Το Γνωρίζατε;

Τι είδους εργασίες πρέπει να έκανε ο Ιησούς ως ξυλουργός;

Ο θετός πατέρας του Ιησού ήταν ξυλουργός. Ο Ιησούς έμαθε την ίδια τέχνη. Όταν άρχισε τη διακονία του σε ηλικία «περίπου τριάντα χρονών», δεν ήταν γνωστός μόνο ως «ο γιος του ξυλουργού», αλλά και ως ξυλουργός ο ίδιος.​—Λουκάς 3:23· Ματθαίος 13:55· Μάρκος 6:3.

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του Ιησού, πρέπει να υπήρχε ζήτηση για γεωργικά εργαλεία όπως τα αλέτρια και οι ζυγοί, τα οποία ήταν ως επί το πλείστον ξύλινα. Ανάμεσα στα άλλα πράγματα που έφτιαχνε συνήθως ένας ξυλουργός ήταν και διάφορα έπιπλα​—τραπέζια, καρέκλες, σκαμνιά και μπαούλα—​καθώς και αντικείμενα όπως πόρτες, παράθυρα, ξύλινες κλειδαριές και δοκάρια. Στην πραγματικότητα, οι ξυλουργοί εργάζονταν εν μέρει και στην οικοδόμηση κτιρίων.

Σε μια παραβολή, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής αναφέρθηκε στο τσεκούρι, ένα εργαλείο που ο Ιησούς και άλλοι ξυλουργοί πιθανώς χρησιμοποιούσαν για να κόβουν δέντρα. Στη συνέχεια, μετέτρεπαν επί τόπου την ξυλεία σε δοκάρια ή τη μετέφεραν στο ξυλουργείο τους. Αυτή η φάση της εργασίας απαιτούσε αναμφίβολα μεγάλη σωματική δύναμη. (Ματθαίος 3:10) Ο Ησαΐας αναφέρει και άλλα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι ξυλουργοί των ημερών του: «Ο ξυλουργός άπλωσε το μετρικό σχοινί· το σημαδεύει με κόκκινη κιμωλία· το κατεργάζεται με σμίλη· και με διαβήτη το σημαδεύει συνεχώς». (Ησαΐας 44:13) Αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι κατά τους Βιβλικούς χρόνους χρησιμοποιούνταν μεταλλικά πριόνια, πέτρινα σφυριά και μπρούντζινα καρφιά. (Έξοδος 21:6· Ησαΐας 10:15· Ιερεμίας 10:4) Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο Ιησούς πρέπει να χρησιμοποιούσε τέτοια πράγματα.

Ποιοι ήταν οι «τραπεζίτες» τους οποίους ανέφερε ο Ιησούς σε μία από τις παραβολές του, και τι περιλάμβανε το επάγγελμά τους;

Ο Ιησούς μίλησε για κάποιον αντιπαραγωγικό δούλο τον οποίο επέπληξε ο κύριός του, λέγοντας: «Έπρεπε να είχες καταθέσει τα ασημένια νομίσματά μου στους τραπεζίτες, και εγώ κατά την άφιξή μου θα λάβαινα αυτό που είναι δικό μου με τόκο».​—Ματθαίος 25:27.

Μεγάλοι χρηματοδοτικοί οργανισμοί, όπως τους ξέρουμε σήμερα, δεν υπήρχαν την εποχή του Ιησού. Εντούτοις, από παλιά οι δανειστές έδιναν τόκο για τις καταθέσεις που γίνονταν σε αυτούς και δάνειζαν χρήματα με υψηλότερο επιτόκιο. Σύμφωνα με Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary), τα έντοκα δάνεια ήταν συνηθισμένα στην Ελλάδα τον τέταρτο αιώνα Π.Κ.Χ. Επίσης κατά την περίοδο της ειρήνης που επέβαλαν οι Ρωμαίοι, τα ετήσια επιτόκια δανεισμού σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυμαίνονταν από 4 ως 6 τοις εκατό.

Ο Μωσαϊκός Νόμος απαγόρευε το δανεισμό με τόκο προς όσους Ισραηλίτες βρίσκονταν σε ανάγκη. (Έξοδος 22:25) Αυτός ο κανόνας, από ό,τι φαίνεται, αφορούσε πρωτίστως τα δάνεια προς τους φτωχούς. Ωστόσο, όπως δείχνει η παραβολή του Ιησού, ήταν σύνηθες να εισπράττει κάποιος τόκο επί των καταθέσεων σε δανειστές, ή αλλιώς σε «τραπεζίτες». Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς χρησιμοποίησε, ως συνήθως, κάτι με το οποίο ήταν εξοικειωμένοι οι ακροατές του.