“Να Έχετε Αγάπη Μεταξύ Σας”
«Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».—ΙΩΑΝΝΗΣ 13:35.
1. Σε ποια ιδιότητα έδωσε έμφαση ο Ιησούς λίγο πριν από το θάνατό του;
«ΠΑΙΔΑΚΙΑ μου». (Ιωάννης 13:33) Με αυτή την τρυφερή έκφραση, ο Ιησούς απευθύνθηκε στους αποστόλους του το βράδυ πριν από το θάνατό του. Δεν υπάρχει άλλη αναφορά στις αφηγήσεις των Ευαγγελίων που να δείχνει ότι ο Ιησούς είχε χρησιμοποιήσει ποτέ προηγουμένως αυτή τη σπλαχνική έκφραση καθώς τους μιλούσε. Εκείνη την ειδική βραδιά, όμως, υποκινήθηκε να χρησιμοποιήσει αυτή τη στοργική προσφώνηση ώστε να μεταδώσει τη βαθιά αγάπη που ένιωθε για τους ακολούθους του. Μάλιστα, ο Ιησούς μίλησε για την αγάπη περίπου 30 φορές εκείνη τη βραδιά. Γιατί έδωσε τόση έμφαση σε αυτή την ιδιότητα;
2. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να εκδηλώνουν οι Χριστιανοί αγάπη;
2 Ο Ιησούς εξήγησε γιατί είναι τόσο σημαντική η αγάπη. «Από αυτό», είπε, «θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:35· 15:12, 17) Το να είναι κάποιος ακόλουθος του Χριστού συνδέεται στενά με την εκδήλωση αδελφικής αγάπης. Οι αληθινοί Χριστιανοί προσδιορίζονται, όχι από κάποια ιδιόμορφη ενδυμασία ή από κάποια ασυνήθιστα έθιμα, αλλά από τη θερμή και τρυφερή αγάπη που δείχνουν ο ένας στον άλλον. Το να έχει κανείς αυτό το ξεχωριστό είδος αγάπης είναι η δεύτερη από τις τρεις κύριες απαιτήσεις για να είναι μαθητής του Χριστού, για τις οποίες έγινε λόγος στην αρχή του προηγούμενου άρθρου. Τι θα μας βοηθήσει να εξακολουθήσουμε να ανταποκρινόμαστε σε αυτή την απαίτηση;
«Να το Κάνετε Αυτό σε Πληρέστερο Βαθμό»
3. Ποια νουθεσία αναφορικά με την αγάπη έδωσε ο απόστολος Παύλος;
3 Όπως συνέβαινε ανάμεσα στους ακολούθους του Χριστού τον πρώτο αιώνα, αυτή η ξεχωριστή αγάπη είναι ευδιάκριτη σήμερα ανάμεσα στους γνήσιους μαθητές του Χριστού. Στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αναφορικά με την αδελφική αγάπη, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφουμε εμείς, γιατί οι ίδιοι έχετε διδαχτεί από τον Θεό να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· και μάλιστα το κάνετε αυτό σε όλους τους αδελφούς». Ωστόσο, ο Παύλος πρόσθεσε: «Να συνεχίσετε να το κάνετε αυτό σε πληρέστερο βαθμό». (1 Θεσσαλονικείς 3:12· 4:9, 10) Και εμείς επίσης χρειάζεται να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη νουθεσία του Παύλου και να προσπαθούμε να δείχνουμε αγάπη ο ένας για τον άλλον «σε πληρέστερο βαθμό».
4. Σύμφωνα με τον Παύλο και τον Ιησού, σε ποιους πρέπει να δείχνουμε ιδιαίτερο στοχαστικό ενδιαφέρον;
4 Στην ίδια θεόπνευστη επιστολή, ο Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του να “μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές” και να “υποστηρίζουν τους αδύναμους”. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Σε μια άλλη περίπτωση, υπενθύμισε στους Χριστιανούς ότι αυτοί “που είναι ισχυροί οφείλουν να βαστάζουν τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί”. (Ρωμαίους 15:1) Και ο Ιησούς επίσης έδωσε οδηγίες σχετικά με την υποβοήθηση των αδύναμων. Αφού πρώτα προείπε ότι τη νύχτα της σύλληψής του ο Πέτρος θα τον εγκατέλειπε, ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Όταν κάποτε επιστρέψεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου». Γιατί; Επειδή και εκείνοι επίσης θα είχαν εγκαταλείψει τον Ιησού και επομένως θα χρειάζονταν βοήθεια. (Λουκάς 22:32· Ιωάννης 21:15-17) Συνεπώς, ο Λόγος του Θεού μάς κατευθύνει να περιβάλλουμε με την αγάπη μας όσους είναι πνευματικά αδύναμοι και ίσως έχουν χάσει την επαφή με τη Χριστιανική εκκλησία. (Εβραίους 12:12) Γιατί πρέπει να το κάνουμε αυτό; Δύο παραστατικές παραβολές που ανέφερε ο Ιησούς παρέχουν την απάντηση.
Ένα Χαμένο Πρόβατο και ένα Χαμένο Νόμισμα
5, 6. (α) Ποιες δύο σύντομες παραβολές είπε ο Ιησούς; (β) Τι αποκαλύπτουν αυτές οι παραβολές για τον Ιεχωβά;
5 Προκειμένου να διδάξει στους ακροατές του την άποψη του Ιεχωβά για όσους έχουν ξεστρατίσει, ο Ιησούς ανέφερε δύο σύντομες παραβολές. Η μία αφορούσε κάποιον ποιμένα. Ο Ιησούς είπε: «Ποιος άνθρωπος από εσάς που έχει εκατό πρόβατα, όταν χάσει ένα από αυτά, δεν θα αφήσει τα ενενήντα εννιά πίσω στην ερημιά και θα πάει για το χαμένο μέχρι να το βρει; Και αφού το βρει, το βάζει πάνω στους ώμους του και χαίρεται. Και όταν φτάνει στο σπίτι καλεί τους φίλους του και τους γείτονές του, λέγοντάς τους: “Χαρείτε μαζί μου, επειδή βρήκα το πρόβατό μου που ήταν χαμένο”. Σας λέω ότι έτσι θα γίνει περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί παρά για ενενήντα εννιά δικαίους που δεν έχουν ανάγκη μετάνοιας».—Λουκάς 15:4-7.
6 Η δεύτερη παραβολή αφορούσε μια γυναίκα. Ο Ιησούς είπε: «Ποια γυναίκα με δέκα δραχμές, αν χάσει τη μία δραχμή, δεν ανάβει λυχνάρι και σκουπίζει το σπίτι της και ψάχνει προσεκτικά μέχρι να τη βρει; Και αφού τη βρει, καλεί τις φίλες και γειτόνισσές της, λέγοντας: “Χαρείτε μαζί μου, επειδή βρήκα τη μία δραχμή που έχασα”. Έτσι, σας λέω, γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».—Λουκάς 15:8-10.
7. Ποια δύο μαθήματα περιέχουν για εμάς οι παραβολές σχετικά με το χαμένο πρόβατο και το χαμένο νόμισμα;
7 Τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτές τις σύντομες παραβολές; Μας δείχνουν (1) πώς πρέπει να νιώθουμε για όσους έχουν γίνει αδύναμοι και (2) τι πρέπει να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Ας εξετάσουμε αυτά τα σημεία.
Χάθηκε Αλλά Θεωρείται Πολύτιμο
8. (α) Πώς αντέδρασαν ο ποιμένας και η γυναίκα στην απώλεια που αντιμετώπισαν; (β) Τι μας λέει η αντίδρασή τους για το πώς έβλεπαν το χαμένο απόκτημά τους;
8 Και στις δύο παραβολές κάτι είχε χαθεί, αλλά προσέξτε την αντίδραση των ιδιοκτητών. Ο ποιμένας δεν είπε: “Τι σημασία έχει ένα πρόβατο όταν εξακολουθώ να έχω 99; Μπορώ να κάνω και χωρίς αυτό”. Η γυναίκα δεν είπε: “Γιατί να ανησυχώ για ένα και μόνο νόμισμα; Είμαι ικανοποιημένη με τα εννιά που εξακολουθώ να έχω”. Απεναντίας, ο ποιμένας έψαξε για το χαμένο πρόβατό του σαν να ήταν το μόνο που είχε. Και η γυναίκα ένιωσε την απώλεια του νομίσματός της σαν να μην είχε άλλα νομίσματα. Και στις δύο περιπτώσεις, εκείνο που είχε χαθεί παρέμενε πολύτιμο για τον ιδιοκτήτη του. Τι δείχνει αυτό;
9. Τι αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον που εκδήλωσε ο ποιμένας και η γυναίκα;
9 Προσέξτε το συμπέρασμα του Ιησού και στις δύο περιπτώσεις: «Έτσι θα γίνει περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί» και «έτσι, σας λέω, γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί». Το ενδιαφέρον του ποιμένα και της γυναίκας αντανακλά, λοιπόν, με το δικό του μικρό τρόπο, τα αισθήματα του Ιεχωβά και των ουράνιων πλασμάτων του. Όπως αυτό που είχε χαθεί παρέμενε πολύτιμο στα μάτια του ποιμένα και της γυναίκας, έτσι και εκείνοι που έχουν ξεμακρύνει και έχουν χάσει την επαφή με το λαό του Θεού παραμένουν πολύτιμοι στα μάτια του Ιεχωβά. (Ιερεμίας 31:3) Τέτοια άτομα μπορεί να είναι αδύναμα από πνευματική άποψη, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκην στασιαστικά. Παρά την αδύναμη κατάστασή τους, μπορεί να εξακολουθούν σε κάποιον βαθμό να τηρούν τις απαιτήσεις του Ιεχωβά. (Ψαλμός 119:176· Πράξεις 15:29) Επομένως, όπως και κατά το παρελθόν, ο Ιεχωβά δεν σπεύδει να “τους απορρίψει από το πρόσωπό του”.—2 Βασιλέων 13:23.
10, 11. (α) Πώς πρέπει να θεωρούμε όσους έχουν ξεμακρύνει από την εκκλησία; (β) Σύμφωνα με τις δύο παραβολές του Ιησού, πώς μπορούμε να εκφράζουμε το ενδιαφέρον μας για αυτούς;
10 Όπως ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, έτσι και εμείς ενδιαφερόμαστε βαθιά για όσους είναι αδύναμοι και έχουν χαθεί από τη Χριστιανική εκκλησία. (Ιεζεκιήλ 34:16· Λουκάς 19:10) Θεωρούμε ένα πνευματικά αδύναμο άτομο ως χαμένο πρόβατο—όχι ως χαμένη υπόθεση. Δεν σκεφτόμαστε: “Γιατί να ανησυχούμε για ένα αδύναμο άτομο; Η εκκλησία τα πάει μια χαρά και χωρίς αυτόν”. Τουναντίον, όπως ο Ιεχωβά, θεωρούμε πολύτιμους όσους έχουν ξεμακρύνει αλλά επιθυμούν να επιστρέψουν.
11 Πώς, όμως, μπορούμε να εκφράζουμε το ενδιαφέρον που νιώθουμε; Οι δύο παραβολές του Ιησού δείχνουν ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό (1) με το να παίρνουμε την πρωτοβουλία, (2) με το να είμαστε τρυφεροί και (3) με το να καταβάλλουμε ένθερμες προσπάθειες. Ας ασχοληθούμε με αυτές τις πλευρές μία προς μία.
Να Παίρνετε την Πρωτοβουλία
12. Τι μας λένε τα λόγια «πάει για το χαμένο» σχετικά με τη στάση του ποιμένα;
12 Στην πρώτη από τις δύο παραβολές, ο Ιησούς λέει ότι ο ποιμένας θα «πάει για το χαμένο». Ο ποιμένας παίρνει την πρωτοβουλία και καταβάλλει εκούσια προσπάθεια για να βρει το χαμένο πρόβατο. Οι δυσκολίες ο κίνδυνος και η απόσταση δεν τον πτοούν. Απεναντίας, ο ποιμένας επιμένει «μέχρι να το βρει».—Λουκάς 15:4.
13. Πώς ανταποκρίνονταν διάφορα πιστά άτομα της αρχαιότητας στις ανάγκες των αδύναμων, και πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τέτοια Γραφικά παραδείγματα;
13 Παρόμοια, η υποβοήθηση ενός ατόμου που έχει ανάγκη ενθάρρυνσης απαιτεί συχνά να πάρει ο ισχυρότερος την πρωτοβουλία. Διάφορα πιστά άτομα της αρχαιότητας το κατανοούσαν αυτό. Παραδείγματος χάρη, όταν ο Ιωνάθαν, ο γιος του Βασιλιά Σαούλ, αντιλήφθηκε ότι ο επιστήθιος φίλος του ο Δαβίδ είχε ανάγκη ενθάρρυνσης, ο Ιωνάθαν «σηκώθηκε και πήγε στον Δαβίδ στη Χορές για να ενισχύσει το χέρι του σε σχέση με τον Θεό». (1 Σαμουήλ 23:15, 16) Αιώνες αργότερα, όταν ο κυβερνήτης Νεεμίας διέκρινε ότι μερικοί Ιουδαίοι αδελφοί του είχαν γίνει αδύναμοι, και εκείνος επίσης “σηκώθηκε αμέσως” και τους ενθάρρυνε “να έχουν στο νου τους τον Ιεχωβά”. (Νεεμίας 4:14) Και εμείς επίσης πρέπει να “σηκωνόμαστε” σήμερα—να παίρνουμε την πρωτοβουλία—για να ενισχύουμε τους αδύναμους. Αλλά ποιοι στην εκκλησία πρέπει να το κάνουν αυτό;
14. Ποιοι στη Χριστιανική εκκλησία πρέπει να λαβαίνουν την πρωτοβουλία για την υποβοήθηση εκείνων που είναι αδύναμοι;
14 Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι, ιδιαίτερα, έχουν την ευθύνη να “ενισχύουν τα αδύναμα χέρια και να στυλώνουν τα κλονισμένα γόνατα” και να “λένε σε εκείνους που έχουν ανησυχία στην καρδιά: «Να είστε ισχυροί. Μη φοβάστε»”. (Ησαΐας 35:3, 4· 1 Πέτρου 5:1, 2) Προσέξτε, όμως, ότι ο Παύλος δεν έδωσε μόνο στους πρεσβυτέρους τη νουθεσία να “μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές” και να “υποστηρίζουν τους αδύναμους”. Τουναντίον, τα λόγια του Παύλου απευθύνθηκαν σε ολόκληρη την «εκκλησία των Θεσσαλονικέων». (1 Θεσσαλονικείς 1:1· 5:14) Συνεπώς, αποτελεί καθήκον όλων των Χριστιανών το να λαβαίνουν την πρωτοβουλία για να βοηθούν όσους είναι αδύναμοι. Όπως ο ποιμένας στην παραβολή, κάθε Χριστιανός πρέπει να υποκινείται να «πάει για το χαμένο». Βεβαίως, αυτό γίνεται πιο αποτελεσματικά σε συνεργασία με τους πρεσβυτέρους. Θα μπορούσατε εσείς να κάνετε μερικές ενέργειες για να βοηθήσετε κάποιο αδύναμο άτομο στην εκκλησία σας;
Να Είστε Τρυφεροί
15. Γιατί μπορεί να ενήργησε ο ποιμένας όπως περιγράφεται στην παραβολή;
15 Τι κάνει ο ποιμένας όταν βρίσκει τελικά το χαμένο πρόβατο; «Το βάζει πάνω στους ώμους του». (Λουκάς 15:5) Τι συγκινητική και αποκαλυπτική λεπτομέρεια! Το πρόβατο μπορεί να περιπλανιόταν ημέρες και νύχτες σε άγνωστο έδαφος, ίσως μάλιστα να απειλούνταν από λιοντάρια που παραμόνευαν. (Ιώβ 38:39, 40) Αναμφίβολα, το πρόβατο είναι αδύναμο εξαιτίας έλλειψης τροφής. Απλώς είναι πολύ ασθενικό για να ξεπεράσει με τη δική του δύναμη τα εμπόδια που θα συναντήσει για να επιστρέψει στη μάντρα. Γι’ αυτό, ο ποιμένας σκύβει, σηκώνει με τρυφερότητα το πρόβατο και το μεταφέρει περνώντας από όλα τα εμπόδια για να επιστρέψει στο ποίμνιο. Πώς μπορούμε εμείς να αντανακλούμε το ενδιαφέρον που δείχνει αυτός ο ποιμένας;
16. Γιατί πρέπει να αντανακλούμε την τρυφερότητα που έδειξε ο ποιμένας στο πρόβατο που είχε ξεστρατίσει;
16 Εκείνος που έχει χάσει την επαφή με την εκκλησία μπορεί να είναι εξαντλημένος από πνευματική άποψη. Όπως το πρόβατο που έχει χωριστεί από τον ποιμένα, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να περιπλανιόταν άσκοπα στο εχθρικό έδαφος αυτού του κόσμου. Χωρίς την προστασία που παρέχει η μάντρα, η Χριστιανική εκκλησία, είναι εκτεθειμένος περισσότερο από ποτέ στις επιθέσεις του Διαβόλου, ο οποίος «γυρίζει σαν λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον». (1 Πέτρου 5:8) Επιπλέον, έχει εξασθενήσει εξαιτίας έλλειψης πνευματικής τροφής. Συνεπώς, μόνος του είναι πιθανώς πολύ αδύναμος για να ξεπεράσει τα εμπόδια που θα συναντήσει στο ταξίδι της επιστροφής του στην εκκλησία. Γι’ αυτό, χρειάζεται να σκύψουμε εμείς, σαν να λέγαμε, να σηκώσουμε με τρυφερότητα τον αδύναμο και να τον μεταφέρουμε πίσω. (Γαλάτες 6:2) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
17. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον απόστολο Παύλο όταν επισκεπτόμαστε κάποιον αδύναμο;
17 Ο απόστολος Παύλος είπε: «Αν κάποιος είναι αδύναμος, δεν μοιράζομαι την αδυναμία του;» (2 Κορινθίους 11:29, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]· 1 Κορινθίους 9:22) Ο Παύλος συμπονούσε τους ανθρώπους, μεταξύ αυτών και τους αδύναμους. Εμείς θέλουμε να δείχνουμε παρόμοια κατανόηση για όσους είναι αδύναμοι. Όταν επισκέπτεστε κάποιον πνευματικά αδύναμο Χριστιανό, να τον διαβεβαιώνετε ότι είναι πολύτιμος στα μάτια του Ιεχωβά και ότι λείπει πολύ από τους ομοπίστους του. (1 Θεσσαλονικείς 2:17) Να του δείχνετε ότι εκείνοι είναι έτοιμοι να του προσφέρουν υποστήριξη καθώς επίσης ότι είναι πρόθυμοι να του συμπαρασταθούν ως “αδελφοί που γεννιούνται για καιρό στενοχώριας”. (Παροιμίες 17:17· Ψαλμός 34:18) Οι εγκάρδιες εκφράσεις μας μπορεί να τον ανυψώσουν σταδιακά και τρυφερά μέχρι του σημείου να είναι σε θέση να επιστρέψει στο ποίμνιο. Τι πρέπει να κάνουμε κατόπιν; Η παραβολή σχετικά με τη γυναίκα και το χαμένο νόμισμα μας παρέχει κατεύθυνση.
Να Καταβάλλετε Ένθερμες Προσπάθειες
18. (α) Γιατί δεν ένιωθε απελπισμένη η γυναίκα στην παραβολή; (β) Ποιες ένθερμες προσπάθειες κατέβαλε η γυναίκα, και με ποιο αποτέλεσμα;
18 Η γυναίκα που χάνει το νόμισμα γνωρίζει ότι η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά όχι απελπιστική. Αν το νόμισμα είχε πέσει σε κάποιον μεγάλο αγρό γεμάτο θάμνους ή στο βούρκο μιας βαθιάς λίμνης, πιθανώς θα είχε παραιτηθεί θεωρώντας το οριστικά χαμένο. Ωστόσο, γνωρίζοντας ότι το νόμισμα πρέπει να είναι κάπου στο σπίτι της και ότι μπορεί να το βρει, αρχίζει μια επισταμένη έρευνα καταβάλλοντας ένθερμες προσπάθειες. (Λουκάς 15:8) Πρώτα ανάβει ένα λυχνάρι για να φωτίσει το σκοτεινό της σπίτι. Κατόπιν, σκουπίζει το πάτωμα με τη σκούπα της, ελπίζοντας να ακούσει κάτι να κουδουνίζει. Τελικά, ψάχνει προσεκτικά κάθε γωνιά και σχισμή μέχρις ότου το λυχνάρι εντοπίζει τη λάμψη ενός ασημένιου νομίσματος. Η ένθερμη προσπάθεια της γυναίκας ανταμείβεται!
19. Ποια μαθήματα όσον αφορά την υποβοήθηση αδύναμων ατόμων μπορούμε να αντλήσουμε από τις ενέργειες της γυναίκας στην παραβολή του χαμένου νομίσματος;
19 Όπως μας υπενθυμίζει αυτή η λεπτομέρεια της παραβολής, η Γραφική υποχρέωση του να βοηθήσουμε έναν αδύναμο Χριστιανό δεν είναι πέρα από τις δυνατότητές μας. Συγχρόνως, αντιλαμβανόμαστε ότι απαιτείται προσπάθεια. Εξάλλου, ο απόστολος Παύλος είπε στους Εφέσιους πρεσβυτέρους: «Έτσι κοπιάζοντας πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι». (Πράξεις 20:35α) Να θυμάστε ότι η γυναίκα δεν βρίσκει το νόμισμα περιφέροντας επιπόλαια το βλέμμα της στο σπίτι της, απλώς εδώ και εκεί, ή περιστασιακά, απλώς πότε πότε. Όχι, τα καταφέρνει επειδή ψάχνει συστηματικά «μέχρι να [το] βρει». Παρόμοια, όταν εμείς προσπαθούμε να ξανακερδίσουμε ένα πνευματικά αδύναμο άτομο, η προσέγγισή μας πρέπει να είναι ένθερμη και να γίνεται με συγκεκριμένο σκοπό. Τι μπορούμε να κάνουμε;
20. Τι μπορεί να γίνει για να βοηθηθούν οι αδύναμοι;
20 Πώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε ένα αδύναμο άτομο να οικοδομήσει πίστη και εκτίμηση; Μια προσωπική Γραφική μελέτη ενός κατάλληλου Χριστιανικού εντύπου μπορεί να είναι ό,τι χρειάζεται. Πράγματι, η διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης με ένα αδύναμο άτομο μας επιτρέπει να το βοηθήσουμε με συνεπή και πλήρη τρόπο. Πιθανόν να είναι ο επίσκοπος υπηρεσίας στην καλύτερη θέση να αποφασίσει ποιος θα μπορούσε να παράσχει την αναγκαία βοήθεια. Ίσως υποδείξει τα θέματα που θα μπορούσαν να μελετηθούν και το έντυπο που θα ήταν πιο υποβοηθητικό. Όπως η γυναίκα στην παραβολή χρησιμοποιεί κάποια εργαλεία που τη βοηθούν να φέρει σε πέρας το έργο της, έτσι και εμείς σήμερα διαθέτουμε εργαλεία τα οποία μας είναι χρήσιμα στην εκπλήρωση της θεόδοτης ευθύνης που έχουμε να βοηθάμε τους αδύναμους. Δύο από τα νέα μας εργαλεία, ή έντυπα, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε αυτή την προσπάθεια. Αυτά είναι τα βιβλία Λατρέψτε τον Μόνο Αληθινό Θεό και Πλησιάστε τον Ιεχωβά.a
21. Πώς φέρνει ευλογίες σε όλους η υποβοήθηση των αδύναμων;
21 Η υποβοήθηση των αδύναμων φέρνει ευλογίες σε όλους. Το άτομο που βοηθιέται απολαμβάνει την ευτυχία τού να ξανασμίξει με αληθινούς φίλους. Εμείς νιώθουμε στην καρδιά μας τη χαρά που έρχεται μόνο όταν δίνει κανείς. (Λουκάς 15:6, 9· Πράξεις 20:35β) Η εκκλησία ως σύνολο αποκτάει μεγαλύτερη θέρμη καθώς το κάθε μέλος δείχνει στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Και πάνω από όλα, η τιμή πηγαίνει στους Ποιμένες μας που ενδιαφέρονται, στον Ιεχωβά και στον Ιησού, εφόσον η δική τους επιθυμία για υποστήριξη των αδύναμων αντανακλάται στους επίγειους υπηρέτες τους. (Ψαλμός 72:12-14· Ματθαίος 11:28-30· 1 Κορινθίους 11:1· Εφεσίους 5:1) Πόσο βάσιμοι λόγοι υπάρχουν, λοιπόν, για να εξακολουθήσουμε να “έχουμε αγάπη μεταξύ μας”!
[Υποσημείωση]
a Είναι εκδόσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
• Γιατί είναι απαραίτητη για τον καθένα μας η εκδήλωση αγάπης;
• Γιατί πρέπει να περιβάλλουμε με την αγάπη μας τους αδύναμους;
• Ποια μαθήματα μας διδάσκουν οι παραβολές του χαμένου προβάτου και του χαμένου νομίσματος;
• Ποιες πρακτικές ενέργειες μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε κάποιον αδύναμο;
[Εικόνες στη σελίδα 16, 17]
Καθώς βοηθάμε τους αδύναμους, παίρνουμε την πρωτοβουλία, είμαστε τρυφεροί και καταβάλλουμε ένθερμες προσπάθειες
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
Η υποβοήθηση των αδύναμων φέρνει ευλογίες σε όλους