Ιεχωβά—Η Πηγή Αληθινής Κρίσης και Δικαιοσύνης

«Ο Βράχος—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία».—ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ 32:4.

1. Γιατί έχουμε έμφυτη ανάγκη για δικαιοσύνη;

ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ο καθένας έχει έμφυτη ανάγκη για αγάπη, έτσι και όλοι μας λαχταράμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι με δικαιοσύνη. Όπως έγραψε ο Αμερικανός πολιτικός Τόμας Τζέφερσον, «[η δικαιοσύνη] είναι ριζωμένη μέσα μας και έμφυτη, . . . αποτελεί μέρος του είναι μας όσο και η αφή, η όραση ή η ακοή». Αυτό δεν προξενεί έκπληξη, εφόσον ο Ιεχωβά μάς δημιούργησε κατά την εικόνα του. (Γένεση 1:26) Πράγματι, μας προίκισε με ιδιότητες οι οποίες αντανακλούν τη δική Του προσωπικότητα, και μια τέτοια ιδιότητα είναι η δικαιοσύνη. Να γιατί έχουμε έμφυτη ανάγκη για δικαιοσύνη και ποθούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο αληθινής κρίσης και δικαιοσύνης.

2. Πόσο σημαντική είναι η δικαιοσύνη για τον Ιεχωβά, και γιατί χρειάζεται να συλλάβουμε το νόημα της θεϊκής δικαιοσύνης;

² Σχετικά με τον Ιεχωβά, η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει: «Όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη». (Δευτερονόμιο 32:4) Ωστόσο, σε έναν κόσμο που μαστίζεται από την αδικία, δεν είναι εύκολο να συλλάβει κανείς το νόημα της θεϊκής δικαιοσύνης. Μέσα από τις σελίδες του Λόγου του Θεού, όμως, μπορούμε να διακρίνουμε πώς απονέμει ο Θεός δικαιοσύνη και μπορούμε να εκτιμήσουμε τις υπέροχες οδούς του Θεού ακόμη περισσότερο. (Ρωμαίους 11:33) Το να κατανοήσουμε τη δικαιοσύνη με τη Βιβλική έννοια είναι σημαντικό, επειδή η άποψή μας για τη δικαιοσύνη μπορεί κάλλιστα να επηρεάζεται από ανθρώπινες αντιλήψεις. Από ανθρώπινη σκοπιά, η δικαιοσύνη ίσως να θεωρείται ότι είναι απλώς η αμερόληπτη εφαρμογή των όσων επιτάσσει ο νόμος. Ή, όπως έγραψε ο φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον, «η δικαιοσύνη έγκειται στο να δίνουμε σε κάθε άνθρωπο αυτό που του αξίζει». Εντούτοις, η δικαιοσύνη του Ιεχωβά περιλαμβάνει πολύ περισσότερα.

Η Δικαιοσύνη του Ιεχωβά Είναι Ενθαρρυντική

3. Τι μπορούμε να μάθουμε εξετάζοντας τις πρωτότυπες λέξεις της Αγίας Γραφής που αποδίδονται «κρίση» και «δικαιοσύνη»;

³ Το εύρος της δικαιοσύνης του Θεού μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα αν εξετάσουμε πώς χρησιμοποιούνται οι πρωτότυπες λέξεις στην Αγία Γραφή.a Είναι ενδιαφέρον ότι στις Γραφές δεν υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στην κρίση και στη δικαιοσύνη. Μάλιστα, οι εβραϊκές λέξεις μερικές φορές χρησιμοποιούνται παράλληλα, όπως βλέπουμε στο εδάφιο Αμώς 5:24, όπου ο Ιεχωβά προτρέπει το λαό του: «Η κρίση ας κυλάει σαν τα νερά, και η δικαιοσύνη σαν χείμαρρος που ρέει συνεχώς». Επιπλέον, αρκετές φορές, οι όροι «κρίση και δικαιοσύνη» εμφανίζονται μαζί χάριν έμφασης.—Ψαλμός 33:5· Ησαΐας 33:5· Ιερεμίας 33:15· Ιεζεκιήλ 18:21· 45:9.

4. Τι σημαίνει το να ασκεί κάποιος δικαιοσύνη, και ποιο είναι το απόλυτο πρότυπο δικαιοσύνης;

⁴ Ποια έννοια μεταδίδεται από αυτές τις λέξεις της εβραϊκής και της ελληνικής; Το να ασκεί κάποιος δικαιοσύνη με τη Γραφική έννοια σημαίνει να κάνει αυτό που είναι σωστό και δίκαιο. Εφόσον ο Ιεχωβά είναι εκείνος που ορίζει τους ηθικούς νόμους και τις ηθικές αρχές, ή αλλιώς αυτό που είναι σωστό και δίκαιο, ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Ιεχωβά είναι το απόλυτο πρότυπο δικαιοσύνης. Το Θεολογικό Εγχειρίδιο της Παλαιάς Διαθήκης (Theological Wordbook of the Old Testament) εξηγεί ότι η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται δικαιοσύνη (τσέδεκ) «αναφέρεται σε ένα δεοντολογικό, ηθικό πρότυπο, και ασφαλώς στην Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] αυτό το πρότυπο είναι η φύση και το θέλημα του Θεού». Επομένως, ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζει ο Θεός τις αρχές του, και ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται με τους ατελείς ανθρώπους, αποκαλύπτει τι είναι στην πραγματικότητα αληθινή κρίση και δικαιοσύνη.

5. Ποιες ιδιότητες είναι στενά συνδεδεμένες με τη δικαιοσύνη του Θεού;

⁵ Οι Γραφές δείχνουν καθαρά ότι η θεοσεβής δικαιοσύνη είναι ενθαρρυντική, όχι σκληρή ούτε άκαμπτη. Ο Δαβίδ έψαλε: «Ο Ιεχωβά αγαπάει τη δικαιοσύνη και δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του». (Ψαλμός 37:28) Η δικαιοσύνη του Θεού τον υποκινεί να δείχνει πιστότητα και συμπόνια προς τους υπηρέτες του. Η θεϊκή δικαιοσύνη είναι ευαίσθητη στις ανάγκες μας και δείχνει επιείκεια απέναντι στις ατέλειές μας. (Ψαλμός 103:14) Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός παραβλέπει την πονηρία, διότι κάτι τέτοιο θα ενθάρρυνε την αδικία. (1 Σαμουήλ 3:12, 13· Εκκλησιαστής 8:11) Ο Ιεχωβά εξήγησε στον Μωυσή ότι είναι «ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, . . . είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια». Αν και είναι πρόθυμος να συγχωρεί σφάλμα και παράβαση, ο Θεός δεν θα απαλλάξει από την τιμωρία εκείνους που την αξίζουν.—Έξοδος 34:6, 7.

6. Πώς πολιτεύεται ο Ιεχωβά με τα επίγεια παιδιά του;

⁶ Όταν στοχαζόμαστε πώς ασκεί δικαιοσύνη ο Ιεχωβά, δεν πρέπει να τον σκεφτόμαστε ως έναν αμείλικτο κριτή, που τον απασχολεί μόνο το να καταδικάζει όσους αδικοπραγούν. Απεναντίας, θα πρέπει να τον σκεφτόμαστε ως ένα στοργικό αλλά και σταθερό πατέρα ο οποίος πάντοτε πολιτεύεται με τα παιδιά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Ιεχωβά, εσύ είσαι ο Πατέρας μας», είπε ο προφήτης Ησαΐας. (Ησαΐας 64:8) Ως Πατέρας που ασκεί κρίση και δικαιοσύνη, ο Ιεχωβά εξισορροπεί τη σταθερότητα για αυτό που είναι δίκαιο με την εκδήλωση τρυφερής συμπόνιας προς τα επίγεια παιδιά του, τα οποία χρειάζονται βοήθεια ή συγχώρηση ως αποτέλεσμα δύσκολων περιστάσεων ή σαρκικών αδυναμιών.—Ψαλμός 103:6, 10, 13.

Δείχνεται Καθαρά Τι Είναι Δικαιοσύνη

7. (α) Τι μαθαίνουμε για τη θεϊκή δικαιοσύνη από την προφητεία του Ησαΐα; (β) Ποιο ρόλο έπαιξε ο Ιησούς στο να διδαχτούν τα έθνη για τη δικαιοσύνη;

⁷ Η συμπονετική φύση της δικαιοσύνης του Ιεχωβά τονίστηκε με την έλευση του Μεσσία. Ο Ιησούς δίδαξε τη θεϊκή δικαιοσύνη και έζησε σε αρμονία με αυτήν, όπως είχε προείπει ο προφήτης Ησαΐας. Είναι σαφές ότι η δικαιοσύνη του Θεού περιλαμβάνει το να συμπεριφερόμαστε με τρυφερότητα στους ανθρώπους που είναι συντετριμμένοι. Έτσι, αυτοί δεν συνθλίβονται ανεπανόρθωτα. Ο Ιησούς, ο «υπηρέτης» του Ιεχωβά, ήρθε στη γη για να “δείξει καθαρά στα έθνη” αυτή την πτυχή της δικαιοσύνης του Θεού. Το έκανε αυτό, πάνω από όλα, με το να μας δώσει ένα ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει θεϊκή δικαιοσύνη. Ως ο «δίκαιος βλαστός» του Βασιλιά Δαβίδ, ο Ιησούς ένθερμα “εκζητούσε κρίση και έσπευδε να αποδώσει δικαιοσύνη”.—Ησαΐας 16:5· 42:1-4· Ματθαίος 12:18-21· Ιερεμίας 33:14, 15.

8. Γιατί είχε συσκοτιστεί η αληθινή κρίση και δικαιοσύνη τον πρώτο αιώνα;

⁸ Το να δειχτεί καθαρά με αυτόν τον τρόπο η φύση της δικαιοσύνης του Ιεχωβά ήταν ιδιαίτερα αναγκαίο τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Οι Ιουδαίοι πρεσβύτεροι και θρησκευτικοί ηγέτες—οι γραμματείς, οι Φαρισαίοι και άλλοι—διακήρυτταν και έδειχναν με το παράδειγμά τους μια διαστρεβλωμένη άποψη της κρίσης και της δικαιοσύνης. Ως αποτέλεσμα, ο κοινός λαός, ο οποίος διαπίστωνε ότι ήταν αδύνατον να ζει σε αρμονία με τις απαιτήσεις που έθεταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, πιθανώς φανταζόταν ότι η δικαιοσύνη του Θεού ήταν εντελώς ανέφικτη. (Ματθαίος 23:4· Λουκάς 11:46) Ο Ιησούς έδειξε ότι δεν είχαν έτσι τα πράγματα. Διάλεξε τους μαθητές του από αυτόν τον κοινό λαό και τους δίδαξε τους δίκαιους κανόνες του Θεού.—Ματθαίος 9:36· 11:28-30.

9, 10. (α) Πώς επιζητούσαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι να δείχνουν τη δικαιοσύνη τους; (β) Πώς και γιατί αποκάλυψε ο Ιησούς ότι οι μέθοδοι των γραμματέων και των Φαρισαίων ήταν ανούσιες;

⁹ Οι Φαρισαίοι, από την άλλη μεριά, ζητούσαν ευκαιρίες για να επιδεικνύουν τη «δικαιοσύνη» τους προσευχόμενοι σε κοινή θέα ή κάνοντας τις συνεισφορές τους δημόσια. (Ματθαίος 6:1-6) Προσπαθούσαν επίσης να δείχνουν τη δικαιοσύνη τους με το να προσκολλώνται σε αναρίθμητους κανόνες και διατάξεις—πολλά από τα οποία τα είχαν επινοήσει οι ίδιοι. Τέτοιες προσπάθειες τους έκαναν να “παραβλέπουν τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού”. (Λουκάς 11:42) Εξωτερικά μπορεί να φαίνονταν δίκαιοι, αλλά μέσα ήταν “γεμάτοι ανομία”, δηλαδή αδικία. (Ματθαίος 23:28) Με απλά λόγια, στην πραγματικότητα γνώριζαν λίγα πράγματα για τη δικαιοσύνη του Θεού.

¹⁰ Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του: «Αν η δικαιοσύνη σας δεν αφθονήσει περισσότερο από αυτήν των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν πρόκειται να μπείτε στη βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 5:20) Η έντονη αντίθεση ανάμεσα στη θεϊκή δικαιοσύνη την οποία έδειχνε ο Ιησούς με το παράδειγμά του και στη στενόμυαλη αυτοδικαίωση των γραμματέων και των Φαρισαίων ήταν η αιτία συχνών αντιπαραθέσεων μεταξύ τους.

Η Θεϊκή Δικαιοσύνη σε Αντιδιαστολή με τη Διαστρεβλωμένη Δικαιοσύνη

11. (α) Γιατί ρώτησαν οι Φαρισαίοι τον Ιησού αν έπρεπε να θεραπεύει κανείς στη διάρκεια του Σαββάτου; (β) Τι αποκάλυψε η απάντηση του Ιησού;

¹¹ Στη διάρκεια της διακονίας του στη Γαλιλαία την άνοιξη του έτους 31 Κ.Χ., ο Ιησούς είδε έναν άνθρωπο με ξεραμένο χέρι στη συναγωγή. Εφόσον ήταν Σάββατο, οι Φαρισαίοι ρώτησαν τον Ιησού: «Είναι νόμιμο να θεραπεύει κανείς στη διάρκεια του σαββάτου;» Αντί να νιώσουν γνήσιο ενδιαφέρον για όσα υπέφερε εκείνος ο δυστυχής, αυτοί ήθελαν να βρουν πρόφαση για να καταδικάσουν τον Ιησού, όπως αποκάλυπτε η ερώτησή τους. Δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι ο Ιησούς ένιωσε λύπη για την αναίσθητη καρδιά τους! Κατόπιν, έκανε εύστοχα μια παρόμοια ερώτηση και αυτός στους Φαρισαίους: «Είναι νόμιμο να κάνει κάποιος στη διάρκεια του σαββάτου μια καλή πράξη;» Όταν εκείνοι έμειναν σιωπηλοί, απάντησε ο ίδιος ο Ιησούς στην ερώτησή του ρωτώντας τους ποιος δεν θα έσωζε ένα πρόβατο που είχε πέσει σε λάκκο το Σάββατο.b «Πόσο πιο πολύ αξίζει ένας άνθρωπος από ένα πρόβατο!» είπε ο Ιησούς με αδιάσειστη λογική. «Είναι, λοιπόν, νόμιμο [ή σωστό] να κάνει κάποιος κάτι καλό στη διάρκεια του σαββάτου», συμπέρανε. Η δικαιοσύνη του Θεού ποτέ δεν πρέπει να περιορίζεται από την ανθρώπινη παράδοση. Έχοντας εξηγήσει καθαρά αυτό το σημείο, ο Ιησούς προχώρησε και γιάτρεψε το χέρι του ανθρώπου.—Ματθαίος 12:9-13· Μάρκος 3:1-5.

12, 13. (α) Σε αντίθεση με τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, πώς έδειξε ο Ιησούς ότι ενδιαφερόταν να βοηθάει τους αμαρτωλούς; (β) Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη θεϊκή δικαιοσύνη και στην αυτοδικαίωση;

¹² Αν οι Φαρισαίοι ενδιαφέρονταν λίγο για όσους είχαν σωματικές αναπηρίες, ενδιαφέρονταν ακόμη λιγότερο για όσους βρίσκονταν σε πνευματική ένδεια. Η διαστρεβλωμένη άποψή τους για τη δικαιοσύνη τούς έκανε να αγνοούν και να καταφρονούν τους εισπράκτορες φόρων και τους αμαρτωλούς. (Ιωάννης 7:49) Ωστόσο, πολλοί τέτοιοι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στη διδασκαλία του Ιησού, καθώς, αναμφίβολα, συναισθάνονταν ότι εκείνος ήθελε να τους βοηθήσει και όχι να εκφέρει κρίση. (Ματθαίος 21:31· Λουκάς 15:1) Οι Φαρισαίοι, όμως, διέβαλλαν τις προσπάθειες που κατέβαλλε ο Ιησούς για να γιατρεύει όσους ήταν πνευματικά ασθενείς. «Αυτός καλοδέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους», μουρμούριζαν επιτιμητικά. (Λουκάς 15:2) Απαντώντας στην κατηγορία τους, ο Ιησούς χρησιμοποίησε και πάλι μια ποιμενική παραβολή. Ακριβώς όπως κάποιος ποιμένας χαίρεται όταν βρίσκει ένα χαμένο πρόβατο, έτσι και οι άγγελοι στον ουρανό χαίρονται όταν μετανοεί ένας αμαρτωλός. (Λουκάς 15:3-7) Ο ίδιος ο Ιησούς χάρηκε όταν μπόρεσε να βοηθήσει τον Ζακχαίο να μετανοήσει από την προηγούμενη αμαρτωλή πορεία του. «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε να ζητήσει και να σώσει αυτό που ήταν χαμένο», είπε.—Λουκάς 19:8-10.

¹³ Αυτές οι αντιπαραθέσεις αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα στη θεϊκή δικαιοσύνη, η οποία επιζητεί να γιατρεύει και να σώζει, και στην αυτοδικαίωση, η οποία επιζητεί να εξυψώνει τους λίγους και να καταδικάζει τους πολλούς. Η κενή τυπολατρία και η ανθρωποποίητη παράδοση είχαν οδηγήσει τους γραμματείς και τους Φαρισαίους στην αλαζονεία και στην έπαρση, αλλά ο Ιησούς τόνισε κατάλληλα ότι αυτοί είχαν «αδιαφορήσει για τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου, δηλαδή τη δικαιοσύνη και το έλεος και την πιστότητα». (Ματθαίος 23:23) Είθε να μιμούμαστε τον Ιησού ασκώντας αληθινή δικαιοσύνη σε όλα όσα κάνουμε και επίσης να φυλαγόμαστε από την παγίδα της αυτοδικαίωσης.

14. Πώς δείχνει παραστατικά ένα από τα θαύματα του Ιησού ότι η θεϊκή δικαιοσύνη λαβαίνει υπόψη τις περιστάσεις ενός ατόμου;

¹⁴ Αν και ο Ιησούς αψηφούσε τους αυθαίρετους κανόνες των Φαρισαίων, εντούτοις τηρούσε το Μωσαϊκό Νόμο. (Ματθαίος 5:17, 18) Κάνοντάς το αυτό, δεν επέτρεψε στο γράμμα εκείνου του δίκαιου Νόμου να υποσκελίσει τις αρχές που υπήρχαν σε αυτόν. Όταν μια γυναίκα που υπέφερε από ροή αίματος 12 χρόνια άγγιξε τα ενδύματά του και γιατρεύτηκε, ο Ιησούς τής είπε: «Κόρη μου, η πίστη σου σε έκανε καλά· πήγαινε με ειρήνη». (Λουκάς 8:43-48) Τα συμπονετικά λόγια του Ιησού επιβεβαίωσαν ότι η δικαιοσύνη του Θεού είχε λάβει υπόψη τις περιστάσεις της. Αν και εκείνη ήταν τελετουργικά ακάθαρτη και έτσι είχε παραβιάσει τυπικά το Μωσαϊκό Νόμο με το να βρεθεί ανάμεσα στο πλήθος, η πίστη της άξιζε να ανταμειφθεί.—Λευιτικό 15:25-27· παράβαλε Ρωμαίους 9:30-33.

Δικαιοσύνη για Όλους

15, 16. (α) Τι μας διδάσκει για τη δικαιοσύνη η παραβολή του Ιησού σχετικά με τον καλό Σαμαρείτη; (β) Γιατί δεν θα πρέπει να είμαστε “παρά πολύ δίκαιοι”;

¹⁵ Εκτός από το ότι τόνισε τη συμπονετική της φύση, ο Ιησούς δίδαξε επίσης στους μαθητές του ότι η θεϊκή δικαιοσύνη θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους. Το θέλημα του Ιεχωβά για αυτόν ήταν να “φέρει δικαιοσύνη στα έθνη”. (Ησαΐας 42:1) Αυτό ήταν το σημείο που τόνιζε μια από τις πιο ξακουστές παραβολές του Ιησού, η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Η παραβολή αποτελούσε απάντηση σε μια ερώτηση την οποία ήγειρε κάποιος άντρας που ήταν ειδήμονας στο Νόμο και ήθελε να «αποδειχτεί δίκαιος». «Ποιος είναι, όμως, ο πλησίον μου;» ρώτησε, θέλοντας χωρίς αμφιβολία να περιορίσει στον Ιουδαϊκό λαό τις ευθύνες που είχε ο ίδιος ως πλησίον. Ο Σαμαρείτης της παραβολής του Ιησού εκδήλωσε θεοσεβή δικαιοσύνη, διότι ήταν διατεθειμένος να δαπανήσει το χρόνο και τα χρήματά του για να βοηθήσει έναν αλλοεθνή άγνωστο. Ο Ιησούς ολοκλήρωσε την παραβολή του συμβουλεύοντας εκείνον που τον ρώτησε: «Πήγαινε και κάνε και εσύ το ίδιο». (Λουκάς 10:25-37) Παρόμοια, αν κάνουμε και εμείς το καλό σε όλους τους ανθρώπους άσχετα με το φυλετικό ή το εθνικό τους υπόβαθρο, θα μιμούμαστε τη δικαιοσύνη του Θεού.—Πράξεις 10:34, 35.

¹⁶ Το παράδειγμα των γραμματέων και των Φαρισαίων, από την άλλη μεριά, μας υπενθυμίζει ότι, αν ασκούμε θεϊκή δικαιοσύνη, δεν θα πρέπει να είμαστε “παρά πολύ δίκαιοι”. (Εκκλησιαστής 7:16) Το να επιζητούμε να εντυπωσιάζουμε τους άλλους με επιδεικτικές εκδηλώσεις δικαιοσύνης ή το να προσδίδουμε υπερβολική σπουδαιότητα σε ανθρωποποίητους κανόνες δεν θα μας φέρει την επιδοκιμασία του Θεού.—Ματθαίος 6:1.

17. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να εκδηλώνουμε θεοσεβή δικαιοσύνη;

¹⁷ Ένας λόγος για τον οποίο ο Ιησούς εξήγησε καθαρά στα έθνη τη φύση της δικαιοσύνης του Θεού ήταν για να μπορέσουν όλοι οι μαθητές του να μάθουν να εκδηλώνουν αυτή την ιδιότητα. Γιατί είναι αυτό τόσο σημαντικό; Οι Γραφές μάς προτρέπουν να “γινόμαστε μιμητές του Θεού”, και όλες οι οδοί του Θεού είναι δικαιοσύνη. (Εφεσίους 5:1) Παρόμοια, το εδάφιο Μιχαίας 6:8 εξηγεί ότι μια από τις απαιτήσεις του Ιεχωβά είναι το να “ασκούμε δικαιοσύνη” καθώς περπατάμε με τον Θεό μας. Επιπλέον, τα εδάφια Σοφονίας 2:2, 3 μας υπενθυμίζουν ότι, αν θέλουμε να καλυφτούμε στη διάρκεια της ημέρας του θυμού του Ιεχωβά, πρέπει να “εκζητούμε δικαιοσύνη” προτού έρθει αυτή η ημέρα.

18. Ποιες ερωτήσεις θα απαντηθούν στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Επομένως, αυτές οι κρίσιμες τελευταίες ημέρες είναι ένας «ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός» για να ασκούμε δικαιοσύνη. (2 Κορινθίους 6:2) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αν, όπως ο Ιώβ, κάνουμε τη “δικαιοσύνη ντύσιμό μας” και την “κρίση αμάνικο πανωφόρι μας”, ο Ιεχωβά θα μας ευλογήσει. (Ιώβ 29:14) Πώς θα μας βοηθήσει η πίστη στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά να ατενίζουμε το μέλλον με εμπιστοσύνη; Επιπλέον, καθώς προσμένουμε τη δίκαιη «νέα γη», πώς μας προστατεύει από πνευματική άποψη η θεοσεβής δικαιοσύνη; (2 Πέτρου 3:13) Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Ποιο είναι το νόημα της θεϊκής δικαιοσύνης;

◻ Πώς δίδαξε ο Ιησούς τη δικαιοσύνη στα έθνη;

◻ Γιατί ήταν διαστρεβλωμένη η δικαιοσύνη των Φαρισαίων;

◻ Γιατί χρειάζεται να ασκούμε δικαιοσύνη;

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Ο Ιησούς έδειξε καθαρά το εύρος της θεϊκής δικαιοσύνης