15-17. (α) Πώς αντέδρασε ο πατέρας μόλις είδε το γιο του; (β) Τι υποδηλώνεται από τη στολή, το δαχτυλίδι και τα σανδάλια που έδωσε ο πατέρας στο γιο του; (γ) Τι δείχνει το γεγονός ότι ο πατέρας έκανε διευθετήσεις για ένα συμπόσιο;

¹⁵ «Ενώ ήταν ακόμη μακριά, ο πατέρας του τον είδε και ένιωσε ευσπλαχνία, και έτρεξε και έπεσε στο λαιμό του και τον φίλησε τρυφερά. Τότε ο γιος τού είπε: “Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου. Δεν είμαι πια άξιος να αποκαλούμαι γιος σου. Κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου”. Αλλά ο πατέρας είπε στους δούλους του: “Γρήγορα! Βγάλτε μια στολή, την καλύτερη, και ντύστε τον με αυτήν, και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και σανδάλια στα πόδια του. Και φέρτε το θρεμμένο μοσχάρι, σφάξτε το, και ας φάμε και ας διασκεδάσουμε, επειδή ο γιος μου αυτός ήταν νεκρός και επανήλθε στη ζωή· ήταν χαμένος και βρέθηκε”. Και άρχισαν να διασκεδάζουν».—Λουκάς 15:20-24.

¹⁷ Όταν ο πατέρας έφτασε στο γιο του, έπεσε στο λαιμό του γιου του και τον φίλησε τρυφερά. Κατόπιν διέταξε τους δούλους του να δώσουν στο γιο του μια στολή, ένα δαχτυλίδι και σανδάλια. Αυτή η στολή δεν ήταν απλώς ένα οποιοδήποτε ρούχο, αλλά “το καλύτερο”—ίσως κάποιο πλούσια κεντημένο επίσημο ένδυμα όπως αυτό που προσφερόταν σε έναν τιμώμενο προσκεκλημένο. Εφόσον ήταν ασυνήθιστο να φορούν οι δούλοι δαχτυλίδι και σανδάλια, ο πατέρας καθιστούσε σαφές ότι ο γιος του ήταν και πάλι ευπρόσδεκτος ως ισότιμο μέλος της οικογένειας. Ο πατέρας, όμως, έκανε ακόμη περισσότερα. Διέταξε να ετοιμαστεί ένα συμπόσιο για να γιορτάσουν την επιστροφή του γιου του. Σαφώς, αυτός ο άνθρωπος δεν συγχωρούσε το γιο του με βαριά καρδιά ή απλώς επειδή τον υποχρέωνε η επιστροφή του γιου του· ήθελε να δώσει συγχώρηση. Αυτό του έδινε χαρά.