«Συνέχισε να το Προσμένεις»

1, 2. (α) Ποια ερωτήματα θα μπορούσατε να κάνετε στον εαυτό σας; (β) Σε ποια κατάσταση έζησαν μερικοί από τους 12 προφήτες, και ποια στάση είχε ο Μιχαίας;

ΠΟΣΟ καιρό περιμένετε την ημέρα του Ιεχωβά η οποία θα απαλλάξει τη γη από την πονηρία; Πόσο καιρό είστε διατεθειμένοι να την περιμένετε; Στο μεταξύ, ποια στάση και ποιες επακόλουθες ενέργειες θα χαρακτηρίζουν τη ζωή σας; Αναμφίβολα, οι απαντήσεις σας θα διαφέρουν από τις απαντήσεις των εκκλησιαζομένων οι οποίοι ζουν όπως τους αρέσει προσδοκώντας να πάνε στον ουρανό.

² Ενόσω περιμένετε εκείνη τη μεγάλη ημέρα, τα βιβλία που έγραψαν οι 12 προφήτες μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια. Πολλοί από εκείνους τους προφήτες έζησαν σε καιρούς κατά τους οποίους επίκειτο δικαστική παρέμβαση από τον Θεό. Για παράδειγμα, ο Μιχαίας υπηρέτησε τότε που πλησίαζε η τιμωρία της Σαμάρειας από τους Ασσυρίους το 740 Π.Κ.Χ. (Βλέπε το χρονοδιάγραμμα στις σελίδες 20 και 21.) Η ημέρα του Ιεχωβά εναντίον του Ιούδα θα ερχόταν αργότερα στο ρεύμα του χρόνου, αλλά ήταν εξίσου βέβαιο ότι θα έρθει. Εφόσον ο Μιχαίας δεν ήξερε πότε ακριβώς θα ενεργούσε ο Θεός, μήπως συμπέρανε ότι θα μπορούσε απλώς να κάθεται χωρίς να κάνει και πολλά πράγματα, ελπίζοντας ότι ο Θεός θα ενεργούσε σύντομα; Προσέξτε τα λόγια του Μιχαία: «Εγώ . . . στον Ιεχωβά θα συνεχίσω να αποβλέπω. Θα εκδηλώνω στάση προσμονής για τον Θεό της σωτηρίας μου. Ο Θεός μου θα με ακούσει». (Μιχαίας 7:7) Ναι, πεπεισμένος για τα επερχόμενα γεγονότα, ο Μιχαίας έμοιαζε με δραστήριο φρουρό πάνω σε παρατηρητήριο.—2 Σαμουήλ 18:24-27· Μιχαίας 1:3, 4.

 3. Ενώ η καταστροφή της Ιερουσαλήμ βρισκόταν μπροστά τους, ποια στάση εκδήλωσαν ο Αββακούμ και ο Σοφονίας;

³ Κατόπιν, εντοπίστε στο χρονοδιάγραμμα τον Σοφονία και τον Αββακούμ. Προσέξτε ότι αυτοί οι δύο υπηρέτησαν σε μια περίοδο πλησιέστερη στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ, η οποία συνέβη το 607 Π.Κ.Χ. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να γνωρίζουν αν ο Θεός θα εκτελούσε κρίση σε λίγο καιρό ή έπειτα από δεκαετίες. (Αββακούμ 1:2· Σοφονίας 1:7, 14-18) Ο Σοφονίας έγραψε: «“Προσμένετέ με”, λέει ο Ιεχωβά, “μέχρι την ημέρα που θα εγερθώ για λάφυρα, γιατί η δικαστική μου απόφαση είναι . . . να εκχύσω πάνω τους την κατάκρισή μου, όλο το φλογερό θυμό μου”». (Σοφονίας 3:8) Και τι θα πούμε για τον Αββακούμ, ο οποίος έζησε λίγο αργότερα από τον Σοφονία; Ο Αββακούμ έγραψε: «Το όραμα μένει για τον προσδιορισμένο καιρό και τρέχει ασθμαίνοντας προς το τέλος και δεν θα πει ψέματα. Ακόμη και αν καθυστερήσει, συνέχισε να το προσμένεις· διότι εξάπαντος θα βγει αληθινό. Δεν θα αργήσει».—Αββακούμ 2:3.

 4. Τι κλίμα επικρατούσε όταν προφήτευαν ο Σοφονίας και ο Αββακούμ, και ποια στάση είχαν αυτοί;

⁴ Το κλίμα που επικρατούσε όταν έγιναν οι εξαγγελίες οι οποίες καταγράφονται στα εδάφια Σοφονίας 3:8 και Αββακούμ 2:3 είναι αποκαλυπτικό. Σε μια εποχή κατά την οποία ορισμένοι Ιουδαίοι έλεγαν ότι «ο Ιεχωβά δεν θα κάνει καλό και δεν θα κάνει κακό», ο Σοφονίας εξήγγελλε την «ημέρα του θυμού του Ιεχωβά». Εκείνη την ημέρα τόσο τα εχθρικά έθνη όσο και οι στασιαστικοί Ιουδαίοι επρόκειτο να υποστούν τη δυσμένεια του Θεού. (Σοφονίας 1:4, 12· 2:2, 4, 13· 3:3, 4) Μήπως φαντάζεστε ότι ο Σοφονίας φοβόταν την κατάκριση και το θυμό του Θεού; Απεναντίας, έπρεπε να συνεχίσει να “προσμένει”. “Και ο Αββακούμ;” ίσως αναρωτηθείτε. Έπρεπε και εκείνος να “συνεχίσει να προσμένει”. Ορθά συμπεραίνετε ότι ο Σοφονίας και ο Αββακούμ δεν αδιαφορούσαν για τα επερχόμενα γεγονότα, συνεχίζοντας τη ζωή τους σαν να νόμιζαν ότι τα πράγματα δεν θα άλλαζαν ποτέ. (Αββακούμ 3:16· 2 Πέτρου 3:4) Τουναντίον, όπως παρατηρήσαμε, αυτοί οι δύο προφήτες είχαν ένα σημαντικό κοινό σημείο: έπρεπε και οι δύο να “συνεχίσουν να προσμένουν”. Μάλιστα εσείς γνωρίζετε ότι αυτό που πρόσμεναν εκείνοι οι δύο προφήτες αποτέλεσε ιστορικό γεγονός το 607 Π.Κ.Χ. Άρα λοιπόν, το ότι συνέχισαν να “προσμένουν” αποδείχτηκε πορεία σοφίας.

5, 6. Δεδομένου του σημείου στο οποίο βρισκόμαστε όσον αφορά την επεξεργασία του σκοπού του Θεού, ποια στάση πρέπει να έχουμε;

⁵ Μπορείτε να είστε εξίσου βέβαιοι ότι «η ημέρα του θυμού του Ιεχωβά» εναντίον του παρόντος συστήματος πραγμάτων θα έρθει—θα αποτελέσει γεγονός, πραγματικό και αξιόπιστο. Ασφαλώς δεν έχετε αμφιβολίες σχετικά με αυτό. Όπως ο Σοφονίας και ο Αββακούμ, έτσι και εσείς δεν γνωρίζετε πότε ακριβώς θα έρθει εκείνη η ημέρα. (Μάρκος 13:32) Εντούτοις, αυτή οπωσδήποτε θα έρθει, και η εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών στην εποχή σας δείχνει σαφώς ότι θα έρθει σύντομα. Συνεπώς, αυτό που τόνισε ο Ιεχωβά σε εκείνους τους προφήτες ισχύει και για εσάς—“Συνεχίστε να προσμένετε”. Επίσης, να θυμάστε την εξής απόλυτη αλήθεια: Ο Θεός μας είναι ο μόνος που «ενεργεί για εκείνον που τον προσμένει».—Ησαΐας 64:4.

⁶ Μπορείτε να εκδηλώσετε την κατάλληλη στάση προσμονής, δείχνοντας με τις πράξεις σας ότι έχετε την πεποίθηση πως «η ημέρα του θυμού του Ιεχωβά» θα έρθει ακριβώς στην ώρα της. Το γεγονός ότι είστε πεπεισμένοι για αυτό και συνοδεύετε την πεποίθησή σας με ανάλογες πράξεις εναρμονίζεται με κάτι που είπε ο Ιησούς. Εκείνος παρότρυνε τους αποστόλους και όλους τους χρισμένους Χριστιανούς: «Η οσφύς σας να είναι περιζωσμένη και τα λυχνάρια σας να καίνε, και εσείς να είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον κύριό τους . . . Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι δούλοι τους οποίους ο κύριος, όταν φτάσει, θα βρει να είναι σε εγρήγορση! Αληθινά σας λέω: Θα περιζωστεί και θα τους βάλει να πλαγιάσουν μπροστά στο τραπέζι και θα έρθει δίπλα τους και θα τους διακονήσει». (Λουκάς 12:35-37) Ναι, η κατάλληλη στάση προσμονής φανερώνει πεποίθηση ότι η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά δεν θα έρθει ούτε μία στιγμή αργότερα από ό,τι έχει στο νου του ο Ιεχωβά.

7, 8. (α) Ποιο είναι το αποτέλεσμα της υπομονής του Θεού; (β) Ποια στάση μάς παροτρύνει ο Πέτρος να εκδηλώνουμε;

⁷ Οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού πρόσμεναν προτού εγκαθιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού στον ουρανό το 1914 και έκτοτε εξακολουθούν να προσμένουν. Η προσμονή τους ασφαλώς δεν σημαίνει αδράνεια. Αντίθετα, έχουν παραμείνει δραστήριοι στο θεόδοτο έργο μαρτυρίας που επιτελούν. (Πράξεις 1:8) Σκεφτείτε, όμως, το εξής: Αν η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά είχε έρθει το 1914, ποια θα ήταν η δική σας κατάσταση; Ακόμη και αν είχε έρθει πριν από 40 χρόνια, ήσασταν εσείς τότε άτομο που έκανε «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης»; (2 Πέτρου 3:11) Επίσης, τι μπορεί να λεχθεί για τα μέλη της οικογένειάς σας που είναι Μάρτυρες ή για τους πολύ στενούς σας φίλους στην εκκλησία; Σαφώς, αυτή η περίοδος αναμονής άνοιξε σε εσάς και σε πολλούς άλλους σαν εσάς το δρόμο για τη σωτηρία, όπως δείχνει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:9. Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν κατέστρεψε ολόκληρο το πονηρό σύστημα αμέσως μόλις εγκαθιδρύθηκε η Βασιλεία έχει επιτρέψει σε πολλούς να μετανοήσουν, όπως ακριβώς και οι Νινευίτες μπόρεσαν να μετανοήσουν και να σωθούν. Όλοι μας έχουμε κάθε λόγο να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Να θεωρείτε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία». (2 Πέτρου 3:15) Η δε τωρινή περίοδος συνεχίζει να επιτρέπει σε ανθρώπους ατομικά να μετανοήσουν ή να κάνουν προσαρμογές στη ζωή τους και στον τρόπο σκέψης τους.

⁸ Ομολογουμένως, ένας Χριστιανός θα μπορούσε να σκεφτεί κάπως αδιάφορα την κατάσταση που επικρατούσε στις ημέρες του Μιχαία, του Σοφονία και του Αββακούμ. «Στο κάτω κάτω», ίσως πει, «αυτά συνέβησαν πολύ παλιά!» Αλλά ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε εμείς; Έχουμε ήδη αναφέρει τη συμβουλή του Πέτρου σχετικά με το ότι οι Χριστιανοί χρειάζεται να κάνουν «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης». Αμέσως μετά από αυτά τα λόγια, ο Πέτρος τόνισε άλλη μια ανάγκη—την ανάγκη να “προσμένουμε και να έχουμε διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά”. (2 Πέτρου 3:11, 12) Συνεπώς, πρέπει να “έχουμε διαρκώς στο νου” εκείνη την ημέρα, να την “προσμένουμε”.

 9. Γιατί είναι κατάλληλο για εμάς το να μένουμε σε επιφυλακή;

⁹ Είτε υπηρετούμε τον Ιεχωβά λίγα χρόνια είτε πολλές δεκαετίες, συνεχίζουμε εμείς να μένουμε σε επιφυλακή και να “εκδηλώνουμε την ίδια στάση προσμονής” που εκδήλωνε ο Μιχαίας; (Ρωμαίους 13:11) Είναι αλήθεια ότι ως άνθρωποι ίσως λαχταράμε να μάθουμε πότε θα έρθει το τέλος και πόσος χρόνος απομένει μέχρι αυτό το γεγονός. Ωστόσο, απλώς δεν γίνεται να μάθουμε. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Αν ο οικοδεσπότης γνώριζε στη διάρκεια ποιας φυλακής θα ερχόταν ο κλέφτης, θα έμενε άγρυπνος και δεν θα άφηνε να γίνει διάρρηξη στο σπίτι του. Γι’ αυτό, να αποδειχτείτε και εσείς έτοιμοι, επειδή κάποια ώρα που δεν τη θεωρείτε πιθανή έρχεται ο Γιος του ανθρώπου».—Ματθαίος 24:43, 44.

10. Ποια διδάγματα παίρνετε από τη ζωή και τη στάση του αποστόλου Ιωάννη;

¹⁰ Τα λόγια του Ιησού μοιάζουν πολύ με τα όσα έγραψαν ο Μιχαίας, ο Σοφονίας και ο Αββακούμ. Εντούτοις, ο Ιησούς τόνιζε αυτό το σημείο, όχι για τους ανθρώπους της αρχαίας εποχής, αλλά για τους ακολούθους του, για εμάς. Πολλοί αφοσιωμένοι Χριστιανοί έχουν εφαρμόσει πιστά τη συμβουλή του Ιησού και έχουν “αποδειχτεί έτοιμοι”, συνεχίζοντας να προσμένουν. Ο απόστολος Ιωάννης αποτέλεσε καλό παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα. Ήταν ένα από τα τέσσερα άτομα που ρώτησαν τον Ιησού στο Όρος των Ελαιών σχετικά με την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. (Ματθαίος 24:3· Μάρκος 13:3, 4) Αυτό έλαβε χώρα το έτος 33 Κ.Χ., αλλά ο Ιωάννης δεν μπορούσε να ανατρέξει σε κάποιο χρονοδιάγραμμα για να προσδιορίσει με ακρίβεια πόσο σύντομα θα συνέβαιναν αυτά τα πράγματα. Τώρα, μεταφερθείτε νοερά περίπου 60 χρόνια αργότερα. Ο Ιωάννης είχε γεράσει, αλλά δεν είχε αποκάμει ούτε είχε χάσει το αίσθημα προσμονής του. Απεναντίας, όταν άκουσε τον Ιησού να λέει: «Ναι· έρχομαι γρήγορα», ο Ιωάννης απάντησε: «Αμήν! Έλα, Κύριε Ιησού». Ο Ιωάννης δεν μετάνιωσε για τον τρόπο με τον οποίο είχε δαπανήσει τη ζωή του. Ήταν πεπεισμένος πως, όταν ο Ιεχωβά εκτελέσει κρίση, θα ανταμείψει επίσης τον καθένα σύμφωνα με τα έργα του. (Αποκάλυψη 22:12, 20) Οποτεδήποτε και αν λάβαινε χώρα εκείνη η κρίση, ο Ιωάννης ήθελε να είναι “έτοιμος” όπως είχε συμβουλέψει ο Κύριος Ιησούς. Έχετε εσείς την ίδια επιθυμία;

11. Πώς διέφεραν από τον Μιχαία και τον Ωσηέ οι άνθρωποι της εποχής τους;

¹¹ Εξετάστε ένα ακόμη δίδαγμα που μπορούμε να αντλήσουμε από τους προφήτες που έζησαν σε μια περίοδο κατά την οποία πλησίαζαν οι κρίσεις του Ιεχωβά, πρώτα εναντίον του Ισραήλ και έπειτα εναντίον του Ιούδα. Ενόσω ο Μιχαίας έμενε σε επιφυλακή και “εκδήλωνε στάση προσμονής”, πολλοί άνθρωποι γύρω του δεν το έκαναν αυτό. Εκείνοι “μισούσαν το καλό και αγαπούσαν το κακό”. Ο Μιχαίας προειδοποίησε ότι, αν δεν άλλαζαν, μπορεί να “καλούσαν τον Ιεχωβά σε βοήθεια, αλλά εκείνος δεν θα τους απαντούσε”. (Μιχαίας 3:2, 4· 7:7) Ένας σύγχρονος του Μιχαία, ο Ωσηέ, χρησιμοποίησε γεωργικούς όρους όταν παρότρυνε τους κατοίκους του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ: «Σπείρετε με δικαιοσύνη· θερίστε σύμφωνα με στοργική καλοσύνη. Αροτριάστε καλλιεργήσιμη γη, όσο υπάρχει καιρός για αναζήτηση του Ιεχωβά». Μολαταύτα, οι περισσότεροι δεν ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν. “Όργωναν πονηρία”, γι’ αυτό και θέριζαν αδικία. (Ωσηέ 10:12, 13) Δικαιολογούσαν τις διεφθαρμένες πράξεις ή συμμετείχαν σε αυτές “εμπιστευόμενοι στην οδό τους” και όχι στην οδό του Ιεχωβά. Σήμερα ορισμένοι ίσως αναρωτιούνται: “Πώς μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο σε αληθινούς λάτρεις οι οποίοι ζούσαν ακριβώς εκεί, στην Υποσχεμένη Γη;” Ο Ωσηέ έδειξε ότι το πρόβλημά τους επικεντρωνόταν σε μια στάση σαν αυτήν που χρειάζεται να αποφεύγουμε και εμείς προκειμένου να συνεχίσουμε να προσμένουμε τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά. Δηλαδή τη στάση τού να νιώθουμε κατασταλαγμένοι και “χορτασμένοι”.

12. (α) Ποια ανεπιθύμητη εξέλιξη σχετικά με τους Ισραηλίτες πριν από το 740 Π.Κ.Χ. ανέφερε ο Ωσηέ; (β) Με ποιους τρόπους γινόταν φανερό ότι ο λαός είχε “χορτάσει”;

¹² Όταν ο λαός του Θεού μπήκε στην Υποσχεμένη Γη, μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι, απολάμβαναν μεγάλη ευημερία. Πώς αντέδρασαν; Ο Ωσηέ διαβίβασε τα λόγια του Ιεχωβά: «Όση ήταν η βοσκή τους τόσο και χόρτασαν. Χόρτασαν και η καρδιά τους άρχισε να εξυψώνεται. Να γιατί με ξέχασαν». (Ωσηέ 13:6) Αιώνες νωρίτερα, ο Θεός είχε προειδοποιήσει το λαό του για αυτόν ακριβώς τον κίνδυνο. (Δευτερονόμιο 8:11-14· 32:15) Εντούτοις, στις ημέρες του Ωσηέ και του Αμώς, οι Ισραηλίτες ενέδωσαν—«χόρτασαν». Ο Αμώς μάς δίνει συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Αναφέρει ότι πολλοί είχαν πολυτελή έπιπλα στα σπίτια τους, μάλιστα ορισμένες οικογένειες είχαν και δεύτερο σπίτι. Είχαν τα καλύτερα τρόφιμα, έπιναν καλό κρασί σε σκεύη εξαιρετικής ποιότητας και άλειφαν το δέρμα τους με «τα εκλεκτότερα λάδια», τα οποία ίσως χρησιμοποιούνταν ως αρωματικά καλλυντικά. (Αμώς 3:12, 15· 6:4-6) Πιθανότατα αναγνωρίζετε ότι καμιά από αυτές τις πλευρές της ζωής δεν ήταν εσφαλμένη αυτή καθαυτή, αλλά το ότι προσέδιδαν υπερβολική σημασία σε αυτές ήταν σαφώς εσφαλμένο.

13. Ποιο βασικό ελάττωμα είχαν οι Ισραηλίτες, εύποροι και μη;

¹³ Ομολογουμένως, δεν ευημερούσαν ούτε “είχαν χορτάσει” όλοι στο βόρειο βασίλειο. Μερικοί ήταν φτωχοί και έπρεπε να αγωνίζονται για να βγάζουν τα προς το ζην και να τρέφουν την οικογένειά τους. (Αμώς 2:6· 4:1· 8:4-6) Το ίδιο αληθεύει και σήμερα σε πολλά μέρη της γης. Ίσχυε άραγε ακόμη και για τους φτωχούς στον αρχαίο Ισραήλ η συμβουλή του Θεού που εμπεριέχεται στο εδάφιο Ωσηέ 13:6, και ισχύει επίσης σήμερα; Και βέβαια. Ο Ιεχωβά έδειχνε ότι, είτε ο αληθινός λάτρης είναι εύπορος είτε όχι, χρειάζεται να φυλάγεται ώστε να μην προσηλωθεί στις υλικές πλευρές της ζωής τόσο πολύ και “ξεχάσει τον Θεό”.—Λουκάς 12:22-30.

14. Γιατί είναι κατάλληλο να κάνουμε σκέψεις για το αίσθημα προσμονής μας;

¹⁴ Καθώς βρισκόμαστε σε πλεονεκτική θέση από άποψη χρόνου, τώρα που έχουν εκπληρωθεί τόσο πολλές Βιβλικές προφητείες, έχουμε επιπρόσθετους λόγους να είμαστε άγρυπνοι, έτοιμοι και σε προσμονή. Τι γίνεται, όμως, αν προσμένουμε επί αρκετό χρονικό διάστημα, ίσως επί δεκαετίες; Στο παρελθόν αγωνιζόμασταν σθεναρά στη διακονία και παίρναμε προσωπικές αποφάσεις οι οποίες αντανακλούσαν την πεποίθησή μας ότι η ημέρα του Ιεχωβά δεν απείχε πολύ. Αλλά αυτή δεν έχει έρθει ακόμη. Σε τι κατάσταση βρίσκεται το αίσθημα προσμονής μας; Θέτοντας το ζήτημα σε προσωπική βάση, αναρωτηθείτε: “Εξακολουθεί το αίσθημα προσμονής μου να είναι έντονο ή έχει εξασθενήσει αρκετά;”—Αποκάλυψη 2:4.

15. Ποιες είναι μερικές ενδείξεις που φανερώνουν αν το αίσθημα προσμονής μας έχει εξασθενήσει;

¹⁵ Μπορούμε να αξιολογήσουμε το αίσθημα προσμονής μας με πολλούς τρόπους, αλλά γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε τα στοιχεία της περιγραφής του Αμώς για τους ανθρώπους της εποχής του οι οποίοι «χόρτασαν»; Καθώς συλλογιζόμαστε αυτή την περιγραφή, μπορούμε να κάνουμε αυτοεξέταση για να δούμε αν έχουμε οποιαδήποτε τάση “χορτασμού”. Ένας Χριστιανός ή μια Χριστιανή που στα περασμένα χρόνια εκδήλωνε το αίσθημα προσμονής με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόταν και ενεργούσε ίσως αρχίσει να αγωνίζεται για να αποκτήσει πιο πολυτελές σπίτι ή αυτοκίνητο, ρούχα της τελευταίας μόδας, ακριβά καλλυντικά και κοσμήματα ή εκλεκτό κρασί και πλούσιο φαγητό. Η Γραφή πουθενά δεν υποδηλώνει ότι πρέπει να είμαστε ασκητές και να στερούμαστε ισορροπημένες απολαύσεις. Ο άνθρωπος που εργάζεται σκληρά «πρέπει να τρώει και να πίνει και να απολαμβάνει το καλό για όλη τη σκληρή εργασία του». (Εκκλησιαστής 3:13) Εντούτοις, υπάρχει ο κίνδυνος να εστιάζει ο Χριστιανός την προσοχή του ολοένα και περισσότερο στο φαγητό, στο ποτό και στην προσωπική εμφάνιση. (1 Πέτρου 3:3) Ο Ιησούς παρατήρησε ότι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μερικών χρισμένων στη Μικρά Ασία είχε αλλάξει, πράγμα που αποδεικνύει ότι αυτό αποτελεί κίνδυνο για τους Χριστιανούς. (Αποκάλυψη 3:14-17) Μήπως έχει συμβεί κάτι παρόμοιο στην περίπτωσή μας; Μήπως “χορτάσαμε”, όντας ίσως απορροφημένοι από τα υλικά πράγματα; Μήπως έχει εξασθενήσει το αίσθημα προσμονής μας;—Ρωμαίους 8:5-8.

16. Γιατί το να παροτρύνουμε τα παιδιά μας να αγωνιστούν για έναν τρόπο ζωής που θα τους “χορταίνει” δεν θα εξυπηρετήσει τα καλύτερα συμφέροντά τους;

¹⁶ Αν το αίσθημα προσμονής μας για τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά έχει μειωθεί, αυτό θα μπορούσε να αποκαλυφτεί από τις συμβουλές που δίνουμε στα παιδιά μας ή σε άλλους. Ένας Χριστιανός θα μπορούσε να κάνει το συλλογισμό: “Εγώ επέλεξα να μην εκμεταλλευτώ ευκαιρίες για σπουδές ή σταδιοδρομία επειδή πίστευα ότι το τέλος ήταν πολύ κοντά. Τώρα θέλω να εξασφαλίσω ότι τα παιδιά μου θα λάβουν την εκπαίδευση που θα τους επιτρέψει να ζήσουν άνετη ζωή”. Ίσως μερικοί στις ημέρες του Ωσηέ να έκαναν παρόμοιες σκέψεις. Σε αυτή την περίπτωση, αν οι συμβουλές που έδιναν ως γονείς επικεντρώνονταν σε έναν τρόπο ζωής που θα τους “χόρταινε”, θα εξυπηρετούσε αυτό τα καλύτερα συμφέροντα των παιδιών τους; Αν τα παιδιά εκείνη την εποχή είχαν όντως επιδιώξει έναν τέτοιον άνετο τρόπο ζωής, ποια θα ήταν η κατάστασή τους το 740 Π.Κ.Χ., όταν η Σαμάρεια κατακτήθηκε από τους Ασσυρίους;—Ωσηέ 13:16· Σοφονίας 1:12, 13.

17. Με ποιον τρόπο πρέπει να μιμούμαστε τον Μιχαία;

¹⁷ Όπως οι αληθινοί λάτρεις της αρχαιότητας, έτσι και εμείς μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση ότι όσα υποσχέθηκε ο Θεός θα εκπληρωθούν στην κατάλληλη στιγμή, στο δικό του προσδιορισμένο καιρό. (Ιησούς του Ναυή 23:14) Ο προφήτης Μιχαίας, ενεργώντας σοφά, εκδήλωνε στάση προσμονής για τον Θεό της σωτηρίας του. Τώρα που γνωρίζουμε πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα, μπορούμε να εξετάσουμε το χρονοδιάγραμμα της εποχής του και να δούμε πόσο κοντά έζησε στον καιρό που κατακτήθηκε η Σαμάρεια. Τι μπορεί να λεχθεί για εμάς και για την εποχή στην οποία ζούμε; Όταν θα αναπολούμε τη ζωή μας, θα διαπιστώνουμε άραγε ότι κάναμε σοφές επιλογές σε τομείς όπως η κοσμική σταδιοδρομία, ο τρόπος ζωής και η ολοχρόνια διακονία; Ομολογουμένως, δεν γνωρίζουμε «εκείνη την ημέρα και την ώρα». (Ματθαίος 24:36-42) Δεν υπάρχει, όμως, αμφιβολία ότι ενεργούμε σοφά αν καλλιεργούμε στάση σαν του Μιχαία και ενεργούμε ανάλογα. Και όταν ο Μιχαίας ανταμειφθεί με ζωή στον αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο, πόσο θα χαρεί να μάθει ότι έχουμε ωφεληθεί από το προφητικό του άγγελμα και το πιστό του παράδειγμα! Θα έχουμε γίνει ζωντανή απόδειξη του ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της σωτηρίας!

18, 19. (α) Σε ποια επερχόμενη συμφορά αναφέρθηκε ο Αβδιού; (β) Ποια ελπίδα πρόσφερε ο Αβδιού στον Ισραήλ;

¹⁸ Η πεποίθησή μας έχει στερεή βάση. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το μικρό προφητικό βιβλίο του Αβδιού. Το βιβλίο αυτό επικεντρωνόταν στον αρχαίο Εδώμ, διατυπώνοντας την κρίση του Ιεχωβά εναντίον εκείνου του λαού ο οποίος κακομεταχειρίστηκε τον “αδελφό” του, τον Ισραήλ. (Αβδιού 12) Η προειπωμένη ερήμωση όντως επήλθε, όπως εξετάσαμε στο Κεφάλαιο 10 αυτού του βιβλίου. Οι Βαβυλώνιοι υπό τον Ναβονίδη κατέκτησαν τον Εδώμ στα μέσα του έκτου αιώνα Π.Κ.Χ., και ο Εδώμ έπαψε να υφίσταται ως έθνος. Υπάρχει, όμως, άλλη μια σημαντική σκέψη στο άγγελμα του Αβδιού, η οποία αφορά τη δική μας προσμονή για τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά.

¹⁹ Όπως γνωρίζετε, το εχθρικό έθνος (η Βαβυλώνα) που ερήμωσε τον Εδώμ είχε επίσης επιφέρει την τιμωρία του Θεού στον άπιστο λαό Του. Το 607 Π.Κ.Χ., οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και οδήγησαν τους Ιουδαίους στην εξορία. Η χώρα έγινε τότε ερημότοπος. Τελείωσε εκεί το ζήτημα; Όχι. Μέσω του Αβδιού, ο Ιεχωβά προείπε ότι οι Ισραηλίτες θα γίνονταν ξανά κάτοχοι της γης τους. Στο εδάφιο Αβδιού 17, μπορείτε να διαβάσετε την εξής ενθαρρυντική υπόσχεση: «Αυτοί που θα διαφεύγουν θα είναι στο Όρος Σιών, και αυτό θα γίνει κάτι άγιο· και ο οίκος του Ιακώβ θα γίνει κάτοχος των πραγμάτων που πρέπει να κατέχει».

20, 21. Γιατί πρέπει να μας παρηγορεί το εδάφιο Αβδιού 17;

²⁰ Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι τα όσα είπε ο Ιεχωβά μέσω του Αβδιού όντως έλαβαν χώρα. Ο Θεός τα προείπε και πράγματι συνέβησαν. Χιλιάδες εξόριστοι από τον Ιούδα και τον Ισραήλ επέστρεψαν το 537 Π.Κ.Χ. Με την ευλογία του Ιεχωβά, οι επαναπατρισθέντες μεταμόρφωσαν μια ερημιά σε θαλερό παράδεισο. Στα εδάφια Ησαΐας 11:6-9 και 35:1-7 έχετε διαβάσει προφητείες για αυτή τη θαυμαστή μεταμόρφωση. Το σπουδαιότερο είναι ότι αποκαταστάθηκε η αληθινή λατρεία με επίκεντρο τον ανοικοδομημένο ναό του Ιεχωβά. Συνεπώς, το εδάφιο Αβδιού 17 μπορεί να αποτελεί για εμάς άλλη μια απόδειξη του ότι οι υποσχέσεις του Ιεχωβά είναι αξιόπιστες. Εκπληρώνονται πάντα.

²¹ Ο Αβδιού ολοκλήρωσε την προφητεία του δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Η βασιλεία θα γίνει του Ιεχωβά». (Αβδιού 21) Εσείς, έχοντας πεποίθηση σε αυτή τη δήλωση, προσμένετε τον ένδοξο καιρό κατά τον οποίο ο Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού θα κυβερνάει δίχως αντίσταση σε ολόκληρο το σύμπαν, περιλαμβανομένου και του πλανήτη μας. Είτε προσμένετε τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά—και τις επακόλουθες ευλογίες—εδώ και λίγο καιρό είτε επί πολλές δεκαετίες, μπορείτε να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι αυτές οι βασισμένες στη Γραφή προσδοκίες θα πραγματοποιηθούν.

22. Γιατί θέλετε να αντανακλά η στάση σας τα εδάφια Αββακούμ 2:3 και Μιχαίας 4:5;

²² Είναι, λοιπόν, κατάλληλο να επαναλάβουμε τη διαβεβαίωση του Αββακούμ, η οποία ασφαλώς ισχύει και για την εποχή μας: «Το όραμα μένει για τον προσδιορισμένο καιρό και τρέχει ασθμαίνοντας προς το τέλος και δεν θα πει ψέματα. Ακόμη και αν καθυστερήσει, συνέχισε να το προσμένεις· διότι εξάπαντος θα βγει αληθινό. Δεν θα αργήσει». (Αββακούμ 2:3) Ακόμη και αν από ανθρώπινη άποψη ίσως φαίνεται ότι η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά έχει καθυστερήσει, η ημέρα του θα έρθει οπωσδήποτε στον προσδιορισμένο καιρό. Ο Ιεχωβά μάς το υπόσχεται αυτό. Έτσι λοιπόν, εκείνοι που έχουν υπηρετήσει τον Θεό επί χρόνια και εκείνοι που άρχισαν να τον λατρεύουν πρόσφατα μπορούν να προχωρήσουν μαζί με πεποίθηση σαν αυτήν που εκφράζεται στο εδάφιο Μιχαίας 4:5: «Εμείς . . . θα περπατάμε σύμφωνα με το όνομα του Ιεχωβά του Θεού μας στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα».