ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Αρκετές εβραϊκές λέξεις μεταδίδουν την ιδέα της ανησυχίας ή της στενοχώριας. Μια από αυτές (τσαράρ) σημαίνει ότι κάποιος είναι περιορισμένος με την κυριολεκτική έννοια και, ως εκ τούτου, αποδίδεται “τυλίγω”, “κλείνω” και “στενόχωρος”. (Εξ 12:34· Παρ 26:8· Ησ 49:19) Μεταφορικά σημαίνει “αρχίζω να ανησυχώ· αντιμετωπίζω μεγάλες στενοχώριες”. (Γε 32:7· 1Σα 28:15) Η λέξη ντα’άγ επίσης αποδίδεται “αρχίζω να ανησυχώ· φοβάμαι” και είναι συγγενική της λέξης ντε’αγάχ που σημαίνει «έντονη ανησυχία». (1Σα 9:5· Ησ 57:11· Παρ 12:25) Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιείται η λέξη μέριμνα που αποδίδεται «ανησυχία», ενώ το συγγενικό ρήμα μεριμνάω αποδίδεται «ανησυχώ».—Ματ 13:22· Λου 12:22.

Η ανησυχία μπορεί να αποβεί επιβλαβής για την ευημερία κάποιου. Μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάθλιψη, αποστερώντας του τη δύναμη και την πρωτοβουλία για δράση. Μια θεόπνευστη παροιμία λέει: «Η έντονη ανησυχία στην καρδιά του ανθρώπου θα την κάνει να λυγίσει». (Παρ 12:25) Η στενοχώρια είναι δυνατόν να εκδηλωθεί με τη μορφή σοβαρών σωματικών συμπτωμάτων. Το βιβλίο Πώς να Ελέγχετε τα Νεύρα Σας (How to Master Your Nerves) επισημαίνει: «Οι γιατροί γνωρίζουν πώς μπορεί να επηρεάσει η ανησυχία τις λειτουργίες του σώματος. Μπορεί να ανεβάσει (ή να κατεβάσει) την πίεση του αίματος, να αυξήσει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, να επηρεάσει απότομα το σάκχαρο του αίματος λόγω του τρόπου με τον οποίο επιδρά η αδρεναλίνη στο ήπαρ. Μπορεί να μεταβάλει ακόμη και την εικόνα του ηλεκτροκαρδιογραφήματός σας. Ο Δρ Τσαρλς Μάγιο είπε: “Η στενοχώρια επηρεάζει το κυκλοφορικό, την καρδιά, τους αδένες, ολόκληρο το νευρικό σύστημα”».—Από τους δόκτορες Π. Στάινκρον και Ντ. Λαφία, 1970, σ. 14.

Πολύ σοβαρότερη είναι η πνευματική βλάβη που μπορεί να προκύψει από την ακατάλληλη ανησυχία. Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι η στενοχώρια για τα προβλήματα που είναι συνήθως μέρος της ζωής σε αυτό το σύστημα πραγμάτων μπορεί να καταπνίξει την εκτίμηση για το “λόγο του Θεού”. Όπως ακριβώς τα αγκάθια μπορούν να ανακόψουν την ανάπτυξη και την καρποφορία των καινούριων φυτών, έτσι και η ανησυχία αυτού του είδους μπορεί να εμποδίσει την πνευματική ανάπτυξη και την καρποφορία που δίνει αίνο στον Θεό. (Ματ 13:22· Μαρ 4:18, 19· Λου 8:7, 11, 14) Πολλοί έχουν επιτρέψει σε τέτοιες στενοχώριες να κυριαρχήσουν στη ζωή τους παραγκωνίζοντας τα πνευματικά ενδιαφέροντα, και λόγω αυτού θα βρεθούν αποδοκιμασμένοι ενώπιον του Γιου του Θεού κατά την ένδοξη επάνοδό του, και θα υποστούν αιώνια απώλεια.—Λου 21:34-36.

Κατάλληλες Ανησυχίες ή Έγνοιες. Είναι σωστό να ανησυχούμε για το αν κάνουμε αυτό που ευαρεστεί τον Ιεχωβά Θεό, ώστε να μη χάσουμε τις ευλογίες που θα απολαύσουν οι αφοσιωμένοι υπηρέτες του. Όταν κάποιος είναι ένοχος σοβαρής αδικοπραγίας, πρέπει να νιώθει όπως ο ψαλμωδός: «Ένιωσα ανησυχία για την αμαρτία μου». (Ψλ 38:18) Η κατάλληλη ανησυχία για την αμαρτία οδηγεί σε ομολογία, σε μετάνοια και σε μεταστροφή από την εσφαλμένη πορεία, με αποτέλεσμα την αποκατάσταση της καλής σχέσης με τον Ύψιστο.

Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να ανησυχούν, δηλαδή να ενδιαφέρονται πραγματικά, για την πνευματική, τη σωματική και την υλική ευημερία των ομοπίστων τους. (1Κο 12:25-27) Αυτό το ενδιαφέρον αντανακλάται στην επιστολή του αποστόλου Ιωάννη προς τον Γάιο: «Αγαπητέ, προσεύχομαι να ευημερείς σε όλα τα πράγματα και να έχεις καλή υγεία, όπως ευημερεί η ψυχή σου». (3Ιω 2) Ο απόστολος Παύλος έκανε λόγο για την «ανησυχία για όλες τις εκκλησίες». (2Κο 11:28) Ενδιαφερόταν βαθιά για το αν θα εξακολουθούσαν όλοι να είναι πιστοί μαθητές του Γιου του Θεού μέχρι τέλους.

Οι Γραφές αναφέρονται στην “ανησυχία για τα πράγματα του Κυρίου”, δηλαδή στο ενδιαφέρον για οτιδήποτε θα προωθούσε τα συμφέροντα του Γιου του Θεού. Εφόσον οι άγαμοι Χριστιανοί δεν έχουν τις ευθύνες και τις μέριμνες που έχει ένας έγγαμος για το σύντροφό του και τα παιδιά του, είναι σε καλύτερη θέση από τους έγγαμους να περιορίζουν στο ελάχιστο το ενδιαφέρον τους για «τα πράγματα του κόσμου» και, ως εκ τούτου, να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στα «πράγματα του Κυρίου».—1Κο 7:32-35.

Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι οι Χριστιανοί σύζυγοι, άντρες και γυναίκες, θα “ανησυχούσαν για τα πράγματα του κόσμου” επειδή θα είχαν περισπασμούς που δεν βαρύνουν τους άγαμους Χριστιανούς. Κάτι που για ένα άγαμο άτομο είναι υπεραρκετό, είτε αυτό αφορά την προσωπική του φροντίδα είτε τη φροντίδα του σπιτιού είτε τις βιοτικές του ανάγκες—δηλαδή τροφή, ρουχισμό, στέγη—μπορεί να μην επαρκεί καν για τις ανάγκες μιας οικογένειας. Λόγω της στενής σχέσης ανάμεσα στο σύζυγο και στη σύζυγο, και οι δύο ανησυχούν δικαιολογημένα ή ενδιαφέρονται για το πώς μπορούν να ευχαριστούν ο ένας τον άλλον, προσφέροντας οτιδήποτε συμβάλλει στη σωματική, στη διανοητική, στη συναισθηματική και στην πνευματική ευημερία ολόκληρης της οικογένειας. Ακόμη και αν δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν αρρώστιες, έκτακτες ανάγκες, περιορισμούς ή αναπηρίες, τα αντρόγυνα που έχουν παιδιά απαιτείται να αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο στα «πράγματα του κόσμου», δηλαδή σε μη πνευματικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την ανθρώπινη ζωή, από ό,τι χρειάζεται συνήθως να κάνουν οι άγαμοι Χριστιανοί.

Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να προσδίδεται υπερβολική σπουδαιότητα στις ανησυχίες της καθημερινότητας. Ο Ιησούς Χριστός το κατέστησε αυτό σαφές στη Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου. Εκείνη, από την ανησυχία της να περιποιηθεί τον Ιησού τον οποίο φιλοξενούσε, δεν μπορούσε να διακρίνει πώς ήταν δυνατόν να βρει χρόνο για να τον ακούσει. Από την άλλη μεριά, η Μαρία μπόρεσε να διαλέξει «την καλή μερίδα», δηλαδή να τραφεί πνευματικά από τον Γιο του Θεού.—Λου 10:38-42.

Αποφυγή της Ακατάλληλης Ανησυχίας. Η ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη στο στοργικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά για την ευημερία των υπηρετών του μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να μην ενδώσει σε περιττές ανησυχίες. (Ιερ 17:7, 8) Ο Ιησούς Χριστός έκανε την ίδια επισήμανση στην Επί του Όρους Ομιλία του. Ολοκλήρωσε τις συμβουλές του γύρω από το θέμα της ανησυχίας με τα λόγια: «Ποτέ μην ανησυχήσετε για την αυριανή ημέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα έχει τις δικές της ανησυχίες. Αρκετό είναι για την κάθε ημέρα το δικό της κακό». (Ματ 6:25-34) Ένας Χριστιανός έχει ήδη αρκετά προβλήματα να αντιμετωπίσει κάθε μέρα και δεν χρειάζεται να προσθέτει σε αυτά ανησυχώντας για πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν την επομένη και τα οποία, τελικά, ενδέχεται να μη συμβούν ποτέ.

Ακόμη και όταν ένας Χριστιανός προσαχθεί ενώπιον ανακριτικών αρχών σε καιρό διωγμού, η εμπιστοσύνη του στη βοήθεια του Θεού μπορεί να τον απαλλάξει από την ανησυχία. Μέσω του πνεύματός Του, ο Ιεχωβά θα τον στηρίξει σε αυτή τη δοκιμασία και θα τον ικανώσει να δώσει εξαίρετη μαρτυρία.—Ματ 10:18-20· Λου 12:11, 12.

Όποτε ένας Χριστιανός πλήττεται από οτιδήποτε μπορεί να του προκαλέσει ανησυχία και να τον κατακλύσει με αισθήματα ταραχής και φόβου, πρέπει να στρέφεται στον ουράνιο Πατέρα του με προσευχή. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί “να ρίξει την ανησυχία του στον Ιεχωβά”, έχοντας την πεποίθηση ότι Εκείνος που ενδιαφέρεται για αυτόν θα τον εισακούσει. (1Πε 5:7) Το αποτέλεσμα θα είναι εσωτερική γαλήνη, η ειρήνη του Θεού, η οποία θα περιφρουρεί την καρδιά και τις διανοητικές δυνάμεις. Βαθιά μέσα του, στην καρδιά του, ο Χριστιανός θα απαλλαχτεί από την ταραχή, τα κακά προαισθήματα και τον πανικό, και η διάνοιά του δεν θα αναστατώνεται από τους περισπασμούς και τη σύγχυση που προκαλεί η ανησυχία.—Φλπ 4:6, 7.