ΣΧΟΙΝΙ

Αρκετές λέξεις του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου και μία του πρωτότυπου ελληνικού χρησιμοποιούνται στις Γραφές για να δηλώσουν κλωστές, ίνες, νήματα, κορδόνια και σχοινιά διαφόρων ειδών. Η πιο συχνή είναι η εβραϊκή λέξη χέβελ η οποία χρησιμοποιείται τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά με την έννοια του σχοινιού. (2Σα 17:13· Εκ 12:6· Ωσ 11:4) Μπορεί να σημαίνει, μεταξύ άλλων, μετρικό «σχοινί» (2Σα 8:2)—γι’ αυτό και χρησιμοποιείται μερικές φορές ως τοπογραφικός όρος για μια καταμετρημένη επιφάνεια—«μερίδιο» (Ιη 17:5, 14· 19:9) ή «περιοχή».—Δευ 3:4, 13, 14.

Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, η μόνη σχετική λέξη που χρησιμοποιείται είναι η λέξη σχοινίον, η οποία αναφέρεται σε κορδόνι ή σχοινί και μπορεί να υποδηλώνει ένα σχοινί φτιαγμένο από καλάμια ή βούρλα. Ο Ιησούς Χριστός, δίκαια αγανακτισμένος, “έφτιαξε ένα μαστίγιο από σχοινιά και έδιωξε από το ναό όλους εκείνους με τα πρόβατα και τα βόδια”, χρησιμοποιώντας προφανώς το μαστίγιο από σχοινιά, όχι πάνω στους ανθρώπους, αλλά στα ζώα.—Ιωα 2:13-17.

Στην αρχαιότητα μερικά κορδόνια και σχοινιά ήταν φτιαγμένα από λινάρι, ενώ άλλα από ίνες κάνναβης, ραμίας ή χουρμαδιάς. Στην Εσιών-γεβέρ ανακαλύφτηκε ένα γερό, χοντρό σχοινί φτιαγμένο από τις ίνες του φλοιού του φοίνικα. Προφανώς χρησιμοποιούσαν επίσης βούρλα και καλάμια διαφόρων ειδών, ενώ μεταξύ των υλικών που είχαν στη διάθεσή τους οι Αιγύπτιοι ήταν στριφτές δερμάτινες λωρίδες από τις οποίες κατασκεύαζαν ένα δυνατό σχοινί. Το σχοινί που έφτιαχναν από τις ίνες της ραμίας (βοιχμηρία η χιονώδης [Boehmeria nivea], ασιατικό φυτό της οικογένειας Κνιδώδη) ήταν πολύ γερό, ιδιαίτερα χρήσιμο για τα δίχτυα των ψαράδων.

Σε μερικές περιπτώσεις τα κορδόνια χρησιμοποιούνταν ως εξαρτήματα της αμφίεσης. Για παράδειγμα, ο Ιούδας φαίνεται ότι είχε το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι του περασμένο σε ένα «κορδόνι». (Εβρ., παθίλ [Γε 38:18, 25]) «Στριφτές αλυσίδες, σαν σχοινί, από καθαρό χρυσάφι» ήταν περασμένες μέσα από τους δύο κρίκους που βρίσκονταν στις άκρες του περιστήθιου το οποίο φορούσε ο αρχιερέας του Ισραήλ. (Εξ 39:15-18) Στα ανάκτορα του Πέρση Βασιλιά Ασσουήρη υπήρχαν μεταξύ άλλων «λινά, εκλεκτά βαμβακερά και μπλε υφάσματα πιασμένα με σχοινιά από εκλεκτό υλικό».—Εσθ 1:6.

Τα «σχοινιά της σκηνής» (από το εβρ., μαιθάρ) τα χρησιμοποιούσαν για να στερεώνουν τις σκηνές. (Ησ 54:2· Εξ 39:40) Τα σχοινιά χρησιμοποιούνταν επίσης ως δεσμά για τους αιχμαλώτους (Κρ 15:13-15· Ιεζ 3:25) και ως ξάρτια για τα πλοία. (Ησ 33:23) Στη Ραάβ ειπώθηκε να δέσει ένα «σχοινί [από το εβρ., τικβάχ] από κατακόκκινη κλωστή [εβρ., χουτ]» στο παράθυρο έτσι ώστε να διασωθεί η ίδια και το σπιτικό της από την καταστροφή της Ιεριχώς.—Ιη 2:18-21.

Δύο άλλες εβραϊκές λέξεις με παρόμοια σημασία είναι η λέξη αβόθ (Ησ 5:18), η οποία χρησιμοποιείται για τα «λουριά» της άμαξας, και η λέξη γεθαρίμ (Ιωβ 30:11· Ψλ 11:2), που αναφέρεται στις «χορδές» του τόξου.

Μεταφορική Χρήση. Ο εκκλησιαστής είπε: «Το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα». (Εκ 4:12) Αν κάποιος ξεπλέξει ένα σχοινί που αποτελείται από τρεις ίνες, οι μεμονωμένες ίνες σπάζουν γρήγορα. Αν, όμως, οι ίνες είναι πλεγμένες, το «τριπλό σχοινί» το οποίο προκύπτει δεν κόβεται εύκολα. Παρόμοια, όταν οι υπηρέτες του Θεού είναι στενά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, ενωμένοι από πλευράς απόψεων και σκοπού, τότε διαθέτουν μεγαλύτερη πνευματική δύναμη, η οποία είναι απαραίτητη για να αντιμετωπίσουν την εναντίωση. Ο εκκλησιαστής παρότρυνε, επίσης, να θυμάται κανείς τον Δημιουργό στη νεότητά του, «προτού αφαιρεθεί το ασημένιο σχοινί» (Εκ 12:1, 6), προφανώς ο νωτιαίος μυελός, του οποίου η διατομή προξενεί το θάνατο.

Ο Δαβίδ, αναφερόμενος σε μια περίπτωση κατά την οποία φαινόταν ότι επίκειτο βίαιος θάνατος και έμοιαζε βέβαιο ότι τον περίμενε ο Σιεόλ, είπε «με περικύκλωσαν τα σχοινιά του θανάτου» και «τα σχοινιά του Σιεόλ με έζωσαν». Προφανώς, αισθανόταν σαν να είχαν ρίξει σχοινιά γύρω του που τον τραβούσαν στον τάφο, σέρνοντάς τον στο θάνατο και στον Σιεόλ.—Ψλ 18:4, 5.

Ο Ησαΐας είπε: «Αλίμονο σε εκείνους που σέρνουν το σφάλμα με σχοινιά αναλήθειας και την αμαρτία σαν με λουριά άμαξας», πιθανώς για να δείξει ότι ήταν προσκολλημένοι στο σφάλμα και στην αμαρτία, όπως τα ζώα είναι δεμένα με σχοινιά ή με λουριά στις άμαξες τις οποίες σέρνουν πίσω τους.—Ησ 5:18.

Οι ηττημένοι Σύριοι προέβησαν σε μια ενέργεια που προφανώς συμβόλιζε δουλική υποταγή και ταπείνωση, όταν «έζωσαν . . . με σάκο την οσφύ τους, έχοντας σχοινιά στο κεφάλι τους, και πήγαν στο βασιλιά του Ισραήλ», με σκοπό να εξασφαλίσουν την επιείκεια του Αχαάβ απέναντι στον Σύριο Βασιλιά Βεν-αδάδ Β΄. Καθένας από αυτούς μπορεί να φορούσε ένα σχοινί σαν ταινία γύρω από το κεφάλι του ή το λαιμό του.—1Βα 20:31-34.

Όπως τα ειδωλολατρικά έθνη και οι άρχοντές τους που δεν ήθελαν να γίνουν υποτελείς των Ισραηλιτών συνάγονταν εναντίον του Θεού και του χρισμένου του στην αρχαιότητα, έτσι και μια Μεσσιανική προφητεία προείπε ότι οι βασιλιάδες της γης και οι ανώτεροι αξιωματούχοι θα συγκεντρώνονταν σαν ένας άνθρωπος «εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον του χρισμένου του, λέγοντας: “Ας κόψουμε τα δεσμά τους και ας πετάξουμε από πάνω μας τα σχοινιά τους!”» Τα έθνη και οι άρχοντές τους θα εναντιώνονταν σε οποιουσδήποτε περιορισμούς θα επέβαλλε ο Ιεχωβά και ο Χρισμένος του. Εντούτοις, οι προσπάθειές τους να κόψουν αυτού του είδους τα δεσμά και να πετάξουν από πάνω τους αυτά τα σχοινιά θα ήταν μάταιες.—Ψλ 2:1-9.

Τα σχοινιά μιας σκηνής που είναι κομμένα στα δύο και δεν μπορούν πλέον να την κρατήσουν όρθια χρησιμοποιούνται μεταφορικά για να μεταδώσουν την εικόνα της ερήμωσης. (Ιερ 10:20) Ωστόσο υπάρχει προφητική διαβεβαίωση και για το ακριβώς αντίθετο, την αποκατάσταση και την εύνοια του Ιεχωβά, με τα εξής λόγια: «Κοίταξε τη Σιών, την πόλη των γιορταστικών γεγονότων μας! Τα μάτια σου θα δουν την Ιερουσαλήμ ως έναν αδιατάρακτο τόπο κατοίκησης, μια σκηνή που κανείς δεν θα μαζέψει. Οι πάσσαλοί της δεν θα βγουν ποτέ, και κανένα από τα σχοινιά της δεν θα κοπεί στα δύο».—Ησ 33:20.