Να Μιμείστε την Πίστη Τους

Έβγαζε «Συμπεράσματα Μέσα στην Καρδιά Της»

Η ΜΑΡΙΑ ανακάθησε πάνω στο μικρό υποζύγιο, προσπαθώντας να βολευτεί καλύτερα. Εδώ και ώρες ταξίδευε στη ράχη αυτού του ζώου. Μπροστά της περπατούσε με σταθερό βήμα ο Ιωσήφ, χαράζοντας την πορεία τους προς τη μακρινή Βηθλεέμ. Η Μαρία ένιωσε ξανά να σκιρτάει η ζωή που κρυβόταν μέσα της.

Η εγκυμοσύνη της Μαρίας είχε προχωρήσει πολύ. Η Γραφή περιγράφει παραστατικά την κατάσταση στην οποία βρισκόταν με τη λέξη «ετοιμόγεννη». (Λουκάς 2:5) Καθώς το ζευγάρι περνούσε δίπλα από τα χωράφια, ίσως να τους κοίταζαν κάποιοι γεωργοί που όργωναν ή έσπερναν και να αναρωτιούνταν γιατί ταξίδευε μια γυναίκα σε τέτοια κατάσταση. Τι είχε οδηγήσει τη Μαρία τόσο μακριά από το σπίτι της στη Ναζαρέτ;

Όλα άρχισαν πριν από μήνες, όταν αυτή η νεαρή Ιουδαία έλαβε έναν διορισμό μοναδικό σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Το παιδί που επρόκειτο να γεννήσει θα γινόταν ο Μεσσίας, ο Γιος του Θεού! (Λουκάς 1:35) Καθώς πλησίαζε ο καιρός της γέννας, προέκυψε η ανάγκη για αυτό το ταξίδι. Στη διάρκειά του, η Μαρία αντιμετώπισε διάφορες προκλήσεις που δοκίμασαν την πίστη της. Ας δούμε τι τη βοήθησε να παραμείνει πνευματικά ισχυρή.

Το Ταξίδι προς τη Βηθλεέμ

Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν ήταν οι μόνοι που βρίσκονταν εν κινήσει. Ο Καίσαρας Αύγουστος είχε βγάλει πρόσφατα διάταγμα να γίνει απογραφή στη χώρα, και όλοι έπρεπε να ταξιδέψουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους συμμορφούμενοι με το διάταγμα. Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιωσήφ; Η αφήγηση λέει: «Φυσικά, ανέβηκε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ, η οποία ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή ήταν μέλος του οίκου και της οικογένειας του Δαβίδ».​—Λουκάς 2:1-4.

Δεν ήταν σύμπτωση το γεγονός ότι ο Καίσαρας εξέδωσε το διάταγμά του εκείνη την περίοδο. Μια προφητεία που είχε καταγραφεί περίπου εφτά αιώνες νωρίτερα προείπε ότι ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ. Τύχαινε να υπάρχει μια πόλη με το όνομα Βηθλεέμ μόλις 11 χιλιόμετρα από τη Ναζαρέτ. Εντούτοις, η προφητεία ανέφερε συγκεκριμένα ότι η «Βηθλεέμ Εφραθά» ήταν ο τόπος από όπου θα έβγαινε ο Μεσσίας. (Μιχαίας 5:2) Με γνώμονα το σημερινό οδικό δίκτυο, περίπου 150 χιλιόμετρα ορεινού δρόμου χωρίζουν τη Ναζαρέτ από εκείνο το μικρό χωριό στο νότο. Αυτή ήταν η Βηθλεέμ στην οποία κλήθηκε να πάει ο Ιωσήφ, εφόσον αποτελούσε την πατρογονική εστία της οικογένειας του Βασιλιά Δαβίδ​—της οικογένειας στην οποία ανήκε τόσο ο Ιωσήφ όσο και η σύζυγός του.

Θα υποστήριζε η Μαρία τον Ιωσήφ στην απόφαση που πήρε να συμμορφωθεί με το διάταγμα; Άλλωστε, το ταξίδι θα ήταν κοπιαστικό για εκείνη. Ήταν πιθανότατα αρχές φθινοπώρου, και υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο ψιλόβροχου καθώς η περίοδος της ξηρασίας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της. Επιπλέον, είναι κατάλληλη η φράση “ανέβηκε από τη Γαλιλαία”, διότι η Βηθλεέμ ήταν χτισμένη σε υψόμετρο άνω των 750 μέτρων​—μια μεγάλη ανάβαση που θα αποτελούσε το εξαντλητικό τέλος ενός πολυήμερου ταξιδιού. Ίσως να χρειαζόταν περισσότερος χρόνος από ό,τι συνήθως, διότι η κατάσταση της Μαρίας μπορεί να απαιτούσε πολλές στάσεις για ανάπαυση. Αν μη τι άλλο, τέτοιες ώρες μια νεαρή γυναίκα θα ήθελε να μείνει κοντά στο σπίτι της, όπου είχε την οικογένειά της και τους φίλους της έτοιμους να τη βοηθήσουν όταν θα άρχιζαν οι πόνοι της γέννας. Αναμφίβολα, χρειαζόταν θάρρος για να κάνει η Μαρία αυτό το ταξίδι.

Μολαταύτα, ο Λουκάς γράφει ότι ο Ιωσήφ πήγε «να απογραφεί μαζί με τη Μαρία». Αναφέρει επίσης ότι η Μαρία, «σύμφωνα με τον αρραβώνα τους, . . . είχε δοθεί [στον Ιωσήφ] σε γάμο». (Λουκάς 2:4, 5) Το γεγονός ότι ήταν σύζυγος του Ιωσήφ συνέβαλε καθοριστικά στις αποφάσεις της Μαρίας. Θεωρούσε τον άντρα της πνευματική της κεφαλή και αποδεχόταν το θεόδοτο ρόλο που είχε να είναι βοηθός του υποστηρίζοντάς τον στις αποφάσεις του.a Έτσι λοιπόν, αντιμετώπισε αυτή την ενδεχόμενη δοκιμασία της πίστης της εκδηλώνοντας υπακοή.

Τι άλλο μπορεί να υποκίνησε τη Μαρία να υπακούσει; Γνώριζε την προφητεία που προσδιόριζε τη Βηθλεέμ ως τόπο γέννησης του Μεσσία; Η Γραφή δεν αναφέρει. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε αυτή την πιθανότητα, διότι προφανώς το γεγονός ήταν ευρέως γνωστό μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών, ακόμη δε και του λαού γενικά. (Ματθαίος 2:1-7· Ιωάννης 7:40-42) Η Μαρία ήταν μια κοπέλα που κάθε άλλο παρά άγνοια των Γραφών είχε. (Λουκάς 1:46-55) Ούτως ή άλλως, είτε η Μαρία αποφάσισε να ταξιδέψει για να υπακούσει στο σύζυγό της είτε το έκανε αυτό συμμορφούμενη με το κοσμικό διάταγμα ή με την ίδια την προφητεία του Ιεχωβά​—ή λόγω συνδυασμού παραγόντων—​έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα. Ο Ιεχωβά εκτιμάει πολύ το ταπεινό, υπάκουο πνεύμα τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Στη δική μας εποχή, κατά την οποία η υποταγή φαίνεται συνήθως να είναι μια από τις πιο καταφρονημένες αρετές, το παράδειγμα της Μαρίας ξεχωρίζει σαν φάρος για τους πιστούς ανθρώπους παντού.

Η Γέννηση του Χριστού

Η Μαρία πρέπει να έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης όταν αντίκρισε τη Βηθλεέμ. Καθώς ανέβαιναν τις λοφοπλαγιές, περνώντας δίπλα από ελαιώνες​—η ελιά ήταν από τους τελευταίους καρπούς της ετήσιας συγκομιδής—​η Μαρία και ο Ιωσήφ μπορεί κάλλιστα να σκέφτονταν την ιστορία αυτού του μικρού χωριού. Ήταν πολύ ασήμαντο για να συγκαταλεχθεί στις πόλεις του Ιούδα, όπως είχε πει ο προφήτης Μιχαίας, αλλά αποτέλεσε τον τόπο γέννησης του Βοόζ, της Ναομί και αργότερα του Δαβίδ, πριν από χίλια και πλέον χρόνια.

Η Μαρία και ο Ιωσήφ διαπίστωσαν ότι στο χωριό επικρατούσε συνωστισμός. Κάποιοι είχαν φτάσει πριν από αυτούς για να απογραφούν, και έτσι δεν υπήρχε άλλος χώρος στο κατάλυμα.b Η μόνη επιλογή που τους έμενε ήταν να διανυκτερεύσουν σε έναν στάβλο. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο θα ανησυχούσε ο Ιωσήφ βλέποντας τη σύζυγό του να υποφέρει από διαπεραστικούς, πρωτόγνωρους για εκείνη πόνους, οι οποίοι στη συνέχεια δυνάμωσαν. Από όλα τα μέρη που υπήρχαν, εδώ την έπιασαν οι πόνοι της γέννας.

Γυναίκες από κάθε μέρος μπορούν να καταλάβουν πώς ένιωθε η Μαρία. Πριν από 4.000 χρόνια περίπου, ο Ιεχωβά είχε προείπει ότι όλες οι γυναίκες θα γεννούσαν παιδιά με πόνο εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γένεση 3:16) Δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι η Μαρία αποτέλεσε εξαίρεση. Η αφήγηση του Λουκά καλύπτει με ένα πέπλο διακριτικότητας τη σκηνή, λέγοντας απλώς: «Γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο». (Λουκάς 2:7) Ναι, ο “πρωτότοκός” της είχε γεννηθεί​—το πρώτο από τα πολλά παιδιά της Μαρίας, τουλάχιστον εφτά στο σύνολο. (Μάρκος 6:3) Αυτός, όμως, θα ξεχώριζε. Δεν ήταν μόνο δικός της πρωτότοκος, αλλά και του Ιεχωβά, ο «πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», ο μονογενής Γιος του Θεού!​—Κολοσσαείς 1:15.

Σε αυτό το σημείο, η αφήγηση προσθέτει μια πασίγνωστη λεπτομέρεια: «Τον τύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε σε μια φάτνη». (Λουκάς 2:7) Σε όλο τον κόσμο, θεατρικά έργα, απεικονίσεις και αναπαραστάσεις με αντικείμενο τη γέννηση παρουσιάζουν με συναισθηματική φόρτιση αυτό το γεγονός. Εξετάστε, όμως, την πραγματικότητα. Η φάτνη είναι μια ταΐστρα, ένα σκεύος από όπου τρώνε τα ζώα. Η οικογένεια κατέλυσε, λοιπόν, σε κάποιον στάβλο, ένα μέρος που ούτε τότε ούτε τώρα φημίζεται για τον καθαρό του αέρα και την υγιεινή του. Μιλώντας ρεαλιστικά, ποιοι γονείς θα διάλεγαν έναν τέτοιον χώρο για τη γέννηση του παιδιού τους αν υπήρχαν οποιεσδήποτε άλλες επιλογές; Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Πόσο πιο πολύ θα ήθελαν η Μαρία και ο Ιωσήφ να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στον Γιο του Θεού!

Ωστόσο, δεν άφησαν τους περιορισμούς τους να τους δημιουργήσουν πικρία. Απλώς έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν με ό,τι είχαν στη διάθεσή τους. Προσέξτε, λόγου χάρη, ότι η ίδια η Μαρία φρόντισε το βρέφος, τυλίγοντάς το απαλά με σπάργανα και κατόπιν βάζοντάς το με προσοχή μέσα στη φάτνη για να κοιμηθεί, αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι ήταν ζεστό και ασφαλές. Η Μαρία δεν σκόπευε να αφήσει την ανησυχία για τις τρέχουσες περιστάσεις της να την εμποδίσει να παράσχει το καλύτερο που μπορούσε. Τόσο η ίδια όσο και ο Ιωσήφ γνώριζαν, επίσης, ότι η πνευματική φροντίδα αυτού του παιδιού ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσαν να του προσφέρουν. (Δευτερονόμιο 6:6-8) Σήμερα, οι συνετοί γονείς θέτουν παρόμοιες προτεραιότητες καθώς ανατρέφουν τα παιδιά τους σε έναν κόσμο ο οποίος λιμοκτονεί πνευματικά.

Μια Επίσκεψη Φέρνει Ενθάρρυνση

Ένας ξαφνικός σάλος διέκοψε το ήσυχο σκηνικό. Κάποιοι ποιμένες μπήκαν με ορμή στο στάβλο, ανυπομονώντας να δουν την οικογένεια και ιδιαίτερα το παιδί. Εκείνοι οι άντρες ξεχείλιζαν από ενθουσιασμό και τα πρόσωπά τους ακτινοβολούσαν από χαρά. Είχαν φύγει βιαστικά από τις λοφοπλαγιές όπου έμεναν με τα ποίμνιά τους.c Διηγήθηκαν στους απορημένους γονείς την εκπληκτική εμπειρία που είχαν μόλις πριν από λίγο. Πάνω στη λοφοπλαγιά, κατά τη διάρκεια της νυχτερινής φυλακής, ένας άγγελος εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους. Η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε ολόγυρα, και ο άγγελος τους είπε ότι ο Χριστός, δηλαδή ο Μεσσίας, είχε μόλις γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Θα έβρισκαν το παιδί σε μια φάτνη, τυλιγμένο με σπάργανα. Τότε συνέβη κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό​—εμφανίστηκε μια κραταιή χορωδία αγγέλων, οι οποίοι έψαλλαν τη δόξα του Ιεχωβά!

Δεν προξενεί απορία το γεγονός ότι εκείνοι οι ταπεινοί άνθρωποι έσπευσαν στη Βηθλεέμ! Πρέπει να τους συνεπήρε η θέα του νεογέννητου βρέφους που βρισκόταν εκεί, όπως ακριβώς τους είχε πει ο άγγελος. Δεν κράτησαν αυτά τα καλά νέα για τον εαυτό τους. «Γνωστοποίησαν τα λόγια . . . Και όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν για αυτά που τους είπαν οι ποιμένες». (Λουκάς 2:17, 18) Οι θρησκευτικοί ηγέτες εκείνων των ημερών προφανώς καταφρονούσαν τους ποιμένες. Αλλά είναι σαφές ότι ο Ιεχωβά εκτιμούσε εκείνους τους ταπεινούς, πιστούς ανθρώπους. Πώς, όμως, επηρέασε αυτή η επίσκεψη τη Μαρία;

Η Μαρία ήταν ασφαλώς εξαντλημένη από την ταλαιπωρία της γέννας, αλλά άκουγε με προσοχή κάθε λόγο. Έκανε όμως και κάτι ακόμη: «Η Μαρία διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια, βγάζοντας συμπεράσματα μέσα στην καρδιά της». (Λουκάς 2:19) Αυτή η κοπέλα ήταν πραγματικά σκεπτόμενο άτομο. Γνώριζε ότι τούτο το αγγελικό μήνυμα ήταν ζωτικό. Ο Θεός της, ο Ιεχωβά, ήθελε να γνωρίζει και να κατανοεί η ίδια την ταυτότητα και τη σπουδαιότητα του γιου της. Γι’ αυτό και εκείνη δεν αρκούνταν μόνο στο να ακούει. Φύλαγε τα λόγια στην καρδιά της ώστε να μπορεί να τα στοχάζεται ξανά και ξανά τους μήνες και τα χρόνια που θα έρχονταν. Να ένας σημαντικός παράγοντας για την πίστη που εκδήλωνε η Μαρία σε όλη της τη ζωή.

Θα ακολουθήσετε εσείς το παράδειγμα της Μαρίας; Ο Ιεχωβά έχει γεμίσει τις σελίδες του Λόγου του με ζωτικές πνευματικές αλήθειες. Εντούτοις, αυτές οι αλήθειες δεν μπορούν να μας ωφελήσουν και πολύ αν πρώτα δεν τους δώσουμε προσοχή. Το κάνουμε αυτό διαβάζοντας τη Γραφή τακτικά​—όχι απλώς ως λογοτεχνικό έργο αλλά ως το Λόγο του Θεού. (2 Τιμόθεο 3:16) Κατόπιν, όπως η Μαρία, χρειάζεται να φυλάττουμε τα πνευματικά λόγια στην καρδιά μας, βγάζοντας συμπεράσματα. Αν στοχαζόμαστε όσα διαβάζουμε στη Γραφή, συλλογιζόμενοι τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εφαρμόζουμε τις συμβουλές του Ιεχωβά πληρέστερα, θα τροφοδοτούμε την πίστη μας με τα συστατικά που χρειάζεται για να αναπτυχθεί.

Και Άλλα Λόγια για να τα Φυλάξει

Όταν το μωρό ήταν οχτώ ημερών, η Μαρία και ο Ιωσήφ φρόντισαν να περιτμηθεί όπως όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος, δίνοντάς του το όνομα Ιησούς σύμφωνα με την οδηγία που είχαν λάβει. (Λουκάς 1:31) Κατόπιν, την 40ή ημέρα, τον πήγαν από τη Βηθλεέμ στο ναό, στην Ιερουσαλήμ, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, και έκαναν τις προσφορές καθαρισμού που όριζε ο Νόμος για τους φτωχότερους ανθρώπους​—δύο τρυγόνια ή δύο περιστέρια. Ακόμη και αν ντρέπονταν επειδή δεν μπόρεσαν να προσφέρουν ένα κριάρι και ένα τρυγόνι όπως έκαναν άλλοι γονείς, έβαλαν κατά μέρος τέτοια αισθήματα. Όπως και να έχει, έλαβαν ισχυρή ενθάρρυνση ενόσω βρίσκονταν εκεί.​—Λουκάς 2:21-24.

Ένας ηλικιωμένος ονόματι Συμεών τούς πλησίασε και είπε στη Μαρία ακόμη περισσότερα λόγια για να τα φυλάξει σαν θησαυρό στην καρδιά της. Του είχε δοθεί η υπόσχεση ότι θα έβλεπε τον Μεσσία προτού πεθάνει, και το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά τού έδειξε ότι ο μικρός Ιησούς ήταν ο προειπωμένος Σωτήρας. Ο Συμεών προειδοποίησε επίσης τη Μαρία σχετικά με τον πόνο που θα χρειαζόταν να υπομείνει εκείνη κάποια μέρα. Της είπε ότι η ίδια θα ένιωθε σαν να τη διαπερνούσε μακρύ σπαθί. (Λουκάς 2:25-35) Ακόμη και αυτά τα δυσοίωνα λόγια ίσως βοήθησαν τη Μαρία να υπομείνει όταν ήρθε εκείνη η δύσκολη περίοδος ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες. Μετά τον Συμεών, μια προφήτισσα ονόματι Άννα είδε τον μικρό Ιησού και άρχισε να μιλάει σχετικά με αυτόν σε όλους όσους έτρεφαν την ελπίδα για την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ.​—Λουκάς 2:36-38.

Πόσο σωστή ήταν η απόφαση που πήραν ο Ιωσήφ και η Μαρία να φέρουν το μωρό τους στο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ! Έδωσαν έτσι στο γιο τους το ξεκίνημα για μια ολόκληρη ζωή πιστής παρουσίας στο ναό του Ιεχωβά. Ενόσω ήταν εκεί, έδωσαν από τον εαυτό τους ανάλογα με τις δυνατότητές τους και άκουσαν λόγια διδασκαλίας και ενθάρρυνσης. Χωρίς αμφιβολία, η Μαρία έφυγε από το ναό εκείνη την ημέρα με ισχυρότερη πίστη και με καρδιά γεμάτη από πνευματικά λόγια τα οποία θα στοχαζόταν και θα μετέδιδε σε άλλους.

Είναι ωραίο να βλέπουμε σήμερα γονείς να ακολουθούν αυτό το παράδειγμα. Στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι γονείς φέρνουν με πιστότητα τα παιδιά τους στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τέτοιοι γονείς δίνουν ό,τι μπορούν, προσφέροντας λόγια ενθάρρυνσης στους ομοπίστους τους. Και φεύγουν πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι και γεμάτοι από καλά πράγματα για να μεταδώσουν σε άλλους. Σας προσκαλούμε θερμά να τους γνωρίσετε. Αν το κάνετε αυτό, θα διαπιστώσετε ότι η πίστη σας, όπως και η πίστη της Μαρίας, θα ενισχυθεί.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο Συμεών έλαβε την ευλογία να δει τον προειπωμένο Σωτήρα