εχθρούς τους. Ό,τι και να είχε συμβεί, ο Θεός κάλεσε αυτούς τους εμπόρους της ανθρώπινης ζωής να δώσουν λόγο για το ότι κακομεταχειρίστηκαν το λαό του. Αυτό δείχνει τι περιμένει τα έθνη που διώκουν τους δούλους του Ιεχωβά σήμερα.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.