Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού

Η Ευθύνη τού να Είναι Κανείς Μαθητής

Ο ΙΗΣΟΥΣ έφυγε από το σπίτι ενός σημαίνοντα Φαρισαίου, ο οποίος προφανώς είναι μέλος του Σάνχεδριν, και τώρα συνεχίζει το δρόμο του για την Ιερουσαλήμ. Τον ακολουθεί κόσμος πολύς. Ποια είναι όμως τα κίνητρά τους; Τι περιλαμβάνει στ’ αλήθεια το να είναι κανείς αληθινός ακόλουθός Του;

Καθώς προχωρούν, ο Ιησούς γυρίζει προς τον κόσμο, κι ίσως τον σοκάρει, λέγοντας τα εξής: ‘Αν οποιοσδήποτε έρχεται σ’ εμένα και δεν μισεί τον πατέρα και τη μητέρα του και τη γυναίκα και τα παιδιά του και τους αδελφούς και τις αδελφές του, ναι, ακόμα και την ίδια του την ψυχή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου’.

Τι εννοεί ο Ιησούς; Δεν εννοεί ότι θα πρέπει οι ακόλουθοί του να μισούν τους συγγενείς τους στην κυριολεξία. Μάλλον, πρέπει να τους μισούν με την έννοια ότι θα τους αγαπούν λιγότερο απ’ όσο αγαπούν τον ίδιο. Λέγεται ότι ο Ιακώβ, που ήταν πρόγονος του Ιησού, ‘μισούσε’ τη Λεία και αγαπούσε τη Ραχήλ, πράγμα που σήμαινε ότι αγαπούσε τη Λεία λιγότερο απ’ όσο αγαπούσε την αδελφή της, τη Ραχήλ.

Σκεφτείτε και το άλλο που είπε ο Ιησούς· το ότι ο μαθητής θα πρέπει να μισεί ‘ακόμα και την ίδια του την ψυχή’, τη ζωή του δηλαδή. Και πάλι ο Ιησούς εννοεί ότι ο αληθινός μαθητής πρέπει να Τον αγαπάει περισσότερο ακόμα κι απ’ όσο αγαπάει την ίδια του τη ζωή. Ο Ιησούς λοιπόν τονίζει ότι το να γίνει κανείς μαθητής του είναι σοβαρή ευθύνη. Δεν είναι μια ευθύνη που μπορεί να την αναλάβει κανείς χωρίς να έχει εξετάσει προσεκτικά το ζήτημα.

Το να είναι κανείς μαθητής του Ιησού περιλαμβάνει δυσκολίες και διωγμό, όπως δείχνει στη συνέχεια ο ίδιος: ‘Όποιος δεν σηκώνει το δικό του ξύλο βασανισμού και δεν με ακολουθεί δεν μπορεί να είναι μαθητής μου’. Ο αληθινός μαθητής λοιπόν πρέπει να είναι πρόθυμος να πάρει επάνω του τη μομφή που βάραινε και τον Ιησού, κι αυτό περιλαμβάνει ακόμα και το να πεθάνει, αν χρειαστεί, στα χέρια των εχθρών του Θεού, πράγμα που σύντομα πρόκειται να κάνει ο Ιησούς.

Άρα λοιπόν το να είναι κανείς μαθητής του Χριστού, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να εξετάσει με προσοχή αυτός ο κόσμος που τον ακολουθεί. Ο Ιησούς τονίζει αυτό το γεγονός χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα. ‘Λόγου χάρη’, λέει, ‘ποιος από σας που θέλει να χτίσει έναν πύργο δεν κάθεται πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, για να δει αν τα λεφτά του τού φτάνουν για να τον αποπερατώσει; Αλλιώς, μπορεί να βάλει το θεμέλιο του πύργου, αλλά να μην μπορεί να τον τελειώσει, και όλοι όσοι τον βλέπουν να αρχίσουν να τον κοροϊδεύουν, λέγοντας: «Αυτός ο άνθρωπος άρχισε να χτίζει, αλλά δεν κατόρθωσε να τελειώσει»’.

Μ’ αυτό το παράδειγμα ο Ιησούς διευκρινίζει σ’ όλους αυτούς που τον ακολουθούν ότι πριν γίνουν μαθητές του, θα πρέπει να είναι σταθερά αποφασισμένοι να φέρουν σε πέρας όλα όσα περιλαμβάνονται, ακριβώς όπως κάποιος που θέλει να χτίσει έναν πύργο βεβαιώνεται, πριν ξεκινήσει, ότι έχει τα κεφάλαια για να τον αποπερατώσει. Ο Ιησούς συνεχίζει και τους λέει κι άλλο ένα παράδειγμα:

‘Ή ποιος βασιλιάς, που πηγαίνει να πολεμήσει με κάποιον άλλο βασιλιά, δεν κάθεται πρώτα να κάνει σύσκεψη για να δει αν θα μπορέσει με δέκα χιλιάδες στρατιώτες να αντιμετωπίσει τον άλλον που έρχεται εναντίον του με είκοσι χιλιάδες; Αν τελικά δεν μπορεί, τότε, ενώ ο άλλος είναι ακόμα μακριά, στέλνει πρεσβευτές και ζητάει ειρήνη’.

Κατόπιν, ο Ιησούς τονίζει ποιο είναι το νόημα αυτού του παραδείγματος, λέγοντας τα εξής: ‘Να είστε λοιπόν βέβαιοι πως κανένας από σας που δεν αποχαιρετάει όλα τα υπάρχοντά του δεν μπορεί να είναι μαθητής μου’. Να τι πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνει όλος αυτός ο κόσμος που τον ακολουθεί, και στην πραγματικότητα κι όποιος άλλος μαθαίνει για τον Χριστό. Πρέπει να είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν όλα όσα έχουν—όλα τα υπάρχοντά τους, ακόμα και τη ζωή τους την ίδια—αν θέλουν να είναι μαθητές του. Εσείς είστε πρόθυμοι να το κάνετε αυτό;

‘Το αλάτι σίγουρα είναι καλό’, συνεχίζει ο Ιησούς. Στην Επί του Όρους Ομιλία του είχε πει ότι οι μαθητές του είναι ‘το αλάτι της γης’, και εννοούσε ότι αυτοί επιδρούν στους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο ώστε να εμποδίζουν την κατάρρευσή τους, ακριβώς όπως το κατά γράμμα αλάτι είναι συντηρητικό. ‘Αλλά αν ακόμα και το αλάτι χάσει τη δύναμή του, τι καρύκευμα να του βάλει κανείς; Δεν κάνει ούτε για το χώμα ούτε για την κοπριά’, καταλήγει ο Ιησούς. ‘Οι άνθρωποι το πετούν έξω. Εκείνος που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει’.

Ο Ιησούς λοιπόν δείχνει ότι ακόμα κι εκείνοι που είναι αρκετό καιρό μαθητές του δεν πρέπει να αφήσουν να εξασθενήσει η απόφαση που έχουν πάρει για να συνεχίσουν. Αν αφήσουν να γίνει κάτι τέτοιο, θα γίνουν άχρηστοι, αντικείμενο γελοιοποίησης σ’ αυτόν τον κόσμο και ακατάλληλοι ενώπιον του Θεού, και στην ουσία, θα γίνουν μομφή για τον Θεό. Κι έτσι, σαν το χωρίς δύναμη, χαλασμένο αλάτι, θα πεταχτούν κι αυτοί έξω, ναι, θα καταστραφούν. Λουκάς 14:25-35· Γένεσις 29:30-33· Ματθαίος 5:13.

◆ Τι σημαίνει το να ‘μισεί’ κανείς τους συγγενείς του και τον εαυτό του;

◆ Ποια δυο παραδείγματα δίνει ο Ιησούς, και τι σημαίνουν;

◆ Ποιο είναι το σημείο που θέλει να θίξει ο Ιησούς με τα σχόλια που κάνει στο τέλος για το αλάτι;