ΔΟΞΑ

Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη που μεταφράζεται συχνότερα «δόξα» είναι η λέξη καβώδ, η οποία βασικά έχει την έννοια του “βάρους”. (Παράβαλε Να 2:9, όπου η λέξη καβώδ αποδίδεται “μεγάλο βάρος”, και 1Σα 4:18, όπου το συγγενικό επίθετο καβέδ αποδίδεται «βαρύς».) Έτσι λοιπόν, η δόξα μπορεί να αναφέρεται σε οτιδήποτε προσδίδει σε κάποιον ή σε κάτι βαρύτητα ή αίγλη, όπως είναι ο υλικός πλούτος (Ψλ 49:16), η θέση ή η φήμη. (Γε 45:13) Το αντίστοιχο της λέξης καβώδ στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο είναι η λέξη δόξα, η οποία αρχικά σήμαινε «γνώμη· υπόληψη», αλλά στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές χρησιμοποιήθηκε με τη σημερινή της έννοια. Ανάμεσα στις έννοιες αυτής της λέξης είναι η καλή φήμη ή η «τιμή» (Λου 14:10), η μεγαλοπρέπεια (Λου 2:9· 1Κο 15:40), καθώς επίσης αυτό που τιμάει τον ιδιοκτήτη ή τον πλάστη του (1Κο 11:7).

Πολλές φορές οι Γραφές συσχετίζουν τη δόξα με τον Ιεχωβά Θεό. Ως προς την έννοιά της σε αυτές τις περιπτώσεις, το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theologisches Wörterbuch zum Neuen Testament), το οποίο επιμελήθηκε ο Γκ. Κίτελ, εξηγεί: «Αν αναφέρεται σε κάποιον άνθρωπο, [η λέξη καβώδ] υποδηλώνει αυτό που του προσδίδει αίγλη και κύρος, είτε πρόκειται για υλικά αποκτήματα είτε για εξαιρετική [αξιοπρέπεια ή σπουδαιότητα], ενώ αν αναφέρεται στον Θεό υπονοεί αυτό που εμπνέει στον άνθρωπο δέος για τον Θεό». (1935, Τόμ. 2, σ. 241) Άρα, η δόξα μπορεί να αναφέρεται σε μια εντυπωσιακή απόδειξη της παντοδυναμίας του Θεού. Παραδείγματος χάρη, τα ορατά ουράνια σώματα «διακηρύττουν τη δόξα του Θεού». (Ψλ 19:1) Στο Όρος Σινά, η «δόξα του Ιεχωβά» φανερώθηκε με φοβερούς τρόπους, όπως με τη «φωτιά που κατέτρωγε».—Εξ 24:16-18· παράβαλε 16:7, 10· 40:34.

Σχετικά με το πρώτο θαύμα του Ιησού, η Αγία Γραφή λέει ότι εκείνος «φανέρωσε τη δόξα του». (Ιωα 2:11) Η δόξα εδώ αναφέρεται σε μια εντυπωσιακή απόδειξη θαυματουργικής δύναμης που προσδιόριζε τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία. (Παράβαλε Ιωα 11:40-44.) Σε μια άλλη περίπτωση, ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Δόξασέ με εσύ, Πατέρα, δίπλα σε εσένα με τη δόξα που είχα δίπλα σου προτού υπάρξει ο κόσμος». (Ιωα 17:5) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε εδώ αυτή τη λέξη για να αναφερθεί στην εξυψωμένη θέση που κατείχε στον ουρανό προτού έρθει στη γη. Απαντώντας σε αυτή την προσευχή, ο Ιεχωβά «δόξασε τον Υπηρέτη του τον Ιησού» ανασταίνοντάς τον και επαναφέροντάς τον στον ουρανό. (Πρ 3:13-15) Κατά τη μεταμόρφωση του Ιησού, οι απόστολοι που ήταν παρόντες «είδαν τη δόξα του». (Λου 9:29-32) Αυτή η δόξα σχετίζεται με τη βασιλική “μεγαλειότητα” που επρόκειτο να λάβει ο Ιησούς κατά την «παρουσία» του με βασιλική εξουσία.—2Πε 1:16.

Οι υπηρέτες του Θεού νουθετούνται να “κάνουν τα πάντα για τη δόξα του Θεού”. (1Κο 10:31) Η δόξα του Θεού φανερώνεται μέσω της τιμής ή του αίνου που αποδίδεται σε αυτόν. Η διαγωγή κάποιου μπορεί να υποκινήσει άλλους «να δοξάσουν τον Θεό». (Ματ 5:16· 1Πε 2:12) Οι Χριστιανοί που ανταποκρίνονται πραγματικά στην κατεύθυνση του Ιεχωβά “μεταμορφώνονται . . . από δόξα σε δόξα”, προοδεύοντας συνεχώς στον τρόπο με τον οποίο αντανακλούν τη δόξα του Θεού. (2Κο 3:18) Από την άλλη πλευρά, πρέπει να προσέχουμε να μην επιζητούμε δόξα από τους ανθρώπους όπως έκαναν μερικοί τον πρώτο αιώνα. (Ιωα 12:42, 43) Τόσο ο Ιησούς όσο και ο απόστολος Παύλος έθεσαν θαυμάσιο παράδειγμα ως προς αυτό, καθώς δεν επιζητούσαν ούτε αποδέχονταν δόξα από τους ανθρώπους.—Ιωα 5:41· 8:50· 1Θε 2:5, 6.