Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ο Ιησούς είπε: «Αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες οποιωνδήποτε ατόμων, τους είναι συγχωρημένες· αν κρατάτε τις αμαρτίες οποιωνδήποτε ατόμων, είναι κρατημένες». Μήπως σημαίνουν αυτά τα λόγια ότι οι Χριστιανοί μπορούν να συγχωρούν αμαρτίες;

Δεν υπάρχει Γραφική βάση για να συμπεράνουμε ότι οι Χριστιανοί γενικά, ή ακόμη και οι διορισμένοι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, έχουν τη θεϊκή εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες. Ωστόσο, τα όσα είπε ο Ιησούς στους μαθητές του στο εδάφιο Ιωάννης 20:23, το οποίο παρατέθηκε παραπάνω, δείχνουν ότι ο Θεός χορήγησε στους αποστόλους ειδικές εξουσίες σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Επίσης, η δήλωση που έκανε εκεί ο Ιησούς μπορεί να σχετίζεται με τα όσα είπε στο εδάφιο Ματθαίος 18:18 σχετικά με ουράνιες αποφάσεις.

Οι Χριστιανοί μπορούν να συγχωρούν ορισμένες παραβάσεις, σε αρμονία με τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Εφεσίους 4:32: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον ακριβώς όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς». Ο Παύλος αναφερόταν εδώ σε προσωπικά προβλήματα ανάμεσα σε Χριστιανούς, όπως είναι τα απρόσεκτα λόγια. Θα έπρεπε να προσπαθούν να τακτοποιούν αυτά τα ζητήματα, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου».—Ματθαίος 5:23, 24· 1 Πέτρου 4:8.

Ωστόσο, τα συμφραζόμενα του εδαφίου Ιωάννης 20:23 υποδηλώνουν ότι ο Ιησούς αναφερόταν σε πιο σοβαρές αμαρτίες, όπως δείχνουν τα όσα είπε ακόμη σε αυτό το ξεχωριστό ακροατήριο. Ας δούμε γιατί.

Την ημέρα που αναστήθηκε, ο Ιησούς εμφανίστηκε στους μαθητές σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο στην Ιερουσαλήμ. Η αφήγηση λέει: «Ο Ιησούς, λοιπόν, τους είπε πάλι: ‘Είθε να έχετε ειρήνη. Όπως ακριβώς με έχει αποστείλει ο Πατέρας, και εγώ επίσης στέλνω εσάς’. Και αφού το είπε αυτό, φύσηξε πάνω τους και τους είπε: ‘Λάβετε άγιο πνεύμα. Αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες οποιωνδήποτε ατόμων, τους είναι συγχωρημένες· αν κρατάτε τις αμαρτίες οποιωνδήποτε ατόμων, είναι κρατημένες’».—Ιωάννης 20:21-23.

Πιθανότατα, οι μαθητές που αναφέρονται ήταν κυρίως οι πιστοί απόστολοι. (Παράβαλε εδάφιο 24.) Φυσώντας πάνω τους και λέγοντας: «Λάβετε άγιο πνεύμα», ο Ιησούς τούς γνωστοποιούσε συμβολικά ότι επρόκειτο σύντομα να εκχυθεί άγιο πνεύμα πάνω τους. Ο Ιησούς είπε στη συνέχεια ότι αυτοί θα είχαν εξουσία σχετικά με τη συγχώρηση αμαρτιών. Λογικά, οι δυο δηλώσεις του συνδέονται, και η μία οδηγεί στην άλλη.

Πενήντα ημέρες μετά την ανάστασή του, την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Ιησούς εξέχυσε άγιο πνεύμα. Τι επιτέλεσε αυτό; Κατ’ αρχάς, εκείνοι που έλαβαν το πνεύμα αναγεννήθηκαν ως πνευματικοί γιοι του Θεού με την ελπίδα να είναι συγκυβερνήτες με τον Χριστό στον ουρανό. (Ιωάννης 3:3-5· Ρωμαίους 8:15-17· 2 Κορινθίους 1:22) Αλλά εκείνη η έκχυση του πνεύματος έκανε περισσότερα. Μερικοί από όσους το έλαβαν απέκτησαν θαυματουργικές δυνάμεις. Μέσω αυτού ορισμένοι μπορούσαν να μιλούν ξένες γλώσσες τις οποίες δεν γνώριζαν. Άλλοι μπορούσαν να προφητεύουν. Άλλοι, επίσης, μπορούσαν να θεραπεύουν τους αρρώστους ή να εγείρουν τους νεκρούς σε ζωή.—1 Κορινθίους 12:4-11.

Εφόσον τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 20:22 έστρεφαν την προσοχή σε αυτή την έκχυση του αγίου πνεύματος πάνω στους μαθητές, τα λόγια του στη συνέχεια αναφορικά με τη συγχώρηση αμαρτιών φαίνεται πως εννοούν ότι οι απόστολοι είχαν λάβει από τον Θεό μέσω επενέργειας του πνεύματος τη μοναδική εξουσία να συγχωρούν ή να κρατούν αμαρτίες.—Βλέπε τη Σκοπιά 1 Μαρτίου 1949, σελίδα 78 (στην αγγλική).

Η Αγία Γραφή δεν μας δίνει πλήρη περιγραφή για την κάθε περίπτωση στην οποία χρησιμοποίησαν οι απόστολοι αυτή την εξουσία, αλλά ούτε και καταγράφει όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποίησαν το θαυματουργικό χάρισμα να μιλούν γλώσσες, να προφητεύουν ή να θεραπεύουν.—2 Κορινθίους 12:12· Γαλάτες 3:5· Εβραίους 2:4.

Ένα περιστατικό το οποίο σχετιζόταν με την εξουσία που είχαν οι απόστολοι να συγχωρούν ή να κρατούν αμαρτίες περιλάμβανε τον Ανανία και τη Σαπφείρα, οι οποίοι φέρθηκαν απατηλά στο πνεύμα. Ο Πέτρος, ο οποίος άκουσε τον Ιησού να λέει τα όσα διαβάζουμε στα εδάφια Ιωάννης 20:22, 23, αποκάλυψε τον Ανανία και τη Σαπφείρα. Ο Πέτρος στράφηκε πρώτα στον Ανανία, ο οποίος πέθανε επί τόπου. Όταν ήρθε αργότερα η Σαπφείρα και έδωσε συνέχεια στα ψέματα, ο Πέτρος εξήγγειλε την καταδίκη της. Ο Πέτρος δεν συγχώρησε την αμαρτία της αλλά είπε: «Να! Τα πόδια εκείνων που έθαψαν το σύζυγό σου είναι στην πόρτα, και εσένα θα σε μεταφέρουν έξω». Και αυτή επίσης πέθανε επί τόπου.—Πράξεις 5:1-11.

Σε αυτή την περίπτωση, ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε ειδική εξουσία για να δείξει ότι η αμαρτία θα κρατούνταν οριστικά, έχοντας θαυματουργική γνώση του γεγονότος ότι ο Θεός δεν θα συγχωρούσε την αμαρτία του Ανανία και της Σαπφείρας. Οι απόστολοι φαίνεται επίσης ότι είχαν υπερανθρώπινη ενόραση σε περιπτώσεις όπου ήταν βέβαιοι ότι κάποιες αμαρτίες είχαν συγχωρηθεί με βάση τη θυσία του Χριστού. Επομένως, εκείνοι οι εξουσιοδοτημένοι από το πνεύμα απόστολοι μπορούσαν να δηλώσουν αν κάποιες αμαρτίες συγχωρούνταν ή κρατούνταν.a

Με αυτό δεν υπονοείται ότι όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα πρεσβύτεροι τότε είχαν αυτή τη θαυματουργική εξουσία. Μπορούμε να το διακρίνουμε αυτό από τα όσα είπε ο απόστολος Παύλος σχετικά με τον άνθρωπο που είχε αποκοπεί από την εκκλησία της Κορίνθου. Ο Παύλος δεν είπε: ‘Συγχωρώ τις αμαρτίες αυτού του ανθρώπου’, ή ακόμη: ‘Γνωρίζω ότι ο άνθρωπος έχει συγχωρηθεί στον ουρανό, και επομένως να τον δεχτείτε πίσω’. Απεναντίας, ο Παύλος παρότρυνε ολόκληρη την εκκλησία να συγχωρήσει εκείνον τον επανενταγμένο Χριστιανό και να δείξει αγάπη για αυτόν. Ο Παύλος πρόσθεσε: «Οτιδήποτε συγχωρείτε με καλοσύνη σε οποιονδήποτε, συγχωρώ και εγώ».—2 Κορινθίους 2:5-11.

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος επανεντάχτηκε στην εκκλησία, όλοι οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μπορούσαν να συγχωρήσουν με την έννοια ότι δεν θα μνησικακούσαν εναντίον του για αυτό που είχε κάνει. Πρώτα, όμως, θα έπρεπε να μετανοήσει και να επανενταχτεί. Πώς θα γινόταν αυτό;

Υπάρχουν σοβαρές αμαρτίες τις οποίες πρέπει να χειρίζονται οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, όπως είναι η κλοπή, το ψέμα ή η χονδροειδής ανηθικότητα. Αυτοί προσπαθούν να διορθώνουν και να ελέγχουν τέτοιους παραβάτες, υποκινώντας τους σε μετάνοια. Αν, όμως, ένα άτομο πράττει αμετανόητα κάποια σοβαρή αμαρτία, αυτοί οι πρεσβύτεροι εφαρμόζουν τη θεϊκή κατεύθυνση σύμφωνα με την οποία πρέπει να αποκόψουν τον παραβάτη. (1 Κορινθίους 5:1-5, 11-13) Αυτό που είπε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 20:23 δεν εφαρμόζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτοί οι πρεσβύτεροι δεν έχουν θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, όπως την ικανότητα να θεραπεύουν όσους είναι σωματικά άρρωστοι ή να εγείρουν τους νεκρούς· εκείνα τα χαρίσματα εξυπηρέτησαν το σκοπό τους τον πρώτο αιώνα και κατόπιν τερματίστηκαν. (1 Κορινθίους 13:8-10) Επιπλέον, οι πρεσβύτεροι σήμερα δεν έχουν τη θεϊκή εξουσία να συγχωρούν τη σοβαρή αδικοπραγία με την έννοια του να ανακηρύξουν καθαρό στα μάτια του Ιεχωβά το άτομο που έχει διαπράξει σοβαρή αμαρτία. Αυτό το είδος συγχώρησης πρέπει να δίνεται με βάση τη λυτρωτική θυσία, και μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να συγχωρεί με αυτή τη βάση.—Ψαλμός 32:5· Ματθαίος 6:9, 12· 1 Ιωάννη 1:9.

Όπως και στην περίπτωση του ανθρώπου στην αρχαία Κόρινθο, όταν κάποιο άτομο που έχει διαπράξει χονδροειδή αμαρτία αρνείται να μετανοήσει, πρέπει να αποκοπεί. Αν μετανοήσει αργότερα και παραγάγει έργα που αρμόζουν στη μετάνοια, είναι εφικτή η θεϊκή συγχώρηση. (Πράξεις 26:20) Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Γραφές δίνουν στους πρεσβυτέρους λόγους να πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά έχει όντως συγχωρήσει τον παραβάτη. Κατόπιν, από τη στιγμή που το άτομο επανεντάσσεται, οι πρεσβύτεροι μπορούν να το βοηθήσουν πνευματικά να σταθεροποιηθεί στην πίστη. Οι άλλοι στην εκκλησία μπορούν να συγχωρήσουν με τον ίδιο τρόπο που συγχώρησαν οι Κορίνθιοι Χριστιανοί τον αποκομμένο ο οποίος επανεντάχτηκε τότε.

Καθώς χειρίζονται τα ζητήματα με αυτόν τον τρόπο, οι πρεσβύτεροι δεν θέτουν τους δικούς τους κανόνες κρίσης. Εφαρμόζουν τις αρχές της Αγίας Γραφής και ακολουθούν πιστά τις Γραφικές διαδικασίες που περιγράφει ο Ιεχωβά. Επομένως, είτε συγχωρήσουν οι πρεσβύτεροι είτε δεν συγχωρήσουν, αυτό θα γίνει με την έννοια των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 18:18: «Αληθινά σας λέω: Οποιαδήποτε πράγματα δέσετε στη γη θα είναι πράγματα που έχουν δεθεί στον ουρανό, και οποιαδήποτε πράγματα λύσετε στη γη θα είναι πράγματα που έχουν λυθεί στον ουρανό». Οι πράξεις τους θα πρέπει απλώς να αντανακλούν την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για τα ζητήματα όπως παρουσιάζεται αυτή στην Αγία Γραφή.

Συνεπώς, αυτό που είπε ο Ιησούς, όπως καταγράφεται στο εδάφιο Ιωάννης 20:23, δεν συγκρούεται με τις υπόλοιπες Γραφές, αλλά καταδεικνύει ότι οι απόστολοι είχαν ειδική εξουσιοδότηση σχετικά με τη συγχώρηση, σε αρμονία με τον ειδικό ρόλο που έπαιξαν κατά τα πρώτα βήματα της Χριστιανικής εκκλησίας.

[Υποσημείωση]