Ο Θεός και ο Καίσαρας

«Οπωσδήποτε, λοιπόν, αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό».—ΛΟΥΚΑΣ 20:25.

 1. (α) Ποια είναι η εξυψωμένη θέση του Ιεχωβά; (β) Τι οφείλουμε στον Ιεχωβά το οποίο δεν μπορούμε ποτέ να δώσουμε στον Καίσαρα;

ΟΤΑΝ ο Ιησούς Χριστός έδωσε αυτή την οδηγία, δεν υπήρχε αμφιβολία στο μυαλό του σε σχέση με το ότι οι αξιώσεις που έχει ο Θεός από τους υπηρέτες Του υπερτερούν από οτιδήποτε μπορεί να απαιτήσει από αυτούς ο Καίσαρας, δηλαδή το Κράτος. Ο Ιησούς γνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον πόσο αληθινά είναι τα λόγια της προσευχής του ψαλμωδού προς τον Ιεχωβά: «Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία [κυριαρχία]a σου εν πάση γενεά και γενεά». (Ψαλμός 145:13) Όταν ο Διάβολος πρόσφερε στον Ιησού εξουσία πάνω σε όλα τα βασίλεια της κατοικημένης γης, ο Ιησούς απάντησε: «Είναι γραμμένο: ‘Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρεύεις και σε αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία’». (Λουκάς 4:5-8) Η λατρεία δεν θα μπορούσε ποτέ να δοθεί στον «Καίσαρα», είτε ο Καίσαρας είναι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είτε κάποιος άλλος ανθρώπινος άρχοντας είτε το ίδιο το Κράτος.

 2. (α) Ποια είναι η θέση του Σατανά σε σχέση με αυτόν τον κόσμο; (β) Με τίνος την άδεια κατέχει ο Σατανάς αυτή τη θέση;

² Ο Ιησούς δεν αρνήθηκε ότι ο Σατανάς μπορούσε να δώσει τα βασίλεια του κόσμου. Αργότερα, αποκάλεσε τον Σατανά ‘άρχοντα αυτού του κόσμου’. (Ιωάννης 12:31· 16:11) Προς το τέλος του πρώτου αιώνα Κ.Χ., ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Γνωρίζουμε ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά έχει παραιτηθεί από την κυριαρχία του επί της γης. Θυμηθείτε ότι ο Σατανάς, όταν πρόσφερε στον Ιησού εξουσία πάνω στα πολιτικά βασίλεια, δήλωσε: «Θα σου δώσω όλη αυτή την εξουσία . . . επειδή έχει παραδοθεί σε εμένα». (Λουκάς 4:6) Ο Σατανάς ασκεί εξουσία στα βασίλεια του κόσμου μόνο με την άδεια του Θεού.

 3. (α) Ποια θέση κατέχουν ενώπιον του Ιεχωβά οι κυβερνήσεις των εθνών; (β) Πώς μπορούμε να πούμε ότι η υποταγή στις κυβερνήσεις αυτού του κόσμου δεν σημαίνει ότι υποτασσόμαστε στον Σατανά, το θεό αυτού του κόσμου;

³ Παρόμοια, το Κράτος ασκεί την εξουσία του μόνο επειδή ο Θεός, ως ο Υπέρτατος Κυρίαρχος, του επιτρέπει να το κάνει αυτό. (Ιωάννης 19:11) Επομένως, «οι υπάρχουσες εξουσίες» μπορεί να λεχθεί ότι «βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό». Σε σχέση με την υπέρτατη κυρίαρχη εξουσία του Ιεχωβά, η δική τους εξουσία είναι κατά πολύ μικρότερη. Ωστόσο, αυτές είναι «διάκονος του Θεού», «δημόσιοι υπηρέτες του Θεού», με την έννοια ότι παρέχουν αναγκαίες υπηρεσίες, επιβάλλουν το νόμο και την τάξη, και τιμωρούν τους κακοποιούς. (Ρωμαίους 13:1, 4, 6) Συνεπώς, οι Χριστιανοί χρειάζεται να κατανοούν ότι, αν και ο Σατανάς είναι ο αόρατος άρχοντας αυτού του κόσμου ή του συστήματος, εκείνοι δεν υποτάσσονται σε αυτόν όταν αναγνωρίζουν τη σχετική υποταγή τους στο Κράτος. Υπακούν στον Θεό. Μέχρι και τώρα, το 1996, το πολιτικό Κράτος εξακολουθεί να αποτελεί μέρος «της διευθέτησης του Θεού», μιας προσωρινής διευθέτησης που ο Θεός επιτρέπει να υπάρχει, και οι επίγειοι υπηρέτες του Ιεχωβά θα πρέπει να την αναγνωρίζουν ως τέτοια διευθέτηση.—Ρωμαίους 13:2.

Οι Αρχαίοι Υπηρέτες του Ιεχωβά και το Κράτος

 4. Γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά στον Ιωσήφ να αποκτήσει εξέχουσα θέση στην κυβέρνηση της Αιγύπτου;

⁴ Στους προχριστιανικούς καιρούς, ο Ιεχωβά επέτρεψε σε μερικούς υπηρέτες του να καταλάβουν εξέχουσες θέσεις σε κυβερνήσεις Κρατών. Για παράδειγμα, το 18ο αιώνα Π.Κ.Χ., ο Ιωσήφ έγινε πρωθυπουργός της Αιγύπτου, με μοναδικό ανώτερό του τον Φαραώ, ο οποίος βασίλευε. (Γένεσις 41:39-43) Μεταγενέστερα γεγονότα κατέδειξαν ότι ο Ιεχωβά το κατηύθυνε αυτό ώστε να μπορέσει ο Ιωσήφ να χρησιμεύσει ως μέσο για τη διατήρηση του ‘σπέρματος του Αβραάμ’, των απογόνων του, για την επεξεργασία των σκοπών Του. Ασφαλώς, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Ιωσήφ πουλήθηκε σε δουλεία στην Αίγυπτο, και ότι έζησε σε μια εποχή κατά την οποία οι υπηρέτες του Θεού δεν είχαν ούτε το Μωσαϊκό Νόμο ούτε «το νόμο του Χριστού».—Γένεσις 15:5-7· 50:19-21· Γαλάτες 6:2.

 5. Γιατί έλαβαν οι Ιουδαίοι εξόριστοι την εντολή να ‘επιζητούν την ειρήνη’ της Βαβυλώνας;

⁵ Αιώνες αργότερα, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον πιστό προφήτη Ιερεμία να πει στους Ιουδαίους εξορίστους να υποτάσσονται στους άρχοντες στη διάρκεια της εξορίας τους στη Βαβυλώνα, και μάλιστα να προσεύχονται για την ειρήνη εκείνης της πόλης. Στην επιστολή του προς αυτούς, έγραψε: ‘Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, προς πάντας εκείνους, οίτινες εφέρθησαν αιχμάλωτοι, . . . ζητήσατε την ειρήνην της πόλεως, όπου εγώ σας έκαμον να φερθήτε αιχμάλωτοι, και προσεύχεσθε υπέρ αυτής προς τον Ιεχωβά· διότι εν τη ειρήνη αυτής θέλετε έχει ειρήνην’. (Ιερεμίας 29:4, 7) Σε κάθε εποχή, εκείνοι που ανήκουν στο λαό του Ιεχωβά έχουν λόγους να ‘επιζητούν ειρήνη’ για τον εαυτό τους καθώς και για το έθνος στο οποίο ζουν, προκειμένου να είναι ελεύθεροι να λατρεύουν τον Ιεχωβά.—1 Πέτρου 3:11.

 6. Αν και τους δόθηκαν υψηλές κυβερνητικές θέσεις, με ποιους τρόπους αρνήθηκαν ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του να συμβιβαστούν σε σχέση με το Νόμο του Ιεχωβά;

⁶ Στη διάρκεια της εξορίας στη Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και τρεις άλλοι πιστοί Ιουδαίοι που ήταν αιχμάλωτοι σε δουλεία στη Βαβυλώνα εκπαιδεύτηκαν από το Κράτος και έγιναν υψηλόβαθμοι δημόσιοι λειτουργοί στη Βαβυλωνία. (Δανιήλ 1:3-7· 2:48, 49) Ωστόσο, ακόμη και κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, πήραν σταθερή θέση σε ζητήματα διατροφής που θα μπορούσαν να τους κάνουν να παραβιάσουν το Νόμο τον οποίο ο Θεός τους, ο Ιεχωβά, είχε δώσει μέσω του Μωυσή. Ευλογήθηκαν για αυτή τη στάση. (Δανιήλ 1:8-17) Όταν ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έστησε μια κρατική εικόνα, οι τρεις Εβραίοι σύντροφοι του Δανιήλ προφανώς υποχρεώθηκαν να παρευρεθούν στην τελετή μαζί με τους υπόλοιπους κρατικούς διοικητές. Εντούτοις, αρνήθηκαν να ‘πέσουν και να προσκυνήσουν’ το κρατικό είδωλο. Και πάλι, ο Ιεχωβά αντάμειψε την ακεραιότητά τους. (Δανιήλ 3:1-6, 13-28) Παρόμοια σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται τη σημαία του έθνους στο οποίο ζουν, αλλά δεν θα εκτελέσουν καμιά πράξη λατρείας προς αυτήν.—Έξοδος 20:4, 5· 1 Ιωάννη 5:21.

 7. (α) Ποια θαυμάσια στάση έλαβε ο Δανιήλ, παρότι είχε εξυψωμένη θέση στο κυβερνητικό σχήμα της Βαβυλώνας; (β) Ποιες αλλαγές έλαβαν χώρα κατά τη Χριστιανική εποχή;

⁷ Μετά την πτώση της νεοβαβυλωνιακής δυναστείας, ο Δανιήλ έλαβε υψηλή κυβερνητική θέση υπό το νέο μηδοπερσικό καθεστώς το οποίο αντικατέστησε αυτή τη δυναστεία στη Βαβυλώνα. (Δανιήλ 5:30, 31· 6:1-3) Αλλά δεν επέτρεψε στην υψηλή του θέση να τον κάνει να συμβιβάσει την ακεραιότητά του. Όταν ένας κρατικός νόμος απαιτούσε από αυτόν να λατρέψει τον Βασιλιά Δαρείο και όχι τον Ιεχωβά, εκείνος αρνήθηκε. Γι’ αυτό τον έριξαν στα λιοντάρια, αλλά ο Ιεχωβά τον ελευθέρωσε. (Δανιήλ 6:4-24) Ασφαλώς, αυτά συνέβαιναν στην προχριστιανική εποχή. Όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία, οι υπηρέτες του Θεού βρέθηκαν «κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό». Πολλά πράγματα που επιτρέπονταν υπό το Ιουδαϊκό σύστημα έπρεπε να τα βλέπουν διαφορετικά, με βάση τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά πολιτευόταν τώρα με το λαό του.—1 Κορινθίους 9:21· Ματθαίος 5:31, 32· 19:3-9.

Η Στάση του Ιησού Απέναντι στο Κράτος

 8. Ποιο περιστατικό δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν αποφασισμένος να αποφύγει την ανάμειξη στην πολιτική;

⁸ Τον καιρό που ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, έθεσε υψηλότερους κανόνες για τους ακολούθους του και αρνήθηκε κάθε ανάμειξη στα πολιτικά ή στα στρατιωτικά ζητήματα. Όταν ο Ιησούς έθρεψε θαυματουργικά αρκετές χιλιάδες ανθρώπους με λίγα ψωμιά και δύο μικρά ψάρια, οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον αρπάξουν και να τον κάνουν πολιτικό βασιλιά. Ο Ιησούς, όμως, τους απέφυγε με το να αποσυρθεί γρήγορα στα βουνά. (Ιωάννης 6:5-15) Σχετικά με αυτό το περιστατικό, Το Νέο Διεθνές Σχολιολόγιο της Καινής Διαθήκης (The New International Commentary on the New Testament) αναφέρει: «Υπήρχαν ζωηρές εθνικιστικές επιθυμίες ανάμεσα στους Ιουδαίους εκείνης της περιόδου, και αναμφίβολα πολλοί από όσους είδαν το θαύμα θεώρησαν ότι είχε παρουσιαστεί ένας θεϊκά αναγνωρισμένος ηγέτης, ο ιδανικός για να τους οδηγήσει εναντίον των Ρωμαίων. Έτσι, αποφάσισαν να τον κάνουν βασιλιά». Το ίδιο σύγγραμμα προσθέτει ότι ο Ιησούς «απέρριψε αποφασιστικά» αυτή την προσφορά να αναλάβει πολιτική ηγεσία. Ο Χριστός δεν παρείχε καμιά υποστήριξη σε οποιαδήποτε Ιουδαϊκή εξέγερση εναντίον της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Μάλιστα, προείπε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της επανάστασης που θα λάβαινε χώρα μετά το θάνατό του—ανείπωτα δεινά για τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και καταστροφή εκείνης της πόλης.—Λουκάς 21:20-24.

 9. (α) Πώς περιέγραψε ο Ιησούς τη σχέση της Βασιλείας του με τον κόσμο; (β) Ποια κατεύθυνση έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του όσον αφορά τη συμπεριφορά τους προς τις κυβερνήσεις του κόσμου;

⁹ Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς είπε στον ειδικό εκπρόσωπο του Ρωμαίου αυτοκράτορα στην Ιουδαία: «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Αν η βασιλεία μου ήταν μέρος αυτού του κόσμου, οι υπηρέτες μου θα είχαν αγωνιστεί για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως, η βασιλεία μου δεν έχει αυτή την προέλευση». (Ιωάννης 18:36) Μέχρις ότου η Βασιλεία του τερματίσει τη διακυβέρνηση των πολιτικών κυβερνήσεων, οι μαθητές του Χριστού ακολουθούν το παράδειγμά του. Δείχνουν υπακοή σε αυτές τις κατεστημένες εξουσίες αλλά δεν αναμειγνύονται στις πολιτικές τους επιδιώξεις. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 4:8-10) Ο Ιησούς άφησε κατευθυντήριες γραμμές για τους μαθητές του, λέγοντας: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:21) Προηγουμένως, στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είχε πει: «Αν κάποιος που έχει εξουσία σου επιβάλει υπηρεσία για ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο μίλια». (Ματθαίος 5:41) Στα συμφραζόμενα αυτής της ομιλίας, ο Ιησούς περιέγραφε την αρχή της εκούσιας υποταγής σε θεμιτές απαιτήσεις, είτε ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις είτε ως προς κυβερνητικές απαιτήσεις που βρίσκονται σε αρμονία με το νόμο του Θεού.—Λουκάς 6:27-31· Ιωάννης 17:14, 15.

Οι Χριστιανοί και ο Καίσαρας

10. Σύμφωνα με κάποιον ιστορικό, ποια ευσυνείδητη στάση κρατούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί σε σχέση με τον Καίσαρα;

¹⁰ Αυτές οι σύντομες κατευθυντήριες γραμμές έπρεπε να διέπουν τη σχέση ανάμεσα στους Χριστιανούς και στο Κράτος. Στο βιβλίο του Η Άνοδος της Χριστιανοσύνης (The Rise of Christianity), ο ιστορικός Ε. Γ. Μπαρνς έγραψε: «Οποτεδήποτε, στους αιώνες που θα ακολουθούσαν, βρισκόταν σε αμφιβολία ένας Χριστιανός ως προς το καθήκον του απέναντι στο Κράτος, θα στρεφόταν στη γεμάτη κύρος διδασκαλία του Χριστού. Θα πλήρωνε φόρους: οι απαιτούμενοι φόροι μπορεί να ήταν βαρείς—έγιναν αβάσταχτοι πριν από την κατάρρευση της Δυτικής Αυτοκρατορίας—αλλά ο Χριστιανός θα τους υπέμενε. Παρόμοια, θα δεχόταν όλες τις άλλες υποχρεώσεις προς το Κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι δεν απαιτούνταν να αποδώσει στον Καίσαρα αυτά που ανήκαν στον Θεό».

11. Πώς συμβούλεψε ο Παύλος τους Χριστιανούς να συμπεριφέρονται στους κοσμικούς άρχοντες;

¹¹ Σε αρμονία με αυτό, λίγο περισσότερο από 20 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού, ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες». (Ρωμαίους 13:1) Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, λίγο πριν από τη δεύτερη φυλάκισή του και την εκτέλεσή του στη Ρώμη, ο Παύλος έγραψε στον Τίτο: «Συνέχισε να τους υπενθυμίζεις [τους Κρητικούς Χριστιανούς] να υποτάσσονται και να είναι υπάκουοι σε κυβερνήσεις και εξουσίες αναγνωρίζοντάς τες ως άρχοντες, να είναι έτοιμοι για κάθε καλό έργο, να μην κακολογούν κανέναν, να μην είναι εριστικοί, να είναι λογικοί, δείχνοντας κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους».—Τίτο 3:1, 2.

Προοδευτική Κατανόηση σε Σχέση με τις «Ανώτερες Εξουσίες»

12. (α) Ποια θεωρούσε ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ ως την κατάλληλη θέση του Χριστιανού σε σχέση με τις κυβερνητικές εξουσίες; (β) Αναφορικά με την υπηρεσία στις ένοπλες δυνάμεις, ποιες διαφορετικές απόψεις είχαν οι χρισμένοι Χριστιανοί στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;

¹² Από το 1886 κιόλας, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ είχε γράψει στο βιβλίο Το Σχέδιον των Αιώνων: ‘Ούτε ο Ιησούς ούτε οι Απόστολοι συγκρούστηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τους επίγειους άρχοντες. . . . Δίδαξαν την Εκκλησία να υπακούει στους νόμους και να σέβεται εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία, λόγω του αξιώματός τους, . . . να πληρώνουν τους φόρους που τους επιβάλλονταν και, εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες αυτοί οι νόμοι αντιτάσσονταν στους νόμους του Θεού (Πράξ. 4:19· 5:29), να μην αντιστέκονται σε κανέναν αναγνωρισμένο νόμο. (Ρωμ. 13:1-7· Ματθ. 22:21) Ο Ιησούς και οι Απόστολοι και η πρώτη εκκλησία ήταν όλοι νομοταγείς, αν και έμεναν χωρισμένοι από τις κυβερνήσεις αυτού του κόσμου και δεν είχαν καμιά ανάμειξη σε αυτές’. Αυτό το βιβλίο προσδιόριζε ορθά ‘τις ανώτερες εξουσίες’, που αναφέρει ο απόστολος Παύλος, ως τις ανθρώπινες κυβερνητικές εξουσίες. (Ρωμαίους 13:1) Το 1904 το βιβλίο Η Νέα Κτίσις ανέφερε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί ‘πρέπει να βρίσκονται μεταξύ των πλέον νομοταγών του παρόντος καιρού—να μην είναι ταραχοποιοί, φιλόνικοι, επικριτές’. Μερικοί κατανόησαν ότι αυτό σήμαινε ολοκληρωτική υποταγή στις υπάρχουσες εξουσίες, ακόμη και μέχρι του σημείου να δεχτούν να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Άλλοι, όμως, θεωρούσαν ότι κάτι τέτοιο βρισκόταν σε σύγκρουση με τη δήλωση του Ιησού: «Όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν με σπαθί». (Ματθαίος 26:52) Προφανώς, χρειαζόταν μια πιο ξεκάθαρη κατανόηση της Χριστιανικής υποταγής στις ανώτερες εξουσίες.

13. Ποια αλλαγή στην κατανόηση της ταυτότητας των ανώτερων εξουσιών παρουσιάστηκε το 1929, και πώς αποδείχτηκε επωφελής αυτή;

¹³ Το 1929, σε μια εποχή κατά την οποία οι νόμοι διαφόρων κυβερνήσεων είχαν αρχίσει να απαγορεύουν πράγματα που επιτάσσει ο Θεός ή να απαιτούν πράγματα που απαγορεύουν οι νόμοι του Θεού, υπήρξε η άποψη ότι οι ανώτερες εξουσίες πρέπει να είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός.b Αυτή ήταν η κατανόηση που είχαν οι υπηρέτες του Ιεχωβά κατά την κρίσιμη περίοδο πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στη διάρκειά του, και μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο, ο οποίος χαρακτηριζόταν από την ισορροπία του τρόμου και τη στρατιωτική ετοιμότητα. Αναλογιζόμενοι το παρελθόν, θα πρέπει να πούμε ότι αυτή η άποψη, καθώς εξύψωνε την υπεροχή του Ιεχωβά και του Χριστού του, βοήθησε το λαό του Θεού να διακρατήσει ασυμβίβαστα ουδέτερη στάση όλη εκείνη τη δύσκολη περίοδο.

Σχετική Υποταγή

14. Πώς εκχύθηκε αυξημένο φως το 1962 στα εδάφια Ρωμαίους 13:1, 2, καθώς και σε συναφή εδάφια;

¹⁴ Το 1961 ολοκληρώθηκε η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών. Η προετοιμασία της είχε απαιτήσει βαθιά μελέτη των γλωσσών στις οποίες γράφτηκε το κείμενο των Γραφών. Η ακριβής μετάφραση των λέξεων που χρησιμοποιούνται όχι μόνο στο 13ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Ρωμαίους αλλά και σε περικοπές όπως τα εδάφια Τίτο 3:1, 2 και 1 Πέτρου 2:13, 17 κατέστησε σαφές ότι ο όρος «ανώτερες εξουσίες» αναφερόταν, όχι στην Ανώτατη Εξουσία, τον Ιεχωβά, και στον Γιο του τον Ιησού, αλλά στις ανθρώπινες κυβερνητικές εξουσίες. Στα τέλη του 1962 (το 1963, στην ελληνική), δημοσιεύτηκαν διάφορα άρθρα στη Σκοπιά τα οποία εξηγούσαν επακριβώς το 13ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Ρωμαίους και επίσης παρείχαν σαφέστερη άποψη από εκείνη που υπήρχε την εποχή του Κ. Τ. Ρώσσελ. Αυτά τα άρθρα καταδείκνυαν ότι η Χριστιανική υποταγή στις εξουσίες δεν μπορεί να είναι ολοκληρωτική. Πρέπει να είναι σχετική, υπό την προϋπόθεση δηλαδή ότι δεν θα οδηγούσε τους υπηρέτες του Θεού σε σύγκρουση με τους νόμους του Θεού. Και άλλα άρθρα στη Σκοπιά έχουν τονίσει αυτό το σπουδαίο σημείο.c

15, 16. (α) Σε ποια περισσότερο ισορροπημένη άποψη οδήγησε η καινούρια κατανόηση του 13ου κεφαλαίου της επιστολής προς τους Ρωμαίους; (β) Ποια ερωτήματα μένουν να απαντηθούν;

¹⁵ Αυτό το κλειδί για τη σωστή κατανόηση του 13ου κεφαλαίου της επιστολής προς τους Ρωμαίους έχει δώσει τη δυνατότητα στο λαό του Ιεχωβά να εξισορροπεί τον οφειλόμενο σεβασμό προς τις πολιτικές εξουσίες με μια ασυμβίβαστη στάση σε σχέση με τις ζωτικές Γραφικές αρχές. (Ψαλμός 97:11· Ιερεμίας 3:15, ΜΝΚ) Τους βοήθησε να έχουν κατάλληλη άποψη για τη σχέση τους με τον Θεό και για τη συμπεριφορά τους προς το Κράτος. Έχει διασφαλίσει το γεγονός ότι, ενώ αποδίδουν αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, δεν παραμελούν να αποδίδουν αυτά που είναι του Θεού στον Θεό.

¹⁶ Αλλά ποια ακριβώς πράγματα είναι του Καίσαρα; Ποιες θεμιτές αξιώσεις μπορεί να έχει το Κράτος από το Χριστιανό; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Είναι ενδιαφέρον ότι, στο σχολιολόγιό του για το 13ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Ρωμαίους, ο καθηγητής Φ. Φ. Μπρους γράφει: «Είναι ξεκάθαρο από τα άμεσα συμφραζόμενα, όπως και από τα γενικά συμφραζόμενα των αποστολικών συγγραμμάτων, ότι το κράτος μπορεί δικαιολογημένα να απαιτεί υπακοή μόνο μέσα στα όρια των σκοπών για τους οποίους έχει θεϊκά θεσπιστεί—συγκεκριμένα, όχι μόνο μπορεί κάποιος, αλλά και πρέπει να αντιστέκεται στο κράτος όταν εκείνο απαιτεί την αφοσίωση που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον Θεό».

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Γιατί η υποταγή στις ανώτερες εξουσίες δεν σημαίνει υποταγή στον Σατανά;

◻ Ποια ήταν η στάση του Ιησού απέναντι στην πολιτική των ημερών του;

◻ Ποιες συμβουλές έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του όσον αφορά τη συμπεριφορά τους προς τον Καίσαρα;

◻ Πώς συμβούλεψε ο Παύλος τους Χριστιανούς να συμπεριφέρονται στους άρχοντες των εθνών;

◻ Πώς έχει προχωρήσει στο διάβα των ετών η κατανόηση της ταυτότητας των ανώτερων εξουσιών;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Όταν ο Σατανάς τού πρόσφερε πολιτική δύναμη, ο Ιησούς την απέρριψε

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο Ρώσσελ έγραψε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί ‘πρέπει να βρίσκονται μεταξύ των πλέον νομοταγών του παρόντος καιρού’