Έτσι, σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους—και επειδή θέλει περισσότερο να ικανοποιήσει το πλήθος παρά να κάνει αυτό που γνωρίζει ότι είναι σωστό—ο Πιλάτος ελευθερώνει τον Βαραββά. Παίρνει τον Ιησού και βάζει να τον γδύσουν και κατόπιν να τον μαστιγώσουν. Αυτή δεν είναι συνηθισμένη μαστίγωση. Το Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (The Journal of the American Medical Association) περιγράφει το ρωμαϊκό τρόπο μαστίγωσης:

«Το συνηθισμένο όργανο ήταν ένα κοντό μαστίγιο (φραγγέλιο) με πολλά μονά ή πλεγμένα δερμάτινα λουριά διαφόρων μεγεθών, στα οποία είχαν δεθεί κατά διαστήματα μικρά σιδερένια μπαλάκια ή αιχμηρά κομμάτια από κόκαλα προβάτων. . . . Καθώς οι Ρωμαίοι στρατιώτες χτυπούσαν επανειλημμένα την πλάτη του θύματος με όλη τους τη δύναμη, τα σιδερένια μπαλάκια προξενούσαν μεγάλους μώλωπες, και τα δερμάτινα λουριά και τα κόκαλα από τα πρόβατα έκοβαν το δέρμα και τους υποδόριους ιστούς. Μετά, καθώς η μαστίγωση συνεχιζόταν, ο τεμαχισμός έφτανε μέχρι τους σκελετικούς μυς που βρίσκονταν από κάτω, κι έτσι δημιουργούνταν τρεμάμενες κορδέλες από σάρκα που αιμορραγούσε».

Αν και είναι μωλωπισμένος και δαρμένος, εδώ στέκεται η πιο εξέχουσα μορφή όλης της ιστορίας, αληθινά ο πιο μεγάλος άνθρωπος που έζησε ποτέ! Ναι, ο Ιησούς δείχνει μια γαλήνια αξιοπρέπεια και μια ηρεμία που αποκαλύπτει ένα μεγαλείο που ακόμα και ο Πιλάτος αναγκάζεται να αναγνωρίσει, επειδή τα λόγια του όπως φαίνεται αποτελούν ένα μείγμα τόσο σεβασμού όσο και λύπης. Ιωάννης 18:39–19:5· Ματθαίος 27:15-17, 20-30· Μάρκος 15:6-19· Λουκάς 23:18-25.