Η Ακριβής Γνώση για τον Θεό και τον Γιο Του Οδηγεί σε Ζωή

«Αύτη δε είναι η [αυτό σημαίνει (ΜΝΚ)] αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».—ΙΩΑΝΝΗΣ 17:3.

 1. Γιατί είναι πολύ σημαντική η ακριβής γνώση για τον Θεό και τον Ιησού Χριστό;

Η ΑΚΡΙΒΗΣ γνώση για τον Θεό και για τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, είναι ζωτική για όσους θέλουν αιώνια ζωή. «[Ο Θεός] θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν [ακριβή γνώση (ΜΝΚ)] της αληθείας». (1 Τιμόθεον 2:4) Αυτού του είδους η γνώση από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, θα μας καταστήσει ικανούς να ξέρουμε ποιος είναι ο Θεός και ποιες υποχρεώσεις έχουμε απέναντί του. (2 Τιμόθεον 3:16, 17· 1 Ιωάννου 2:17) Επίσης, θα μας καταστήσει ικανούς να καθορίσουμε σωστά ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός και ποια η σχέση μας μ’ αυτόν.—Ψαλμός 2:12· Φιλιππησίους 2:5-11.

 2. Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα, αν δεν υπάρχει ακριβής γνώση;

² Αν δεν έχουμε ακριβή γνώση, μπορεί να παγιδευτούμε από τις ψεύτικες διδασκαλίες που προωθεί ο εναντιούμενος του Θεού, ο Σατανάς ο Διάβολος, που είναι «ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους». (Ιωάννης 8:44) Επομένως, αν κάποιο δόγμα αντιφάσκει με το Λόγο του Θεού, αν είναι ψέμα, τότε με το να το πιστεύουμε και να το διδάσκουμε, δυσφημούμε τον Ιεχωβά και στρεφόμαστε εναντίον του. Χρειάζεται λοιπόν, να εξετάζουμε προσεκτικά τις Γραφές για να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα. (Πράξεις 17:11) Δεν θέλουμε να είμαστε σαν κι εκείνους που «πάντοτε μανθάνουσι και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την [ακριβή (ΜΝΚ)] γνώσιν της αληθείας».—2 Τιμόθεον 3:1, 7.

 3. Ποια είναι η σαφής διδασκαλία της Αγίας Γραφής για τον Θεό, τον Ιησού Χριστό και το άγιο πνεύμα;

³ Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, το δόγμα της Τριάδας δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Στον ίδιο του το Λόγο, ο Θεός μάς λέει σαφώς ότι αυτός είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων και ότι το πρώτο του δημιούργημα στον ουρανό ήταν ο Γιος του. (Αποκάλυψις 4:11· Κολοσσαείς 1:15, 16) Ο Θεός έστειλε στη γη τον Γιο του ως άνθρωπο για να προσφέρει την απολυτρωτική θυσία που θα χρησίμευε ως η βάση για τη συγχώρηση των αμαρτιών του ανθρώπινου γένους, και για να διαφωτίσει περισσότερο τα ειλικρινή άτομα για τον Θεό και τους σκοπούς του. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 6:38) Κι όμως, η απλή, σαφής διδασκαλία ότι ο Θεός και ο Χριστός είναι δυο ξεχωριστά πρόσωπα και ότι το άγιο πνεύμα δεν είναι πρόσωπο, αλλά είναι η ενεργός δύναμη του Θεού, έχει διαστρεβλωθεί στο πέρασμα των αιώνων. Απεναντίας, έγινε θεμελιώδες δόγμα του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου η διδασκαλία της Τριάδας.

«Εγώ και ο Πατήρ Εν Είμεθα»

 4. Γιατί αυτό που ισχυρίζονται οι εκκλησίες για το εδάφιο Ιωάννης 10:30 δεν είναι αλήθεια;

⁴ Οι εκκλησίες συχνά παραθέτουν το εδάφιο Ιωάννης 10:30 στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν την Τριάδα, παρά το ότι δεν γίνεται μνεία κάποιου τρίτου προσώπου σ’ αυτό το εδάφιο. Εκεί ο Ιησούς είπε: «Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα». Εννοούσε όμως ο Ιησούς ότι ήταν ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός, απλώς σε κάποια διαφορετική μορφή; Όχι, δεν θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό, αφού ο Ιησούς πάντοτε έλεγε ότι ήταν ο Γιος του Θεού, κατώτερός Του, και ότι υποτασσόταν σε Εκείνον. Τότε, τι εννοούσε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 10:30;

 5, 6. (α) Με ποια έννοια είπε ο Ιησούς ότι ο ίδιος και ο Πατέρας του ήταν ένα; (β) Πώς καταδεικνύεται αυτό στην περίπτωση των μαθητών του Ιησού;

⁵ Ο Ιησούς εννοούσε ότι ήταν ένα σε σκέψη και σκοπό με τον Πατέρα του. Αυτό μπορεί να φανεί στα εδάφια Ιωάννης 17:21, 22 (ΝΔΜ), όπου ο Ιησούς προσευχόταν στον Θεό να είναι όλοι οι μαθητές του «ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα, να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, . . . για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα». Μήπως προσευχόταν ο Ιησούς να γίνουν όλοι του οι μαθητές ένα πρόσωπο; Όχι, προσευχόταν να είναι ενωμένοι, να είναι της ιδίας γνώμης και σκοπού, ακριβώς όπως ήταν ο Ιησούς και ο Θεός.

⁶ Η ίδια ιδέα εκφράζεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 1:10, όπου ο Παύλος δηλώνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει ‘να λέγουν πάντες το αυτό, και να μην είναι σχίσματα μεταξύ τους, αλλά να είναι εντελώς ενωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην’. Όταν λοιπόν ο Ιησούς είπε ότι αυτός και ο Πατέρας του ήταν ένα, δεν εννοούσε ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο, όπως και όταν είπε ότι οι μαθητές του έπρεπε να γίνουν ένα, δεν εννοούσε ότι αυτοί ήταν το ίδιο πρόσωπο.

Ποιος Ήταν «ο Λόγος»;

 7. (α) Τι ισχυρίζεται ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος για το εδάφιο Ιωάννης 1:1; (β) Τι υπάρχει στο εδάφιο Ιωάννης 1:1 που δείχνει αμέσως ότι το εδάφιο δεν αναφέρεται σε κάποια Τριάδα;

⁷ Τι θα πούμε ωστόσο για το εδάφιο Ιωάννης 1:1, το οποίο λέει: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος»; Το εδάφιο Ιωάννης 1:14 μας λέει ότι «ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών». Ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι αυτός «ο Λόγος», που ήρθε στη γη ως Ιησούς Χριστός ήταν ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός. Παρατηρήστε όμως πως το εδάφιο Ιωάννης 1:1 λέει ότι «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ [ην προς τον θεόν (Κείμενο)· μαζί με τον Θεό (ΜΝΚ)]». Κάποιος που είναι μαζί με κάποιο άλλο πρόσωπο δεν είναι ο ίδιος με εκείνο το άλλο πρόσωπο. Έτσι ακόμη και αυτή η μετάφραση, απ’ όπου παρατίθεται το εδάφιο, δείχνει ότι υπάρχουν δυο ξεχωριστές προσωπικότητες. Εξάλλου, δεν αναφέρεται καν κάποιο τρίτο πρόσωπο μιας Τριάδας.

 8. Πώς αποδίδουν το τελευταίο μέρος του εδαφίου Ιωάννης 1:1 άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής;

⁸ Το τελευταίο μέρος του εδαφίου Ιωάννης 1:1, που αναφέρει «Θεός ήτο ο Λόγος», μερικές μεταφράσεις το αποδίδουν ως εξής:

1808: «και ο λόγος ήταν ένας θεός». The New Testament, in an Improved Version, Upon the Basis of Archbishop Newcome’s New Translation: With a Corrected Text (Η Καινή Διαθήκη σε Βελτιωμένη Απόδοση, με Βάση τη Νέα Μετάφραση του Αρχιεπισκόπου Νιουκάμ: Με Διορθωμένο Κείμενο), Λονδίνο.

1864: «και ένας θεός ήταν ο Λόγος». The Emphatic Diaglott (Το Εμφατικό Δίγλωττο), υπό Μπέντζαμιν Γουίλσον, Νέα Υόρκη και Λονδίνο.

1935: «και ο Λόγος ήταν θείος». The Bible—An American Translation (Η Βίβλος—Μια Αμερικανική Μετάφραση), υπό Τζ. Μ. Π. Σμιθ και Ε. Τζ. Γκούντσπιντ, Σικάγο, και A New Translation of the Bible (Νέα Μετάφραση της Βίβλου), υπό Τζέιμς Μόφατ, Νέα Υόρκη.

1975: «και ένας θεός (ή, θείου είδους) ήταν ο Λόγος». Das Evangelium nach Johannes (Το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο), υπό Ζίγκφριντ Σουλτς, Γκέτινγκεν, Γερμανία.

1978: «και θεϊκού είδους ήταν ο Λόγος». Das Evangelium nach Johannes (Το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο), υπό Γιοχάνες Σνάιντερ, Βερολίνο.

1979: «και ένας θεός ήταν ο Λόγος». Das Evangelium nach Johannes (Το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο), υπό Γιούργκεν Μπέκερ, Βύρτσμπουργκ, Γερμανία.

Επίσης, το 1950 η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, που εκδόθηκε από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, απέδωσε αυτή τη φράση, «και ο Λόγος ήταν ένας θεός».

 9. Στο πρωτότυπο κείμενο, την πρώτη φορά που εμφανίζεται το ουσιαστικό θεός στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, τι υπάρχει πριν απ’ αυτό, το οποίο δείχνει ότι το ουσιαστικό αναφέρεται στον Παντοδύναμο Θεό;

⁹ Αποδίδουν σωστά αυτές οι μεταφράσεις το εδάφιο Ιωάννης 1:1, αν ληφθεί υπόψη η γραμματική και το συντακτικό της ελληνικής γλώσσας; Και βέβαια. Στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, το ουσιαστικό θεός εμφανίζεται δυο φορές. Την πρώτη φορά αναφέρεται στον Παντοδύναμο Θεό, μαζί με τον οποίο ήταν ο Λόγος—«και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ». Αυτή την πρώτη φορά, πριν από τη λέξη θεός υπάρχει ένας τύπος του οριστικού άρθρου ο. Το ουσιαστικό θεός, έχοντας μπροστά του το οριστικό άρθρο ο, αναφέρεται σε κάποια ξεχωριστή προσωπικότητα, σ’ αυτή την περίπτωση, στον Παντοδύναμο Θεό—«και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ».

10. Σχετικά με τη δεύτερη φορά που εμφανίζεται η λέξη θεός στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, τι υποδηλώνει η παράλειψη του άρθρου ο;

¹⁰ Αλλά στο δεύτερο μέρος του εδαφίου Ιωάννης 1:1, μεταφράσεις όπως αυτές που αναφέρονται στην παράγραφο 8 αποδίδουν το δεύτερο θεός (κατηγορούμενο) ως «θείος» ή «ένας θεός». Γιατί; Επειδή το δεύτερο θεός, που είναι ουσιαστικό στον ενικό αριθμό, χρησιμεύει ως κατηγορούμενο, βρίσκεται πριν από το ρήμα και δεν έχει το οριστικό άρθρο ο. Η σύνταξη που έχει η πρόταση σ’ αυτό το εδάφιο φανερώνει ένα χαρακτηριστικό ή μια ιδιότητα του υποκειμένου. Δίνει έμφαση στη φύση του Λόγου, στο ότι ήταν «θείος», «ένας θεός», αλλά όχι ο Παντοδύναμος Θεός. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τα πάμπολλα εδάφια που δείχνουν ότι «ο Λόγος» ήταν ο εκπρόσωπος του Θεού, που στάλθηκε στη γη από τον Θεό. Όπως δηλώνει το εδάφιο Ιωάννης 1:18 (Κείμενο): «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε· μονογενής θεός [ο Γιος που δημιουργήθηκε στον ουρανό από τον Παντοδύναμο Θεό] ο ων εις τον κόλπον του πατρός εκείνος [ήρθε στη γη ως ο άνθρωπος Ιησούς και] εξηγήσατο [τον Παντοδύναμο Θεό]».

11. Ποιο παράδειγμα έχουμε όπου μεταφραστές έβαλαν το αόριστο άρθρο, σε εδάφιο της Αγίας Γραφής όπου το πρωτότυπο κείμενο δεν έχει άρθρο, και γιατί γίνεται αυτό;

¹¹ Υπάρχουν πολλά άλλα εδάφια της Αγίας Γραφής στα οποία, εκείνοι που μεταφράζουν από τα ελληνικά σε κάποια άλλη γλώσσα, βάζουν το αόριστο άρθρο—ένας, μία, ένα—πριν από το κατηγορούμενο, μολονότι στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο δεν υπάρχει καθόλου άρθρο. Βάζουν το άρθρο στη μετάφραση για να προβληθεί το χαρακτηριστικό ή η ιδιότητα του ουσιαστικού. Για παράδειγμα, στο εδάφιο Μάρκος 6:49, όταν οι μαθητές είδαν τον Ιησού να περπατάει στο νερό, η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου λέει «νόμισαν ότι αυτό ήταν ένα πνεύμα» (φάντασμα, Κείμενο). Η Μετάφραση Νέου Κόσμου, αποδίδει σωστότερα τη φράση: ‘Σκέφτηκαν: «Είναι μια οπτασία!»’ Κατά τον ίδιο τρόπο, η σωστή μετάφραση του εδαφίου Ιωάννης 1:1 δείχνει ότι ο Λόγος ήταν, όχι ‘ο Θεός’, αλλά ‘ένας θεός’.

12. Ποιες παρόμοιες χρήσεις του αόριστου άρθρου «ένας» βρίσκουμε στο εδάφιο Ιωάννης 8:44;

¹² Δύο παρόμοια παραδείγματα βρίσκονται στον Ιωάννη, κεφάλαιο 8, εδάφιο 44. Εκεί ο Ιησούς, μιλώντας για τον Διάβολο, λέει: «Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος . . . Είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους». Παρόμοια με το εδάφιο Ιωάννης 1:1 στο πρωτότυπο κείμενο το κατηγορούμενο και στις δυο φράσεις («ανθρωποκτόνος», «ψεύστης») είναι πριν από το ρήμα και δεν έχει οριστικό άρθρο. Στην καθεμιά περίπτωση, περιγράφεται μια ιδιότητα ή ένα χαρακτηριστικό του Διαβόλου και σε πολλές μεταφράσεις σε άλλες σύγχρονες γλώσσες είναι απαραίτητο να προστεθεί το αόριστο άρθρο («ένας») για να φανεί αυτό. Έτσι, η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου αποδίδει αυτές τις φράσεις ως εξής: «Αυτός ήταν ένας φονιάς . . . είναι ένας ψεύτης και ο πατέρας του ψέματος».—Παράβαλε επίσης με τη ΜΝΚ τα εδάφια Μάρκος 11:32· Ιωάννης 4:19· 6:70· 9:17· 10:1, 13, 21· 12:6.

«Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»

13, 14. Γιατί μπορούσε ο Θωμάς να αποκαλέσει τον Ιησού «ο Θεός μου» χωρίς να εννοεί ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιεχωβά;

¹³ Οι Τριαδιστές παραθέτουν επίσης το εδάφιο Ιωάννης 20:28 για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Εκεί ο Θωμάς είπε για τον Ιησού: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Όπως καταδείχτηκε παραπάνω, δεν υπήρχε κανένα κώλυμα στο να αποκαλέσει ο Θωμάς τον Ιησού θεό. Αυτό θα ήταν σε αρμονία με το γεγονός ότι ο Ιησούς, στην προανθρώπινή του ύπαρξη, ήταν σίγουρα θεός, δηλαδή, ισχυρό, θείο πρόσωπο. Και σίγουρα είναι θεός μετά το θάνατο και την ανάστασή του σε ουράνια ζωή. Ο Ιησούς μάλιστα παρέθεσε από τους Ψαλμούς για να δείξει ότι ισχυροί άνθρωποι αποκαλούνταν «θεοί». (Ψαλμός 82:1-6· Ιωάννης 10:34, 35) Ο απόστολος Παύλος είπε ότι υπήρχαν «θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί». (1 Κορινθίους 8:5) Μέχρι και ο Σατανάς αποκαλείται «ο θεός του κόσμου τούτου».—2 Κορινθίους 4:4.

¹⁴ Η θέση που έχει ο Χριστός υπερέχει κατά πολύ των ατελών ανθρώπων και του Σατανά. Αν αυτά τα άτομα μπορούν να αποκαλούνται «θεοί», σίγουρα και ο Ιησούς μπορούσε να αποκαλείται και αποκαλούνταν θεός. Επειδή η θέση που έχει, σε ό,τι αφορά τη σχέση του με τον Ιεχωβά, είναι μοναδική, ο Ιησούς είναι ο «μονογενής θεός» (Ιωάννης 1:18, Κείμενο), «θεός ισχυρός» (Ησαΐας 9:6) και «θεός» (Ιωάννης 1:1). Άρα λοιπόν, δεν υπήρχε τίποτα το ανάρμοστο στο ότι ο Θωμάς αποκάλεσε έτσι τον Ιησού. Ο Θωμάς έλεγε ότι ο Ιησούς ήταν θεός γι’ αυτόν, κάποιος θείος και ισχυρός. Αλλά δεν έλεγε ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιεχωβά, και γι’ αυτόν το λόγο ο Θωμάς είπε «ο Θεός μου» και όχι «ο Θεός».

15. Πώς το εδάφιο 31 του 20ού κεφαλαίου του Ιωάννη προσδιορίζει ξεκάθαρα ποιος είναι ο Ιησούς;

¹⁵ Τρία μόλις εδάφια παρακάτω, στο Ιωάννης 20:31, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Ταύτα δε εγράφησαν δια να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού». Οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με το τι μπορεί να εννοούσε ο Θωμάς, διαλύεται εδώ. Ο Βιβλικός συγγραφέας Ιωάννης λέει ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού, όχι ο ίδιος ο παντοδύναμος Θεός.

Όχι Ίσος με τον Θεό

16. Ποιον ισχυρισμό έκαναν οι Ιουδαίοι και πώς ο Ιησούς απέδειξε ότι ήταν αναληθής;

¹⁶ Ένα άλλο εδάφιο που χρησιμοποιούν οι εκκλησίες είναι το Ιωάννης 5:18. Εκεί λέει ότι οι Ιουδαίοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Ιησού επειδή «Πατέρα εαυτού έλεγε τον Θεόν, ίσον με τον Θεόν κάμνων εαυτόν». Ποιος έλεγε ότι ο Ιησούς έκανε τον εαυτό του ίσο με τον Θεό; Όχι ο Ιησούς. Εκείνος το ξεκαθαρίζει αυτό στο αμέσως επόμενο εδάφιο (19) δηλώνοντας: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο». Ο Ιησούς λοιπόν δεν ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Παντοδύναμος Θεός ούτε ότι ήταν ίσος μ’ Αυτόν. Ο Ιησούς έδειχνε στους Ιουδαίους ότι έκαναν λάθος, ότι εκείνος δεν ήταν ο Θεός, αλλά ότι ήταν ο Γιος του Θεού και, ως εκπρόσωπος του Θεού, δεν μπορούσε να ενεργεί «αφ’ εαυτού». Είναι δυνατόν να φανταστούμε τον Παντοδύναμο Θεό του σύμπαντος να λέει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα «αφ’ εαυτού»; Άρα λοιπόν, οι Ιουδαίοι διατύπωσαν μια κατηγορία και ο Ιησούς απέδειξε ότι ήταν αναληθής.

17. (α) Ποια είναι η σαφής μαρτυρία του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού για την ταυτότητα του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού και του αγίου πνεύματος; (β) Τι πρέπει να γίνεται με οποιαδήποτε εδάφια που οι Τριαδιστές αναφέρουν προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη δοξασία τους;

¹⁷ Συνεπώς, από τη μαρτυρία του Θεού στον ίδιο του τον εμπνευσμένο Λόγο, από τη μαρτυρία του Ιησού και από τη μαρτυρία των μαθητών του Ιησού προκύπτουν αδιάσειστα στοιχεία που δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Παντοδύναμος Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι δυο ξεχωριστές προσωπικότητες, Πατέρας και Γιος. Επίσης, αυτά τα στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι το άγιο πνεύμα δεν είναι το τρίτο πρόσωπο κάποιας Τριάδας, αλλά η ενεργός δύναμη του Θεού. Πόσο μάταιο είναι να παίρνει κανείς μεμονωμένα εδάφια ή να προσπαθεί να τα διαστρεβλώσει για να υποστηρίξει την Τριάδα. Οποιαδήποτε τέτοια εδάφια πρέπει να εναρμονίζονται με την υπόλοιπη σαφή μαρτυρία που δίνει η Αγία Γραφή.

Γιατί Αναπτύχθηκε η Τριάδα;

18. Από πού προέρχεται το δόγμα της Τριάδας;

¹⁸ Αν εξετάσετε το «Ανάπτυξη του Δόγματος της Τριάδας από Ιστορικής Πλευράς», στη σελίδα 18, θα παρατηρήσετε ότι η Τριάδα έχει ειδωλολατρικές ρίζες. Δεν είναι Γραφική διδασκαλία, αλλά υιοθετήθηκε από το λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο τον τέταρτο αιώνα. Πολύ πριν απ’ αυτό όμως, υπήρχαν τριάδες στην αρχαία Βαβυλώνα, στην αρχαία Αίγυπτο και σε άλλα μέρη. Επομένως, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος ενσωμάτωσε στις διδασκαλίες του μια ειδωλολατρική ιδέα. Αυτό το υποκίνησε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, τον οποίο δεν τον ενδιέφερε η αλήθεια γι’ αυτό το θέμα, αλλά ήθελε να ενοποιήσει την αυτοκρατορία του, που αποτελούνταν από ειδωλολάτρες και από αποστάτες Χριστιανούς. Η Τριάδα δεν αναπτύχθηκε ούτε κατά διάνοια από κάποια Χριστιανική διδασκαλία, αλλά αποτελούσε στοιχείο για το ότι ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος είχε αποστατήσει από τις διδασκαλίες του Χριστού και στη θέση τους είχε υιοθετήσει ειδωλολατρικές διδασκαλίες.

19. Γιατί αναπτύχθηκε το δόγμα της Τριάδας;

¹⁹ Γιατί αναπτύχθηκε αυτό το δόγμα; Ασφαλώς, δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του Θεού όταν ο ίδιος, ο Γιος Του και το άγιο πνεύμα Του παρουσιάζονται μυστηριώδεις και με τρόπο που προξενεί σύγχυση. Ούτε εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ανθρώπων το να βρίσκονται σε σύγχυση. Αντίθετα, όσο πιο πολύ οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση για τον Θεό και τους σκοπούς του, τόσο περισσότερο βολεύει αυτό τον Σατανά τον Διάβολο, τον εναντιούμενο του Θεού, τον ‘θεό αυτού του κόσμου’, που εργάζεται για να ‘τυφλώνει τις διάνοιες των απίστων’. (2 Κορινθίους 4:4) Αφού μια τέτοια δοξασία δίνει την εντύπωση πως μόνο οι θεολόγοι μπορούν να καταλάβουν τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, βολεύει και τους θρησκευτικούς ηγέτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Τους βοηθάει να διατηρήσουν την επιρροή που ασκούν πάνω στον κοινό λαό.

20. (α) Ποια είναι η καθαρή αλήθεια για την Τριάδα; (β) Τι σημαίνει για μας η απόκτηση ακριβούς γνώσης των αληθειών που απελευθερώνουν;

²⁰ Κι όμως, η αλήθεια γι’ αυτό το θέμα είναι τόσο απλή που κι ένα παιδί μπορεί να την καταλάβει. Το αγοράκι ξέρει ότι δεν είναι το ίδιο με τον πατέρα του, αλλά ότι είναι δυο ξεχωριστά άτομα. Έτσι και όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού, εννοεί ακριβώς αυτό. Αυτό είναι η καθαρή αλήθεια, ενώ το δόγμα της Τριάδας δεν είναι. Αυτό το δόγμα είναι ψέμα. Άρα πρέπει να το ξεκίνησε «ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην». (Αποκάλυψις 12:9) Αλλά οι απλές, αναζωογονητικές αλήθειες για τον Θεό, τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, και για το ισχυρό άγιο πνεύμα του Θεού, ελευθερώνουν τους ανθρώπους από τα δεσμά των ψεύτικων διδασκαλιών, που έχουν τις ρίζες τους στην ειδωλολατρία και επινοήθηκαν από τον Σατανά. Όπως είπε ο Ιησούς στους ειλικρινείς εκζητητές της αλήθειας: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:32) Η απόκτηση ακριβούς γνώσης των αληθειών που απελευθερώνουν, καθώς και η εναρμόνιση μ’ αυτές ‘σημαίνει αιώνια ζωή’.—Ιωάννης 17:3, ΜΝΚ.

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί είναι πολύ σημαντική η ακριβής γνώση για τον Θεό και για τον Γιο του;

◻ Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε, «Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα»;

◻ Πώς το εδάφιο Ιωάννης 1:1 κάνει διάκριση μεταξύ του Λόγου και του Θεού;

◻ Γιατί μπορούσε ο Θωμάς να αποκαλέσει κατάλληλα τον Ιησού «ο Θεός μου»;

◻ Πώς ξεκίνησε το δόγμα της Τριάδας και ποιος το επινόησε;

[Πλαίσιο στη σελίδα 18]

Ανάπτυξη του Δόγματος της Τριάδας από Ιστορικής Πλευράς

Η The New Encyclopædia Britannica (Νέα Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια), 1985, Micropædia, τόμος ΙΑ΄, σελίδα 928, λέει κάτω από το λήμμα Τριάδα: «Ούτε η λέξη Τριάδα υπάρχει στην Καινή Διαθήκη ούτε καμιά συγκεκριμένη διδασκαλία γι’ αυτήν, ούτε ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του είχαν καμιά πρόθεση να διαψεύσουν το κύριο Δόγμα της Παλαιάς Διαθήκης: ‘Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος’. (Δευτ. 6:4)» Η εγκυκλοπαίδεια λέει και τα εξής: «Η διδασκαλία αναπτύχθηκε σιγά-σιγά με το πέρασμα αρκετών αιώνων και μέσα από πολλές αντιλογίες. . . . Η Σύνοδος της Νίκαιας το 325 διατύπωσε την καθοριστική μορφή αυτού του δόγματος παραδεχόμενη ότι ο Γιος είναι ‘ομοούσιος . . . με τον Πατέρα’, μολονότι είπε πολύ λίγα για το Άγιο Πνεύμα. . . . Μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα . . . το δόγμα της Τριάδας είχε πάρει ουσιαστικά τη μορφή που έχει από τότε».

Η New Catholic Encyclopedia (Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια), 1967, τόμος ΙΔ΄, σελίδα 299, παραδέχεται: «Η διατύπωση ‘ένας Θεός σε τρία Πρόσωπα’ δεν σταθεροποιήθηκε ούτε βέβαια αφομοιώθηκε πλήρως στη ζωή των Χριστιανών και στην ομολογία της πίστης τους, πριν από το τέλος του 4ου αιώνα. . . . Ανάμεσα στους Αποστολικούς Πατέρες δεν υπήρχε καθόλου τέτοια νοοτροπία ή άποψη».

Επομένως, το δόγμα της Τριάδας δεν είναι Γραφικό, αλλά υιοθετήθηκε επίσημα στη Σύνοδο της Νίκαιας το έτος 325 μ.Χ. Το δόγμα αυτό ενσωμάτωσε μια ειδωλολατρική ιδέα που είχε ξεκινήσει πολύ παλιότερα στην αρχαία Βαβυλώνα και στην αρχαία Αίγυπτο και υπήρχε και σε πολλές άλλες χώρες. Ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν παρατήρησε στο The Story of Civilization: Part III (Η Ιστορία του Πολιτισμού: Μέρος 3ο), σελίδα 595: «Η Χριστιανοσύνη δεν κατέστρεψε την ειδωλολατρία· την υιοθέτησε. . . . Από την Αίγυπτο ήρθαν οι ιδέες περί θείας τριάδας».

Στην An Encyclopedia of Religion (Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας), που εκδόθηκε από τον Βιργίλιο Φερμ το 1964 και στις σελίδες 793 και 794, κάτω από τη λέξη «τριάδα», παρατίθενται οι τριάδες των Βαβυλώνιων, των Βουδιστών, των Ινδουιστών, των αρχαίων Σκανδιναβών, των Ταοϊστών και άλλων θρησκειών καθώς επίσης κι αυτές του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Για παράδειγμα, λέει ότι στην Ινδία «η μεγάλη Τριάδα αποτελείται από τον Βράχμα, τον Δημιουργό, τον Βισνού, τον Συντηρητή, και τον Σίβα, τον Καταστροφέα. Αυτοί αντιπροσωπεύουν τον κύκλο της ζωής, όπως και η βαβυλωνιακή τριάδα των Ανού, Ενλίλ και Έα αντιπροσωπεύει τα στοιχεία της ζωής, τον αέρα, το νερό, τη γη».

Στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου υπάρχουν αντικείμενα που δείχνουν αρχαίες τριάδες, όπως λόγου χάρη την τριάδα της Αιγύπτου, Ίσις, Αρποκράτης και Νέφθυς. Ένα έντυπο του Τμήματος Μεσαιωνικών και Μεταγενέστερων Αρχαιοτήτων του μουσείου παραθέτει τα εξής, τα οποία είναι χαραγμένα σε ένα αρχαίο κόσμημα: «Κύρια [όψη], οι αιγυπτιακοί θεοί Ώρος-Μπάιτ (με κεφάλι γερακιού), Βουτώ-Ακόρι (το φίδι) και Αθώρ (με κεφάλι βατράχου). Οπίσθια [όψη], η εξής φράση στα ελληνικά: ‘Ένας Μπάιτ, μια Αθώρ, μια Ακόρι· η δύναμη αυτών είναι μια. Ζήτω, πατέρα του κόσμου, ζήτω, τρίμορφε θεέ!’ Οι θεοί λοιπόν θεωρούνται ως τρεις μορφές μιας δύναμης, πιθανόν του θεού ήλιου».

Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι η Τριάδα είναι δάνειο από τους ειδωλολάτρες και υπήρχε αιώνες πριν έρθει ο Ιησούς στη γη. Πολύ μετά το θάνατό του, προωθήθηκε απ’ αυτούς που είχαν επηρεαστεί από ειδωλολατρικές φιλοσοφίες και οι οποίοι είχαν αποστατήσει από την αληθινή λατρεία του Θεού, αυτήν που δίδαξε ο Ιησούς και οι απόστολοι.

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ο Ιησούς προσευχήθηκε να είναι οι μαθητές του ένα σε σκέψη και σκοπό όπως ήταν ένα αυτός και ο Πατέρας του