Γενεαλογία του Ιησού Χριστού — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στο πρώτο κεφάλαιο του Ματθαίου βρίσκουμε τη γενεαλογία του Ιησού από τον Αβραάμ και έπειτα. Στο 3ο κεφάλαιο του Λουκά υπάρχει μια γενεαλογία που ανατρέχει μέχρι τον “Αδάμ, γιο του Θεού”. Η γενεαλογία του Ιησού είναι η μόνη που αναφέρεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Μέρος της γενεαλογίας του εμφανίζεται στα κεφάλαια 1 ως 3 του Πρώτου Χρονικών, αρχίζοντας από τον Αδάμ και συνεχίζοντας μέσω του Σολομώντα και του Ζοροβάβελ. Συνδυασμένα μεταξύ τους, τα βιβλία της Γένεσης και της Ρουθ δίνουν τη γραμμή από τον Αδάμ ως τον Δαβίδ.

Οι τρεις τελευταίοι κατάλογοι (Γένεση/Ρουθ, 1 Χρονικών και Λουκάς) συμφωνούν πλήρως από τον Αδάμ ως τον Αρφαξάδ, με μικροδιαφορές σε ορισμένα ονόματα, όπως το όνομα Κενάν, που εμφανίζεται ως «Καϊνάν» στο εδάφιο Λουκάς 3:37. Οι κατάλογοι του Πρώτου Χρονικών και της Γένεσης/Ρουθ συμφωνούν μέχρι τον Δαβίδ, ενώ στην αφήγηση του Λουκά εμφανίζεται ένας άλλος «Καϊνάν» ανάμεσα στον Αρφαξάδ και στον Σηλά.—Λου 3:35, 36.

Από τον Σολομώντα ως τον Ζοροβάβελ, το υπόμνημα του Πρώτου Χρονικών και ο Ματθαίος συμφωνούν ως επί το πλείστον—ο Ματθαίος παραλείπει μερικά ονόματα. Αυτές οι διαφορές, καθώς και οι διαφορές στην αφήγηση του Λουκά από τον Δαβίδ ως τον Ιησού, θα εξεταστούν πιο κάτω.

Στο λήμμα ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ αποδείξαμε ότι, εκτός από τα πολλά ιδιωτικά, οικογενειακά αρχεία, οι Ιουδαίοι κρατούσαν και δημόσια αρχεία γενεαλογιών και ότι οι χρονικογράφοι, όπως ο Έσδρας, είχαν πρόσβαση σε αυτά όταν κατάρτιζαν τους καταλόγους τους. Επίσης, αποδείξαμε ότι τα δημόσια αρχεία υπήρχαν τον πρώτο αιώνα, προφανώς μέχρι το 70 Κ.Χ. Το ζήτημα της καταγωγής του Μεσσία από τον Αβραάμ, μέσω του Δαβίδ, ήταν πρώτιστης σπουδαιότητας για αυτούς. Μπορούμε, λοιπόν, να είμαστε βέβαιοι ότι τόσο ο Ματθαίος όσο και ο Λουκάς συμβουλεύτηκαν αυτούς τους γενεαλογικούς πίνακες.

Αξιοπιστία των Γενεαλογιών των Ευαγγελίων. Εγείρεται το ερώτημα: Γιατί παραλείπει ο Ματθαίος μερικά ονόματα που περιέχονται στους καταλόγους των άλλων χρονικογράφων; Πρώτα από όλα, για να αποδείξει κάποιος τη γενεαλογία του δεν ήταν απαραίτητο να κατονομάσει κάθε κρίκο της γενεαλογικής γραμμής. Παραδείγματος χάρη, ο Έσδρας, αποδεικνύοντας την ιερατική καταγωγή του στα εδάφια Έσδρας 7:1-5, παρέλειψε αρκετά ονόματα από τον κατάλογο της ιερατικής γραμμής των εδαφίων 1 Χρονικών 6:1-15. Προφανώς δεν ήταν απαραίτητο να κατονομάσει όλους αυτούς τους προγόνους για να πείσει τους Ιουδαίους ότι είχε ιερατική καταγωγή. Το ίδιο συνέβη και με τον Ματθαίο: Αναμφίβολα χρησιμοποίησε τα δημόσια αρχεία και αντέγραψε από αυτά, αν όχι κάθε όνομα, τουλάχιστον όσα ονόματα ήταν απαραίτητα για να αποδείξει την καταγωγή του Ιησού από τον Αβραάμ και τον Δαβίδ. Είχε επίσης πρόσβαση στις Εβραϊκές Γραφές και μπορούσε να συμβουλεύεται και αυτές, εκτός από τα επίσημα δημόσια αρχεία.—Παράβαλε Ρθ 4:12, 18-22 και Ματ 1:3-6.

Οι κατάλογοι που κατάρτισαν τόσο ο Ματθαίος όσο και ο Λουκάς αποτελούνταν από ονόματα που οι Ιουδαίοι εκείνης της εποχής αναγνώριζαν δημοσίως ως γνήσια. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, όπως και οι Σαδδουκαίοι, ήταν αδυσώπητοι εχθροί της Χριστιανοσύνης και θα είχαν χρησιμοποιήσει κάθε πιθανό επιχείρημα για να δυσφημήσουν τον Ιησού, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι δεν αμφισβήτησαν ποτέ αυτές τις γενεαλογίες. Αν η γενεαλογία του Ιησού, είτε σύμφωνα με τον Ματθαίο είτε σύμφωνα με τον Λουκά, ήταν εσφαλμένη, τι ευκαιρία θα είχαν εκείνοι οι εναντιούμενοι να το αποδείξουν αυτό χωρίς καθυστέρηση, αφού προφανώς μέχρι το 70 Κ.Χ. είχαν άμεση πρόσβαση στα δημόσια γενεαλογικά αρχεία και στις Γραφές!

Το ίδιο ισχύει επίσης για τους ειδωλολάτρες εχθρούς της Χριστιανοσύνης που ζούσαν τον πρώτο αιώνα, πολλοί από τους οποίους ήταν ευρυμαθείς όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι, και θα έσπευδαν να επισημάνουν οποιοδήποτε στοιχείο αποδείκνυε ότι οι κατάλογοι του Ματθαίου και του Λουκά ήταν ψεύτικοι και αντιφατικοί. Αλλά δεν υπάρχει μαρτυρία ότι οι πρώτοι ειδωλολάτρες εχθροί εγκάλεσαν τους Χριστιανούς για αυτό το θέμα.

Επίσης, τόσο ο Ματθαίος όσο και ο Λουκάς πέτυχαν το στόχο τους, και αυτό ήταν αρκετό. Για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς καταγόταν από τον Αβραάμ και τον Δαβίδ, δεν χρειαζόταν να φτιάξουν έναν νέο γενεαλογικό κατάλογο. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να αντιγράψουν στοιχεία από τους δημόσιους πίνακες τους οποίους το έθνος αποδεχόταν ανεπιφύλακτα όσον αφορά τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ και του ιερατείου και όλα τα άλλα ζητήματα για τα οποία έπρεπε να αποδείξει κανείς την καταγωγή του. (Βλέπε Λου 1:5· 2:3-5· Ρω 11:1.) Ακόμη και αν υπήρχε κάποια παράλειψη σε αυτούς τους πίνακες, αυτή δεν μείωσε καθόλου εκείνο που ήθελαν να πετύχουν—και όντως πέτυχαν—οι Ευαγγελιστές, δηλαδή να παρουσιάσουν νομικά και δημόσια αναγνωρισμένες αποδείξεις της γενεαλογίας του Ιησού του Μεσσία.

Προβλήματα στη Γενεαλογία του Ιησού Σύμφωνα με τον Ματθαίο. Ο Ματθαίος χωρίζει τη γενεαλογία από τον Αβραάμ ως τον Ιησού σε τρία τμήματα, 14 γενεών το καθένα. (Ματ 1:17) Αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να διευκόλυνε την απομνημόνευση της γενεαλογίας. Ωστόσο, όταν μετρήσουμε τα ονόματα, βρίσκουμε ότι είναι συνολικά 41, όχι 42. Μια εισήγηση για το πώς μπορούν να μετρηθούν είναι η εξής: Υπολογίζουμε από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ 14 ονόματα, κατόπιν χρησιμοποιούμε το όνομα του Δαβίδ ως το πρώτο για τα επόμενα 14, με τελευταίο το όνομα του Ιωσία, και τέλος, ξεκινάμε την τρίτη ομάδα των 14 ονομάτων με τον Ιεχονία (Ιωαχίν) και ολοκληρώνουμε με τον Ιησού. Προσέξτε ότι ο Ματθαίος αναφέρει δύο φορές το όνομα του Δαβίδ, ως τελευταίο από τα πρώτα 14 ονόματα και πρώτο από τα επόμενα 14. Στη συνέχεια επαναλαμβάνει την έκφραση «εκτόπιση στη Βαβυλώνα», την οποία συνδέει με τον Ιωσία και τους γιους του.—Ματ 1:17.

Όπως προαναφέρθηκε, ο Ματθαίος μπορεί να αντέγραψε τον κατάλογό του ακριβώς από το δημόσιο αρχείο που χρησιμοποίησε ή μπορεί να παρέλειψε επί τούτου κάποιους κρίκους για να διευκολύνει την απομνημόνευση. Εντούτοις, μια εκδοχή σχετικά με το λόγο για τον οποίο παραλείφθηκαν σε αυτή την περίπτωση τρεις βασιλιάδες της γραμμής του Δαβίδ ανάμεσα στον Ιωράμ και στον Οζία (Αζαρία) είναι το ότι ο Ιωράμ παντρεύτηκε την πονηρή Γοθολία από τον οίκο του Αχαάβ, την κόρη της Ιεζάβελ, εισάγοντας έτσι αυτό το καταδικασμένο από τον Θεό γένος στη γραμμή των βασιλιάδων του Ιούδα. (1Βα 21:20-26· 2Βα 8:25-27) Αφού κατονομάζει τον Ιωράμ—τον πρώτο βασιλιά αυτής της πονηρής συμμαχίας—ο Ματθαίος παραλείπει τα ονόματα των επόμενων τριών βασιλιάδων ως την τέταρτη γενιά—του Οχοζία, του Ιωάς και του Αμαζία—των καρπών αυτής της συμμαχίας.—Παράβαλε Ματ 1:8 με 1Χρ 3:10-12.

Ο Ματθαίος δείχνει ότι ο Ζοροβάβελ ήταν γιος του Σαλαθιήλ (Ματ 1:12) και αυτό συμπίπτει με άλλες δηλώσεις. (Εσδ 3:2· Νε 12:1· Αγγ 1:14· Λου 3:27) Ωστόσο, στο εδάφιο 1 Χρονικών 3:19 ο Ζοροβάβελ παρουσιάζεται ως γιος του Φεδαΐα. Προφανώς ο Ζοροβάβελ ήταν φυσικός γιος του Φεδαΐα, αλλά γιος του Σαλαθιήλ από νομική άποψη μέσω ανδραδελφικού γάμου. Ή μπορεί μετά το θάνατο του πατέρα του Ζοροβάβελ, του Φεδαΐα, να ανέθρεψε τον Ζοροβάβελ ως γιο του ο Σαλαθιήλ και έτσι αυτός να αναγνωρίστηκε νομικά ως γιος του Σαλαθιήλ.

Ένα Πρόβλημα στη Γενεαλογία του Ιησού Σύμφωνα με τον Λουκά. Υπάρχοντα χειρόγραφα που αποτελούν αντίγραφα του Ευαγγελίου του Λουκά παρεμβάλλουν έναν δεύτερο «Καϊνάν» ανάμεσα στον Αρφαξάδ και στον Σηλά. (Λου 3:35, 36· παράβαλε Γε 10:24· 11:12· 1Χρ 1:18, 24.) Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν ότι πρόκειται για λάθος κάποιου αντιγραφέα. Στις Εβραϊκές Γραφές, το όνομα «Καϊνάν» δεν υπάρχει στην αντίστοιχη θέση των γενεαλογικών καταλόγων των εβραϊκών ή των σαμαρειτικών κειμένων ούτε εμφανίζεται σε κάποιο από τα Ταργκούμ ή σε κάποια μετάφραση εκτός από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Και δεν φαίνεται να υπήρχε ούτε στα πρώτα αντίγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, διότι ο Ιώσηπος, που συνήθως ακολουθεί αυτή τη μετάφραση, αναφέρει τον Σέλη (Σηλά) μετά τον Αρφαξάδη (Αρφαξάδ) ως γιο εκείνου. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, 146 [vi, 4]) Οι συγγραφείς των πρώτων αιώνων Κ.Χ. Ειρηναίος, Αφρικανός, Ευσέβιος και Ιερώνυμος απέρριψαν ως εμβόλιμο στοιχείο τον δεύτερο «Καϊνάν» που αναφέρεται σε αντίγραφα της αφήγησης του Λουκά.—Βλέπε ΚΑΪΝΑΝ Αρ. 2.

Γιατί διαφέρουν οι γενεαλογίες του Ιησού Χριστού όπως παρατίθενται από τον Ματθαίο και τον Λουκά;

Το γεγονός ότι όλα σχεδόν τα ονόματα στη γενεαλογία του Ιησού σύμφωνα με τον Λουκά διαφέρουν από τα ονόματα που παρουσιάζει ο Ματθαίος εξηγείται εύκολα από το ότι ο Λουκάς ακολούθησε τη γενεαλογική γραμμή που διερχόταν από τον Νάθαν, έναν άλλον γιο του Δαβίδ, και όχι αυτήν που διερχόταν από τον Σολομώντα όπως έκανε ο Ματθαίος. (Λου 3:31· Ματ 1:6, 7) Ο Λουκάς προφανώς παραθέτει τους προγόνους της Μαρίας, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο Ιησούς ήταν φυσικός απόγονος του Δαβίδ, ενώ ο Ματθαίος αποδεικνύει ότι ο Ιησούς είχε το νόμιμο δικαίωμα στο θρόνο του Δαβίδ επειδή καταγόταν από τον Σολομώντα μέσω του Ιωσήφ, ο οποίος ήταν ο πατέρας του Ιησού από νομική άποψη. Τόσο ο Ματθαίος όσο και ο Λουκάς υποδηλώνουν ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν ο πραγματικός πατέρας του Ιησού αλλά μόνο ο θετός του πατέρας, ο οποίος του μεταβίβασε το νόμιμο δικαίωμα. Όταν ο Ματθαίος φτάνει στον Ιησού, παρεκκλίνει από τη φρασεολογία που χρησιμοποιεί σε όλη τη γενεαλογία του, λέγοντας: «Ο Ιακώβ έγινε πατέρας του Ιωσήφ, του συζύγου της Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς που αποκαλείται Χριστός». (Ματ 1:16) Προσέξτε ότι δεν λέει “ο Ιωσήφ έγινε πατέρας του Ιησού”, αλλά ότι αυτός ήταν “ο σύζυγος της Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς”. Ο Λουκάς είναι ακόμη πιο σαφής όταν, αφού προηγουμένως καταδεικνύει ότι ο Ιησούς ήταν στην πραγματικότητα ο Γιος του Θεού από τη Μαρία (Λου 1:32-35), στη συνέχεια λέει: «Ο Ιησούς . . . ήταν . . . γιος, όπως νόμιζαν, του Ιωσήφ, γιου του Ηλί».—Λου 3:23.

Εφόσον ο Ιησούς δεν ήταν φυσικός γιος του Ιωσήφ αλλά ο Γιος του Θεού, η γενεαλογία του Ιησού σύμφωνα με τον Λουκά αποδείκνυε ότι, διαμέσου της ανθρώπινης γέννησής του, αυτός ήταν γιος του Δαβίδ μέσω της φυσικής του μητέρας, της Μαρίας. Σχετικά με τις γενεαλογίες του Ιησού όπως παρατίθενται από τον Ματθαίο και τον Λουκά, ο Φρεντερίκ Λουί Γκοντέ έγραψε: «Η διεξοδική εξέταση του κειμένου επιβεβαιώνει, λοιπόν, το συμπέρασμα στο οποίο μας έκανε αμέσως να οδηγηθούμε η απουσία του άρθρου από τη λέξη Ιωσήφ: ότι το γενεαλογικό αρχείο που καταγράφει ο Λουκάς αφορά τον Ηλί, τον παππού του Ιησού· και ότι, εφόσον η γενεαλογική σύνδεση του Ιησού με τον Ηλί είναι εμφανώς διαφορετική από τη γενεαλογική Του σύνδεση με τον Ιωσήφ, το έγγραφο που έχει διαφυλάξει για εμάς ο Λουκάς δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο κατά την άποψή του παρά η γενεαλογία του Ιησού μέσω της Μαρίας. Αλλά γιατί δεν κατονομάζει ο Λουκάς τη Μαρία, και γιατί περνάει κατευθείαν από τον Ιησού στον παππού Του; Μεταξύ των Ελλήνων ο άντρας ήταν γιος του πατέρα του, όχι της μητέρας του, ενώ μεταξύ των Ιουδαίων ίσχυε το ρητό: “Genus matris non vocatur genus [«Ο απόγονος της μητέρας δεν ονομάζεται απόγονός (της)»]” (“Μπαβά μπατρά”, 110, α)».—Σχολιολόγιο στο Ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά (Commentaire sur l’Evangile de saint Luc), 1871, Τόμ. 1, σ. 192.

Στην ουσία, η κάθε γενεαλογία (και ο πίνακας του Ματθαίου και ο πίνακας του Λουκά) αποδεικνύει την καταγωγή από τον Δαβίδ, μέσω του Σολομώντα και μέσω του Νάθαν. (Ματ 1:6· Λου 3:31) Εξετάζοντας τους καταλόγους του Ματθαίου και του Λουκά, διαπιστώνουμε ότι, αφού διαχωρίζονται στον Σολομώντα και στον Νάθαν, ενώνονται και πάλι σε δύο άτομα, τον Σαλαθιήλ και τον Ζοροβάβελ. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: Ο Σαλαθιήλ ήταν γιος του Ιεχονία, αλλά ίσως παντρεύτηκε την κόρη του Νηρί και έγινε γαμπρός του, γι’ αυτό και ονομάζεται “γιος του Νηρί”. Είναι επίσης πιθανό να μην είχε γιους ο Νηρί, και έτσι ο Σαλαθιήλ να θεωρήθηκε «γιος» του και γι’ αυτόν το λόγο. Ο Ζοροβάβελ, που πιθανότατα ήταν πραγματικός γιος του Φεδαΐα, θεωρούνταν από νομική άποψη γιος του Σαλαθιήλ, όπως προαναφέρθηκε.—Παράβαλε Ματ 1:12· Λου 3:27· 1Χρ 3:17-19.

Κατόπιν οι αφηγήσεις δείχνουν ότι ο Ζοροβάβελ είχε δύο γιους, τον Ρησά και τον Αβιούδ, και οι γραμμές διαχωρίζονται και πάλι σε αυτό το σημείο. (Αυτοί οι δύο μπορεί να ήταν, όχι πραγματικοί γιοι, αλλά απόγονοι ή ο ένας τουλάχιστον μπορεί να ήταν γαμπρός. Παράβαλε 1Χρ 3:19.) (Λου 3:27· Ματ 1:13) Η γενεαλογία του Ιησού τόσο σύμφωνα με τον Ματθαίο όσο και σύμφωνα με τον Λουκά διαφέρει εδώ από τη γενεαλογία που εμφανίζεται στο 3ο κεφάλαιο του Πρώτου Χρονικών. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ο Ματθαίος παρέλειψε επί τούτου μερικά ονόματα, και ίσως να έκανε το ίδιο και ο Λουκάς. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε το γεγονός ότι αυτές οι διαφορές στους γενεαλογικούς καταλόγους του Ματθαίου και του Λουκά πολύ πιθανόν να υπήρχαν ήδη στα γενεαλογικά αρχεία τα οποία χρησιμοποιούνταν τότε και ήταν πλήρως αποδεκτά από τους Ιουδαίους, και να μην ήταν αλλαγές που έκαναν ο Ματθαίος και ο Λουκάς.

Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι δύο κατάλογοι του Ματθαίου και του Λουκά συγχωνεύουν τις δύο αλήθειες, δηλαδή (1) ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ο Γιος του Θεού και ο φυσικός κληρονόμος της Βασιλείας μέσω θαυματουργικής γέννησης από την παρθένα κοπέλα Μαρία, η οποία καταγόταν από τη γραμμή του Δαβίδ, και (2) ότι ο Ιησούς ήταν επίσης ο νόμιμος κληρονόμος στη γενεαλογική γραμμή των αρρένων από τον Δαβίδ και τον Σολομώντα μέσω του θετού του πατέρα, του Ιωσήφ. (Λου 1:32, 35· Ρω 1:1-4) Αν κάποιοι εχθρικοί Ιουδαίοι διατύπωναν την κατηγορία ότι η γέννηση του Ιησού υπήρξε παράνομη, το γεγονός ότι ο Ιωσήφ, γνωρίζοντας τις περιστάσεις, είχε παντρευτεί τη Μαρία και της είχε προσφέρει την προστασία του καλού του ονόματος και της βασιλικής του καταγωγής θα ακύρωνε αυτές τις συκοφαντίες.

[Πίνακας στις σελίδες 595, 596]

ΒΙΒΛΙΚΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Γένεση και Ρουθ

1 Χρονικών Κεφ. 1, 2, 3

Ματθαίος Κεφ. 1

Λουκάς Κεφ. 3

Αδάμ

—

Αδάμ

Σηθ

—

Σηθ

Ενώς

—

Ενώς

Κενάν

—

Καϊνάν

Μααλαλήλ

—

Μααλαλήλ

Ιάρεδ

—

Ιάρεδ

Ενώχ

—

Ενώχ

Μαθουσάλα

—

Μαθουσάλα

Λάμεχ

—

Λάμεχ

Νώε

—

Νώε

Σημ

—

Σημ

Αρφαξάδ

—

Αρφαξάδ

—

Καϊνάν

Σηλά

—

Σηλά

Έβερ

—

Έβερ

Φάλεκ

—

Φάλεκ

Ραγαύ

—

Ραγαύ

Σερούχ

—

Σερούχ

Ναχώρ

—

Ναχώρ

Θάρα

—

Θάρα

Άβραμ (Αβραάμ)

Άβραμ

Ισαάκ

Ιακώβ (Ισραήλ)

Ιακώβ

Ιούδας (και Θάμαρ)

Ιούδας

Ιούδας (και Θάμαρ)

Ιούδας

Φαρές

Εσρών

Ραμ

Αρνεί (Ραμ;)

Αμμιναδάβ

Ναασών

Σαλμών

Σαλμών (Σαλμά, 1Χρ 2:11)

Σαλμών (και Ραάβ)

Σαλμών

Βοόζ (και Ρουθ)

Βοόζ

Βοόζ (και Ρουθ)

Βοόζ

Ωβήδ

Ιεσσαί

Δαβίδ

Δαβίδ (και Βηθ-σαβεέ)

Δαβίδ

—

Σολομών

Νάθαν¹

Ματταθά

Μεννά

Μελεά

Ελιακείμ

Ιωνάμ

Ιωσήφ

Ιούδας

Συμεών

Λευί

Ματθάτ

Ιωρείμ

Ελιέζερ

Ιησούς

Ηρ

Ελμαδάμ

Κωσάμ

Αδδί

Μελχί

Νηρί

—

Ροβοάμ

—

Αβιά

—

Ασά

—

Ιωσαφάτ

—

Ιωράμ

—

Οχοζίας

—

Ιωάς

—

Αμαζίας

—

Αζαρίας (Οζίας)

Οζίας (Αζαρίας)

—

Ιωθάμ

—

Άχαζ

—

Εζεκίας

—

Μανασσής

—

Αμών

—

Ιωσίας

—

Ιωακείμ

—

Ιεχονίας

Ιεχονίας (Ιωαχίν)

—

Σαλαθιήλ (Φεδαΐας)²

Σαλαθιήλ

Σαλαθιήλ³

—

Ζοροβάβελ⁴

Ζοροβάβελ

Ρησά

Ιωανάν

Ιωδά

Ιωσήχ

Σεμεείν

Ματταθίας

Μαάθ

Ναγγαΐ

Εσλί

Ναούμ

Αμώς

Ματταθίας

Ιωσήφ

Ιανναΐ

Μελχί

Λευί

Ματθάτ

Ηλί (πατέρας της Μαρίας)

—

Αβιούδ

—

Ελιακείμ

—

Αζώρ

—

Σαδώκ

—

Αχείμ

—

Ελιούδ

—

Ελεάζαρ

—

Ματθάν

—

Ιακώβ

—

Ιωσήφ

Ιωσήφ (γαμπρός του Ηλί)

—

Ιησούς (θετός γιος)

Ιησούς (γιος της Μαρίας)

¹ Στον Νάθαν, ο Λουκάς αρχίζει να παραθέτει τη γενεαλογία από τη συγγένεια της μητέρας του Ιησού, ενώ ο Ματθαίος συνεχίζει με τη συγγένεια του πατέρα.

² Ο Ζοροβάβελ ήταν προφανώς φυσικός γιος του Φεδαΐα αλλά από νομική άποψη γιος του Σαλαθιήλ μέσω ανδραδελφικού γάμου. Ή ανατράφηκε από τον Σαλαθιήλ μετά το θάνατο του πατέρα του, του Φεδαΐα, και αναγνωρίστηκε νομικά ως γιος του Σαλαθιήλ.—1Χρ 3:17-19· Εσδ 3:2· Λου 3:27.

³ Ο Σαλαθιήλ, ο γιος του Ιεχονία, πιθανόν να ήταν γαμπρός του Νηρί.—1Χρ 3:17· Λου 3:27.

⁴ Οι γραμμές καταγωγής συναντώνται στον Σαλαθιήλ και στον Ζοροβάβελ και έπειτα διαχωρίζονται. Αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να προέκυψε μέσω δύο διαφορετικών απογόνων του Ζοροβάβελ, ή αλλιώς είτε ο Ρησά είτε ο Αβιούδ μπορεί να ήταν γαμπρός του.