Η Μαρία και ο Ιωσήφ διαπίστωσαν ότι στο χωριό επικρατούσε συνωστισμός. Κάποιοι είχαν φτάσει πριν από αυτούς για να απογραφούν, και έτσι δεν υπήρχε άλλος χώρος στο κατάλυμα.b Η μόνη επιλογή που τους έμενε ήταν να διανυκτερεύσουν σε έναν στάβλο. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο θα ανησυχούσε ο Ιωσήφ βλέποντας τη σύζυγό του να υποφέρει από διαπεραστικούς, πρωτόγνωρους για εκείνη πόνους, οι οποίοι στη συνέχεια δυνάμωσαν. Από όλα τα μέρη που υπήρχαν, εδώ την έπιασαν οι πόνοι της γέννας.

Γυναίκες από κάθε μέρος μπορούν να καταλάβουν πώς ένιωθε η Μαρία. Πριν από 4.000 χρόνια περίπου, ο Ιεχωβά είχε προείπει ότι όλες οι γυναίκες θα γεννούσαν παιδιά με πόνο εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γένεση 3:16) Δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι η Μαρία αποτέλεσε εξαίρεση. Η αφήγηση του Λουκά καλύπτει με ένα πέπλο διακριτικότητας τη σκηνή, λέγοντας απλώς: «Γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο». (Λουκάς 2:7) Ναι, ο “πρωτότοκός” της είχε γεννηθεί​—το πρώτο από τα πολλά παιδιά της Μαρίας, τουλάχιστον εφτά στο σύνολο. (Μάρκος 6:3) Αυτός, όμως, θα ξεχώριζε. Δεν ήταν μόνο δικός της πρωτότοκος, αλλά και του Ιεχωβά, ο «πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», ο μονογενής Γιος του Θεού!​—Κολοσσαείς 1:15.

Σε αυτό το σημείο, η αφήγηση προσθέτει μια πασίγνωστη λεπτομέρεια: «Τον τύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε σε μια φάτνη». (Λουκάς 2:7) Σε όλο τον κόσμο, θεατρικά έργα, απεικονίσεις και αναπαραστάσεις με αντικείμενο τη γέννηση παρουσιάζουν με συναισθηματική φόρτιση αυτό το γεγονός. Εξετάστε, όμως, την πραγματικότητα. Η φάτνη είναι μια ταΐστρα, ένα σκεύος από όπου τρώνε τα ζώα. Η οικογένεια κατέλυσε, λοιπόν, σε κάποιον στάβλο, ένα μέρος που ούτε τότε ούτε τώρα φημίζεται για τον καθαρό του αέρα και την υγιεινή του. Μιλώντας ρεαλιστικά, ποιοι γονείς θα διάλεγαν έναν τέτοιον χώρο για τη γέννηση του παιδιού τους αν υπήρχαν οποιεσδήποτε άλλες επιλογές; Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Πόσο πιο πολύ θα ήθελαν η Μαρία και ο Ιωσήφ να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στον Γιο του Θεού!

Ωστόσο, δεν άφησαν τους περιορισμούς τους να τους δημιουργήσουν πικρία. Απλώς έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν με ό,τι είχαν στη διάθεσή τους. Προσέξτε, λόγου χάρη, ότι η ίδια η Μαρία φρόντισε το βρέφος, τυλίγοντάς το απαλά με σπάργανα και κατόπιν βάζοντάς το με προσοχή μέσα στη φάτνη για να κοιμηθεί, αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι ήταν ζεστό και ασφαλές. Η Μαρία δεν σκόπευε να αφήσει την ανησυχία για τις τρέχουσες περιστάσεις της να την εμποδίσει να παράσχει το καλύτερο που μπορούσε. Τόσο η ίδια όσο και ο Ιωσήφ γνώριζαν, επίσης, ότι η πνευματική φροντίδα αυτού του παιδιού ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσαν να του προσφέρουν. (Δευτερονόμιο 6:6-8) Σήμερα, οι συνετοί γονείς θέτουν παρόμοιες προτεραιότητες καθώς ανατρέφουν τα παιδιά τους σε έναν κόσμο ο οποίος λιμοκτονεί πνευματικά.