ΑΜΗΝ

Αυτή η λέξη αποτελεί μεταγραφή της εβραϊκής λέξης ’αμέν. Σημαίνει «έτσι ας γίνει» ή «βεβαίως». Η εβραϊκή ρίζα (’αμάν) από την οποία παράγεται σημαίνει «είμαι πιστός· είμαι αξιόπιστος».

Στις Εβραϊκές Γραφές η λέξη χρησιμοποιείται ως επίσημη δήλωση με την οποία δεσμεύεται κάποιος νομικά απέναντι σε έναν όρκο ή σε μια διαθήκη και σε ό,τι αυτά συνεπάγονται (Αρ 5:22· Δευ 27:15-26· Νε 5:13), καθώς και ως επίσημη δήλωση συναίνεσης στο τέλος μιας προφορικής προσευχής (1Χρ 16:36), σε μια έκφραση αίνου (Νε 8:6) ή σε έναν δηλωμένο σκοπό (1Βα 1:36· Ιερ 11:5). Καθένα από τα πρώτα τέσσερα βιβλία, ή αλλιώς συλλογές, των Ψαλμών κλείνει με αυτή την έκφραση, κάτι που ίσως υποδηλώνει ότι ήταν σύνηθες να αναφωνεί η εκκλησία του Ισραήλ «Αμήν» στο τέλος του ύμνου, δηλαδή του ψαλμού.—Ψλ 41:13· 72:19· 89:52· 106:48.

Η εβραϊκή λέξη ’αμάν εφαρμόζεται στον Ιεχωβά ως “τον πιστό Θεό” (Δευ 7:9· Ησ 49:7) και περιγράφει τις υπενθυμίσεις και τις υποσχέσεις του ως “αξιόπιστες” και “πιστές”. (Ψλ 19:7· 89:28, 37) Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ο τίτλος «Αμήν» εφαρμόζεται στον Χριστό Ιησού ως “τον πιστό και αληθινό μάρτυρα”. (Απ 3:14) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε με ιδιαίτερο τρόπο αυτή την έκφραση στο κήρυγμα και στη διδασκαλία του, πολύ συχνά για να εισαγάγει μια δήλωση σχετικά με κάποιο γεγονός, μια υπόσχεση ή μια προφητεία, δίνοντας έτσι έμφαση στην απόλυτη αλήθεια και αξιοπιστία των λόγων του. (Ματ 5:18· 6:2, 5, 16· 24:34) Σε αυτές τις περιπτώσεις η λέξη ἀμήν του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μεταφράζεται με το επίρρημα «αληθινά» (ΒΑΜ, «αληθώς») ή με τη φράση «αληθινά, αληθινά» όταν η λέξη επαναλαμβάνεται, όπως συμβαίνει σε ολόκληρο το βιβλίο του Ιωάννη. (Ιωα 1:51) Αυτός ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Ιησούς το «αμήν» λέγεται ότι είναι μοναδικός στα ιερά συγγράμματα και ήταν σύμφωνος με τη θεόδοτη εξουσία του.—Ματ 7:29.

Ωστόσο, όπως δείχνει ο Παύλος στα εδάφια 2 Κορινθίους 1:19, 20, ο τίτλος «Αμήν» δεν εφαρμόζεται στον Ιησού μόνο με την έννοια ότι αυτός λέει την αλήθεια ή είναι ο αληθινός προφήτης και εκπρόσωπος του Θεού, αλλά και με την έννοια ότι σε αυτόν εκπληρώνονται όλες οι υποσχέσεις του Θεού. Η πορεία πιστότητας και υπακοής που διακράτησε, ακόμη και μέχρι του σημείου να υποστεί θυσιαστικό θάνατο, επιβεβαιώνει και καθιστά εφικτή την πραγματοποίηση όλων των υποσχέσεων και των δηλώσεων που σχετίζονται με το σκοπό του Θεού. Αυτός αποτελούσε τη ζωντανή Αλήθεια των αποκαλύψεων του σκοπού του Θεού, των πραγμάτων για τα οποία είχε ορκιστεί ο Θεός.—Παράβαλε Ιωα 1:14, 17· 14:6· 18:37.

Η λέξη «Αμήν» χρησιμοποιείται πολλές φορές στις επιστολές, κυρίως του Παύλου, όταν ο συγγραφέας απευθύνει κάποια μορφή αίνου στον Θεό (Ρω 1:25· 16:27· Εφ 3:21· 1Πε 4:11) ή όταν εκφράζει την ευχή να εκδηλωθεί με κάποιον τρόπο η εύνοια του Θεού στους παραλήπτες της επιστολής. (Ρω 15:33· Εβρ 13:20, 21) Χρησιμοποιείται επίσης όταν ο συγγραφέας συναινεί ένθερμα σε αυτό που δηλώνεται.—Απ 1:7· 22:20.

Η προσευχή που αναφέρεται στο εδάφιο 1 Χρονικών 16:36 και αυτές που περιέχονται στους Ψαλμούς (41:13· 72:19· 89:52· 106:48), καθώς και οι εκφράσεις που περιέχονται στις κανονικές επιστολές, υποδεικνύουν όλες την ορθότητα της χρήσης του «Αμήν» ως κατακλείδας στις προσευχές. Είναι αλήθεια ότι δεν φαίνεται να περιέχουν όλες οι καταγραμμένες προσευχές μια τέτοια κατακλείδα—όπως για παράδειγμα η τελική προσευχή του Δαβίδ για τον Σολομώντα (1Χρ 29:19) ή η προσευχή αφιέρωσης που έκανε ο Σολομών στην εγκαινίαση του ναού (1Βα 8:53-61)—αν και μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήθηκε μια τέτοια έκφραση. (Υπόψη 1Χρ 29:20.) Παρόμοια, δεν έχει καταγραφεί ως μέρος των προσευχών του Ιησού (Ματ 26:39, 42· Ιωα 17:1-26) ή της προσευχής των μαθητών που περιέχεται στα εδάφια Πράξεις 4:24-30. Ωστόσο, η σπουδαιότητα των προαναφερθέντων στοιχείων αποτελεί ισχυρή μαρτυρία υπέρ της ορθότητας της χρήσης του «Αμήν» ως κατακλείδας στην προσευχή, ιδιαίτερα δε η δήλωση του Παύλου στο εδάφιο 1 Κορινθίους 14:16 δείχνει ότι οι παρόντες στις Χριστιανικές συνάξεις συνήθιζαν να λένε Αμήν στην προσευχή. Επιπλέον, το παράδειγμα των ουράνιων πλασμάτων, το οποίο αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψη 5:13, 14· 7:10-12· και 19:1-4, υποστηρίζει ότι τη λέξη αυτή τη χρησιμοποιούν για να συναινούν σε προσευχές ή σε επίσημες δηλώσεις και έτσι να εκφράζουν μονολεκτικά την πεποίθηση, την έντονη επιδοκιμασία και τη διακαή ελπίδα που έχουν στην καρδιά τους.