Ας Είμαστε από Εκείνους που Έχουν Πίστη

«Είμαστε . . . από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:39.

 1. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι η πίστη του κάθε όσιου υπηρέτη του Ιεχωβά είναι πολύτιμη;

ΤΗΝ επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε μια Αίθουσα Βασιλείας γεμάτη λάτρεις του Ιεχωβά, σταθείτε και κοιτάξτε εκείνους που σας περιβάλλουν. Σκεφτείτε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους δείχνουν πίστη. Μπορεί να δείτε ηλικιωμένους που έχουν υπηρετήσει τον Θεό επί δεκαετίες, νέους οι οποίοι καθημερινά αντιστέκονται στην πίεση των συνομηλίκων και γονείς που εργάζονται σκληρά για να αναθρέψουν θεοφοβούμενα παιδιά. Υπάρχουν πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες, οι οποίοι επωμίζονται πολλές ευθύνες. Ναι, μπορεί να δείτε πνευματικούς αδελφούς και αδελφές κάθε ηλικίας οι οποίοι ξεπερνούν κάθε είδος εμπόδια για να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Πόσο πολύτιμη είναι η πίστη του καθενός από αυτούς!—1 Πέτρου 1:7.

 2. Γιατί είναι ωφέλιμες για εμάς σήμερα οι συμβουλές του Παύλου στα κεφάλαια 10 και 11 της επιστολής προς τους Εβραίους;

² Λίγοι, αν όχι κανένας, από τους ατελείς ανθρώπους έχουν κατανοήσει τη σπουδαιότητα της πίστης καλύτερα από τον απόστολο Παύλο. Μάλιστα, εκείνος ανέφερε ότι η γνήσια πίστη οδηγεί στη «διατήρηση της ψυχής ζωντανής». (Εβραίους 10:39) Ο Παύλος γνώριζε, όμως, ότι η πίστη υφίσταται επίθεση και διάβρωση σε αυτόν τον άπιστο κόσμο. Ενδιαφερόταν βαθιά για τους Εβραίους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, οι οποίοι αγωνίζονταν να διατηρήσουν την πίστη τους. Καθώς εξετάζουμε μέρη των κεφαλαίων 10 και 11 της επιστολής προς τους Εβραίους, ας προσέξουμε τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Παύλος για να οικοδομήσει την πίστη τους. Στο μεταξύ, θα διακρίνουμε πώς μπορούμε να οικοδομούμε ισχυρότερη πίστη μέσα μας καθώς και σε εκείνους που μας περιβάλλουν.

Να Εκδηλώνετε Πεποίθηση ο Ένας στον Άλλον

 3. Πώς δείχνουν τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Εβραίους 10:39 ότι είχε πεποίθηση στους ομόπιστους αδελφούς και αδελφές του;

³ Το πρώτο που μπορούμε να διακρίνουμε είναι η θετική στάση του Παύλου προς τους αναγνώστες του, στους οποίους έγραψε: «Εμείς, όμως, δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή, αλλά από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής». (Εβραίους 10:39) Ο Παύλος σκεφτόταν το καλύτερο, όχι το χειρότερο, για τους πιστούς συγχριστιανούς του. Προσέξτε, επίσης, ότι χρησιμοποίησε τη λέξη «εμείς». Ο Παύλος ήταν δίκαιος άνθρωπος. Ωστόσο, δεν απευθύνθηκε υπεροπτικά στους αναγνώστες του, σαν να βρισκόταν σε ένα εξυψωμένο επίπεδο δικαιοσύνης πολύ πιο ψηλά από αυτούς. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 7:16.) Απεναντίας, έβαλε τον εαυτό του στην ίδια θέση με εκείνους. Εξέφρασε εγκάρδια πεποίθηση ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι πιστοί Χριστιανοί αναγνώστες του θα αντιμετώπιζαν τα τρομακτικά εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά τους, ότι θα αρνούνταν με θάρρος να οπισθοχωρήσουν για καταστροφή και ότι θα αποδεικνύονταν από εκείνους που έχουν πίστη.

 4. Για ποιους λόγους είχε ο Παύλος πεποίθηση στους ομοπίστους του;

⁴ Πώς μπορούσε ο Παύλος να έχει τέτοια πεποίθηση; Μήπως δεν έβλεπε τα ελαττώματα των Εβραίων Χριστιανών; Απεναντίας, τους έδωσε συγκεκριμένες συμβουλές για να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τα πνευματικά τους μειονεκτήματα. (Εβραίους 3:12· 5:12-14· 6:4-6· 10:26, 27· 12:5) Εντούτοις, ο Παύλος είχε τουλάχιστον δύο βάσιμους λόγους για να εκδηλώνει πεποίθηση στους αδελφούς του. (1) Ως μιμητής του Ιεχωβά, ο Παύλος προσπαθούσε να βλέπει το λαό του Θεού όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά. Αυτό δεν αφορούσε μόνο τα ελαττώματά τους αλλά και τις καλές τους ιδιότητες καθώς και τις δυνατότητες που είχαν να επιλέξουν να κάνουν το καλό στο μέλλον. (Ψαλμός 130:3· Εφεσίους 5:1) (2) Ο Παύλος είχε απόλυτη πίστη στη δύναμη του αγίου πνεύματος. Γνώριζε ότι καμιά δυσκολία, καμιά ανθρώπινη αδυναμία, δεν μπορούσε να εμποδίσει τον Ιεχωβά να δώσει «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» σε οποιονδήποτε Χριστιανό ο οποίος προσπαθεί να Τον υπηρετεί πιστά. (2 Κορινθίους 4:7· Φιλιππησίους 4:13) Επομένως, η πεποίθηση του Παύλου στους αδελφούς και στις αδελφές του δεν ήταν άτοπη, μη ρεαλιστική ή τυφλά αισιόδοξη. Είχε στερεή βάση και ήταν Γραφικά θεμελιωμένη.

 5. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την πεποίθηση του Παύλου, και με ποιο πιθανό αποτέλεσμα;

⁵ Βεβαίως, η πεποίθηση που έδειξε ο Παύλος αποδείχτηκε μεταδοτική. Θα πρέπει να σήμαινε πολλά για τις εκκλησίες στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία να ακούν τον Παύλο να τους μιλάει τόσο ενθαρρυντικά. Καθώς βρίσκονταν αντιμέτωποι με την εξουθενωτική περιφρόνηση και την αλαζονική αδιαφορία των Ιουδαίων εναντιουμένων τους, οι Εβραίοι Χριστιανοί βοηθούνταν από τέτοιες εκφράσεις να παραμένουν αποφασισμένοι στην καρδιά τους να είναι από εκείνους που έχουν πίστη. Μπορούμε άραγε να κάνουμε το ίδιο ο ένας για τον άλλον σήμερα; Είναι πανεύκολο να βλέπουμε στους άλλους μόνο ένα μακρύ κατάλογο από ελαττώματα και ιδιοτροπίες. (Ματθαίος 7:1-5) Ωστόσο, μπορούμε να βοηθούμε πολύ περισσότερο ο ένας τον άλλον αν προσέχουμε και εκτιμούμε τη μοναδική πίστη που έχει ο καθένας. Με τέτοια ενθάρρυνση, είναι πιθανότερο ότι η πίστη θα μεγαλώνει.—Ρωμαίους 1:11, 12.

Κατάλληλη Χρήση του Λόγου του Θεού

 6. Από ποια πηγή παρέθετε ο Παύλος όταν έγραψε τα λόγια του εδαφίου Εβραίους 10:38;

⁶ Ο Παύλος οικοδομούσε επίσης πίστη στους ομοπίστους του μέσω επιδέξιας χρήσης των Γραφών. Λόγου χάρη, έγραψε: «“Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης”, και “αν οπισθοχωρήσει, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σε αυτόν”». (Εβραίους 10:38) Ο Παύλος παρέθετε εδώ από τον προφήτη Αββακούμ.a Αυτά τα λόγια πιθανώς ήταν οικεία στους αναγνώστες του Παύλου, σε Εβραίους Χριστιανούς που γνώριζαν καλά τα προφητικά βιβλία. Αν λάβουμε υπόψη το στόχο του—να ενισχύσει την πίστη των Χριστιανών που βρίσκονταν μέσα και κοντά στην Ιερουσαλήμ γύρω στο 61 Κ.Χ.—το παράδειγμα του Αββακούμ ήταν κατάλληλη επιλογή. Γιατί;

 7. Πότε κατέγραψε ο Αββακούμ την προφητεία του, και ποιες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν στον Ιούδα εκείνον τον καιρό;

⁷ Όπως φαίνεται, ο Αββακούμ έγραψε το βιβλίο του δύο δεκαετίες και κάτι πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. Σε όραμα, ο προφήτης είδε τους Χαλδαίους (δηλαδή τους Βαβυλωνίους), «έθνος . . . πικρό και ορμητικό», να εφορμούν στον Ιούδα και να καταστρέφουν την Ιερουσαλήμ, καταβροχθίζοντας λαούς και έθνη στο δρόμο τους. (Αββακούμ 1:5-11) Αλλά αυτή η συμφορά είχε προειπωθεί από τις ημέρες του Ησαΐα, έναν και πλέον αιώνα νωρίτερα. Τον καιρό του Αββακούμ, ο Ιωακείμ διαδέχθηκε τον καλό Βασιλιά Ιωσία, και η πονηρία άκμασε και πάλι στον Ιούδα. Ο Ιωακείμ δίωξε και μάλιστα φόνευσε εκείνους που μιλούσαν στο όνομα του Ιεχωβά. (2 Χρονικών 36:5· Ιερεμίας 22:17· 26:20-24) Δεν προξενεί έκπληξη το ότι ο ανάστατος προφήτης Αββακούμ κραύγασε: «Ως πότε, Ιεχωβά;»—Αββακούμ 1:2.

 8. Γιατί θα αποδεικνυόταν το παράδειγμα του Αββακούμ υποβοηθητικό για τους Χριστιανούς τον πρώτο αιώνα καθώς και σήμερα;

⁸ Ο Αββακούμ δεν γνώριζε πόσο κοντά ήταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Παρόμοια, οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δεν γνώριζαν πότε θα τελείωνε το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Ούτε και εμείς σήμερα γνωρίζουμε την «ημέρα και την ώρα» κατά την οποία θα έρθει η κρίση του Ιεχωβά εναντίον αυτού του πονηρού συστήματος. (Ματθαίος 24:36) Ας προσέξουμε λοιπόν τη δίπτυχη απάντηση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Αββακούμ. Πρώτον, διαβεβαίωσε τον προφήτη ότι το τέλος θα ερχόταν ακριβώς στον καιρό του. «Δεν θα αργήσει», είπε ο Θεός, μολονότι, από ανθρώπινη άποψη, μπορεί να φαινόταν ότι καθυστερεί. (Αββακούμ 2:3) Δεύτερον, ο Ιεχωβά υπενθύμισε στον Αββακούμ: «Ο δίκαιος θα εξακολουθήσει να ζει μέσω της πιστότητάς του». (Αββακούμ 2:4) Τι όμορφες, απλές αλήθειες! Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι το πότε θα έρθει το τέλος, αλλά το αν εμείς θα συνεχίσουμε να διάγουμε μια ζωή πίστης.

 9. Πώς εξακολούθησαν να ζουν οι υπάκουοι υπηρέτες του Ιεχωβά μέσω της πιστότητάς τους (α) το 607 Π.Κ.Χ.; (β) μετά το 66 Κ.Χ.; (γ) Γιατί είναι ζωτικό να ενισχύουμε εμείς την πίστη μας;

⁹ Όταν η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε το 607 Π.Κ.Χ., ο Ιερεμίας, ο γραμματέας του ο Βαρούχ, ο Αβδέ-μέλεχ και οι όσιοι Ρηχαβίτες είδαν πόσο αληθινή ήταν η υπόσχεση του Ιεχωβά στον Αββακούμ. “Εξακολούθησαν να ζουν” διαφεύγοντας από την τρομερή καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Γιατί; Ο Ιεχωβά αντάμειψε την πιστότητά τους. (Ιερεμίας 35:1-19· 39:15-18· 43:4-7· 45:1-5) Παρόμοια, οι Εβραίοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα πρέπει να ανταποκρίθηκαν στη συμβουλή του Παύλου, διότι όταν τα ρωμαϊκά στρατεύματα επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ το 66 Κ.Χ. και κατόπιν αποσύρθηκαν ανεξήγητα, εκείνοι οι Χριστιανοί, δείχνοντας πίστη, πρόσεξαν την προειδοποίηση του Ιησού και έφυγαν. (Λουκάς 21:20, 21) Εξακολούθησαν να ζουν λόγω της πιστότητάς τους. Με όμοιο τρόπο, εμείς θα εξακολουθήσουμε να ζούμε αν βρεθούμε πιστοί όταν έρθει το τέλος. Τι ζωτικός λόγος για να ενισχύουμε την πίστη μας τώρα!

Ζωντανή Περιγραφή Παραδειγμάτων Πίστης

10. Πώς περιέγραψε ο Παύλος την πίστη του Μωυσή, και πώς θα μπορούσαμε εμείς να μιμηθούμε τον Μωυσή ως προς αυτό;

¹⁰ Ο Παύλος οικοδομούσε πίστη και με τη δυναμική χρήση παραδειγμάτων. Καθώς διαβάζετε το 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους, προσέξτε πώς περιγράφει με ζωντάνια τα παραδείγματα Βιβλικών προσώπων. Λέει, λόγου χάρη, ότι ο Μωυσής «παρέμεινε σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Εβραίους 11:27) Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά ήταν τόσο πραγματικός για τον Μωυσή ώστε ήταν σαν να μπορούσε να δει τον αόρατο Θεό. Μπορεί να λεχθεί το ίδιο και για εμάς; Είναι εύκολο να μιλάμε για μια σχέση με τον Ιεχωβά, αλλά το να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε αυτή τη σχέση απαιτεί εργασία—εργασία την οποία χρειάζεται να κάνουμε εμείς! Είναι ο Ιεχωβά τόσο πραγματικός για εμάς ώστε να τον λαβαίνουμε υπόψη μας όταν παίρνουμε αποφάσεις, ακόμη και αυτές που φαινομενικά είναι ασήμαντες; Τέτοια πίστη θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε ακόμη και τη χειρότερη εναντίωση.

11, 12. (α) Κάτω από ποιες περιστάσεις μπορεί να δοκιμάστηκε η πίστη του Ενώχ; (β) Ποια ενθαρρυντική ανταμοιβή έλαβε ο Ενώχ;

¹¹ Σκεφτείτε επίσης την πίστη του Ενώχ. Είναι δύσκολο να φανταστούμε την εναντίωση που αντιμετώπισε. Ο Ενώχ είχε να μεταδώσει ένα καυστικό άγγελμα κρίσης εναντίον των πονηρών ανθρώπων που ζούσαν τότε. (Ιούδα 14, 15) Ο διωγμός που απειλούσε αυτόν τον πιστό άντρα ήταν όπως φαίνεται τόσο άγριος, τόσο βίαιος, ώστε ο Ιεχωβά “τον μετέθεσε”, μεταφέροντάς τον από την κατάσταση της ζωής στον ύπνο του θανάτου προτού μπορέσουν να τον πιάσουν οι εχθροί. Έτσι λοιπόν, ο Ενώχ δεν έζησε για να δει την εκπλήρωση της προφητείας του. Ωστόσο, έλαβε ένα δώρο που ήταν, από μερικές απόψεις, ακόμη καλύτερο.—Εβραίους 11:5· Γένεση 5:22-24.

¹² Ο Παύλος εξηγεί: «Πριν από τη μετάθεσή του [ο Ενώχ] είχε τη μαρτυρία ότι είχε ευαρεστήσει τον Θεό». (Εβραίους 11:5) Τι σήμαινε αυτό; Προτού κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου, ο Ενώχ μπορεί να είδε κάποιο όραμα, ίσως τον επίγειο Παράδεισο στον οποίο θα εγερθεί κάποια ημέρα, σύντομα. Πάντως, ο Ιεχωβά γνωστοποίησε στον Ενώχ ότι ήταν πολύ ευχαριστημένος με την πιστή του πορεία. Ο Ενώχ είχε κάνει την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται. (Παράβαλε Παροιμίες 27:11.) Το να σκεφτόμαστε τη ζωή του Ενώχ είναι συγκινητικό, έτσι δεν είναι; Θα θέλατε να ζήσετε μια τέτοια ζωή πίστης; Τότε να συλλογίζεστε τέτοια παραδείγματα· να τα βλέπετε ως πραγματικούς ανθρώπους. Να είστε αποφασισμένοι να ζείτε με πίστη, από ημέρα σε ημέρα. Να θυμάστε, επίσης, ότι εκείνοι που έχουν πίστη δεν υπηρετούν τον Ιεχωβά με βάση κάποια ημερομηνία ή προθεσμία κατά την οποία ο Θεός θα εκπληρώσει όλες τις υποσχέσεις του. Απεναντίας, είμαστε αποφασισμένοι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά για πάντα! Ενεργώντας έτσι θα απολαμβάνουμε τον καλύτερο τρόπο ζωής σε αυτό το σύστημα πραγμάτων και στο επόμενο.

Πώς να Γίνουμε Ισχυρότεροι στην Πίστη

13, 14. (α) Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν τα λόγια του Παύλου στα εδάφια Εβραίους 10:24, 25 να κάνουμε τις συναθροίσεις μας χαρωπές περιστάσεις; (β) Ποιος είναι ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο διεξάγονται οι Χριστιανικές συναθροίσεις;

¹³ Ο Παύλος έδειξε στους Εβραίους Χριστιανούς μερικούς πρακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορούσαν να ενισχύσουν την πίστη τους. Ας εξετάσουμε μόνο δύο. Πιθανώς είμαστε εξοικειωμένοι με την προτροπή του, στα εδάφια Εβραίους 10:24, 25, να συγκεντρωνόμαστε τακτικά για τις Χριστιανικές μας συναθροίσεις. Να θυμάστε, όμως, πως τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου εκεί δεν υπονοούν ότι πρέπει να είμαστε απλοί παθητικοί παρατηρητές σε αυτές τις συναθροίσεις. Αντίθετα, ο Παύλος τις περιγράφει ως ευκαιρίες για να γνωριζόμαστε μεταξύ μας, να υποκινούμε ο ένας τον άλλον σε πληρέστερη υπηρεσία προς τον Θεό και να αλληλοενθαρρυνόμαστε. Βρισκόμαστε εκεί για να δίνουμε, όχι απλώς για να λαβαίνουμε. Αυτό βοηθάει να γίνονται οι συναθροίσεις μας χαρωπές περιστάσεις.—Πράξεις 20:35.

¹⁴ Πρωτίστως, όμως, παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις για να λατρεύουμε τον Ιεχωβά Θεό. Το κάνουμε αυτό με το να ενωνόμαστε στην προσευχή και στην υμνολογία, να ακούμε προσεκτικά και να προσφέρουμε «τον καρπό των χειλιών»—εκφράσεις αίνου προς τον Ιεχωβά με τα σχόλια και τα μέρη μας στις συναθροίσεις. (Εβραίους 13:15) Αν έχουμε τέτοιους στόχους κατά νου και ενεργούμε σύμφωνα με αυτούς σε κάθε συνάθροιση, η πίστη μας οπωσδήποτε θα εποικοδομείται κάθε φορά.

15. Γιατί παρότρυνε ο Παύλος τους Εβραίους Χριστιανούς να κρατήσουν γερά τη διακονία τους, και γιατί είναι κατάλληλη σήμερα η ίδια συμβουλή;

¹⁵ Ένας άλλος τρόπος για να οικοδομούμε πίστη είναι μέσω του έργου κηρύγματος. Ο Παύλος έγραψε: «Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε, γιατί είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε». (Εβραίους 10:23) Πιθανώς θα παροτρύνατε άλλους να κρατήσουν γερά κάτι όταν φαίνεται πως κινδυνεύουν να το αφήσουν. Είναι βέβαιο ότι ο Σατανάς πίεζε εκείνους τους Εβραίους Χριστιανούς να αφήσουν τη διακονία τους, και πιέζει και το λαό του Θεού σήμερα. Καθώς αντιμετωπίζουμε τέτοια πίεση, τι πρέπει να κάνουμε; Προσέξτε τι έκανε ο Παύλος.

16, 17. (α) Πώς απέκτησε θάρρος ο Παύλος για τη διακονία; (β) Ποιες ενέργειες πρέπει να κάνουμε αν διαπιστώσουμε ότι μας φοβίζει κάποια πτυχή της Χριστιανικής μας διακονίας;

¹⁶ Στους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη, ο Παύλος έγραψε: «Αφού πρώτα υποφέραμε και μας συμπεριφέρθηκαν με θρασύτητα (όπως γνωρίζετε) στους Φιλίππους, πήραμε θάρρος μέσω του Θεού μας για να σας πούμε τα καλά νέα του Θεού με μεγάλο αγώνα». (1 Θεσσαλονικείς 2:2) Πώς είχαν “συμπεριφερθεί κάποιοι με θρασύτητα” στον Παύλο και στους συντρόφους του στους Φιλίππους; Σύμφωνα με ορισμένους λογίους, η πρωτότυπη λέξη που χρησιμοποίησε ο Παύλος εκφράζει προσβλητική, αδιάντροπη ή εξωφρενική συμπεριφορά. Οι ιθύνοντες των Φιλίππων τους ράβδισαν, τους έριξαν στη φυλακή και τους έκλεισαν τα πόδια σε ξύλινα δεσμά. (Πράξεις 16:16-24) Πώς επηρέασε τον Παύλο εκείνη η οδυνηρή εμπειρία; Μήπως τον είδαν οι άνθρωποι στην επόμενη πόλη του ιεραποστολικού του ταξιδιού, τη Θεσσαλονίκη, να οπισθοχωρεί από φόβο; Όχι, “πήρε θάρρος”. Νίκησε το φόβο και συνέχισε να κηρύττει θαρραλέα.

¹⁷ Από πού προερχόταν το θάρρος του Παύλου; Από μέσα του; Όχι, ο ίδιος είπε ότι πήρε θάρρος «μέσω του Θεού μας». Κάποιο σύγγραμμα για μεταφραστές της Αγίας Γραφής λέει ότι αυτή η δήλωση μπορεί να αποδοθεί: «Ο Θεός έβγαλε το φόβο από την καρδιά μας». Αν λοιπόν δεν νιώθετε ιδιαίτερα θαρραλέοι για τη διακονία σας ή αν κάποια συγκεκριμένη πτυχή της φαίνεται να σας φοβίζει, γιατί να μην παρακαλέσετε τον Ιεχωβά να κάνει το ίδιο και για εσάς; Ζητήστε του να βγάλει το φόβο από την καρδιά σας. Ζητήστε του να σας βοηθήσει να πάρετε θάρρος για το έργο. Επιπλέον, κάντε και μερικές άλλες πρακτικές ενέργειες. Παραδείγματος χάρη, διευθετήστε να συνεργαστείτε με κάποιον ο οποίος είναι επιδέξιος στη μορφή μαρτυρίας που σας απασχολεί. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει τον εμπορικό τομέα, το έργο δρόμου, το ανεπίσημο κήρυγμα ή τη μαρτυρία από τηλεφώνου. Ο συνεργάτης σας ίσως προσφερθεί να αναλάβει την πρωτοβουλία στην αρχή. Καθώς το κάνει αυτό, εσείς να παρατηρείτε και να μαθαίνετε. Κατόπιν, όμως, πάρτε θάρρος και δοκιμάστε οι ίδιοι.

18. Ποιες ευλογίες μπορούμε να γευτούμε αν πάρουμε θάρρος για τη διακονία μας;

¹⁸ Αν πάρετε θάρρος, σκεφτείτε τι μπορεί να προκύψει. Όταν επιμένετε και δεν αφήνετε τον εαυτό σας να αποθαρρύνεται, είναι πιθανό ότι θα έχετε καλές εμπειρίες καθώς μεταδίδετε την αλήθεια, εμπειρίες τις οποίες διαφορετικά θα χάνατε. (Βλέπε σελίδα 25.) Θα νιώθετε ικανοποίηση γνωρίζοντας ότι ευαρεστείτε τον Ιεχωβά με το να κάνετε κάτι που σας είναι δύσκολο. Θα γεύεστε την ευλογία και τη βοήθειά του ώστε να ξεπερνάτε τους φόβους σας. Η πίστη σας θα γίνεται ισχυρότερη. Πράγματι, δεν μπορείτε να εργάζεστε για να οικοδομείτε πίστη στους άλλους χωρίς να οικοδομείτε συγχρόνως τη δική σας πίστη.—Ιούδα 20, 21.

19. Ποια πολύτιμη ανταμοιβή επιφυλάσσεται για «εκείνους που έχουν πίστη»;

¹⁹ Είθε να συνεχίσετε να ενισχύετε την πίστη σας και την πίστη εκείνων που σας περιβάλλουν. Μπορείτε να το κάνετε αυτό εποικοδομώντας τον εαυτό σας και άλλους μέσω επιδέξιας χρήσης του Λόγου του Θεού, μελετώντας τα Βιβλικά παραδείγματα πίστης και ζωντανεύοντάς τα στο μυαλό σας, κάνοντας προετοιμασία και συμμετέχοντας στις Χριστιανικές συναθροίσεις και κρατώντας γερά το πολύτιμο προνόμιο της δημόσιας διακονίας. Καθώς τα κάνετε αυτά, να νιώθετε βέβαιοι ότι είστε, πράγματι, «από εκείνους που έχουν πίστη». Να θυμάστε επίσης ότι αυτά τα άτομα έχουν μια πολύτιμη ανταμοιβή. Είναι “εκείνοι που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής”.b Είθε η πίστη σας να συνεχίσει να μεγαλώνει και είθε ο Ιεχωβά Θεός να σας διατηρήσει ζωντανούς για πάντα!

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Πώς εκδήλωσε ο Παύλος πεποίθηση στους Εβραίους Χριστιανούς, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό;

◻ Γιατί ήταν τόσο κατάλληλο το ότι ο Παύλος αναφέρθηκε στον προφήτη Αββακούμ;

◻ Ποια Γραφικά παραδείγματα πίστης περιέγραψε με ζωντάνια ο Παύλος;

◻ Ποια πρακτικά μέσα οικοδόμησης της πίστης σύστησε ο Παύλος;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Έπειτα από την οδυνηρή εμπειρία που είχε στους Φιλίππους, ο Παύλος πήρε θάρρος για να συνεχίσει να κηρύττει

[Εικόνες στη σελίδα 24]

Μπορείτε να πάρετε θάρρος για να δοκιμάσετε διάφορες μορφές μαρτυρίας;