Πόσο άξιζαν τα δύο νομίσματα της χήρας;

Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο ετήσιος φόρος που κατέβαλλαν οι Ιουδαίοι για το ναό ήταν “δύο δραχμές”, δηλαδή περίπου δύο ημερομίσθια. (Ματθαίος 17:24) Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς είπε ότι δύο σπουργίτια πουλιούνταν «αντί ενός νομίσματος μικρής αξίας», το οποίο ισοδυναμούσε με την αμοιβή για 45 λεπτά εργασίας. Μάλιστα, κάποιος μπορούσε να αποκτήσει πέντε σπουργίτια με το διπλάσιο ποσό, δηλαδή με την αμοιβή για 90 περίπου λεπτά εργασίας.—Ματθαίος 10:29· Λουκάς 12:6.

Η συνεισφορά την οποία έκανε για το ναό η άπορη χήρα που παρατήρησε ο Ιησούς άξιζε πολύ λιγότερο. Εκείνα τα δύο νομίσματα—τα δύο λεπτά—ήταν τα μικρότερα χάλκινα νομίσματα που χρησιμοποιούνταν τότε στον Ισραήλ. Ισοδυναμούσαν μόνο με το ¹⁄64 του ημερομισθίου, δηλαδή ούτε καν με την αμοιβή για 12 λεπτά εργασίας, αν λάβουμε ως βάση ότι η μέση εργάσιμη ημέρα διαρκούσε 12 ώρες.

Ο Ιησούς Χριστός θεώρησε ότι το δώρο της χήρας ήταν μεγαλύτερο από το δώρο όλων εκείνων που είχαν συνεισφέρει «από το περίσσευμά τους». Γιατί; Η αφήγηση αναφέρει ότι εκείνη είχε «δύο μικρά νομίσματα», πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να συνεισφέρει το ένα και να κρατήσει το άλλο για τον εαυτό της. Ωστόσο, η χήρα έδωσε «όλα όσα είχε, ολόκληρο το βιος της».—Μάρκος 12:41-44· Λουκάς 21:2-4.

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Λεπτό, σε πραγματικό μέγεθος