‘Ακολουθείτε τα Ίχνη Του Προσεκτικά’—Πώς;
«ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσα να είμαι τόσο τέλειος όσο ήταν ο Ιησούς, ανεξάρτητα με το πόσο πολύ προσεύχομαι ή πόσο πολλές προσπάθειες καταβάλλω». Σε μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης που έγινε από το U.S. Catholic, στην Αγγλική (Κάθολικ Η.Π.Α.), 89 τοις εκατό από εκείνους που έλαβαν μέρος συμφώνησαν μ’ αυτή τη δήλωση. Στην πραγματικότητα, το να προσπαθήσει κάποιος να περπατήσει στα ίχνη του Χριστού μπορεί να φαίνεται ότι είναι ακατόρθωτο—ειδικά όταν εξετάσουμε την εντύπωση που δίνουν οι εκκλησίες για τον Χριστό. Ένας Καθολικός είπε: «Γενικά, τον Ιησού τον σκέφτομαι σαν ένα θερμό, στοργικό, ανεκτικό άτομο που ενδιαφέρεται και που δεν αναμένει πάρα πολλά από μένα. Αλλά όταν πηγαίνω στην εκκλησία, ο Ιησούς θεοποιείται με τέτοια ευλάβεια που τα χάνω με τις ατέλειές μου και ταπεινώνομαι απ’ αυτές».
Οι αφηγήσεις των ευαγγελίων, ωστόσο, δεν ‘θεοποιούν με ευλάβεια’ τον Χριστό. Δείχνουν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε, όχι από αριστοκράτες, αλλά σε μια οικογένεια της εργαζόμενης τάξης. Ο θετός του πατέρας, ο Ιωσήφ, ήταν ξυλουργός. Αν και λίγα είναι γνωστά για την παιδική ηλικία του Ιησού, ένα περιστατικό μάς δείχνει αρκετά. Όταν ο Ιησούς ήταν ηλικίας 12 ετών, οι γονείς του τον πήραν στην ετήσια επίσκεψη που έκαναν στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Σ’ αυτή την περίπτωση, αυτός απορροφήθηκε τελείως από μια Γραφική συζήτηση, και η οικογένειά του αναχώρησε χωρίς αυτόν. Ο Ιωσήφ και η Μαρία, που όπως είναι ευνόητο, ανησύχησαν, τον βρήκαν τρεις μέρες αργότερα στο ναό, «καθήμενον εν μέσω των διδασκάλων και ακούοντα αυτούς και ερωτώντα αυτούς». Επιπρόσθετα, «εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτόν δια την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού». Για φανταστείτε, σε ηλικία μόνο 12 ετών μπορούσε, όχι μόνο να υποβάλλει ερωτήσεις που έβαζαν άλλους σε σκέψη και είχαν πνευματικό περιεχόμενο, αλλά επίσης και να δίνει απαντήσεις που ήταν γεμάτες νόημα. Τον είχε βοηθήσει χωρίς αμφιβολία η εκπαίδευση των γονέων του!—Λουκάς 2:41-50.
Αν είστε ένα νεαρό άτομο, είναι δυνατό για σας να ακολουθήσετε το παράδειγμα του Χριστού; Πραγματικά είναι! Επειδή ο Χριστός ο ίδιος σας άφησε ‘παράδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του προσεκτικά’.—1 Πέτρου 2:21, ΜΝΚ.
Η νεότητα είναι ένας κατάλληλος καιρός για να αποκτήσει κάποιος τη βασική γνώση για τον Θεό και το Λόγο του. Είναι αλήθεια ότι άλλα άτομα που εσείς γνωρίζετε μπορεί να σπαταλούν πολύ χρόνο διαβάζοντας εικονογραφημένα περιοδικά ή κοιτάζοντας τηλεόραση. Αντί γι’ αυτό όμως, εσείς γιατί να μην ακολουθήσετε τα ίχνη του Ιησού, που όταν ήταν παιδί έβρισκε ευχαρίστηση στο να μαθαίνει για τον Ιεχωβά; Εξαιτίας της αγάπης που είχε για τα πνευματικά πράγματα, «ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν». (Λουκάς 2:52) Το ίδιο μπορεί να συμβεί και μ’ εσάς.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Σ’ ένα σχολείο στη Νότια Αφρική, ένας από τους δασκάλους ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να αποδείξει ότι η Αγία Γραφή είναι αληθινή. Αυτός ομολόγησε ότι δεν μπορούσε. Ένα νεαρό αγόρι που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά είπε με θάρρος: «Εγώ μπορώ οπωσδήποτε να αποδείξω ότι η Αγία Γραφή είναι αληθινή!» Πώς; Θυμήθηκε πληροφορίες που είχε μελετήσει σ’ ένα πρόσφατο τεύχος της Σκοπιάς. Έτσι αφού έλαβε άδεια για να μιλήσει, προχώρησε και εξήγησε τη σημασία μιας προφητείας που αναφέρεται στο 2 κεφάλαιο του Δανιήλ. Η τάξη έμεινε κατάπληκτη όταν αυτός έδειξε πώς η προφητεία προείπε την άνοδο και την πτώση διαδοχικών παγκόσμιων κυβερνήσεων και την τελική τους καταστροφή από τη Βασιλεία του Θεού. Ακολούθησε μια θαυμάσια συζήτηση, στην οποία είχε την ευκαιρία να απαντήσει σε πολλές ερωτήσεις.
Ήρθε για να Κάνει το Θέλημα του Θεού
Τα θεμέλια της γνώσης και της κατανόησης της Αγίας Γραφής που ο Ιησούς έθεσε στη νεότητά του τον υποκίνησαν αργότερα να κάνει ένα σοβαρό βήμα. «Έρχεται ο Ιησούς . . . εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην δια να βαπτισθή υπ’ αυτού». Είχε έρθει ο κατάλληλος καιρός για να επωμιστεί τις ευθύνες του ως διάκονος του Θεού. Το βάφτισμα σήμαινε ότι παρουσίαζε τον εαυτό του για να κάνει το θέλημα του Θεού.—Ματθαίος 3:13-15.
Και οι Χριστιανοί επίσης χρειάζεται να μιμηθούν τον Χριστό και να βαφτιστούν. Το βάφτισμα είναι ένα ιερό σύμβολο, ένα εξωτερικό σημάδι της αφιέρωσης. Όταν δεχόμαστε να εργαστούμε για κάποιο άτομο ή για μια εταιρία, πρώτα εξακριβώνουμε ποιες είναι οι απαιτήσεις και οι όροι και συνήθως υπογράφουμε μετά ένα συμβόλαιο. Αλλά χωρίς την υπογραφή, το συμβόλαιο δεν είναι δεσμευτικό. Έτσι συμβαίνει και με το βάφτισμα—κάνει την αφιέρωσή μας στον Θεό έγκυρη. Κατά κάποιο τρόπο, λέμε όπως και ο Ιησούς: ‘Ιδού, έρχομαι, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου’. (Εβραίους 10:7) Έτσι γινόμαστε δούλοι του Θεού, διάκονοί του!—2 Κορινθίους 3:5, 6.
Φυσικά, όπως συνέβη και με τον Ιησού, χρειάζεται πρώτα να λάβετε μια βασική γνώση για τον Θεό. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να βοηθήσουν εσάς—και τα παιδιά σας—να το κάνετε αυτό μέσω μιας συστηματικής μελέτης της Αγίας Γραφής.
Θέτοντας Πρώτη τη Διακονία
Μετά το βάφτισμά του, ο Ιησούς άρχισε μια περίοδο νηστείας, στοχασμού και προσευχής. Αυτό χωρίς αμφιβολία τον προετοίμασε για τον πειρασμό που αντιμετώπισε στη συνέχεια. Ο Σατανάς ο Διάβολος του πρόσφερε εξουσία πάνω σε ‘όλα τα βασίλεια του κόσμου’. Τι σταδιοδρομία θα μπορούσε να έχει ο Ιησούς αν είχε δεχθεί την προσφορά του Διαβόλου! Ο Χριστός, ωστόσο, κατανόησε ότι μια τέτοια σταδιοδρομία θα ήταν σύντομη. Έτσι απέρριψε αμέσως τον Διάβολο και αντί γι’ αυτό άρχισε «να κηρύττη και να λέγη· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 4:2, 8-10, 17) Το υπόλοιπο της επίγειας ζωής του, ο Χριστός ήταν ολοχρόνιος διάκονος της Βασιλείας του Θεού.
Με παρόμοιο τρόπο σήμερα, ο Χριστιανός δεν θα επέτρεπε στον κόσμο του Σατανά να τον δελεάσει ώστε να κάνει σκοπό της ζωής του τις εργασίες και τις σταδιοδρομίες που προσφέρουν μεγάλο μισθό. Όταν ο Ιησούς κάλεσε τους πρώτους μαθητές του, αυτοί «ευθύς αφήσαντες τα δίκτυα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν». (Μάρκος 1:17-21) Θα ήταν σοφό λοιπόν να πιαστεί κάποιος στο δίχτυ των κοσμικών επιδιώξεων; Ο Ιησούς δίνει εντολή στους ακολούθους του σήμερα να ‘κηρύξουν τα καλά νέα της βασιλείας’. (Ματθαίος 24:14) Είναι αλήθεια ότι μπορεί να έχετε οικογένεια ή άλλες ευθύνες που απαιτούν τη φροντίδα σας. Γι’ αυτό πολλοί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα για να εκπληρώσουν τη Χριστιανική τους ευθύνη στο κήρυγμα. Μερικοί μάλιστα μπορούν και διευθετούν να δαπανούν όλο τους το χρόνο σ’ αυτό!
Στη Νότια Αφρική ένας νεαρός έκανε σχέδια να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο όταν θα τελείωνε το σχολείο. Ωστόσο, αφού συμβόλισε την αφιέρωσή του στον Ιεχωβά με το βάφτισμα, αισθάνθηκε την υποχρέωση να αναλάβει την ολοχρόνια διακονία. Ο πατέρας του, που δεν ήταν Μάρτυρας, είχε αντιρρήσεις στην αρχή. Αλλά ύστερα από πολλή συζήτηση, συμφώνησε τελικά να υπηρετήσει ο γιος του στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νότια Αφρική.
Αφού διέθεσε εννιά ευτυχισμένα χρόνια εκεί, παντρεύτηκε και ανέλαβε το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος μαζί με τη σύζυγό του. Αργότερα απέκτησαν παιδί. Παρ’ όλα αυτά, παρακάλεσαν τον Ιεχωβά να τους βοηθήσει να συνεχίσουν ως ολοχρόνιοι διάκονοι. Θυμήθηκαν την υπόσχεση του Ιησού πως όταν κάποιος βάζει τη Βασιλεία του Θεού πρώτα, «ταύτα πάντα [υλικές ανάγκες] θέλουσι σας προστεθή». (Ματθαίος 6:33) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό. «Έχουμε ζήσει με ολιγοδάπανο τρόπο αυτά τα χρόνια», λέει ο πατέρας, «αλλά έχουμε δώσει στην κόρη μας ένα ευχάριστο σπιτικό και έχουμε φροντίσει για όλες τις υλικές της ανάγκες».
«Πράος και Ταπεινός την Καρδίαν»
«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι», είπε ο Ιησούς, «και εγώ θέλω σας αναπαύσει [θα σας προσφέρω αναψυχή (ΜΝΚ)]. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν».—Ματθαίος 11:28-30.
Για τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, όπως όταν έβγαζε δαιμόνια, δεν δεχόταν να αποδοθεί η τιμή σ’ αυτόν αλλά παραδεχόταν καθαρά ότι μπορούσε να κατορθώσει τέτοια πράγματα «δια Πνεύματος Θεού». (Ματθαίος 12:28) Και παρά το ότι μπορούσε να συγκρατήσει την προσοχή ενός ακροατηρίου με τέτοιο τρόπο που «εξεπλήττοντο δια την διδαχήν αυτού», δεν ζητούσε δόξα για τον εαυτό του. (Λουκάς 4:32) Προτιμούσε μάλλον να πει: «Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με».—Ιωάννης 7:16.
Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα προσπαθούν να δείχνουν την ίδια ταπεινοφροσύνη. Για παράδειγμα, όταν διδάσκουν άλλους, δεν προσπαθούν να συγκεντρώσουν την προσοχή στον εαυτό τους. Μάλλον, παραδέχονται πρόθυμα ότι οποιαδήποτε ικανότητα έχουν να μεταδίδουν το άγγελμα του Λόγου του Θεού οφείλεται στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του. «Τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες;» ρωτάει ο απόστολος Παύλος.—1 Κορινθίους 4:7.
Η ταπεινοφροσύνη του Ιησού φαινόταν επίσης στο ότι ήταν πρόθυμος να καλύψει χιλιάδες χιλιόμετρα, όχι πάνω σ’ ένα άρμα, αλλά με τα πόδια σαν περιοδεύων κήρυκας. Σε μια περίπτωση, αυτός και οι μαθητές του ήταν τόσο κουρασμένοι που χρειάστηκαν να ‘αναπαυθούν ολίγον’. Ωστόσο όταν εμφανίστηκε ένα μεγάλο πλήθος, που ήταν πεινασμένο για πνευματική ενθάρρυνση, ο Ιησούς ξέχασε την κούρασή του και «ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά».—Μάρκος 6:31-34.
Ένας περιοδεύων διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά (που ονομάζεται επίσκοπος περιοχής) και δυο σύντροφοί του στη χώρα Λεσούτου της Αφρικής, έδειξαν πρόσφατα ένα παρόμοιο πνεύμα. Βάδισαν 22 ώρες πάνω σε ορεινά μέρη για να επισκεφθούν λίγους απομονωμένους συγχριστιανούς τους. Κουρασμένος από το ταξίδι, ο επίσκοπος περιοχής αποφάσισε να αναπαυτεί την επόμενη μέρα. Αλλά ήρθε να τον χαιρετήσει και να του υποβάλει ερωτήσεις ένα τόσο μεγάλο πλήθος ώστε, σηκώθηκε, εξαντλημένος όπως ήταν, και τους δίδαξε για τα καλά νέα της Βασιλείας. Η ανταπόκριση ήταν τόσο ενθαρρυντική που οι κουρασμένοι ταξιδιώτες ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση για τις προσπάθειές τους.
Μιμηθείτε Τον!
Ο απόστολος Παύλος μας ενθαρρύνει να ‘αποβλέπουμε [να κρατάμε προσηλωμένο το βλέμμα μας (ΜΝΚ)] εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως’. (Εβραίους 12:2) Μπορούμε να το κάνουμε αυτό διαβάζοντας τακτικά τις αφηγήσεις των ευαγγελίων και κάνοντας στοχασμούς για να βρούμε τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουμε να μιμηθούμε τον Χριστό. Για παράδειγμα, ο Ιησούς έδειξε θάρρος όταν κατήγγειλε την υποκρισία και την αυτοδικαίωση των θρησκευτικών ηγετών, αν και ήξερε ότι τον μισούσαν και θα τον θανάτωναν. (Ματθαίος 23:1-36· 26:3, 4) Μπορούσε να παραμείνει ήρεμος και να είναι κύριος του εαυτού του όταν δεχόταν επίθεση. (1 Πέτρου 2:23) Στη διδασκαλία του, έδειξε ότι κατανοούσε την ανθρώπινη φύση και ότι είχε την ικανότητα να εκφράζει βαθιές αλήθειες με απλή γλώσσα.
Αλλά το πιο σημαντικό δώρο του Ιησού ήταν η αγάπη του. «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». (Ιωάννης 15:13) Έδωσε ακόμη και μια νέα έκταση στη λέξη αγάπη λέγοντάς μας να αγαπούμε τους εχθρούς μας.—Ματθαίος 5:43-48.
Τι έξοχο παράδειγμα ήταν ο Ιησούς για μας! Το να τον μιμηθούμε δεν είναι εύκολο και μπορεί να σφάλλουμε από καιρό σε καιρό. Αλλά ποτέ δεν πρέπει να παραιτηθούμε. (Γαλάτας 6:9) Και αυτό γιατί υπάρχουν εκατομμύρια άτομα που με επιτυχία προσπαθούν να ακολουθήσουν τον Ιησού. Το ίδιο άτομο που σας έφερε αυτό το περιοδικό είναι χωρίς αμφιβολία ένας απ’ αυτούς και θα χαρεί πάρα πολύ να βοηθήσει κι εσάς επίσης να ακολουθήσετε τα ίχνη του Ιησού—ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ!
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]
Ακόμα και όταν ήταν νεαρός ο Ιησούς έδειξε βαθύ ενδιαφέρον για τα πνευματικά ζητήματα. Τον μιμείσθε σεις σ’ αυτό;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]
Ο Ιησούς απέρριψε την κοσμική σταδιοδρομία για χάρη της διακονίας