ΑΚΡΙΔΑ

Ο όρος «ακρίδα» προσδιορίζει οποιοδήποτε από τα πολλά πηδητικά έντομα της οικογένειας Ακριδίδες (στην οποία περιλαμβάνονται οι αποδημητικές και οι βραχύκερες ακρίδες) και της οικογένειας Τεττιγονιίδες (στην οποία περιλαμβάνονται οι μακρόκερες ακρίδες). Από τις αρκετές λέξεις του εβραϊκού κειμένου που αποδίδονται «ακρίδα», η λέξη ’αρμπέχ είναι αυτή η οποία εμφανίζεται συχνότερα και θεωρείται ότι αναφέρεται στην αποδημητική ακρίδα, κατά τη φάση στην οποία το έντομο είναι πλήρως αναπτυγμένο και διαθέτει φτερά. (Λευ 11:22, υποσ.) Όσο για την εβραϊκή λέξη χαγάβ, δεν είναι βέβαιο ποιο ή ποια έντομα προσδιορίζει. Ωστόσο, εφόσον η λέξη ’αρμπέχ συνυπάρχει με τη λέξη χαγάβ στο εδάφιο Λευιτικό 11:22 (προσδιορίζοντας έντομα καθαρά και άρα κατάλληλα για τροφή), η λέξη χαγάβ, που αποδίδεται εδώ «κοινή ακρίδα», μπορεί να αναφέρεται σε έντομο που κάνει άλματα και όχι σε έντομο που πετάει (βλέπε ΜΝΚ, υποσ.). Η εβραϊκή λέξη γέλεκ αναφέρεται στην προνύμφη της ακρίδας, δηλαδή σε μια ακρίδα που βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης. (Ψλ 105:34, υποσ.· Ιωλ 1:4) Η εβραϊκή λέξη σολ‛άμ αναφέρεται στη φαγώσιμη ακρίδα. (Λευ 11:22) Η εβραϊκή λέξη γκωβαΐ υποδηλώνει ένα σμήνος ακρίδων. (Αμ 7:1) Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιείται για αυτό το έντομο η λέξη ἀκρίς.—Ματ 3:4· Απ 9:7.

Η ακρίδα έχει μήκος 5 εκ. ή και περισσότερο. Διαθέτει δύο ζεύγη φτερών, τέσσερα βαδιστικά σκέλη και δύο πολύ μακρύτερα σκέλη για άλματα εφοδιασμένα με πλατιούς μηρούς. Τα πλατιά, διάφανα πίσω φτερά, όταν δεν χρησιμοποιούνται, μένουν διπλωμένα κάτω από τα παχιά μεμβρανώδη μπροστινά φτερά. Με τα αλτικά σκέλη του, το έντομο είναι ικανό να καλύπτει πηδώντας αποστάσεις πολλαπλάσιες του μήκους του σώματός του. (Βλέπε Ιωβ 39:20.) Στις Γραφές η ακρίδα χρησιμοποιείται μερικές φορές για να υποδηλώσει ένα αναρίθμητο πλήθος.—Κρ 6:5· 7:12· Ιερ 46:23· Να 3:15, 17.

«Καθαρή» Τροφή. Ο Νόμος όριζε ότι οι ακρίδες αποτελούσαν καθαρή τροφή. (Λευ 11:21, 22) Μάλιστα ο Ιωάννης ο Βαφτιστής τρεφόταν με ακρίδες και μέλι. (Ματ 3:4) Λέγεται ότι αυτά τα έντομα έχουν γεύση παρόμοια με της γαρίδας ή του καβουριού και είναι πλούσια σε πρωτεΐνες. Σύμφωνα με μια ανάλυση που έλαβε χώρα στην Ιερουσαλήμ, οι ακρίδες της ερήμου αποτελούνται κατά 75 τοις εκατό από πρωτεΐνες. Από τις ακρίδες που χρησιμοποιούνται σήμερα για τροφή αφαιρείται το κεφάλι, τα σκέλη, τα φτερά και η κοιλιά. Ό,τι απομένει, δηλαδή ο θώρακας, τρώγεται μαγειρευτό ή ωμό.

Πληγές Ακρίδων. Στους Βιβλικούς χρόνους, μια πληγή ακρίδων αποτελούσε μεγάλη συμφορά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εκδήλωση της κρίσης του Ιεχωβά, όπως συνέβη με την όγδοη πληγή εναντίον της αρχαίας Αιγύπτου. (Εξ 10:4-6, 12-19· Δευ 28:38· 1Βα 8:37· 2Χρ 6:28· Ψλ 78:46· 105:34) Οι ακρίδες, μεταφερόμενες από τον άνεμο, καταφθάνουν ξαφνικά, αλλά ο ήχος του ερχομού τους, ο οποίος στις Γραφές παραβάλλεται με τον ήχο αρμάτων και φωτιάς που κατατρώει την καλαμιά (Ιωλ 1:4· 2:5, 25), λέγεται ότι μπορεί να ακουστεί σε απόσταση περίπου 10 χλμ. Η πτήση τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον άνεμο, χάρη στον οποίο, όταν είναι ευνοϊκός, καλύπτουν πολλά χιλιόμετρα. Σμήνη ακρίδων έχουν θεαθεί ακόμη και στη θάλασσα, σε απόσταση 1.600 χλμ. και πλέον μακριά από την ξηρά. Ωστόσο, αντίθετοι άνεμοι μπορούν να τις ρίξουν στο νερό όπου και πνίγονται. (Εξ 10:13, 19) Όταν πετάει ένα μεγάλο σμήνος (που μπορεί να ξεπερνάει τα 1.500 μ. σε ύψος), κρύβει σαν σύννεφο το φως του ήλιου.—Ιωλ 2:10.

Μια επιδρομή ακρίδων μπορεί να μετατρέψει έναν παραδεισένιο τόπο σε έρημο, διότι οι ακρίδες είναι αδηφάγες. (Ιωλ 2:3) Μία και μόνο αποδημητική ακρίδα καταναλώνει μέσα σε μία ημέρα τροφή ίση με το βάρος της. Αναλογικά, αυτή η ποσότητα τροφής είναι 60 ως 100 φορές περισσότερη από την τροφή που καταναλώνει ένας άνθρωπος. Δεν τρώνε μόνο τη βλάστηση, αλλά επίσης αντικείμενα από λινό, μαλλί, μετάξι και δέρμα, ενώ, όταν εισβάλλουν στα σπίτια, δεν γλιτώνει από τη μανία τους ούτε το λούστρο των επίπλων. Έχει υπολογιστεί ότι η τροφή που καταναλώνει καθημερινά ένα μεγάλο σμήνος ακρίδων είναι ίση με αυτήν που καταναλώνουν ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι.

Ένα σμήνος ακρίδων κινείται σαν καλά οργανωμένη, πειθαρχημένη στρατιωτική δύναμη, χωρίς όμως βασιλιά ή ηγέτη, κάτι που πιστοποιεί την ενστικτώδη σοφία τους. (Παρ 30:24, 27) Μολονότι πολλές ακρίδες αφανίζονται, οι υπόλοιπες συνεχίζουν την έφοδό τους. Οι φωτιές που ανάβουν οι άνθρωποι για να αναχαιτίσουν την επέλασή τους σβήνουν από τα σώματα των νεκρών ακρίδων. Χαντάκια γεμάτα νερό δεν μπορούν να ανακόψουν την πορεία τους, γιατί γεμίζουν και αυτά με τα νεκρά σώματά τους. (Ιωλ 2:7-9) «Δεν υπάρχει κανένας γνωστός φυσικός εχθρός που να μπορεί να κρατήσει υπό έλεγχο τις καταστροφικές αποδημήσεις τους», έγραψε ένας καθηγητής ζωολογίας.—Περιοδικό της Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times Magazine), «Ο Πόλεμος των Ακρίδων», 22 Μαΐου 1960, σ. 96.

Αναφερόμενη σε πιο πρόσφατες πληγές ακρίδων, η Ζωολογική Εγκυκλοπαίδεια του Γκζίμεκ ([Grzimek’s Animal Life Encyclopedia] 1975, Τόμ. 2, σ. 109, 110) σημειώνει: «Αρκετά είδη βραχύκερων ακρίδων αποτελούν πληγή ακόμη και σήμερα στην Αφρική και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η κατά περιόδους τεράστια αύξηση του αριθμού τους και οι εκτεταμένες αποδημήσεις τους προκάλεσαν σε πρόσφατα χρόνια μεγάλες ζημιές στις εδώδιμες καλλιέργειες. Την περίοδο 1873-1875 στην Ευρώπη και την περίοδο 1874-1877 στις ΗΠΑ οι επιδρομές ήταν ιδιαίτερα σφοδρές. . . . Το 1955 ένα σμήνος αποδημητικών ακρίδων μήκους 250 χλμ. και πλάτους 20 χλμ. έπληξε το νότιο Μαρόκο. Και πάλι, το 1961/1962, έλαβε χώρα εκεί μια πληγή που δεν κατέστη δυνατό να καταπολεμηθεί επιτυχώς . . . Ως αποτέλεσμα, μέσα σε πέντε ημέρες, οι ακρίδες είχαν προκαλέσει ζημιές της τάξης του ενός και πλέον δισεκατομμυρίου φράγκων σε μια έκταση που ξεπερνούσε τα 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. . . . Τις πέντε αυτές ημέρες, οι αποδημητικές ακρίδες κατανάλωσαν 7.000 τόνους πορτοκάλια, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 60.000 κιλά ανά ώρα. Αυτή η ποσότητα υπερβαίνει την ετήσια κατανάλωση ολόκληρης της Γαλλίας».

Μεταφορική Χρήση. Εκτός από το ότι κατονομάζεται ως έντομο που αποτελούσε καθαρή τροφή και κατέστρεφε τη βλάστηση (2Χρ 7:13), η ακρίδα παρουσιάζεται στις Γραφές και με αλληγορικές έννοιες. Οι άπιστοι Ισραηλίτες κατάσκοποι ανέφεραν ότι, ως προς το μέγεθος, ήταν σαν ακρίδες σε σύγκριση με τους κατοίκους της Χαναάν. (Αρ 13:33) Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι αντιτίθενται στον Θεό, είναι σαν ακρίδες από την άποψη του Ιεχωβά και δεδομένης της μεγαλοσύνης του. (Ησ 40:22) Περιγράφοντας τα δεινά των γηρατειών, ο συναθροιστής χρησιμοποίησε την εικόνα μιας ακρίδας που σέρνεται, παρουσιάζοντας έτσι το ηλικιωμένο άτομο να είναι κυρτωμένο και δύσκαμπτο, με τους βραχίονές του να εξέχουν κάπως προς τα πίσω.—Εκ 12:5.

Οι έρευνες δείχνουν ότι η διάρκεια ζωής της ακρίδας κυμαίνεται από τέσσερις ως έξι μήνες. Εύστοχα, λοιπόν, λέγεται για τις συμβολικές ακρίδες του εδαφίου Αποκάλυψη 9:5 ότι βασανίζουν τους ανθρώπους πέντε μήνες, δηλαδή όση είναι συνήθως και η διάρκεια ζωής τους.

Περιγράφοντας τους στρατιώτες της Ασσυρίας, το εδάφιο Ναούμ 3:16 αναφέρει ότι η ακρίδα βγάζει το δέρμα της. Η ακρίδα εκδύεται το δέρμα της πέντε φορές μέχρι να φτάσει στο μέγεθος της ενήλικης ακρίδας. Στο εδάφιο Ναούμ 3:17 οι Ασσύριοι φρουροί και στρατολόγοι παραβάλλονται με ακρίδες που στρατοπεδεύουν σε πέτρινα μαντριά στη διάρκεια μιας κρύας ημέρας, αλλά φεύγουν όταν λάμψει ο ήλιος. Εδώ μπορεί να γίνεται έμμεση αναφορά στο ότι το κρύο ναρκώνει τα έντομα, κάνοντάς τα να κρύβονται στις ρωγμές των τοίχων μέχρι να ζεσταθούν από τις ακτίνες του ήλιου, οπότε και πετούν μακριά. Αναφέρεται ότι οι ακρίδες μπορούν να πετάξουν μόνο όταν η θερμοκρασία του σώματός τους φτάσει περίπου τους 21°C.

[Εικόνα στη σελίδα 155]

Θηλυκή ακρίδα αποθέτει αβγά. Αναλογικά, οι ακρίδες καταναλώνουν 60 ως 100 φορές περισσότερη τροφή από τους ανθρώπους