Δίδασκε η Πρώτη Εκκλησία ότι ο Θεός Είναι Τριάδα;

Μέρος 1ο—Δίδαξαν ο Ιησούς και οι Μαθητές του τη Δοξασία της Τριάδας;

ΑΥΤΟΙ που δέχονται την Αγία Γραφή ως το Λόγο του Θεού αναγνωρίζουν ότι έχουν ευθύνη να διδάσκουν άλλους σχετικά με τον Δημιουργό. Συνειδητοποιούν επίσης ότι η ουσία των πραγμάτων που διδάσκουν σχετικά με τον Θεό πρέπει να είναι αληθινή.

Ο Θεός επέπληξε τους «παρηγορητές» του Ιώβ επειδή δεν το έκαναν αυτό. ‘Είπεν ο Ιεχωβά προς Ελιφάς τον Θαιμανίτην, Ο θυμός μου εξήφθη κατά σού και κατά των δύο φίλων σου· διότι δεν ελαλήσατε περί εμού το ορθόν [ό,τι είναι αληθινό, ΜΝΚ] ως ο δούλος μου Ιώβ’.—Ιώβ 42:7.

Ο απόστολος Παύλος, όταν εξέταζε το θέμα της ανάστασης, είπε ότι θα ‘βρεθούμε ψευδομάρτυρες του Θεού’ αν διδάξουμε κάτι για τις δραστηριότητες του Θεού το οποίο δεν είναι αλήθεια. (1 Κορινθίους 15:15) Αν αυτό αληθεύει για τη διδασκαλία της ανάστασης, πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν η διδασκαλία μας αναφέρεται στο ποιος είναι ο Θεός!

Η Δοξασία της Τριάδας

Σχεδόν όλες οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου διδάσκουν ότι ο Θεός είναι Τριάδα. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (The Catholic Encyclopedia) αποκαλεί τη διδασκαλία της Τριάδας «την κεντρική δοξασία της Χριστιανικής θρησκείας», δίνοντάς της τον εξής ορισμό:

 «Στη μονάδα της Θεότητας υπάρχουν Τρία Πρόσωπα, ο Πατέρας, ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα, αυτά τα Τρία Πρόσωπα είναι πράγματι ξεχωριστά το ένα από το άλλο. Επομένως, σύμφωνα με τα λόγια του Συμβόλου Πίστης του Αθανασίου: ‘ο Πατέρας είναι Θεός, ο Γιος είναι Θεός και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός, και εντούτοις δεν υπάρχουν τρεις Θεοί αλλά ένας Θεός’. . . . Τα Πρόσωπα είναι συναιώνια και ίσα μεταξύ τους: όλα είναι αδημιούργητα και παντοδύναμα».¹

Η Εγκυκλοπαίδεια του Βαπτιστή (The Baptist Encyclopædia) δίνει έναν παρόμοιο ορισμό. Λέει:

«[Ο Ιησούς] είναι . . . ο αιώνιος Ιεχωβά . . . Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Ιεχωβά . . . Ο Γιος και το Πνεύμα τοποθετούνται σε πλήρη ισότητα με τον Πατέρα. Αν αυτός είναι ο Ιεχωβά το ίδιο είναι και εκείνοι».²

Απαγγέλλεται Ανάθεμα Στους Εναντιουμένους

Το 325 Κ.Χ., μια σύνοδος επισκόπων που συγκαλέστηκε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας διατύπωσε επίσημα ένα σύμβολο πίστης, το οποίο διακήρυττε ότι ο Γιος του Θεού ήταν «αληθινός Θεός», όπως ακριβώς ο Πατέρας ήταν «αληθινός Θεός». Μέρος αυτού του συμβόλου πίστης δήλωνε:

«Αλλά εκείνους που λένε, Υπήρξε [ένας καιρός] που [ο Γιος] δεν υπήρχε, και, Προτού γεννηθεί δεν υπήρχε, και ότι Αυτός ήρθε σε ύπαρξη από το τίποτα, ή που βεβαιώνουν ότι ο Γιος του Θεού έχει διαφορετική υπόσταση ή ουσία, ή ότι είναι δημιουργημένος, ή ότι υπόκειται σε μεταβολή ή αλλαγή—αυτούς η Καθολική Εκκλησία τούς αναθεματίζει».³

Έτσι, όποιος πίστευε ότι ο Γιος του Θεού δεν ήταν συναιώνιος με τον Πατέρα, ή ότι ο Γιος είχε δημιουργηθεί, παραδινόταν σε αιώνια καταδίκη. Μπορεί να φανταστεί κανείς την πίεση που άσκησε αυτό στην πλειονότητα των κοινών πιστών για να συμφωνήσουν.

Το έτος 381 Κ.Χ., άλλη μια σύνοδος συγκαλέστηκε στην Κωνσταντινούπολη και διακήρυξε ότι το άγιο πνεύμα θα έπρεπε να λατρεύεται και να δοξάζεται όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Πατέρα και τον Γιο. Ένα έτος αργότερα, το 382 Κ.Χ., άλλη μια σύνοδος συγκαλέστηκε στην Κωνσταντινούπολη και επιβεβαίωσε την πλήρη θειότητα του αγίου πνεύματος.⁴ Το ίδιο έτος, σε μια σύνοδο που έγινε στη Ρώμη, ο Πάπας Δάμασος παρουσίασε μια συλλογή διδασκαλιών για να καταδικαστούν από την εκκλησία. Το έγγραφο αυτό, που ονομαζόταν Τόμος του Δαμάσου, περιελάμβανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Αν κάποιος αρνείται ότι ο Πατέρας είναι αιώνιος, ότι ο Γιος είναι αιώνιος και ότι το Άγιο Πνεύμα είναι αιώνιο: είναι αιρετικός».

«Αν κάποιος αρνείται ότι ο Γιος του Θεού είναι αληθινός Θεός, όπως ακριβώς ο Πατέρας είναι αληθινός Θεός, ότι έχει όλη τη δύναμη, ότι γνωρίζει όλα τα πράγματα και ότι είναι ίσος με τον Πατέρα: είναι αιρετικός».

«Αν κάποιος αρνείται ότι το Άγιο Πνεύμα . . . είναι αληθινός Θεός . . . ότι έχει όλη τη δύναμη και ότι γνωρίζει όλα τα πράγματα, . . . είναι αιρετικός».

«Αν κάποιος αρνείται ότι τα τρία πρόσωπα, ο Πατέρας, ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα, είναι αληθινά πρόσωπα, ίσα, αιώνια, ότι ελέγχουν όλα τα πράγματα ορατά και αόρατα, ότι είναι παντοδύναμα, . . . είναι αιρετικός».

«Αν κάποιος λέει ότι [ο Γιος ο οποίος] έγινε σάρκα δεν ήταν στον ουρανό μαζί με τον Πατέρα όσο καιρό ήταν στη γη: είναι αιρετικός».

«Αν κάποιος, ενώ λέει ότι ο Πατέρας είναι Θεός και ο Γιος είναι Θεός και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός, . . . δεν λέει ότι αυτοί είναι ένας Θεός, . . . είναι αιρετικός».⁵

Οι Ιησουίτες λόγιοι που μετέφρασαν τα παραπάνω από τη λατινική γλώσσα στην αγγλική πρόσθεσαν το εξής σχόλιο: «Ο Πάπας Αγ. Καιλεστίνος Α΄ (422-432) προφανώς θεωρούσε αυτούς τους κανόνες νόμο· μπορούν να θεωρηθούν άρθρα της πίστης».⁶ Και ο λόγιος Έντμουντ Τζ. Φόρτμαν διαβεβαιώνει ότι ο τόμος αποτελεί «υγιή και στερεή τριαδική διδασκαλία».⁷

Αν είστε μέλος μιας εκκλησίας που δέχεται τη διδασκαλία της Τριάδας, προσδιορίζουν αυτές οι δηλώσεις την πίστη σας; Και συνειδητοποιείτε ότι το να πιστεύετε στη δοξασία της Τριάδας, όπως διδάσκεται από τις εκκλησίες, απαιτεί από εσάς να πιστεύετε ότι ο Ιησούς ήταν στον ουρανό ενώ ήταν στη γη; Αυτή η διδασκαλία είναι παρόμοια μ’ αυτά που δήλωσε ο κληρικός του τέταρτου αιώνα, Αθανάσιος, στο βιβλίο του Περί Ενανθρωπήσεως:

 «Ο Λόγος [Ιησούς] δεν περιοριζόταν από το σώμα Του ούτε η παρουσία Του στο σώμα τον εμπόδιζε να βρίσκεται και αλλού επίσης. Όταν μετακινούσε το σώμα Του δεν έπαυε να κατευθύνει το σύμπαν με τη Διάνοια και τη δύναμή Του. . . . Εξακολουθεί να είναι Πηγή της ζωής για όλο το σύμπαν, παρών σε κάθε μέρος του, ωστόσο έξω από το σύνολο».⁸

Τι Σημαίνει η Δοξασία της Τριάδας

Μερικοί άνθρωποι έχουν συμπεράνει ότι η διδασκαλία της Τριάδας σημαίνει απλώς και μόνο το να αποδίδει κανείς θειότητα ή θεϊκή υπόσταση στον Ιησού. Για άλλους, η πίστη στην Τριάδα σημαίνει απλώς πίστη στον Πατέρα, στον Γιο και στο άγιο πνεύμα.

Ωστόσο, μια προσεκτική εξέταση των συμβόλων πίστης του Χριστιανικού κόσμου εκθέτει το πόσο απελπιστικά ανεπαρκείς είναι τέτοιες ιδέες σε σχέση με την επίσημη δοξασία. Οι επίσημοι ορισμοί που έχουν δοθεί δείχνουν ξεκάθαρα ότι η δοξασία της Τριάδας δεν είναι μια απλή έννοια. Αντίθετα, είναι ένα πολύπλοκο σύνολο ξεχωριστών εννοιών που έχουν συγκεντρωθεί στη διάρκεια μιας μεγάλης χρονικής περιόδου και έχουν συνδεθεί η μια με την άλλη.

Από τη μορφή που πήρε η δοξασία της Τριάδας ύστερα από τη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381 Κ.Χ., από τον Τόμο του Δαμάσου το 382 Κ.Χ., από το Σύμβολο Πίστης του Αθανασίου που ήρθε αργότερα, και από άλλα κείμενα, μπορούμε με ακρίβεια να καθορίσουμε τι εννοεί ο Χριστιανικός κόσμος με τη δοξασία της Τριάδας. Αυτή περιλαμβάνει τις ακόλουθες συγκεκριμένες έννοιες:

1. Λέγεται ότι στη Θεότητα υπάρχουν τρία θεϊκά πρόσωπα—ο Πατέρας, ο Γιος και το άγιο πνεύμα.

2. Καθένα απ’ αυτά τα ξεχωριστά πρόσωπα λέγεται ότι είναι αιώνιο, και κανένα δεν προηγείται ούτε έπεται του άλλου χρονικά.

3. Καθένα λέγεται ότι είναι παντοδύναμο, κανένα δεν είναι μεγαλύτερο ή κατώτερο του άλλου.

4. Καθένα λέγεται ότι είναι παντογνώστης, γνωρίζει όλα τα πράγματα.

5. Καθένα λέγεται ότι είναι αληθινός Θεός.

6. Ωστόσο, λέγεται ότι δεν υπάρχουν τρεις Θεοί αλλά μόνο ένας Θεός.

Ασφαλώς, η δοξασία της Τριάδας είναι ένα πολύπλοκο σύνολο εννοιών, το οποίο περιλαμβάνει τουλάχιστον τα παραπάνω ζωτικά στοιχεία και συσχετίζεται με ακόμα περισσότερα, όπως αποκαλύπτεται όταν εξεταστούν οι λεπτομέρειες. Αλλά αν εξετάσουμε μόνο τις παραπάνω βασικές έννοιες, είναι προφανές ότι, αν αφαιρεθεί κάποια απ’ αυτές, εκείνο που απομένει δεν είναι πια η Τριάδα του Χριστιανικού κόσμου. Για να έχουμε μια πλήρη εικόνα, πρέπει να υπάρχουν όλα αυτά τα κομμάτια.

Έχοντας αυτή την καλύτερη κατανόηση του όρου «Τριάδα», μπορούμε τώρα να ρωτήσουμε: Ήταν διδασκαλία του Ιησού και των μαθητών του; Αν ήταν, θα πρέπει να υπήρχε πλήρως διαμορφωμένη τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Και εφόσον ό,τι δίδαξαν αυτοί βρίσκεται στην Αγία Γραφή, τότε η δοξασία της Τριάδας ή είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής ή όχι. Αν είναι, τότε πρέπει να διδάσκεται ξεκάθαρα στην Αγία Γραφή.

Δεν είναι λογικό να σκεφτούμε ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του θα δίδασκαν τους ανθρώπους για τον Θεό και ωστόσο δεν θα τους έλεγαν ποιος είναι ο Θεός, αφού μάλιστα μερικοί πιστοί θα έπρεπε να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για τον Θεό. Συνεπώς, ο Ιησούς και οι μαθητές του θα πρέπει να είχαν δώσει άμεση προτεραιότητα στο να διδάξουν άλλους σχετικά μ’ αυτή τη ζωτική δοξασία.

Εξετάστε τις Γραφές

Στο βιβλίο των Πράξεων, κεφάλαιο 17, εδάφιο 11, ΜΝΚ, λέγεται ότι κάποιοι άνθρωποι ‘είχαν ευγενικό τρόπο σκέψης’ επειδή ‘εξέταζαν προσεκτικά τις Γραφές καθημερινά για να δουν αν ήταν έτσι τα πράγματα’, δηλαδή, τα πράγματα που δίδασκε ο απόστολος Παύλος. Ενθαρρύνονταν να χρησιμοποιούν τις Γραφές για να επιβεβαιώνουν τις διδασκαλίες ακόμα και ενός αποστόλου. Κι εσείς θα πρέπει να κάνετε το ίδιο.

Να θυμάστε ότι οι Γραφές είναι ‘θεόπνευστες’ και πρέπει να χρησιμοποιούνται «προς επανόρθωσιν [για να τακτοποιούν τα ζητήματα, ΜΝΚ], προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος [πλήρως εξαρτισμένος, ΜΝΚ] εις παν έργον αγαθόν». (2 Τιμόθεον 3:16, 17) Έτσι, η Αγία Γραφή είναι πλήρης σε δογματικά ζητήματα. Αν η δοξασία της Τριάδας είναι αληθινή, πρέπει να βρίσκεται στην Αγία Γραφή.

Σας προσκαλούμε να ερευνήσετε την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα τα 27 βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, για να δείτε μόνος σας αν ο Ιησούς και οι μαθητές του δίδαξαν την Τριάδα. Καθώς θα ερευνάτε, ρωτήστε τον εαυτό σας:

1. Μπορώ να βρω κάποιο εδάφιο που να αναφέρει την «Τριάδα»;

2. Μπορώ να βρω κάποιο εδάφιο που να λέει ότι ο Θεός αποτελείται από τρία ξεχωριστά πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Γιο και το άγιο πνεύμα, αλλά ότι αυτά τα τρία είναι μόνο ένας Θεός;

3. Μπορώ να βρω κάποιο εδάφιο που να λέει ότι ο Πατέρας, ο Γιος και το άγιο πνεύμα είναι ίσοι απ’ όλες τις απόψεις, όπως σε αιωνιότητα, σε δύναμη, σε θέση και σε σοφία;

Όσο εξονυχιστικά και αν ερευνήσετε, δεν θα βρείτε ούτε ένα εδάφιο που να χρησιμοποιεί τη λέξη Τριάδα ούτε και θα βρείτε κανένα που να λέει ότι ο Πατέρας, ο Γιος και το άγιο πνεύμα είναι ίσοι απ’ όλες τις απόψεις, όπως σε αιωνιότητα, σε δύναμη, σε θέση και σε σοφία. Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο που να λέει ότι ο Γιος είναι ίσος με τον Πατέρα απ’ αυτές τις απόψεις—και αν ακόμα υπήρχε ένα τέτοιο εδάφιο, θα εδραίωνε όχι μια Τριάδα, αλλά το πολύ μια «δυάδα». Πουθενά η Αγία Γραφή δεν εξισώνει το άγιο πνεύμα με τον Πατέρα.

Τι Λένε Πολλοί Λόγιοι

Πολλοί λόγιοι, συμπεριλαμβανομένων και Τριαδιστών, παραδέχονται ότι η Αγία Γραφή δεν περιέχει κάποια ακριβή δοξασία περί Τριάδας. Για παράδειγμα, Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion) δηλώνει:

«Ερμηνευτές της Αγίας Γραφής και θεολόγοι συμφωνούν σήμερα ότι η Εβραϊκή Βίβλος δεν περιέχει τη δοξασία της Τριάδας . . . Αν και η Εβραϊκή Βίβλος περιγράφει τον Θεό ως τον πατέρα του Ισραήλ και προσωποποιεί τον Θεό ως Λόγο (νταβάρ), Πνεύμα (ρουάχ), Σοφία (χοκμάχ) και Παρουσία (σεκινάχ), θα ξεπερνούσε την πρόθεση και το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης το να συσχετίσει κανείς αυτές τις έννοιες με τη μεταγενέστερη τριαδική δοξασία.

»Επιπλέον, οι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής και οι θεολόγοι συμφωνούν ότι η Καινή Διαθήκη επίσης δεν περιέχει μια σαφή δοξασία περί Τριάδας. Ο Θεός ο Πατέρας είναι η πηγή όλων όσων υπάρχουν (Παντοκράτωρ) και επίσης ο πατέρας του Ιησού Χριστού· η λέξη ‘Πατέρας’ δεν είναι ένας τίτλος για το πρώτο πρόσωπο της Τριάδας, αλλά συνώνυμο της λέξης Θεός. . . .

»Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει η θεωρητική αντίληψη της υπερβατικής φύσης του Θεού (‘πανταχού παρούσα τριάδα’) ούτε περιέχει η Καινή Διαθήκη την ορολογία της μεταγενέστερης δοξασίας (υπόστασις, ουσία, πρόσωπον). . . . Είναι αναμφισβήτητο ότι η δοξασία δεν μπορεί να εδραιωθεί μόνο με γραφικές αποδείξεις».⁹

Σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα πάνω σ’ αυτό το θέμα, Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica) δηλώνει:

«Ούτε η λέξη Τριάδα ούτε κάποια συγκεκριμένη διδασκαλία γι’ αυτήν υπάρχει στην Καινή Διαθήκη . . .

»Η δοξασία αναπτύχθηκε σταδιακά με το πέρασμα αρκετών αιώνων και μέσα από πολλές αντιλογίες. . . .

»Μόνο τον 4ο αιώνα ο διαχωρισμός των τριών και η ενότητά τους συγκεντρώθηκαν σε μια και μόνο ορθόδοξη δοξασία μιας ουσίας και τριών προσώπων».¹⁰

Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) κάνει μια παρόμοια δήλωση σχετικά με την προέλευση της Τριάδας:

«Αναγνωρίζεται από τους ερμηνευτές και τους θεολόγους της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένου και ενός σταθερά αυξανόμενου αριθμού Ρωμαιοκαθολικών, ότι δεν πρέπει να λέει κανείς ότι υπάρχει το δόγμα της Τριάδας στην Καινή Διαθήκη χωρίς σοβαρές επιφυλάξεις. Υπάρχει επίσης μια σχεδόν παράλληλη αναγνώριση από μέρους των ιστορικών σε εκκλησιαστικά θέματα και των θεολόγων, ότι όταν κάποιος λέει χωρίς επιφυλάξεις ότι υπάρχει το δόγμα της Τριάδας, τότε έχει απομακρυνθεί από την αρχική περίοδο της Χριστιανοσύνης και έχει μεταβεί κάπου στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα. Μόνο τότε αφομοιώθηκε πλήρως στη Χριστιανική ζωή και σκέψη αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί οριστικό Τριαδικό δόγμα, ‘ένας Θεός σε τρία Πρόσωπα’. . . .

»Ο ίδιος ο ορισμός του δόγματος δεν αντανακλά την άμεση αντίληψη της αρχικής περιόδου· ήταν το προϊόν 3 αιώνων δογματικής ανάπτυξης».¹¹

Μήπως «Υπονοείται»;

Οι Τριαδιστές μπορεί να πουν ότι η Αγία Γραφή «υπονοεί» την ύπαρξη μιας Τριάδας. Αλλά αυτός ο ισχυρισμός παρουσιάστηκε πολλά χρόνια μετά τη συγγραφή της Αγίας Γραφής. Είναι μια προσπάθεια να αποδώσουν στην Αγία Γραφή αυτό που οι κληρικοί των μετέπειτα χρόνων αυθαίρετα αποφάσισαν ότι έπρεπε να καθιερωθεί ως δοξασία.

Ρωτήστε τον εαυτό σας: Γιατί θα έπρεπε η Αγία Γραφή μόνο να «υπονοεί» την πιο σημαντική της διδασκαλία—το ποιος είναι ο Θεός; Η Αγία Γραφή είναι σαφής σε άλλες βασικές διδασκαλίες· γιατί να μην είναι και σ’ αυτήν, που είναι η πιο σημαντική; Ο Δημιουργός του σύμπαντος δεν θα παρήγε ένα βιβλίο το οποίο να δείχνει ξεκάθαρα ότι Αυτός είναι Τριάδα αν έτσι είχαν τα πράγματα;

Ο λόγος για τον οποίο η Αγία Γραφή δεν διδάσκει με σαφήνεια τη δοξασία της Τριάδας είναι απλός: Δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Αν ο Θεός ήταν Τριάδα, θα το είχε σίγουρα κάνει σαφές αυτό, κι έτσι ο Ιησούς και οι μαθητές του θα μπορούσαν να το διδάξουν στους άλλους. Και αυτή η ζωτική πληροφορία θα περιλαμβανόταν στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. Δεν θα είχε αφεθεί στους ατελείς ανθρώπους να ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα αιώνες αργότερα.

Όταν εξετάζουμε εδάφια που παρουσιάζονται από τους Τριαδιστές ως αποδείξεις ότι η Αγία Γραφή «υπονοεί» μια Τριάδα, τι διαπιστώνουμε; Μια έντιμη αξιολόγηση αποκαλύπτει ότι τα εδάφια που παρουσιάζονται δεν μιλάνε για την Τριάδα του Χριστιανικού κόσμου. Αντίθετα, οι θεολόγοι προσπαθούν να βάλουν στα εδάφια τις απόψεις που έχουν σχηματίσει εκ των προτέρων για μια Τριάδα. Όμως, αυτές οι απόψεις δεν βρίσκονται στα Γραφικά εδάφια. Στην πραγματικότητα, αυτές οι απόψεις περί Τριάδας έρχονται σε αντίθεση με τη σαφή μαρτυρία του συνόλου της Αγίας Γραφής.

Ένα τέτοιο παράδειγμα βρίσκεται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20. Εκεί ο Πατέρας, ο Γιος και το άγιο πνεύμα αναφέρονται μαζί. Μερικά άτομα ισχυρίζονται ότι αυτό υπονοεί την ύπαρξη μιας Τριάδας. Αλλά διαβάστε τα εδάφια μόνοι σας. Υπάρχει τίποτα σ’ αυτά τα εδάφια που να λέει ότι οι τρεις είναι ένας Θεός, και ίσοι σε αιωνιότητα, δύναμη, θέση και σοφία; Όχι, δεν υπάρχει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα εδάφια που αναφέρουν τους τρεις μαζί.

Όσον αφορά αυτούς που βλέπουν Τριαδικούς υπαινιγμούς στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20 στη χρήση της λέξης «όνομα» στον ενικό αριθμό για τον Πατέρα, τον Γιο και το άγιο πνεύμα, παρακαλούμε παραβάλετε τη χρήση της λέξης «όνομα», στον ενικό αριθμό, για τον Αβραάμ και τον Ισαάκ στο εδάφιο Γένεσις 48:16.—Απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα· ΛΧ· Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου· Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών.

Οι Τριαδιστές επίσης παρουσιάζουν το εδάφιο Ιωάννης 1:1, όπως αυτό αποδίδεται σε ορισμένες μεταφράσεις, όπου «ο Λόγος» αναφέρεται ότι ήταν «παρά τω Θεώ» και ότι ήταν «Θεός». Όμως, άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής λένε ότι ο Λόγος ήταν «ένας θεός» ή πως ήταν «θεϊκός», πράγμα που δεν εννοεί αναγκαστικά ότι ήταν ο Θεός, αλλά πως ήταν ένας ισχυρός. Επιπλέον, αυτό το Γραφικό εδάφιο λέει ότι «ο Λόγος» ήταν «παρά [δηλαδή, «μαζί με»]» τον Θεό. Αυτό λογικά θα απέκλειε το να είναι ο ίδιος ο Θεός. Και άσχετα με το τι συμπέρασμα βγαίνει για τον ‘Λόγο’, το γεγονός είναι ότι μόνο δυο πρόσωπα αναφέρονται στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, όχι τρία. Επανειλημμένα, όλα τα εδάφια που χρησιμοποιήθηκαν για να προσπαθήσουν να υποστηρίξουν τη δοξασία της Τριάδας έχουν αποτύχει τελείως να το κάνουν αυτό όταν εξετάστηκαν με ειλικρίνεια.a

Άλλος ένας παράγοντας που πρέπει να σκεφτείτε είναι ο εξής: Αν η δοξασία της Τριάδας είχε διδαχτεί από τον Ιησού και τους μαθητές του, τότε σίγουρα οι κορυφαίοι εκκλησιαστικοί ηγέτες που ακολούθησαν αμέσως έπειτα απ’ αυτούς θα την είχαν διδάξει επίσης. Αλλά δίδαξαν αυτοί οι άντρες, που σήμερα ονομάζονται Αποστολικοί Πατέρες, τη δοξασία της Τριάδας; Αυτό το ερώτημα θα συζητηθεί στο 2ο Μέρος αυτής της σειράς σ’ ένα μελλοντικό τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά.

Βιβλιογραφικές Παραπομπές

1. The Catholic Encyclopedia, 1912, Τόμος XV, σελίδα 47.

2. The Baptist Encyclopædia, επιμέλεια William Cathcart, 1883, σελίδες 1168, 1169.

3. A Short History of Christian Doctrine, του Bernhard Lohse, Έκδοση 1980, σελίδα 53.

4. Ibid., σελίδες 64, 65.

5. The Church Teaches, μετάφραση και επιμέλεια John F. Clarkson, S.J., John H. Edwards, S.J., William J. Kelly, S.J., and John J. Welch, S.J., 1955, σελίδες 125-127.

6. Ibid., σελίδα 125.

7. The Triune God, του Edmund J. Fortman, Έκδοση 1982, σελίδα 126.

8. On the Incarnation, μετάφραση Penelope Lawson, Έκδοση 1981, σελίδες 27, 28.

9. The Encyclopedia of Religion, γενική επιμέλεια Mircea Eliade, 1987, Τόμος 15, σελίδα 54.

10. The New Encyclopædia Britannica, 15η Έκδοση, 1985, Τόμος 11, Micropædia, σελίδα 928.

11. New Catholic Encyclopedia, 1967, Τόμος XIV, σελίδα 295.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Church at Tagnon, France