Συγχωρείτε Εσείς Όπως Συγχωρεί ο Ιεχωβά;
«Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει και εσάς· ενώ αν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας».—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:14, 15.
1, 2. Τι είδους Θεό έχουμε ανάγκη, και γιατί;
‘ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ και ελεήμων είναι ο Ιεχωβά, μακρόθυμος και πολυέλεος. Δεν θέλει δικολογεί διαπαντός [δεν θα συνεχίζει να βρίσκει διαρκώς λάθη, ΜΝΚ] ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα. Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών. Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ’ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα’.—Ψαλμός 103:8-14.
2 Εφόσον συλληφθήκαμε στην αμαρτία και γεννηθήκαμε με σφάλμα, και οι κληρονομημένες ατέλειες προσπαθούν πάντοτε να μας οδηγούν αιχμαλώτους στο νόμο της αμαρτίας, έχουμε μεγάλη ανάγκη ενός Θεού ο οποίος «ενθυμείται ότι είμεθα χώμα». Τριακόσια χρόνια αφότου ο Δαβίδ περιέγραψε τόσο όμορφα τον Ιεχωβά στον 103ο Ψαλμό, ένας άλλος Βιβλικός συγγραφέας, ο Μιχαίας, εξύμνησε με παρόμοιο τρόπο αυτόν τον ίδιο Θεό για το γεγονός ότι συγχωρεί σπλαχνικά τις αμαρτίες που διαπράχτηκαν κάποτε: «Ποίος Θεός είναι όπως συ, ο οποίος συγχωρεί την αμαρτίαν και παραβλέπει την ανομίαν, ο οποίος δεν φυλάττει την οργήν του αιωνίως, αλλ’ αρέσκεται εις την ευσπλαγχνίαν; Πάλιν ελέησέ μας! Ποδοπάτησε τας ανομίας μας, ρίψε εις τα βάθη της θαλάσσης όλας τας αμαρτίας μας!»—Μιχαίας 7:18, 19, ΛΧ.
3. Τι σημαίνει το να συγχωρεί κάποιος;
3 Στις Ελληνικές Γραφές, η λέξη που αποδίδεται «συγχωρώ» σημαίνει «αφήνω να φύγει». Παρατηρήστε ότι ο Δαβίδ και ο Μιχαίας, τις εκφράσεις των οποίων παραθέσαμε παραπάνω, μεταδίδουν το ίδιο νόημα με θελκτικά, περιγραφικά λόγια. Για να εκτιμήσουμε πλήρως το θαυμαστό βαθμό της συγχωρητικότητας του Ιεχωβά, ας ανασκοπήσουμε λίγα από τα πολλά παραδείγματα που παρουσιάζουν αυτή την ιδιότητα σε δράση. Το πρώτο παράδειγμα δείχνει ότι ο νους του Ιεχωβά μπορεί να στραφεί από την καταστροφή στη συγχώρηση.
Ο Μωυσής Παρεμβαίνει—Ο Ιεχωβά Ακούει
4. Ύστερα από ποιες εκδηλώσεις της δύναμης του Ιεχωβά εξακολουθούσαν οι Ισραηλίτες να φοβούνται να μπουν στην Υποσχεμένη Γη;
4 Ο Ιεχωβά έβγαλε με ασφάλεια από την Αίγυπτο το έθνος Ισραήλ και το έφερε κοντά στη γη που του είχε υποσχεθεί ως πατρίδα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να προχωρήσουν, επειδή φοβούνταν κάποιους απλούς ανθρώπους που ζούσαν στη Χαναάν. Αφού είχαν δει τον Ιεχωβά να τους απελευθερώνει από την Αίγυπτο με δέκα καταστροφικές πληγές, να ανοίγει οδό διαφυγής μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα, να καταστρέφει τον αιγυπτιακό στρατό που προσπάθησε να τους ακολουθήσει, να εγκαινιάζει μαζί τους στο όρος Σινά τη διαθήκη του Νόμου η οποία τους καθιστούσε το εκλεκτό έθνος του Ιεχωβά, και να τους παρέχει θαυματουργικά κάθε ημέρα μάννα από τον ουρανό για να τους συντηρήσει, εκείνοι φοβούνταν να μπουν στην Υποσχεμένη Γη εξαιτίας μερικών γιγαντόσωμων Χαναναίων!—Αριθμοί 14:1-4.
5. Πώς προσπάθησαν δυο πιστοί κατάσκοποι να συνεφέρουν τον Ισραήλ;
5 Ο Μωυσής και ο Ααρών, σε απόγνωση, έπεσαν με το πρόσωπο κάτω. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, δυο πιστοί κατάσκοποι, προσπάθησαν να συνεφέρουν τον Ισραήλ: ‘Η γη είναι πάρα πολύ καλή γη, γη που ρέει γάλα και μέλι. Μη φοβάστε το λαό· ο Ιεχωβά είναι μαζί μας!’ Αντί να ενθαρρυνθεί με αυτά τα λόγια, ο φοβισμένος, στασιαστικός λαός προσπάθησε να λιθοβολήσει τον Ιησού του Ναυή και τον Χάλεβ.—Αριθμοί 14:5-10.
6, 7. (α) Τι αποφάσισε να κάνει ο Ιεχωβά όταν οι Ισραηλίτες αρνήθηκαν να προχωρήσουν προς την Υποσχεμένη Γη; (β) Γιατί έφερε αντίρρηση ο Μωυσής στην ποινή του Ιεχωβά για τον Ισραήλ, και με ποιο αποτέλεσμα;
6 Ο Ιεχωβά οργίστηκε! ‘Και είπε Ιεχωβά προς τον Μωυσήν, Έως πότε θέλει με παροργίζει ο λαός ούτος; και έως πότε δεν θέλουσι πιστεύει εις εμέ, μετά πάντα τα σημεία τα οποία έκαμα εν μέσω αυτών; θέλω πατάξει αυτούς με θανατικόν και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και σε θέλω κάμει εις έθνος μεγαλήτερον και δυνατώτερον αυτών. Και είπεν ο Μωυσής προς τον Ιεχωβά, Τότε η Αίγυπτος θέλει ακούσει· διότι συ ανεβίβασας τον λαόν τούτον εν τη δυνάμει σου εκ μέσου αυτών· και θέλουσιν ειπεί τούτο προς τους κατοίκους της γης ταύτης. . . . Εάν λοιπόν θανατώσης τον λαόν τούτον ως ένα άνθρωπον, τότε τα έθνη, τα οποία ήκουσαν το όνομά σου, θέλουσιν ειπεί λέγοντες, Επειδή δεν ηδύνατο ο Ιεχωβά να φέρη τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσε προς αυτούς, δια τούτο κατέστρεψεν αυτούς εν τη ερήμω’.—Αριθμοί 14:11-16.
7 Ο Μωυσής ικέτεψε για συγχώρηση, για χάρη του ονόματος του Ιεχωβά: ‘Συγχώρησον, δέομαι, την ανομίαν του λαού τούτου κατά το μέγα έλεός σου και καθώς συνεχώρησας τον λαόν τούτον από της Αιγύπτου μέχρι του νυν. Και είπε Ιεχωβά, Συνεχώρησα αυτούς κατά τον λόγον σου’.—Αριθμοί 14:19, 20.
Η Ειδωλολατρία του Μανασσή και η Μοιχεία του Δαβίδ
8. Τι είδους υπόμνημα δημιούργησε ο Βασιλιάς Μανασσής του Ιούδα;
8 Ένα εξέχον παράδειγμα της συγχωρητικότητας του Ιεχωβά είναι η περίπτωση του Μανασσή, γιου του καλού Βασιλιά Εζεκία. Ο Μανασσής ήταν 12 χρονών όταν άρχισε να βασιλεύει στην Ιερουσαλήμ. Αυτός οικοδόμησε τους υψηλούς τόπους, ανήγειρε θυσιαστήρια για τους Βααλείμ, έφτιαξε ιερούς στύλους, προσκυνούσε τα άστρα του ουρανού, ασκούσε μαγεία και μαγγανεία, κατέστησε μέντιουμ και μάντεις, τοποθέτησε μια γλυπτή εικόνα στο ναό του Ιεχωβά και διαβίβασε τους ίδιους του τους γιους μέσα από τη φωτιά στην κοιλάδα του Εννόμ. ‘Πολλά πονηρά έπραξεν ενώπιον του Ιεχωβά’ και ‘επλάνησεν τον Ιούδαν και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, ώστε να πράττωσι πονηρότερα παρά τα έθνη, τα οποία ο Ιεχωβά ηφάνισεν απ’ έμπροσθεν των υιών Ισραήλ’.—2 Χρονικών 33:1-9.
9. Πώς μαλάκωσε το πρόσωπο του Ιεχωβά απέναντι στον Μανασσή, και με ποιο αποτέλεσμα;
9 Τελικά, ο Ιεχωβά έφερε τους Ασσυρίους εναντίον του Ιούδα, και αυτοί αιχμαλώτισαν τον Μανασσή και τον πήραν στη Βαβυλώνα. ‘Και ενώ ήτο εν θλίψει, ικέτευσε Ιεχωβά τον Θεόν αυτού [μαλάκωσε το πρόσωπο του Ιεχωβά του Θεού του, ΜΝΚ] και εταπεινώθη σφόδρα ενώπιον του Θεού των πατέρων αυτού, και προσηυχήθη εις αυτόν· τότε ηλέησεν αυτόν και επήκουσε της δεήσεως αυτού και επανέφερεν αυτόν εις Ιερουσαλήμ, εις το βασίλειον αυτού’. (2 Χρονικών 33:11-13) Ο Μανασσής αφαίρεσε τότε τους ξένους θεούς, τα είδωλα και τα θυσιαστήρια και τα έριξε έξω από την πόλη. Άρχισε να προσφέρει θυσίες στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά και έστρεψε τον Ιούδα στο να αρχίσει να υπηρετεί τον αληθινό Θεό. Αυτή ήταν μια θαυμαστή εκδήλωση της προθυμίας που έχει ο Ιεχωβά να συγχωρεί όταν η ταπεινοφροσύνη, η προσευχή και οι ενέργειες επανόρθωσης παράγουν καρπούς που αρμόζουν στη μετάνοια!—2 Χρονικών 33:15, 16.
10. Πώς προσπάθησε να συγκαλύψει ο Δαβίδ το αμάρτημα που διέπραξε με τη σύζυγο του Ουρία;
10 Το μοιχευτικό αμάρτημα που διέπραξε ο Βασιλιάς Δαβίδ με τη σύζυγο του Ουρία του Χετταίου είναι πασίγνωστο. Ο Δαβίδ δεν διέπραξε απλώς μοιχεία με αυτήν, αλλά έθεσε επίσης σε δράση ένα περίπλοκο σχέδιο συγκάλυψης όταν εκείνη έμεινε έγκυος. Ο βασιλιάς έδωσε στον Ουρία άδεια να απουσιάσει από τον πόλεμο, αναμένοντας ότι εκείνος θα πήγαινε στο σπίτι του και θα είχε σχέσεις με τη σύζυγό του. Όμως, από σεβασμό για τους συστρατιώτες του που βρίσκονταν στο μέτωπο, ο Ουρίας αρνήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο. Τότε, ο Δαβίδ τον κάλεσε για φαγητό και τον μέθυσε, αλλά ο Ουρίας και πάλι δεν πήγε στη σύζυγό του. Τότε, ο Δαβίδ έστειλε μήνυμα στο στρατηγό του να βάλει τον Ουρία στην καρδιά της μάχης ώστε να σκοτωθεί, πράγμα που συνέβη.—2 Σαμουήλ 11:2-25.
11. Πώς οδηγήθηκε ο Δαβίδ σε μετάνοια για το αμάρτημά του, αλλά τι υπέστη;
11 Ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη του τον Νάθαν στον Δαβίδ για να ξεσκεπάσει το αμάρτημα του βασιλιά. ‘Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Νάθαν, Ημάρτησα εις τον Ιεχωβά. Ο δε Νάθαν είπε προς τον Δαβίδ, Και ο Ιεχωβά παρέβλεψε το αμάρτημά σου· δεν θέλεις αποθάνει’. (2 Σαμουήλ 12:13) Η ενοχή του αμαρτήματός του έπληξε τον Δαβίδ και εκείνος εξέφρασε τη μετάνοιά του με μια εγκάρδια προσευχή στον Ιεχωβά: «Διότι δεν θέλεις θυσίαν, άλλως ήθελον προσφέρει· εις ολοκαυτώματα δεν αρέσκεσαι. Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει». (Ψαλμός 51:16, 17) Ο Ιεχωβά δεν καταφρόνησε την προσευχή του Δαβίδ η οποία βγήκε από μια συντριμμένη καρδιά. Ωστόσο, ο Δαβίδ υπέστη βαριά τιμωρία, σε αρμονία με τη δήλωση που έκανε ο Ιεχωβά σχετικά με τη συγχώρηση στα εδάφια Έξοδος 34:6, 7, ότι ‘ουδόλως αθωώνει τον ένοχο’.
Ο Σολομών Αφιερώνει το Ναό
12. Τι ζήτησε ο Σολομών όταν έγινε η αφιέρωση του ναού, και ποια ήταν η απόκριση του Ιεχωβά;
12 Όταν ο Σολομών ολοκλήρωσε την οικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά, είπε στην προσευχή αφιέρωσης που έκανε: «Επάκουε των δεήσεων του δούλου σου και του λαού σου Ισραήλ, όταν προσεύχωνται εν τω τόπω τούτω· και άκουε συ εκ του τόπου της κατοικήσεώς σου, εκ του ουρανού· και ακούων, γίνου ίλεως [συγχώρησε, ΜΝΚ]». Ο Ιεχωβά αποκρίθηκε: «Εάν κλείσω τον ουρανόν και δεν γίνηται βροχή, και εάν προστάξω την ακρίδα να καταφάγη την γην, και εάν αποστείλω θανατικόν μεταξύ του λαού μου, και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών».—2 Χρονικών 6:21· 7:13, 14.
13. Τι δείχνουν τα εδάφια Ιεζεκιήλ 33:13-16 αναφορικά με την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για ένα άτομο;
13 Καθώς σας παρατηρεί ο Ιεχωβά, σας δέχεται για ό,τι είστε τώρα, όχι για ό,τι ήσασταν κάποτε. Θα συμβεί αυτό που αναφέρουν τα εδάφια Ιεζεκιήλ 33:13-16: «Όταν είπω προς τον δίκαιον ότι θέλει εξάπαντος ζήσει, και αυτός θαρρών εις την δικαιοσύνην αυτού πράξη αδικίαν, άπασα η δικαιοσύνη αυτού δεν θέλει μνημονευθή· και εν τη αδικία αυτού την οποίαν έπραξεν, εν αυτή θέλει αποθάνει. Και όταν λέγω προς τον ασεβή, Εξάπαντος θέλεις αποθάνει, ο δε επιστρέψας από της αμαρτίας αυτού πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, αποδώση το ενέχυρον ο ασεβής, επιστρέψη το ηρπαγμένον, περιπατή εν τοις διατάγμασι της ζωής μη πράττων αδικίαν, θέλει εξάπαντος ζήσει, δεν θέλει αποθάνει· πάσαι αι αμαρτίαι αυτού, τας οποίας ημάρτησε, δεν θέλουσι πλέον μνημονευθή εις αυτόν· έκαμε κρίσιν και δικαιοσύνην· θέλει εξάπαντος ζήσει».
14. Τι το ξεχωριστό χαρακτηρίζει τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά;
14 Η συγχώρηση που μας παρέχει ο Ιεχωβά Θεός έχει ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό, ένα χαρακτηριστικό το οποίο δύσκολα συμπεριλαμβάνουν ανθρώπινα πλάσματα στη συγχώρηση που δίνουν το ένα στο άλλο—εκείνος και συγχωρεί και ξεχνάει. Μερικοί άνθρωποι λένε: ‘Μπορώ να συγχωρήσω αυτό που έκανες, αλλά δεν μπορώ (ή δεν πρόκειται) να το ξεχάσω’. Σε αντίθεση με αυτό, παρατηρήστε τι λέει ο Ιεχωβά ότι θα κάνει: «Θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον».—Ιερεμίας 31:34.
15. Ποιο υπόμνημα συγχωρητικότητας έχει ο Ιεχωβά;
15 Ο Ιεχωβά συγχωρεί τους λάτρεις του στη γη επί χιλιάδες χρόνια. Συγχωρεί αμαρτίες τις οποίες εκείνοι αντιλαμβάνονται ότι διέπραξαν καθώς και πολλές αμαρτίες τη διάπραξη των οποίων δεν αντιλαμβάνονται. Η προμήθεια ελέους, μακροθυμίας και συγχωρητικότητας που έχει κάνει είναι ατέλειωτη. Το εδάφιο Ησαΐας 55:7 λέει: ‘Ας εγκαταλίπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Ιεχωβά, και θέλει ελεήσει αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως’.
Η Συγχωρητικότητα στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές
16. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η εκδήλωση συγχωρητικότητας του Ιησού βρίσκεται σε αρμονία με την εκδήλωση συγχωρητικότητας του Ιεχωβά;
16 Οι αφηγήσεις για τη συγχωρητικότητα του Θεού διαπνέουν το υπόμνημα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Ο Ιησούς μιλάει συχνά για αυτήν, δείχνοντας ότι εκείνος βρίσκεται σε αρμονία με την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για αυτό το ζήτημα. Ο τρόπος σκέψης του Ιησού προέρχεται από τον Ιεχωβά, ο ίδιος αντανακλά τον Ιεχωβά, είναι η ακριβής απεικόνιση της ίδιας της οντότητας του Ιεχωβά· βλέποντάς τον κάποιος είναι σαν να βλέπει τον Ιεχωβά.—Ιωάννης 12:45-50· 14:9· Εβραίους 1:3.
17. Πώς έδειξε με παραβολή ο Ιησούς ότι ο Ιεχωβά συγχωρεί ‘άφθονα’;
17 Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά συγχωρεί άφθονα καταδεικνύεται από μια παραβολή του Ιησού, εκείνη που αναφέρεται σε ένα βασιλιά ο οποίος χάρισε σε κάποιο δούλο ένα χρέος 10.000 ταλάντων (περίπου 7.600.000.000 δρχ.). Αλλά όταν εκείνος ο δούλος δεν χάρισε σε κάποιο σύνδουλό του ένα χρέος εκατό δηναρίων (κάπου 14.000 δρχ.), ο βασιλιάς εξαγριώθηκε. «‘Πονηρέ δούλε, εγώ σου διέγραψα όλο εκείνο το χρέος όταν με ικέτεψες. Δεν έπρεπε και εσύ να είχες ελεήσει το σύνδουλό σου, όπως σε ελέησα και εγώ;’ Τότε εξοργισμένος ο κύριός του τον παρέδωσε στους δεσμοφύλακες μέχρι να ξεπληρώσει όλο το χρέος». Ο Ιησούς έκανε κατόπιν την εφαρμογή: «Με όμοιο τρόπο θα σας φερθεί και ο ουράνιος Πατέρας μου, αν δεν συγχωρήσετε ο καθένας τον αδελφό του από την καρδιά σας».—Ματθαίος 18:23-35.
18. Πώς συγκρινόταν η άποψη του Πέτρου για τη συγχωρητικότητα με την άποψη του Ιησού;
18 Λίγο πριν πει ο Ιησούς την παραπάνω παραβολή, ο Πέτρος πλησίασε τον Ιησού και ρώτησε: «Κύριε, πόσες φορές αν αμαρτήσει εναντίον μου ο αδελφός μου θα πρέπει να τον συγχωρήσω; Μέχρι εφτά φορές;» Ο Πέτρος νόμιζε ότι ήταν πολύ μεγαλόψυχος. Αν και οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έθεταν όριο στη συγχώρηση, ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Σου λέω, όχι μέχρι εφτά φορές, αλλά μέχρι εβδομήντα εφτά φορές». (Ματθαίος 18:21, 22) Οι εφτά φορές δύσκολα θα αρκούσαν για μία ημέρα, όπως είπε ο Ιησούς: «Προσέχετε σε ό,τι αφορά τον εαυτό σας. Αν ο αδελφός σου διαπράξει αμαρτία, επίπληξέ τον και, αν μετανοήσει, συγχώρησέ τον. Ακόμη και αν αμαρτήσει εναντίον σου εφτά φορές την ημέρα και γυρίσει σε εσένα εφτά φορές, λέγοντας: ‘Μετανοώ’, πρέπει να τον συγχωρήσεις». (Λουκάς 17:3, 4) Όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, δεν κρατάει λογαριασμό—ευτυχώς για εμάς.
19. Τι πρέπει να κάνουμε για να λάβουμε τη συγχώρηση του Ιεχωβά;
19 Αν έχουμε την ταπεινοφροσύνη να μετανοούμε και να ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Ιεχωβά δέχεται να ανταποκριθεί με ευνοϊκό τρόπο απέναντί μας: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία».—1 Ιωάννη 1:9.
20. Τι προθυμία να συγχωρήσει την αμαρτία έδειξε ο Στέφανος;
20 Ο ακόλουθος του Ιησού Στέφανος, με αξιοσημείωτο πνεύμα συγχωρητικότητας, έκανε με δυνατή φωνή την εξής επίκληση καθώς ένας εξαγριωμένος όχλος τον λιθοβολούσε: «‘Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου’. Κατόπιν, λυγίζοντας τα γόνατά του, φώναξε με δυνατή φωνή: ‘Ιεχωβά, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία’. Και αφού το είπε αυτό, κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου».—Πράξεις 7:59, 60.
21. Γιατί ήταν τόσο εκπληκτική η προθυμία που είχε ο Ιησούς να συγχωρήσει τους Ρωμαίους στρατιώτες;
21 Ο Ιησούς έθεσε ένα ακόμη πιο εκπληκτικό παράδειγμα προθυμίας για συγχώρηση. Οι εχθροί του τον είχαν συλλάβει, τον είχαν δικάσει παράνομα, τον είχαν καταδικάσει, τον είχαν εμπαίξει, τον είχαν φτύσει, τον είχαν δείρει με ένα μαστίγιο που είχε πολλά λουριά στα οποία πιθανώς ήταν στερεωμένα κομμάτια από κόκαλο και μέταλλο, και τελικά τον άφησαν καρφωμένο πάνω σε ένα ξύλο επί ώρες. Οι Ρωμαίοι είχαν αναμειχτεί σε πολλά από αυτά. Εντούτοις, καθώς ο Ιησούς πέθαινε πάνω σε εκείνο το ξύλο βασανισμού, είπε στον ουράνιο Πατέρα του σχετικά με τους στρατιώτες που τον είχαν κρεμάσει στο ξύλο: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».—Λουκάς 23:34.
22. Ποια λόγια από την Επί του Όρους Ομιλία πρέπει να προσπαθούμε να θέσουμε σε εφαρμογή;
22 Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είχε πει: «Συνεχίστε να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για εκείνους που σας διώκουν». Μέχρι το τέλος της επίγειας διακονίας του, ο ίδιος υπάκουε σε εκείνη την αρχή. Είναι άραγε πολύ δύσκολο αυτό για εμάς που αγωνιζόμαστε με τις αδυναμίες της ξεπεσμένης σάρκας μας; Θα πρέπει τουλάχιστον να προσπαθούμε να θέσουμε σε εφαρμογή τα λόγια που δίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του αφού τους έδωσε την υποδειγματική προσευχή: «Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει και εσάς· ενώ αν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας». (Ματθαίος 5:44· 6:14, 15) Αν συγχωρούμε όπως συγχωρεί ο Ιεχωβά, θα συγχωρούμε και θα ξεχνάμε.
Θυμάστε;
◻ Πώς αντιμετωπίζει ο Ιεχωβά τις αμαρτίες μας, και γιατί;
◻ Γιατί αποκαταστάθηκε ο Μανασσής στο βασίλειό του;
◻ Ποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό της συγχωρητικότητας του Ιεχωβά είναι δύσκολο να μιμηθούν οι άνθρωποι;
◻ Πώς ήταν τόσο εκπληκτική η προθυμία που είχε ο Ιησούς να συγχωρεί;
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Ο Νάθαν βοήθησε τον Δαβίδ να διακρίνει την ανάγκη που υπήρχε για συγχώρηση από τον Θεό