‘Προσμένετε’

16. (α) Για ποιους ήταν πηγή χαράς ο ερχομός της ημέρας του Ιεχωβά, και γιατί; (β) Ποιο αφυπνιστικό κάλεσμα απευθύνθηκε σε εκείνο το πιστό υπόλοιπο;

¹⁶ Ενώ ο πνευματικός λήθαργος, ο σκεπτικισμός, η ειδωλολατρία, η διαφθορά και ο υλισμός επικρατούσαν ανάμεσα στους ηγέτες και σε πολλούς κατοίκους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, μερικοί πιστοί Ιουδαίοι προφανώς έδιναν προσοχή στις προειδοποιητικές προφητείες του Σοφονία. Αυτοί θλίβονταν από τις απαίσιες συνήθειες των αρχόντων, των κριτών και των ιερέων του Ιούδα. Οι αναγγελίες του Σοφονία ήταν πηγή παρηγοριάς για αυτά τα όσια άτομα. Ο ερχομός της ημέρας του Ιεχωβά, αντί να είναι αιτία οδύνης, ήταν πηγή χαράς για εκείνους, επειδή θα έδινε τέλος σε αυτές τις αποκρουστικές συνήθειες. Εκείνο το πιστό υπόλοιπο έδινε προσοχή στο αφυπνιστικό κάλεσμα του Ιεχωβά: ‘«Συνεπώς προσμένετέ με», λέει ο Ιεχωβά, «μέχρι την ημέρα που θα εγερθώ για λάφυρα, γιατί η δικαστική μου απόφαση είναι να συγκεντρώσω έθνη, να συνάξω βασίλεια, για να εκχύσω πάνω τους την κατάκρισή μου, όλο το φλογερό θυμό μου»’.—Σοφονίας 3:8, ΜΝΚ.

17. Πότε και πώς άρχισαν να εκπληρώνονται στα έθνη τα αγγέλματα κρίσης του Σοφονία;

¹⁷ Εκείνοι που έδωσαν προσοχή σε αυτή την προειδοποίηση δεν αιφνιδιάστηκαν. Πολλοί έζησαν για να δουν την εκπλήρωση της προφητείας του Σοφονία. Το 632 Π.Κ.Χ., η Νινευή κυριεύτηκε και καταστράφηκε από ένα συνασπισμό Βαβυλωνίων, Μήδων και ορδών από το βορρά, πιθανώς Σκυθών. Ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν αναφέρει: «Ένα στράτευμα Βαβυλωνίων υπό τον Ναβοπολασσάρ ενώθηκε με ένα στράτευμα Μήδων υπό τον Κυαξάρη και με μια ορδή Σκυθών από τον Καύκασο, και με εκπληκτική ευκολία και ταχύτητα κυρίεψε τα οχυρά του βορρά. . . . Με ένα και μόνο χτύπημα, η Ασσυρία εξαφανίστηκε από την ιστορία». Αυτό ήταν ακριβώς ό,τι είχε προφητέψει ο Σοφονίας.—Σοφονίας 2:13-15.

18. (α) Πώς εκτελέστηκε θεϊκή κρίση στην Ιερουσαλήμ, και γιατί; (β) Πώς εκπληρώθηκε η προφητεία του Σοφονία σχετικά με τον Μωάβ και τον Αμμών;

¹⁸ Πολλοί Ιουδαίοι που πρόσμεναν τον Ιεχωβά έζησαν επίσης για να δουν να εκτελούνται οι κρίσεις του στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ. Σχετικά με την Ιερουσαλήμ, ο Σοφονίας είχε προφητέψει: ‘Αλίμονο σε αυτήν που στασιάζει και μιαίνει τον εαυτό της, στην καταδυναστευτική πόλη! Δεν έδωσε ακρόαση σε φωνή· δεν δέχτηκε διαπαιδαγώγηση. Δεν εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά. Δεν πλησίασε τον Θεό της’. (Σοφονίας 3:1, 2, ΜΝΚ) Εξαιτίας της απιστίας της, η Ιερουσαλήμ πολιορκήθηκε δύο φορές από τους Βαβυλωνίους και τελικά κυριεύτηκε και καταστράφηκε το 607 Π.Κ.Χ. (2 Χρονικών 36:5, 6, 11-21) Όσο για τον Μωάβ και τον Αμμών, σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο, το πέμπτο έτος μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, οι Βαβυλώνιοι πολέμησαν εναντίον τους και τους νίκησαν. Μεταγενέστερα, αυτά τα έθνη έπαψαν να υπάρχουν, όπως είχε προφητευτεί.

19, 20. (α) Πώς αντάμειψε ο Ιεχωβά εκείνους που τον πρόσμεναν; (β) Γιατί μας αφορούν αυτά τα γεγονότα, και τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁹ Η εκπλήρωση αυτών και άλλων λεπτομερειών της προφητείας του Σοφονία ήταν μια εμπειρία η οποία ενίσχυσε την πίστη τόσο των Ιουδαίων όσο και των μη Ιουδαίων που πρόσμεναν τον Ιεχωβά. Μεταξύ εκείνων οι οποίοι επέζησαν από την καταστροφή που έπληξε τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ ήταν ο Ιερεμίας, ο Αιθίοπας Αβδέ-μέλεχ, καθώς και ο οίκος του Ιωναδάβ, του Ρηχαβίτη. (Ιερεμίας 35:18, 19· 39:11, 12, 16-18) Οι πιστοί εξόριστοι Ιουδαίοι και οι απόγονοί τους, που εξακολούθησαν να περιμένουν τον Ιεχωβά, αποτέλεσαν μέρος του ευτυχισμένου υπολοίπου το οποίο απελευθερώθηκε από τη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ. και επέστρεψε στον Ιούδα για να αποκαταστήσει την αγνή λατρεία.—Έσδρας 2:1· Σοφονίας 3:14, 15, 20.

 2. Ποιες ομοιότητες υπάρχουν ανάμεσα στις συνθήκες που επικρατούσαν στις ημέρες του Σοφονία και στην κατάσταση που υπάρχει στο Χριστιανικό κόσμο σήμερα;

² Σήμερα, η δικαστική απόφαση του Ιεχωβά είναι να συνάξει τα έθνη για καταστροφή η οποία θα λάβει χώρα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι στις ημέρες του Σοφονία. (Σοφονίας 3:8, ΜΝΚ) Εκείνα τα έθνη που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικά είναι ιδιαίτερα αξιόμεμπτα ενώπιον του Θεού. Ακριβώς όπως η Ιερουσαλήμ πλήρωσε τρομερό τίμημα για την απιστία που έδειξε στον Ιεχωβά, έτσι και ο Χριστιανικός κόσμος πρέπει να δώσει λόγο στον Θεό για τις έκλυτες οδούς του. Οι θεϊκές κρίσεις που αναγγέλθηκαν εναντίον του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Σοφονία εφαρμόζονται με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα στις εκκλησίες και στις αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου. Και αυτές επίσης έχουν μολύνει την αγνή λατρεία με τις δοξασίες τους που ατιμάζουν τον Θεό, πολλές από τις οποίες είναι ειδωλολατρικής προέλευσης. Έχουν θυσιάσει εκατομμύρια υγιείς γιους τους στο σύγχρονο θυσιαστήριο του πολέμου. Επιπλέον, οι κάτοικοι της αντιτυπικής Ιερουσαλήμ αναμειγνύουν την αποκαλούμενη Χριστιανοσύνη με την αστρολογία, τις πνευματιστικές πράξεις και την εξαχρειωτική σεξουαλική ανηθικότητα, πράγματα που θυμίζουν τη Βααλολατρία.—Σοφονίας 1:4, 5.