-
‘Υποτάσσεσθε’—σε Ποιον;Η Σκοπιά—1963 | 1 Μαρτίου
-
-
38. Τι η υπακοή μας στον νόμο του Θεού ποτέ δεν θα μας αφήση να κάμωμε όσον αφορά τις κυβερνήσεις και εξουσίες, αλλά τι δεν θα μας αφήση αυτό να πράξωμε σε ένωσι με τις κυβερνήσεις και τις εξουσίες;
38 Η ευσυνείδητη υπακοή μας στον νόμον του Θεού μπορεί να στενοχωρήση τις ανθρώπινες αρχές κι εξουσίες. Μπορεί να δείξη σ’ αυτές την πλάνη των και τη μη συμμόρφωσί των με τον νόμον του Θεού. Αλλά ποτέ, ναι, ποτέ δεν θα μας οδηγήση σε ανατρεπτικά κινήματα ή συνωμοσίες ή βίαιες εξεγέρσεις εναντίον αυτών των υπαρχουσών αρχών κι εξουσιών. Όταν αποδίδωμε στον Θεό τα του Θεού στη διάρκεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποδίδομε και στον Καίσαρα τα του Καίσαρος. (Ματθ. 22:21) Δεν σημαίνει ότι παραβαίνομε την αποστολική συμβουλή να ‘υποτασσώμεθα και να πειθαρχούμε στις αρχές και στις εξουσίες.’ Σημαίνει απλώς ότι ως ευσυνείδητοι Χριστιανοί δεν θα ενωθούμε με ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις κι εξουσίες όταν αυτές καταπολεμούν τον Θεό. Πρέπει να λάβωμε τη στάσι μας με τους αποστόλους του Χριστού, όταν αυτοί είπαν σ’ ένα μη πολιτικό, θρησκευτικό δικαστήριο της Ιερουσαλήμ: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους».—Πράξ. 5:29.
39. Συνεπώς, ποιες αποστολικές οδηγίες θ’ ακολουθήσωμε, και έχοντας τι υπ’ όψιν;
39 Σε όλες τις περιπτώσεις θ’ ακολουθούμε την οδηγία του αποστόλου Παύλου για υποταγή σε συζύγους, κτήτορας δούλων και κοσμικές, πολιτικές κυβερνήσεις κι εξουσίες ως άρχοντας, και για άλλες υποθέσεις της ζωής. Αυτό θα το πράττουμε «δια να φραντίζωσιν οι πιστεύσαντες εις τον Θεόν να προΐστανται καλών έργων. Ταύτα είναι τα καλά και ωφέλιμα εις τους ανθρώπους».—Τίτον 3:8.
-
-
Υποτασσόμενοι εις «Πάσαν Ανθρωπίνην Διάταξιν»Η Σκοπιά—1963 | 1 Μαρτίου
-
-
Υποτασσόμενοι εις «Πάσαν Ανθρωπίνην Διάταξιν»
1. Ποιοι είναι οι πιο ελεύθεροι άνθρωποι σήμερα, αλλά πώς θα μπορούσαν να χάσουν την ελευθερία των;
ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ άνθρωποι πρέπει να προσέχουν να μην κάνουν κατάχρησι των ελευθεριών των ούτε να τις χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για ιδιοτελείς, άνομες πράξεις. Οι πιο ελεύθεροι άνθρωποι σήμερα είναι εκείνοι που ελευθερώθησαν από τη δουλεία των στον ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’, τον Σατανά ή Διάβολον, ο οποίος είναι ο «θεός του αιώνος τούτου», ο κυριότερος εχθρός του Ιεχωβά Θεού. (Ιωάν. 12:31· 2 Κορ. 4:4, Κείμενον) Αυτοί ελευθερώθησαν από τη δουλεία στην πλάνη, στην άγνοια και στις δεισιδαιμονίες. «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει», είπε ο Ιησούς Χριστός, προσθέτοντας ότι «πας όστις πράττει την αμαρτίαν, δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε. Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.» (Ιωάν. 8:31, 32, 34-36) Οι μαθηταί αυτοί είναι ελεύθεροι από τις ψευδείς ανθρώπινες παραδόσεις και φιλοσοφίες του κόσμου τούτου που υποδουλώνουν τους ανθρώπους και τους κρατούν σφικτά σε μια μάταιη πορεία. Δεν είναι όπως οι δούλοι της αμαρτίας οι οποίοι δεν είναι ελεύθεροι να πράττουν το ορθόν. Αλλ’ αν έκαναν κατάχρησι της ελευθερίας των γινόμενοι ατίθασσοι και κατόπιν χρησιμοποιούσαν την ελευθερία των ως κάλυμμα για ιδιοτελή ανομία, θα έχαναν την ελευθερία των. Θα εγίνοντο δούλοι της αμαρτίας, δούλοι του κακού.
2. Πώς διαφέρουν ως προς τη χρήσι της ελευθερίας οι αληθινοί και οι κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί;
2 Οι κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί καταχρώνται των ελευθεριών που έχουν. Οι αληθινοί μαθηταί του Χριστού δεν καταχρώνται της ελευθερίας των, διότι καθοδηγούνται από τον λόγον του Θεού. Είναι σοφοί. Γνωρίζουν ότι το να κάμη κανείς κατάχρησι της ελευθερίας του οδηγεί σε ανωμαλίες και δυσχέρειες με τους υπάρχοντας ανθρωπίνους θεσμούς.
3. Πότε και σε ποιους ο Πέτρος απηύθυνε την πρώτη του επιστολή, και πώς τους προσεφώνησε;
3 Οι Χριστιανοί ακολουθούν τον λόγον του Θεού, όπως εκφράζεται δια του αποστόλου Πέτρου στην πρώτη του επιστολή προς τους Χριστιανούς. Κατά το έτος 62-64, δηλαδή περίπου στον ίδιον καιρό που έγραψε κι ο απόστολος Παύλος την επιστολή του προς Τίτον, ο Πέτρος έγραψε την επιστολή προς τους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας, η οποία ήταν τότε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά τώρα ανήκει στην Τουρκία. Ο Πέτρος απηυθύνθη σ’ αυτούς, όχι ως μονίμους κατοίκους του τόπου όπου ζούσαν τότε, όχι ως ένα μέρος της συνθέσεως της τοπικής κοινότητος, αλλ’ ως «παρεπιδήμους . . . διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν.»—1 Πέτρ. 1:1.
-