Κεφάλαιο Εννιά

Ένας Μεγάλος Δάσκαλος μας Αποκαλύπτει τον Δημιουργό Σαφέστερα

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Παλαιστίνης τον πρώτο αιώνα “βρίσκονταν σε αναμονή”. Τι ανέμεναν; Τον “Χριστό”, δηλαδή τον «Μεσσία», που είχαν προείπει οι προφήτες του Θεού πριν από αιώνες. Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν πεπεισμένοι ότι η Αγία Γραφή είχε γραφτεί υπό την κατεύθυνση του Θεού και ότι περιείχε προβλέψεις για το μέλλον. Μια τέτοια πρόβλεψη, στο βιβλίο του Δανιήλ, καταδείκνυε ότι ο Μεσσίας θα ερχόταν στις αρχές του αιώνα τους.—Λουκάς 3:15· Δανιήλ 9:24-26.

Αλλά χρειαζόταν να είναι προσεκτικοί, διότι θα εγείρονταν αυτοδιορισμένοι μεσσίες. (Ματθαίος 24:5) Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος μνημονεύει μερικούς: Τον Θευδά, ο οποίος οδήγησε τους ακολούθους του στον Ιορδάνη Ποταμό και ισχυρίστηκε ότι θα χωρίζονταν τα νερά του· κάποιον άντρα από την Αίγυπτο, ο οποίος οδήγησε ορισμένους ανθρώπους στο Όρος των Ελαιών, υποστηρίζοντας ότι το τείχος της Ιερουσαλήμ θα έπεφτε κατόπιν δικής του προσταγής· και έναν απατεώνα τον καιρό του κυβερνήτη Φήστου, ο οποίος υποσχέθηκε απαλλαγή από τα προβλήματα.—Παράβαλε Πράξεις 5:36· 21:38.

Αντίθετα με αυτούς τους εξαπατημένους ακολούθους, μια ομάδα ανθρώπων που ονομάστηκαν «Χριστιανοί» αναγνώρισαν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν μεγάλος δάσκαλος και ο αληθινός Μεσσίας. (Πράξεις 11:26· Μάρκος 10:47) Ο Ιησούς δεν ήταν κίβδηλος μεσσίας· είχε ακράδαντα διαπιστευτήρια, πράγμα που επιβεβαιώνεται πλήρως στα τέσσερα ιστορικά βιβλία τα οποία ονομάζονται Ευαγγέλια.a Παραδείγματος χάρη, οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ, θα ερχόταν από τη γραμμή του Δαβίδ και θα εκτελούσε θαυμαστά έργα. Ο Ιησούς τα εκπλήρωσε όλα αυτά, πράγμα που βεβαιώνουν ακόμη και μαρτυρίες εναντιουμένων. Ναι, ο Ιησούς είχε τα προσόντα να είναι ο Βιβλικός Μεσσίας.—Ματθαίος 2:3-6· 22:41-45· Ιωάννης 7:31, 42.

Πλήθη ανθρώπων—οι οποίοι συνάντησαν τον Ιησού, παρατήρησαν τα αξιοσημείωτα έργα του, άκουσαν τα μοναδικά λόγια σοφίας που είπε και αναγνώρισαν την ικανότητα πρόβλεψης που είχε—πείστηκαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας. Καθ’ όλη τη διακονία του (29-33 Κ.Χ.), συσσωρεύτηκαν άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν τη Μεσσιανική του ιδιότητα. Στην πραγματικότητα, αυτός απέδειξε ότι δεν ήταν απλώς και μόνο ο Μεσσίας. Ένας μαθητής που ήταν εξοικειωμένος με τα γεγονότα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού».b—Ιωάννης 20:31.

Επειδή ο Ιησούς είχε στενή σχέση με τον Θεό, ήταν σε θέση να εξηγήσει και να αποκαλύψει τι είδους πρόσωπο είναι ο Δημιουργός μας. (Λουκάς 10:22· Ιωάννης 1:18) Ο Ιησούς πιστοποίησε ότι η στενή του σχέση με τον Πατέρα του άρχισε στον ουρανό, όπου συνεργάστηκε με τον Θεό για να έρθουν σε ύπαρξη όλα τα άλλα πράγματα, έμψυχα και άψυχα.—Ιωάννης 3:13· 6:38· 8:23, 42· 13:3· Κολοσσαείς 1:15, 16.

Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Γιος μεταφέρθηκε από το πνευματικό βασίλειο και «έγινε όμοιος με τους ανθρώπους». (Φιλιππησίους 2:5-8) Ένα τέτοιο γεγονός δεν είναι φυσιολογικό, αλλά είναι άραγε εφικτό; Οι επιστήμονες βεβαιώνουν ότι ένα φυσικό στοιχείο, όπως το ουράνιο, μπορεί να αλλάζει μορφή και να γίνεται άλλο στοιχείο· μάλιστα υπολογίζουν τα αποτελέσματα που προκύπτουν όταν η μάζα μετατρέπεται σε ενέργεια (E=mc²). Γιατί λοιπόν να αμφιβάλλουμε όταν λέει η Αγία Γραφή ότι ένα πνευματικό πλάσμα άλλαξε μορφή για να ζήσει ως άνθρωπος;

Για να το εξηγήσουμε αυτό με ένα άλλο παράδειγμα, σκεφτείτε τι καταφέρνουν μερικοί γιατροί με την τεχνητή γονιμοποίηση. Μια ζωή που αρχίζει στο «δοκιμαστικό σωλήνα» μεταφέρεται μέσα σε μια γυναίκα και γεννιέται αργότερα με τη μορφή μωρού. Στην περίπτωση του Ιησού, η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι με τη «δύναμη του Υψίστου» η ζωή του μεταφέρθηκε μέσα σε μια παρθένα που λεγόταν Μαρία. Αυτή ήταν από τη γραμμή του Δαβίδ, και έτσι ο Ιησούς μπορούσε να είναι ο μόνιμος κληρονόμος της Μεσσιανικής Βασιλείας για την οποία είχε δοθεί υπόσχεση στον Δαβίδ.—Λουκάς 1:26-38· 3:23-38· Ματθαίος 1:23.

Βασιζόμενος στη στενή σχέση και στην ομοιότητα που είχε με τον Δημιουργό, ο Ιησούς είπε: «Αυτός που έχει δει εμένα έχει δει και τον Πατέρα». (Ιωάννης 14:9) Είπε επίσης: «Ποιος είναι ο Πατέρας κανείς δεν γνωρίζει παρά μόνο ο Γιος και αυτός στον οποίο ο Γιος θέλει να τον αποκαλύψει». (Λουκάς 10:22) Άρα, καθώς μαθαίνουμε τι δίδαξε και τι έπραξε ο Ιησούς στη γη, μπορούμε να διακρίνουμε την προσωπικότητα του Δημιουργού σαφέστερα. Ας το κάνουμε αυτό, χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες που είχαν άντρες και γυναίκες οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με τον Ιησού.

Μια Σαμαρείτισσα

«Μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» αναρωτήθηκε μια Σαμαρείτισσα αφού μίλησε για λίγο με τον Ιησού. (Ιωάννης 4:29) Μάλιστα παρακίνησε και άλλους κατοίκους της γειτονικής πόλης Συχάρ να συναντήσουν τον Ιησού. Τι ήταν αυτό που την υποκίνησε να δεχτεί τον Ιησού ως τον Μεσσία;

Εκείνη η γυναίκα συνάντησε τον Ιησού την ώρα που αυτός αναπαυόταν έπειτα από οδοιπορία σε σκονισμένους δρόμους, στους λόφους της Σαμάρειας, όλο το πρωί. Μολονότι ήταν κουρασμένος, ο Ιησούς μίλησε μαζί της. Αφού διέκρινε το έντονο πνευματικό της ενδιαφέρον, ο Ιησούς τής μίλησε για βαθιές αλήθειες που τόνιζαν ότι έπρεπε να “λατρεύεται ο Πατέρας με πνεύμα και αλήθεια”. Αργότερα, ο Ιησούς αποκάλυψε ότι αυτός ήταν πράγματι ο Χριστός, κάτι που δεν είχε ομολογήσει ακόμη δημόσια.—Ιωάννης 4:3-26.

Εκείνη η Σαμαρείτισσα διαπίστωσε ότι η συνάντησή της με τον Ιησού ήταν πολύ ουσιαστική. Οι προηγούμενες θρησκευτικές της δραστηριότητες είχαν να κάνουν κυρίως με την άσκηση λατρείας στο Όρος Γαριζίν και βασίζονταν μόνο στα πρώτα πέντε βιβλία της Αγίας Γραφής. Οι Ιουδαίοι απέφευγαν εντελώς τους Σαμαρείτες, πολλοί από τους οποίους ήταν προϊόν επιμειξίας ανάμεσα στις δέκα φυλές του Ισραήλ και σε άλλους λαούς. Πόσο διαφορετικά φέρθηκε ο Ιησούς! Αυτός δίδαξε με προθυμία εκείνη τη Σαμαρείτισσα, έστω και αν η αποστολή του ήταν να πάει «στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ». (Ματθαίος 15:24) Σε αυτή την περίπτωση, ο Ιησούς μιμήθηκε την προθυμία με την οποία ο Ιεχωβά δέχεται ειλικρινείς ανθρώπους από όλα τα έθνη. (1 Βασιλέων 8:41-43) Ναι, και ο Ιησούς και ο Ιεχωβά είναι υπεράνω της στενόμυαλης θρησκευτικής εχθρότητας που διαποτίζει το σημερινό κόσμο. Η γνώση αυτού του γεγονότος θα πρέπει να μας ελκύει προς τον Δημιουργό και τον Γιο του.

Υπάρχει και άλλο ένα δίδαγμα που μπορούμε να πάρουμε από την προθυμία με την οποία δίδαξε ο Ιησούς εκείνη τη γυναίκα. Αυτή ζούσε τότε με έναν άντρα ο οποίος δεν ήταν σύζυγός της. (Ιωάννης 4:16-19) Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τον Ιησού να της μιλήσει. Μπορείτε να καταλάβετε ότι η Σαμαρείτισσα πρέπει να εκτίμησε το ότι ο Ιησούς τής φέρθηκε με αξιοπρέπεια. Και η δική της εμπειρία δεν ήταν η μοναδική. Όταν κάποιοι Ιουδαίοι ηγέτες (Φαρισαίοι) επέκριναν τον Ιησού επειδή έτρωγε με μετανοημένους αμαρτωλούς, αυτός είπε: «Δεν χρειάζονται γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. Πηγαίνετε, λοιπόν, και μάθετε τι σημαίνει: “Έλεος θέλω και όχι θυσία”. Διότι ήρθα να καλέσω, όχι δίκαιους ανθρώπους, αλλά αμαρτωλούς». (Ματθαίος 9:10-13) Ο Ιησούς έδινε βοήθεια σε ανθρώπους που στέναζαν υπό το βάρος των αμαρτιών τους—επειδή είχαν παραβιάσει τους νόμους ή τους κανόνες του Θεού. Πόσο ενθαρρυντικό είναι να μαθαίνουμε ότι ο Θεός και ο Γιος του βοηθούν εκείνους που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της προηγούμενης διαγωγής τους!—Ματθαίος 11:28-30.c

Ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι, σε αυτή την περίπτωση στη Σαμάρεια, ο Ιησούς μίλησε με καλοσυνάτο και υποβοηθητικό τρόπο σε μια γυναίκα. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Εκείνον τον καιρό, οι Ιουδαίοι άντρες διδάσκονταν πως, όταν βρίσκονταν στο δρόμο, έπρεπε να αποφεύγουν να μιλούν σε γυναίκες, ακόμη και στην ίδια τους τη σύζυγο. Οι Ιουδαίοι Ραβίνοι πίστευαν ότι οι γυναίκες δεν ήταν ικανές να λάβουν βαθιά πνευματική διδασκαλία και τις θεωρούσαν άτομα «ελαφρόμυαλα». Μερικοί έλεγαν: «Καλύτερα να καούν τα λόγια του νόμου παρά να δοθούν σε γυναίκες». Οι μαθητές του Ιησού είχαν ανατραφεί μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον· όταν, λοιπόν, επέστρεψαν, «άρχισαν να απορούν επειδή μιλούσε με γυναίκα». (Ιωάννης 4:27) Αυτή η αφήγηση—όπως και πολλές άλλες—δείχνει παραστατικά ότι ο Ιησούς ήταν κατά την εικόνα του Πατέρα του, ο οποίος δημιούργησε και προίκισε με τιμή τόσο τον άντρα όσο και τη γυναίκα.—Γένεση 2:18.

Κατόπιν, η Σαμαρείτισσα έπεισε τους συμπολίτες της να ακούσουν τον Ιησού. Πολλοί ερεύνησαν τα γεγονότα και πίστεψαν, λέγοντας: «Γνωρίζουμε ότι αυτός είναι σίγουρα ο σωτήρας του κόσμου». (Ιωάννης 4:39-42) Εφόσον και εμείς αποτελούμε μέρος «του κόσμου» της ανθρωπότητας, ο Ιησούς παίζει ζωτικό ρόλο σε σχέση και με το δικό μας μέλλον.

Η Άποψη ενός Ψαρά

Τώρα ας παρατηρήσουμε τον Ιησού μέσα από τα μάτια δύο στενών του συντρόφων—του Πέτρου και κατόπιν του Ιωάννη. Αυτοί οι απλοί ψαράδες συγκαταλέγονταν στους πρώτους ακολούθους του. (Ματθαίος 4:13-22· Ιωάννης 1:35-42) Οι Φαρισαίοι τούς θεωρούσαν “ανθρώπους αγράμματους και συνηθισμένους”, μέρος του λαού της γης (‘αμ-χα’άρετς), ο οποίος περιφρονούνταν επειδή δεν είχε λάβει ραβινική εκπαίδευση. (Πράξεις 4:13· Ιωάννης 7:49) Πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, που “μοχθούσαν και ήταν καταφορτωμένοι” υπό το ζυγό των υποστηρικτών της θρησκευτικής παράδοσης, λαχταρούσαν να λάβουν πνευματική διαφώτιση. Ο Σαρλ Γκενιμπέρ, καθηγητής στη Σορβόνη, ανέφερε ότι «η καρδιά τους ήταν ολοκληρωτικά δοσμένη στον Γιαχβέ [Ιεχωβά]». Ο Ιησούς δεν έστρεψε τα νώτα του σε αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους, δείχνοντας εύνοια στους πλουσίους ή στους ισχυρούς. Αντίθετα, τους αποκάλυψε τον Πατέρα μέσω των διδασκαλιών του και του τρόπου με τον οποίο ενεργούσε.—Ματθαίος 11:25-28.

Ο Πέτρος διαπίστωσε από προσωπική πείρα πόσο ενδιαφερόταν ο Ιησούς για τους άλλους. Δεν πέρασε πολύς καιρός αφότου ο Πέτρος ακολούθησε τον Ιησού στη διακονία, και η πεθερά του αρρώστησε με πυρετό. Μπαίνοντας στο σπίτι του Πέτρου, ο Ιησούς έπιασε το χέρι της και ο πυρετός την άφησε! Μπορεί να μη γνωρίζουμε πώς ακριβώς έγινε αυτή η θεραπεία, όπως και οι γιατροί σήμερα δεν μπορούν να εξηγήσουν στο πλήρες πώς γίνονται ορισμένες θεραπείες, αλλά ο πυρετός άφησε αυτή τη γυναίκα. Πιο σπουδαίο από το να γνωρίζουμε τη μέθοδο θεραπείας που εφάρμοσε είναι να εκτιμήσουμε ότι, θεραπεύοντας τους αρρώστους και τους ταλαιπωρημένους, ο Ιησούς αποδείκνυε πως τους σπλαχνιζόταν. Ήθελε πραγματικά να βοηθάει τους ανθρώπους· το ίδιο θέλει δε και ο Πατέρας του. (Μάρκος 1:29-31, 40-43· 6:34) Από τις εμπειρίες που είχε με τον Ιησού, ο Πέτρος μπόρεσε να διακρίνει ότι ο Δημιουργός θεωρεί κάθε άτομο άξιο του ενδιαφέροντός του.—1 Πέτρου 5:7.

Σε κάποια μεταγενέστερη περίπτωση, ο Ιησούς βρέθηκε στην Αυλή των Γυναικών, στο ναό της Ιερουσαλήμ. Παρατήρησε διάφορους ανθρώπους να ρίχνουν συνεισφορές στα χρηματοφυλάκια. Οι πλούσιοι έριχναν πολλά νομίσματα. Κοιτάζοντας προσεκτικά, ο Ιησούς διέκρινε μια φτωχή χήρα που έριξε δύο νομίσματα ελάχιστης αξίας. Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο, στον Ιωάννη και στους άλλους: «Αληθινά σας λέω ότι αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερα από όλους όσους ρίχνουν χρήματα στα χρηματοφυλάκια· διότι όλοι έριξαν από το περίσσευμά τους, αλλά αυτή, από το υστέρημά της, έριξε όλα όσα είχε».—Μάρκος 12:41-44.

Μπορείτε να καταλάβετε ότι ο Ιησούς αναζητούσε τα καλά σημεία των ανθρώπων και ότι εκτιμούσε τις προσπάθειες του καθενός. Τι επίδραση νομίζετε πως είχε αυτό στον Πέτρο και στους άλλους αποστόλους; Ο Πέτρος, αφού κατανόησε από το παράδειγμα του Ιησού τι είδους πρόσωπο είναι ο Ιεχωβά, παρέθεσε αργότερα έναν ψαλμό: «Τα μάτια του Ιεχωβά είναι στραμμένα πάνω στους δικαίους και τα αφτιά του προς τη δέησή τους». (1 Πέτρου 3:12· Ψαλμός 34:15, 16) Δεν ελκύεστε προς τον Δημιουργό και τον Γιο του οι οποίοι θέλουν να βλέπουν τα καλά σας σημεία και ακούν τις εκκλήσεις σας;

Αφού είχε συναναστραφεί με τον Ιησού περίπου δύο χρόνια, ο Πέτρος είχε βεβαιωθεί ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Κάποτε ο Ιησούς ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;» Πήρε διάφορες απαντήσεις. Κατόπιν τους ρώτησε: «Εσείς, όμως, ποιος λέτε ότι είμαι;» Ο Πέτρος απάντησε με πεποίθηση: «Εσύ είσαι ο Χριστός». Ίσως σας φανεί παράξενο αυτό που έκανε μετά ο Ιησούς. «Τους παρήγγειλε αυστηρά να μη λένε σε κανέναν» για αυτό. (Μάρκος 8:27-30· 9:30· Ματθαίος 12:16) Γιατί το είπε αυτό; Ο Ιησούς ήταν ο ίδιος παρών ανάμεσα στους ανθρώπους· δεν ήθελε, λοιπόν, να βγάζουν συμπεράσματα βασιζόμενοι απλώς σε φήμες. Δεν είναι λογικό αυτό; (Ιωάννης 10:24-26) Το σημείο είναι ότι ο Δημιουργός μας θέλει παρομοίως να μαθαίνουμε για αυτόν ερευνώντας οι ίδιοι τις βάσιμες αποδείξεις. Αναμένει από εμάς να έχουμε πεποιθήσεις που βασίζονται σε γεγονότα.—Πράξεις 17:27.

Όπως ίσως φαντάζεστε, μερικοί συμπατριώτες του Ιησού δεν τον δέχτηκαν, παρά τις άφθονες αποδείξεις ότι είχε την υποστήριξη του Δημιουργού. Πολλοί, όντας απορροφημένοι από τη θέση τους ή τους πολιτικούς τους στόχους, δεν βρήκαν της αρεσκείας τους αυτόν τον ειλικρινή, αλλά ταπεινό, Μεσσία. Καθώς η διακονία του πλησίαζε προς την ολοκλήρωσή της, ο Ιησούς είπε: «Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν—πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου . . . Αλλά εσείς δεν το θελήσατε. Δείτε! Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς». (Ματθαίος 23:37, 38) Αυτή η αλλαγή στην κατάσταση εκείνου του έθνους αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα για την υλοποίηση του σκοπού που είχε ο Θεός να ευλογήσει όλα τα έθνη.

Σύντομα ύστερα από αυτό, ο Πέτρος και τρεις άλλοι απόστολοι άκουσαν τον Ιησού να λέει μια λεπτομερή προφητεία σχετικά με «την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων».d Αυτά που προείπε ο Ιησούς είχαν μια αρχική εκπλήρωση όταν οι Ρωμαίοι επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ και την κατέστρεψαν το 66-70 Κ.Χ. Η ιστορία δείχνει ότι όσα πρόβλεψε ο Ιησούς πράγματι συνέβησαν. Ο Πέτρος είδε αυτοπροσώπως πολλά από τα πράγματα που προείπε ο Ιησούς, και αυτό φαίνεται από την 1η και τη 2η Πέτρου, τις δύο επιστολές που έγραψε ο Πέτρος.—1 Πέτρου 1:13· 4:7· 5:7, 8· 2 Πέτρου 3:1-3, 11, 12.

Στη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς υπομονετικά εκδήλωνε καλοσύνη προς τους Ιουδαίους που τον περιέβαλλαν. Αλλά δεν δίστασε να καταδικάσει την πονηρία. Αυτό βοήθησε τον Πέτρο να κατανοήσει τον Δημιουργό μας πληρέστερα—θα πρέπει δε να βοηθήσει και εμάς. Καθώς έβλεπε και άλλα πράγματα που εκπλήρωναν την προφητεία του Ιησού, ο Πέτρος έγραψε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να έχουν «διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά». Ο Πέτρος είπε επίσης: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». Κατόπιν ο Πέτρος έγραψε λόγια ενθάρρυνσης σχετικά με “τους νέους ουρανούς και τη νέα γη όπου θα κατοικεί δικαιοσύνη”. (2 Πέτρου 3:3-13) Εκτιμούμε εμείς, όπως ο Πέτρος, τις ιδιότητες του Θεού τις οποίες αντανακλούσε ο Ιησούς, και δείχνουμε εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του για το μέλλον;

Γιατί Πέθανε ο Ιησούς;

Την τελευταία νύχτα που πέρασε με τους αποστόλους, ο Ιησούς συμμετείχε σε ένα ειδικό γεύμα με αυτούς. Σε ένα τέτοιο γεύμα, ο Ιουδαίος οικοδεσπότης έδειχνε τη φιλοξενία του πλένοντας τα πόδια των καλεσμένων, οι οποίοι ίσως να είχαν περπατήσει σε σκονισμένους δρόμους φορώντας σανδάλια. Αλλά κανείς δεν προσφέρθηκε να το κάνει αυτό για τον Ιησού. Σηκώθηκε, λοιπόν, ταπεινά ο ίδιος, πήρε μια πετσέτα και μια λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των αποστόλων. Όταν ήρθε η σειρά του Πέτρου, αυτός ντράπηκε να δεχτεί μια τέτοια υπηρεσία από τον Ιησού. Ο Πέτρος είπε: «Ποτέ δεν πρόκειται να πλύνεις τα πόδια μου». «Αν δεν σε πλύνω», απάντησε ο Ιησούς, «δεν έχεις μέρος μαζί μου». Ο Ιησούς γνώριζε ότι επρόκειτο σύντομα να πεθάνει και, γι’ αυτό, πρόσθεσε: «Αν . . . εγώ, μολονότι είμαι Κύριος και Δάσκαλος, έπλυνα τα πόδια σας, και εσείς οφείλετε να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Διότι έθεσα το υπόδειγμα για εσάς, ώστε, όπως έκανα εγώ σε εσάς, να κάνετε και εσείς».—Ιωάννης 13:5-17.

Δεκαετίες αργότερα, ο Πέτρος παρότρυνε τους Χριστιανούς να μιμούνται τον Ιησού, όχι κάνοντας ένα τελετουργικό πλύσιμο των ποδιών, αλλά υπηρετώντας ταπεινά τους άλλους αντί να τους “καταδυναστεύουν”. Ο Πέτρος συνειδητοποίησε, επίσης, πως το παράδειγμα του Ιησού απέδειξε ότι «ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». Τι θαυμάσιο δίδαγμα σχετικά με τον Δημιουργό! (1 Πέτρου 5:1-5· Ψαλμός 18:35) Αλλά ο Πέτρος έμαθε και άλλα πράγματα.

Μετά το τελικό εκείνο γεύμα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος ήταν απόστολος αλλά έγινε κλέφτης, οδήγησε μια ομάδα ένοπλων αντρών για να συλλάβουν τον Ιησού. Την ώρα εκείνη, ο Πέτρος αντέδρασε. Τράβηξε σπαθί και τραυμάτισε έναν άντρα από τον όχλο. Ο Ιησούς διόρθωσε τον Πέτρο: «Επίστρεψε το σπαθί σου στη θέση του, γιατί όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί». Κατόπιν, καθώς ο Πέτρος παρακολουθούσε, ο Ιησούς άγγιξε αυτόν τον άντρα και τον θεράπευσε. (Ματθαίος 26:47-52· Λουκάς 22:49-51) Είναι ολοφάνερο ότι ο Ιησούς ενήργησε σε αρμονία με αυτό που ο ίδιος είχε διδάξει, δηλαδή ότι πρέπει να “αγαπάμε τους εχθρούς μας”, μιμούμενος τον Πατέρα του ο οποίος «κάνει τον ήλιο του να ανατέλλει σε πονηρούς και αγαθούς και φέρνει βροχή σε δικαίους και αδίκους».—Ματθαίος 5:44, 45.

Εκείνη τη γεμάτη ένταση νύχτα, ο Ιησούς οδηγήθηκε στο Ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο όπου δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Τον κατηγόρησαν ψευδώς για βλασφημία, τον έφεραν στο Ρωμαίο κυβερνήτη και έπειτα τον παρέδωσαν άδικα για εκτέλεση. Ιουδαίοι και Ρωμαίοι τον ενέπαιξαν. Τον κακομεταχειρίστηκαν με κτηνώδη τρόπο και τελικά τον κρέμασαν στο ξύλο. Μεγάλο μέρος αυτής της κακομεταχείρισης εκπλήρωσε προφητείες που είχαν γραφτεί αιώνες νωρίτερα. Ακόμη και οι στρατιώτες που παρακολουθούσαν τον Ιησού πάνω στο ξύλο του βασανισμού παραδέχτηκαν: «Σίγουρα αυτός ήταν Γιος του Θεού».—Ματθαίος 26:57–27:54· Ιωάννης 18:12–19:37.

Αυτές οι εξελίξεις πρέπει να έκαναν τον Πέτρο και άλλους να αναρωτηθούν: “Γιατί χρειάστηκε να πεθάνει ο Χριστός;” Αλλά πέρασε καιρός προτού το καταλάβουν αυτό. Ένας λόγος είναι ότι εκείνα τα γεγονότα εκπλήρωσαν την προφητεία που αναφέρεται στο 53ο κεφάλαιο του Ησαΐα, η οποία έδειχνε ότι ο Χριστός θα έκανε δυνατή την απελευθέρωση, όχι μόνο για τους Ιουδαίους, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Πέτρος έγραψε: «Αυτός βάσταξε τις αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο, ώστε να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες και να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη. Και “με τις πληγές του γιατρευτήκατε”». (1 Πέτρου 2:21-25) Ο Πέτρος συνέλαβε το νόημα μιας αλήθειας που είχε πει ο Ιησούς: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Ναι, ο Ιησούς έπρεπε να καταθέσει το δικαίωμα της ζωής του ως τέλειου ανθρώπου ώστε να εξαγοράσει την ανθρωπότητα από την αμαρτωλή κατάσταση την οποία είχε κληρονομήσει από τον Αδάμ. Αυτή είναι μια βασική διδασκαλία της Αγίας Γραφής—το λύτρο.

Τι περιλαμβάνει το λύτρο; Θα μπορούσατε να το δείτε ως εξής: Υποθέστε ότι είχατε έναν κομπιούτερ αλλά ένα από τα ηλεκτρονικά του αρχεία αλλοιώθηκε επειδή κάποιος εισήγαγε ένα σφάλμα (έναν ιό) σε ένα πρόγραμμα που κατά τα άλλα ήταν τέλειο. Αυτό το παράδειγμα δείχνει τις επιπτώσεις της ενέργειας που έκανε ο Αδάμ όταν ηθελημένα παρήκουσε τον Θεό, δηλαδή αμάρτησε. Ας συνεχίσουμε το παράδειγμα. Όσα αντίγραφα αυτού του αλλοιωμένου ηλεκτρονικού αρχείου και αν κάνετε θα είναι προβληματικά. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν χαθεί τα πάντα. Χρησιμοποιώντας ένα ειδικό πρόγραμμα, θα μπορούσατε να ανιχνεύσετε το σφάλμα που επέφερε τις αλλοιώσεις και να το αφαιρέσετε από τα αρχεία σας και από τον κομπιούτερ σας. Αντίστοιχα, εμείς οι άνθρωποι λάβαμε από τον Αδάμ και την Εύα έναν «ιό», την αμαρτία, και χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια για να τον εξαλείψουμε. (Ρωμαίους 5:12) Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Θεός έδωσε τη δυνατότητα να γίνει αυτός ο καθαρισμός μέσω του θανάτου του Ιησού. Πρόκειται για μια στοργική προμήθεια από την οποία μπορούμε να ωφεληθούμε.—1 Κορινθίους 15:22.

Ο Πέτρος, επειδή εκτίμησε τα όσα έκανε ο Ιησούς, υποκινήθηκε να «ζήσει τον υπόλοιπο καιρό του στη σάρκα, όχι πια για τις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά για το θέλημα του Θεού». Για τον Πέτρο καθώς και για εμάς, αυτό θα σήμαινε να αποφεύγουμε τις διεφθαρμένες συνήθειες και τους ανήθικους τρόπους ζωής. Κάποιοι άλλοι μπορεί να προσπαθούν να δημιουργούν προβλήματα στο άτομο που αγωνίζεται να κάνει «το θέλημα του Θεού». Ωστόσο, αυτός θα διαπιστώσει ότι η ζωή του γίνεται πιο πλούσια και αποκτάει περισσότερο νόημα. (1 Πέτρου 4:1-3, 7-10, 15, 16) Αυτό συνέβη με τον Πέτρο, και μπορεί να συμβεί και με εμάς εφόσον “εμπιστευόμαστε τις ψυχές μας, δηλαδή τις ζωές μας, σε έναν πιστό Δημιουργό καθώς κάνουμε το καλό”.—1 Πέτρου 4:19.

Ένας Μαθητής που Αναγνώρισε την Αγάπη

Ο απόστολος Ιωάννης ήταν ένας άλλος μαθητής που συναναστράφηκε στενά με τον Ιησού και ο οποίος μπορεί, λοιπόν, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον Δημιουργό πληρέστερα. Ο Ιωάννης έγραψε ένα Ευαγγέλιο και τρεις επιστολές. (1η, 2η και 3η Ιωάννη). Σε μια από τις επιστολές του, μας αποκάλυψε τα εξής: «Γνωρίζουμε . . . ότι ο Γιος του Θεού έχει έρθει και μας έχει δώσει διανοητική ικανότητα ώστε να αποκτούμε τη γνώση για τον αληθινό [τον Δημιουργό]. Και είμαστε σε ενότητα με τον αληθινό μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνια».—1 Ιωάννη 5:20.

Προκειμένου να αποκτήσει ο Ιωάννης γνώση για «τον αληθινό», χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει «διανοητική ικανότητα». Τι διέκρινε ο Ιωάννης σχετικά με τις ιδιότητες του Δημιουργού; «Ο Θεός είναι αγάπη», έγραψε ο Ιωάννης, «και αυτός που παραμένει στην αγάπη παραμένει σε ενότητα με τον Θεό». Γιατί μπορούσε να είναι βέβαιος για αυτό ο Ιωάννης; «Η αγάπη συνίσταται σε αυτό: Όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλά ότι εκείνος αγάπησε εμάς και απέστειλε τον Γιο του» για να προσφέρει τη λυτρωτική θυσία για εμάς. (1 Ιωάννη 4:10, 16) Όπως ο Πέτρος, έτσι και ο Ιωάννης επηρεάστηκε βαθιά από την αγάπη που εκδήλωσε ο Θεός στέλνοντας τον Γιο του για να πεθάνει προς όφελός μας.

Ο Ιωάννης είχε στενή σχέση με τον Ιησού και έτσι μπορούσε να κατανοήσει τα συναισθήματά του. Κάποιο περιστατικό που συνέβη στη Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, εντυπωσίασε βαθιά τον Ιωάννη. Ο Ιησούς, αφού έμαθε ότι ο φίλος του ο Λάζαρος είχε αρρωστήσει βαριά, ταξίδεψε στη Βηθανία. Όταν ο ίδιος και οι απόστολοι έφτασαν εκεί, ο Λάζαρος ήταν ήδη πεθαμένος τουλάχιστον τέσσερις ημέρες. Ο Ιωάννης ήξερε ότι ο Δημιουργός, η Πηγή της ανθρώπινης ζωής, υποστήριζε τον Ιησού. Θα μπορούσε, λοιπόν, ο Ιησούς να αναστήσει τον Λάζαρο; (Λουκάς 7:11-17· 8:41, 42, 49-56) Ο Ιησούς είπε στην αδελφή του Λαζάρου τη Μάρθα: «Ο αδελφός σου θα εγερθεί».—Ιωάννης 11:1-23.

Κατόπιν ο Ιωάννης είδε μια άλλη αδελφή του Λαζάρου, τη Μαρία, να έρχεται για να συναντήσει τον Ιησού. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς; «Στέναξε στο πνεύμα και ταράχτηκε». Για να περιγράψει την αντίδραση του Ιησού, ο Ιωάννης χρησιμοποίησε μια λέξη της κοινής ελληνικής (που μεταφράζεται «στέναξε») η οποία υποδήλωνε βαθιά συναισθήματα που βγαίνουν αυθόρμητα από την καρδιά. Ο Ιωάννης μπορούσε να δει ότι ο Ιησούς «ταράχτηκε», δηλαδή ένιωσε ψυχική αναστάτωση, μεγάλη λύπη. Ο Ιησούς δεν ήταν αδιάφορος ούτε απόμακρος. «Δάκρυσε». (Ιωάννης 11:30-37) Είναι ολοφάνερο ότι ο Ιησούς είχε βαθιά και τρυφερά αισθήματα, πράγμα που βοήθησε τον Ιωάννη να κατανοήσει τα αισθήματα του Δημιουργού και πρέπει να βοηθάει και εμάς με παρόμοιο τρόπο.

Ο Ιωάννης γνώριζε ότι τα συναισθήματα του Ιησού ήταν συνυφασμένα με θετικές πράξεις, επειδή άκουσε τον Ιησού να φωνάζει: «Λάζαρε, έλα έξω!» Αυτό και έγινε. Ο Λάζαρος ήρθε στη ζωή και βγήκε από τον τάφο. Τι χαρά πρέπει να έφερε αυτό στις αδελφές του και στους άλλους παρευρισκομένους! Πολλοί έθεσαν τότε πίστη στον Ιησού. Οι εχθροί του δεν μπορούσαν να αρνηθούν ότι έκανε αυτή την ανάσταση, αλλά, όταν διαδόθηκε το νέο, «συνεννοήθηκαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο» και τον Ιησού.—Ιωάννης 11:43· 12:9-11.

Η Αγία Γραφή περιγράφει τον Ιησού ως “την ακριβή απεικόνιση της ίδιας της οντότητας του Δημιουργού”. (Εβραίους 1:3) Συνεπώς, η διακονία του Ιησού παρέχει άφθονες αποδείξεις του γεγονότος ότι ο ίδιος και ο Πατέρας του έχουν την έντονη επιθυμία να εξαλείψουν τις ολέθριες συνέπειες της ασθένειας και του θανάτου. Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στις λίγες αναστάσεις που έχουν καταγραφεί στην Αγία Γραφή. Στην πραγματικότητα, ο Ιωάννης ήταν παρών όταν ο Ιησούς είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή [του Γιου] και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Παρατηρήστε ότι, αντί για τη συνηθισμένη λέξη «τάφοι», ο Ιωάννης χρησιμοποίησε εδώ τη λέξη «μνημεία». Γιατί;

Εδώ περιλαμβάνεται η μνήμη του Θεού. Αναμφίβολα, ο Δημιουργός του αχανούς σύμπαντος μπορεί να θυμάται κάθε λεπτομέρεια όλων των αγαπημένων μας που έχουν πεθάνει, ακόμη και τα έμφυτα αλλά και τα επίκτητα χαρακτηριστικά τους. (Παράβαλε Ησαΐας 40:26.) Και το ζήτημα δεν είναι απλώς ότι μπορεί να τα θυμάται. Τόσο ο ίδιος όσο και ο Γιος του θέλουν να τα θυμούνται. Σχετικά με τη θαυμαστή προοπτική της ανάστασης, ο πιστός Ιώβ είπε για τον Θεό: «Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει; . . . Θα καλέσεις [Ιεχωβά], και εγώ θα σου απαντήσω. Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου». (Ιώβ 14:14, 15· Μάρκος 1:40-42) Τι θαυμάσιο Δημιουργό έχουμε, ο οποίος αξίζει τη λατρεία μας!

Ο Αναστημένος Ιησούς—Κλειδί για μια Ζωή Γεμάτη Νόημα

Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης παρατηρούσε προσεκτικά τον Ιησού μέχρι το θάνατό Του. Επιπρόσθετα, ο Ιωάννης κατέγραψε τη σημαντικότερη ανάσταση που έγινε ποτέ, ένα γεγονός που αποτελεί γερό θεμέλιο για να μπορέσουμε εμείς να απολαύσουμε μια διαρκή και γεμάτη νόημα ζωή.

Οι εχθροί του Ιησού τον εκτέλεσαν, τον κάρφωσαν σε ένα ξύλο σαν να ήταν κοινός εγκληματίας. Οι παρατηρητές—περιλαμβανομένων και των θρησκευτικών ηγετών—τον περιγελούσαν καθώς υπέφερε ώρες ολόκληρες. Μολονότι πονούσε φρικτά πάνω στο ξύλο, ο Ιησούς είδε τη μητέρα του και της είπε για τον Ιωάννη: «Γυναίκα, να ο γιος σου!» Εκείνον τον καιρό η Μαρία πρέπει να είχε χηρέψει, και τα άλλα παιδιά της δεν είχαν γίνει ακόμη μαθητές.e Γι’ αυτό, ο Ιησούς εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της ηλικιωμένης μητέρας του στο μαθητή του τον Ιωάννη. Και αυτό, επίσης, αποτελούσε αντανάκλαση του τρόπου σκέψης του Δημιουργού, ο οποίος μας έχει προτρέψει να ενδιαφερόμαστε για τις χήρες και τα ορφανά.—Ιωάννης 7:5· 19:12-30· Μάρκος 15:16-39· Ιακώβου 1:27.

Αλλά τώρα που είχε πεθάνει, πώς θα μπορούσε ο Ιησούς να επιτελέσει το ρόλο του “σπέρματος” μέσω του οποίου «όλα τα έθνη της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους»; (Γένεση 22:18) Με το θάνατό του, εκείνο το απόγευμα τον Απρίλιο του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς κατέθεσε τη ζωή του ως τη βάση για το λύτρο. Ο συμπονετικός Πατέρας του θα πρέπει να ένιωσε οδύνη εξαιτίας του φρικτού πόνου που υπέστη ο αθώος Γιος του. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, έγινε η προμήθεια του λυτρωτικού τιμήματος που απαιτούνταν για να ελευθερωθεί η ανθρωπότητα από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. (Ιωάννης 3:16· 1 Ιωάννη 1:7) Είχε στηθεί το σκηνικό για το μεγαλειώδες αποκορύφωμα.

Εφόσον ο Ιησούς Χριστός παίζει ζωτικό ρόλο στην επεξεργασία των σκοπών του Θεού, έπρεπε να επανέλθει στη ζωή. Έτσι ακριβώς συνέβη, και ο Ιωάννης παρέστη μάρτυρας αυτού του γεγονότος. Νωρίς την τρίτη ημέρα μετά το θάνατο και την ταφή του Ιησού, μερικοί μαθητές πήγαν στον τάφο. Ήταν άδειος. Αυτό τους έφερε σε αμηχανία, μέχρις ότου εμφανίστηκε ο Ιησούς σε διάφορα άτομα. Η Μαρία η Μαγδαληνή ανέφερε: «Είδα τον Κύριο!» Οι μαθητές δεν δέχτηκαν τη μαρτυρία της. Αργότερα, οι μαθητές συγκεντρώθηκαν μέσα σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο και ο Ιησούς εμφανίστηκε ξανά, μάλιστα συζήτησε μαζί τους. Μέσα σε μερικές ημέρες, πάνω από 500 άντρες και γυναίκες έγιναν αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ζωντανός. Εκείνη την εποχή, τα άτομα που ίσως αμφέβαλλαν θα μπορούσαν να μιλήσουν με αυτούς τους αξιόπιστους μάρτυρες και να επιβεβαιώσουν τη γνησιότητα της μαρτυρίας τους. Οι Χριστιανοί μπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί και ήταν ζωντανός ως πνευματικό πλάσμα σαν τον Δημιουργό. Οι αποδείξεις του γεγονότος αυτού ήταν τόσο άφθονες και αξιόπιστες ώστε πολλοί δέχτηκαν να θανατωθούν παρά να αρνηθούν το ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί.—Ιωάννης 20:1-29· Λουκάς 24:46-48· 1 Κορινθίους 15:3-8.f

Και ο ίδιος ο απόστολος Ιωάννης υπέστη διωγμό επειδή πιστοποιούσε την ανάσταση του Ιησού. (Αποκάλυψη 1:9) Αλλά ενόσω ήταν εξόριστος, έλαβε μια ασυνήθιστη ανταμοιβή. Ο Ιησούς τού έδωσε μια σειρά από οράματα τα οποία μας αποκαλύπτουν τον Δημιουργό σαφέστερα και φανερώνουν τι θα φέρει το μέλλον. Αυτά θα τα βρείτε στο βιβλίο Αποκάλυψη, το οποίο χρησιμοποιεί πολλούς συμβολισμούς. Ο Ιησούς Χριστός απεικονίζεται εδώ ως νικηφόρος Βασιλιάς που σύντομα θα ολοκληρώσει τη νίκη του επί των εχθρών του. Σε αυτούς τους εχθρούς περιλαμβάνεται ο θάνατος (εχθρός όλων μας) και το διεφθαρμένο πνευματικό πλάσμα που ονομάζεται Σατανάς.—Αποκάλυψη 6:1, 2· 12:7-9· 19:19–20:3, 13, 14.

Προς το τέλος του αγγέλματος της Αποκάλυψης, ο Ιωάννης έλαβε ένα όραμα που αφορούσε τον καιρό κατά τον οποίο η γη θα γίνει παράδεισος. Μια φωνή περιέγραψε τις συνθήκες που θα επικρατούν τότε: «Ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί [με την ανθρωπότητα]. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Με την επεξεργασία του σκοπού του Θεού, η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ θα εκπληρωθεί.—Γένεση 12:3· 18:18.

Η ζωή τότε θα είναι «πραγματική ζωή», αντίστοιχη με εκείνη που είχε την προοπτική να απολαύσει ο Αδάμ όταν δημιουργήθηκε. (1 Τιμόθεο 6:19) Οι άνθρωποι δεν θα ψάχνουν πια στα τυφλά για να βρουν τον Δημιουργό τους και να κατανοήσουν τη σχέση που έχουν με αυτόν. Αλλά μπορεί κάλλιστα να ρωτήσετε: “Πότε θα πραγματοποιηθεί αυτό; Και γιατί επιτρέπει ο γεμάτος ενδιαφέρον Δημιουργός μας την ύπαρξη του κακού και των παθημάτων μέχρι τις ημέρες μας;” Ας εξετάσουμε στη συνέχεια αυτά τα ερωτήματα.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 150]

Ίσως θα σας άρεσε να συγκρίνετε τις παράλληλες αφηγήσεις σχετικά με τη θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου από τον Ιησού. (Ματθαίος 8:14-17· Μάρκος 1:29-31· Λουκάς 4:38, 39) Ο γιατρός Λουκάς αναφέρει και την ιατρική λεπτομέρεια ότι η γυναίκα είχε «υψηλό πυρετό». Τι ήταν αυτό που έδωσε στον Ιησού τη δύναμη να θεραπεύσει αυτή τη γυναίκα, καθώς και άλλους; Ο Λουκάς παραδέχτηκε ότι «υπήρχε για [τον Ιησού] η δύναμη του Ιεχωβά ώστε να γιατρεύει».—Λουκάς 5:17· 6:19· 9:43.

[Πλαίσιο στη σελίδα 152]

Η Καλύτερη Ομιλία που Έγινε Ποτέ

Λέγεται ότι ο Ινδουιστής ηγέτης Μοχάντας Γκάντι είπε πως, αν ακολουθήσουμε τις διδασκαλίες της, «θα έχουμε λύσει τα προβλήματα . . . όλου του κόσμου». Ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος Άσλι Μόνταγκιου έγραψε ότι οι σύγχρονες διαπιστώσεις σχετικά με τη σημασία που έχει η αγάπη στον ψυχολογικό τομέα δεν αποτελούν παρά «επικύρωση» αυτής της ομιλίας.

Αυτοί οι άνθρωποι αναφέρονταν στην Επί του Όρους Ομιλία του Ιησού. Ο Γκάντι είπε επίσης ότι «η διδασκαλία της Ομιλίας αυτής είναι για τον καθένα από εμάς». Ο καθηγητής Χανς Ντίτερ Μπετς παρατήρησε πρόσφατα: «Οι επιδράσεις που έχει ασκήσει η Επί του Όρους Ομιλία γενικά ξεπερνούν τα όρια του Ιουδαϊσμού και της Χριστιανοσύνης ή ακόμη και του Δυτικού πολιτισμού». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι αυτή η ομιλία ασκεί «μια ιδιόμορφη παγκόσμια γοητεία».

Γιατί να μη διαβάσετε αυτή τη σχετικά σύντομη, αλλά συναρπαστική, διάλεξη; Θα τη βρείτε στο 5ο ως και το 7ο κεφάλαιο του Ματθαίου, καθώς και στα εδάφια Λουκάς 6:20-49. Ακολουθούν μερικά κύρια σημεία που μπορούμε να σταχυολογήσουμε από αυτή την καλύτερη ομιλία που έγινε ποτέ:

Πώς να είστε ευτυχισμένοι—Ματθαίος 5:3-12· Λουκάς 6:20-23.

Πώς να έχετε αυτοσεβασμό—Ματθαίος 5:14-16, 37· 6:2-4, 16-18· Λουκάς 6:43-45.

Πώς να βελτιώσετε τις σχέσεις σας με τους άλλους—Ματθαίος 5:22-26, 38-48· 7:1-5, 12· Λουκάς 6:27-38, 41, 42.

Πώς να μειώσετε τα προβλήματα στο γάμο—Ματθαίος 5:27-32.

Πώς να αντιμετωπίσετε τις ανησυχίες—Ματθαίος 6:25-34.

Πώς να αναγνωρίσετε τη θρησκευτική απάτη—Ματθαίος 6:5-8, 16-18· 7:15-23.

Πώς να βρείτε το νόημα της ζωής—Ματθαίος 6:9-13, 19-24, 33· 7:7-11, 13, 14, 24-27· Λουκάς 6:46-49.

[Πλαίσιο στη σελίδα 159]

Άνθρωπος Δράσης

Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν παθητικός ερημίτης. Ήταν αποφασιστικός άνθρωπος δράσης. Ταξίδευε “στα χωριά γύρω, διδάσκοντας”, βοηθώντας τους ανθρώπους που ήταν «γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Μάρκος 6:6· Ματθαίος 9:36· Λουκάς 8:1) Ανόμοια με πολλούς πλούσιους θρησκευτικούς ηγέτες σήμερα, ο Ιησούς δεν συσσώρευε υλικά αποκτήματα· δεν είχε «πουθενά να γείρει το κεφάλι του».—Ματθαίος 8:20.

Μολονότι ο Ιησούς επικέντρωνε τις προσπάθειές του στην παροχή πνευματικής θεραπείας και διατροφής, δεν αγνοούσε τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων. Θεράπευε τους αρρώστους, τους αναπήρους και τους δαιμονισμένους. (Μάρκος 1:32-34) Σε δύο περιπτώσεις έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους που τον άκουγαν πρόθυμα, επειδή τους σπλαχνίστηκε. (Μάρκος 6:35-44· 8:1-8) Αυτό που τον υποκινούσε να κάνει θαύματα ήταν το ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους.—Μάρκος 1:40-42.

Ο Ιησούς έδρασε αποφασιστικά όταν έδιωξε από το ναό τους άπληστους εμπόρους. Οι άνθρωποι που τον έβλεπαν σε εκείνη την περίπτωση θυμήθηκαν τα λόγια ενός ψαλμωδού: «Ο ζήλος για τον οίκο σου θα με καταφάει». (Ιωάννης 2:14-17) Μίλησε χωρίς περιστροφές όταν καταδίκασε τους υποκριτές θρησκευτικούς ηγέτες. (Ματθαίος 23:1-39) Ούτε ενέδωσε στις πιέσεις που άσκησαν πάνω του άνθρωποι με πολιτική επιρροή.—Ματθαίος 26:59-64· Ιωάννης 18:33-37.

Θα ενθουσιαστείτε αν διαβάσετε σχετικά με τη δυναμική διακονία του Ιησού. Πολλοί που το κάνουν αυτό για πρώτη φορά αρχίζουν από τη σύντομη, αλλά ζωντανή, αφήγηση του Μάρκου αναφορικά με αυτόν τον άνθρωπο δράσης.

[Πλαίσιο στη σελίδα 164]

Ο Ιησούς τούς Υποκίνησε να Ενεργήσουν

Στο βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων, βρίσκουμε μια ιστορική αφήγηση σχετικά με το πώς ο Πέτρος, ο Ιωάννης και άλλοι έδωσαν μαρτυρία για την ανάσταση του Ιησού. Μεγάλο μέρος αυτού του βιβλίου αφηγείται γεγονότα που αφορούν έναν ευφυή μελετητή του νόμου ονόματι Σαούλ, ή αλλιώς Παύλο, ο οποίος εναντιωνόταν σφοδρά στη Χριστιανοσύνη. Ο αναστημένος Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτόν. (Πράξεις 9:1-16) Έχοντας αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι ο Ιησούς ήταν ζωντανός στον ουρανό, ο Παύλος έδινε έκτοτε μαρτυρία με ζήλο σχετικά με αυτό το γεγονός σε Ιουδαίους και μη Ιουδαίους, ακόμη και σε φιλοσόφους και άρχοντες. Θα εντυπωσιαστείτε αν διαβάσετε τι έλεγε σε τέτοιους μορφωμένους, σημαίνοντες ανθρώπους.—Πράξεις 17:1-3, 16-34· 26:1-29.

Στη διάρκεια μερικών δεκαετιών, ο Παύλος έγραψε πολλά βιβλία της λεγόμενης Καινής Διαθήκης, δηλαδή των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Οι περισσότερες Άγιες Γραφές περιέχουν έναν πίνακα περιεχομένων, δηλαδή έναν κατάλογο των βιβλίων. Ο Παύλος έγραψε 14 από αυτά τα βιβλία, από την επιστολή προς τους Ρωμαίους ως την επιστολή προς τους Εβραίους. Αυτά τα βιβλία δίδαξαν βαθιές αλήθειες και προμήθευσαν σοφή καθοδήγηση στους Χριστιανούς της εποχής εκείνης. Μάλιστα είναι ακόμη πιο πολύτιμα για εμάς, που δεν έχουμε άμεση επαφή με τους αποστόλους και με άλλους μάρτυρες των διδασκαλιών, των έργων και της ανάστασης του Ιησού. Θα διαπιστώσετε ότι τα συγγράμματα του Παύλου μπορούν να σας βοηθήσουν στην οικογενειακή σας ζωή, στις σχέσεις σας με τους συναδέλφους και τους γείτονες, καθώς και στο να ζείτε μια ζωή η οποία να έχει πραγματικό νόημα και να σας φέρνει ικανοποίηση.

[Εικόνα στη σελίδα 146]

Οι επιστήμονες κάνουν τεχνητή γονιμοποίηση. Ο Δημιουργός μετέφερε τη ζωή του Γιου του ώστε αυτός να γίνει άνθρωπος

[Εικόνα στη σελίδα 148]

Πολλοί που άκουσαν τον Ιησού και είδαν πώς πολιτευόταν με τους ανθρώπους γνώρισαν τον Πατέρα του καλύτερα

[Εικόνα στη σελίδα 154]

Ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των αποστόλων, θέτοντας ένα πρότυπο ταπεινότητας που εκτιμάει ο Δημιουργός

[Εικόνα στη σελίδα 157]

Ένα σφάλμα (ένας ιός) σε κάποιον κομπιούτερ μπορεί να αφαιρεθεί από το σύστημα · η ανθρωπότητα χρειάζεται το λύτρο του Ιησού για να απαλλαχτεί από την κληρονομημένη ατέλεια

[Εικόνα στη σελίδα 163]

Αυτόπτες μάρτυρες είδαν ότι ο Ιησούς τοποθετήθηκε μέσα σε έναν τάφο (σαν αυτόν εδώ) και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα