Ο Ιεχωβά Εκπαιδεύει Ποιμένες για το Ποίμνιό Του

«Ο Ιεχωβά δίνει σοφία· από το στόμα του εξέρχεται γνώση και διάκριση».—ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 2:6.

1, 2. Γιατί επιδιώκουν οι βαφτισμένοι άντρες αυξημένες ευθύνες στην εκκλησία;

«ΧΑΡΗΚΑ πάρα πολύ όταν διορίστηκα πρεσβύτερος», λέει ο Νικ, ο οποίος υπηρετεί ως επίσκοπος εδώ και εφτά χρόνια. «Είδα αυτό το προνόμιο ως ευκαιρία να επεκτείνω την υπηρεσία μου στον Ιεχωβά. Ένιωθα ότι του χρωστούσα ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχει κάνει για εμένα. Ήθελα επίσης να βοηθήσω τα μέλη της εκκλησίας όσο το δυνατόν πληρέστερα, με τον ίδιο τρόπο που είχαν βοηθήσει εμένα άλλοι πρεσβύτεροι». Ωστόσο, η χαρά του ήταν ανάμεικτη με ανησυχία. «Εφόσον δεν ήμουν ούτε 30 χρονών όταν διορίστηκα», συνεχίζει ο Νικ, «φοβόμουν ότι μου έλειπαν οι απαραίτητες ικανότητες—η διάκριση και η σοφία—για να ποιμαίνω την εκκλησία αποτελεσματικά».

² Εκείνοι τους οποίους διορίζει ο Ιεχωβά να φροντίζουν το ποίμνιό του έχουν πολλούς λόγους να είναι ευτυχισμένοι. Ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου έναν από αυτούς όταν παρέθεσε τα εξής λόγια του Ιησού: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Υπηρετώντας ως διακονικοί υπηρέτες ή πρεσβύτεροι, οι βαφτισμένοι άντρες είναι σε θέση να δίνουν στον Ιεχωβά και στην εκκλησία με επιπρόσθετους τρόπους. Οι διακονικοί υπηρέτες, για παράδειγμα, συνεργάζονται με τους πρεσβυτέρους. Αυτοί οι υπηρέτες φροντίζουν επίσης για πολλούς άλλους χρονοβόρους αλλά αναγκαίους διορισμούς. Η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον υποκινεί τέτοιους αδελφούς να προσφέρουν πολύτιμη υπηρεσία.—Μάρκος 12:30, 31.

 3. Γιατί ίσως διστάζουν μερικοί να επιδιώξουν εκκλησιαστικά προνόμια;

³ Τι γίνεται αν κάποιος Χριστιανός διστάζει ίσως να επιδιώξει το προνόμιο να γίνει διακονικός υπηρέτης και αργότερα πρεσβύτερος επειδή νιώθει ανεπαρκής; Όπως ο Νικ, μπορεί να φοβάται ότι δεν έχει τις απαραίτητες ικανότητες για να γίνει αποτελεσματικός ποιμένας. Μήπως είστε και εσείς ένας από τους βαφτισμένους αδελφούς που ίσως νιώθουν έτσι; Αυτές οι ανησυχίες δεν είναι αβάσιμες. Ο Ιεχωβά θεωρεί τους διορισμένους ποιμένες υπόλογους για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται το ποίμνιο. Ο Ιησούς είπε: «Από τον καθένα στον οποίο δόθηκε πολύ, πολύ θα απαιτηθεί· και από αυτόν στον οποίο ανέθεσαν πολύ, θα απαιτήσουν περισσότερο από το συνηθισμένο».—Λουκάς 12:48.

 4. Πώς βοηθάει ο Ιεχωβά εκείνους που διορίζει να φροντίζουν τα πρόβατά του;

⁴ Μήπως αναμένει ο Ιεχωβά από αυτούς που διορίζει διακονικούς υπηρέτες και πρεσβυτέρους να βαστάζουν το επιπλέον φορτίο μόνοι τους; Τουναντίον, παρέχει πρακτική βοήθεια η οποία τους καθιστά ικανούς όχι μόνο να αντιμετωπίζουν την κατάσταση αλλά και να έχουν επιτυχία. Όπως εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Ιεχωβά τούς δίνει το άγιο πνεύμα του, του οποίου οι καρποί τούς βοηθούν να φροντίζουν τα πρόβατα με τρυφερότητα. (Πράξεις 20:28· Γαλάτες 5:22, 23) Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά τούς δίνει σοφία, γνώση και διάκριση. (Παροιμίες 2:6) Πώς το κάνει αυτό; Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους με τους οποίους εκπαιδεύει ο Ιεχωβά τα άτομα που διορίζει να φροντίζουν τα πρόβατά του.

Εκπαίδευση από Έμπειρους Ποιμένες

 5. Γιατί ήταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης αποτελεσματικοί ποιμένες;

⁵ Όταν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης στέκονταν ενώπιον του Σάνχεδριν, οι κατά κόσμο σοφοί δικαστές εκείνου του δικαστηρίου πίστευαν ότι οι άντρες που είχαν μπροστά τους ήταν «αγράμματοι και συνηθισμένοι». Βέβαια, ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά δεν είχαν λάβει καμιά ραβινική εκπαίδευση στη μελέτη των Γραφών. Μολαταύτα, ο Πέτρος και ο Ιωάννης καθώς και οι άλλοι μαθητές είχαν αποδειχτεί αποτελεσματικοί δάσκαλοι, υποκινώντας πολλούς από τους ακροατές τους να γίνουν πιστοί. Πώς έγιναν αυτοί οι συνηθισμένοι άνθρωποι τόσο εξαιρετικοί δάσκαλοι; Τα μέλη του δικαστηρίου, όταν άκουσαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη, «άρχισαν να τους αναγνωρίζουν ότι ήταν με τον Ιησού». (Πράξεις 4:1-4, 13) Ομολογουμένως είχαν λάβει άγιο πνεύμα. (Πράξεις 1:8) Αλλά ήταν επίσης προφανές—ακόμα και σε εκείνους τους πνευματικά τυφλούς δικαστές—ότι ο Ιησούς είχε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους. Ενόσω ήταν μαζί τους στη γη, ο Ιησούς δίδαξε τους αποστόλους όχι μόνο πώς να συγκεντρώνουν τα προβατοειδή άτομα αλλά και πώς να τα ποιμαίνουν από τη στιγμή που αυτά θα γίνονταν μέρος του ποιμνίου.—Ματθαίος 11:29· 20:24-28· 1 Πέτρου 5:4.

 6. Ποιο παράδειγμα έθεσαν ο Ιησούς και ο Παύλος ως προς την εκπαίδευση άλλων;

⁶ Ο Ιησούς μετά την ανάστασή του συνέχισε να εκπαιδεύει εκείνους που διορίζονταν ποιμένες. (Αποκάλυψη 1:1· 2:1–3:22) Για παράδειγμα, επέλεξε προσωπικά τον Παύλο και επέβλεψε την εκπαίδευσή του. (Πράξεις 22:6-10) Ο Παύλος εκτίμησε την εκπαίδευση που έλαβε και μετέδωσε όσα έμαθε σε άλλους πρεσβυτέρους. (Πράξεις 20:17-35) Λόγου χάρη, αφιέρωσε πολύ χρόνο και προσπάθεια εκπαιδεύοντας τον Τιμόθεο να γίνει “εργάτης” «που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται» στην υπηρεσία του Θεού. (2 Τιμόθεο 2:15) Μεταξύ αυτών των δύο αντρών αναπτύχθηκε στενή φιλία. Νωρίτερα, ο Παύλος έγραψε για τον Τιμόθεο: «Όπως ένα παιδί με τον πατέρα του υπηρέτησε ως δούλος μαζί μου στην επέκταση των καλών νέων». (Φιλιππησίους 2:22) Ο Παύλος δεν επιδίωξε να κάνει τον Τιμόθεο ή οποιοδήποτε άλλο άτομο δικό του μαθητή. Απεναντίας, παρότρυνε τους ομοπίστους του να γίνονται “μιμητές του, όπως ήταν και αυτός του Χριστού”.—1 Κορινθίους 11:1.

7, 8. (α) Ποια εμπειρία δείχνει τα καλά αποτελέσματα που προκύπτουν όταν οι πρεσβύτεροι μιμούνται τον Ιησού και τον Παύλο; (β) Πότε πρέπει να αρχίζουν οι πρεσβύτεροι να εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς διακονικούς υπηρέτες και πρεσβυτέρους;

⁷ Μιμούμενοι τον Ιησού και τον Παύλο, έμπειροι ποιμένες παίρνουν την πρωτοβουλία να εκπαιδεύουν βαφτισμένους αδελφούς, με παρόμοια καλά αποτελέσματα. Αναλογιστείτε την εμπειρία του Τσαντ, ο οποίος μεγάλωσε σε θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό αλλά διορίστηκε πρόσφατα πρεσβύτερος. Ο Τσαντ αφηγείται: «Στα χρόνια που πέρασαν, διάφοροι έμπειροι πρεσβύτεροι με βοήθησαν να προοδεύσω πνευματικά. Επειδή ο πατέρας μου δεν ήταν ομόπιστος, εκείνοι οι πρεσβύτεροι έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα και έγιναν σαν πνευματικοί μου πατέρες. Αφιέρωναν χρόνο για να με εκπαιδεύσουν στη διακονία και, αργότερα, ιδιαίτερα ένας πρεσβύτερος με εκπαίδευσε να φροντίζω για τους εκκλησιαστικούς διορισμούς που λάβαινα».

⁸ Όπως δείχνει η εμπειρία του Τσαντ, οι ποιμένες που χαρακτηρίζονται από διάκριση αρχίζουν να εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς διακονικούς υπηρέτες και πρεσβυτέρους πολύ προτού αυτοί προοδεύσουν επαρκώς ώστε να έχουν τα προσόντα για τέτοια προνόμια. Γιατί; Επειδή η Γραφή παραγγέλλει ότι τόσο οι διακονικοί υπηρέτες όσο και οι πρεσβύτεροι πρέπει να έχουν φτάσει σε υψηλό ηθικό και πνευματικό επίπεδο προτού διοριστούν να υπηρετήσουν. Πρέπει “πρώτα να δοκιμάζονται ως προς την καταλληλότητα”.—1 Τιμόθεο 3:1-10.

 9. Ποια ευθύνη έχουν οι ώριμοι ποιμένες, και γιατί;

⁹ Δεδομένου ότι οι βαφτισμένοι αδελφοί πρέπει να δοκιμάζονται, το δίκαιο είναι να εκπαιδεύονται πρώτα. Παραδείγματος χάρη: Αν ζητούσαν από έναν μαθητή να δώσει κάποιες δύσκολες εξετάσεις για τις οποίες δεν είχε λάβει καμιά συγκεκριμένη εκπαίδευση από τους δασκάλους, θα περνούσε ο μαθητής τις εξετάσεις; Το πιθανότερο είναι ότι θα αποτύγχανε. Συνεπώς, η εκπαίδευση είναι απαραίτητη. Ωστόσο, οι ευσυνείδητοι δάσκαλοι εκπαιδεύουν τους μαθητές με στόχο όχι μόνο να περνούν τις εξετάσεις αλλά και να χρησιμοποιούν τη γνώση που αποκτούν. Παρόμοια, οι επιμελείς πρεσβύτεροι βοηθούν τους βαφτισμένους αδελφούς να καλλιεργήσουν τις ιδιότητες που απαιτούνται από έναν διορισμένο άντρα παρέχοντάς τους συγκεκριμένη εκπαίδευση. Αυτό το κάνουν, όχι μόνο για να βοηθήσουν τους εν λόγω αδελφούς να λάβουν κάποιον διορισμό υπηρεσίας, αλλά και για να τους βοηθήσουν ώστε να μπορούν να φροντίζουν το ποίμνιο επαρκώς. (2 Τιμόθεο 2:2) Βέβαια, οι βαφτισμένοι αδελφοί πρέπει να κάνουν το μέρος τους και να εργάζονται σκληρά για να αποκτήσουν τα προσόντα που απαιτούνται από έναν διακονικό υπηρέτη ή πρεσβύτερο. (Τίτο 1:5-9) Εντούτοις, αν οι έμπειροι ποιμένες εκπαιδεύουν πρόθυμα εκείνους που επιδιώκουν ευθύνες στην εκκλησία, μπορούν να τους βοηθήσουν να προοδεύσουν γρηγορότερα.

10, 11. Πώς μπορούν οι ποιμένες να εκπαιδεύουν άλλους για περαιτέρω προνόμια;

¹⁰ Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους μπορούν οι έμπειροι ποιμένες να εκπαιδεύουν άλλους ώστε να φροντίζουν για εκκλησιαστικά προνόμια; Κατ’ αρχάς, με το να δείχνουν ενδιαφέρον για τους αδελφούς στην εκκλησία—συνεργαζόμενοι τακτικά με αυτούς στη διακονία αγρού και βοηθώντας τους να βελτιώσουν την ικανότητά τους να χειρίζονται «το λόγο της αλήθειας ορθά». (2 Τιμόθεο 2:15) Οι ώριμοι ποιμένες συζητούν με αυτούς τους αδελφούς για τις χαρές που έχουν όσοι υπηρετούν άλλους και για την ικανοποίηση που νιώθουν οι ίδιοι καθώς θέτουν πνευματικούς στόχους και τους πετυχαίνουν. Επίσης, κάνουν με καλοσύνη συγκεκριμένες εισηγήσεις σχετικά με το πώς μπορεί να βελτιωθεί ένας αδελφός ώστε να γίνεται “παράδειγμα για το ποίμνιο”.—1 Πέτρου 5:3, 5.

¹¹ Όταν ένας αδελφός διορίζεται διακονικός υπηρέτης, οι σοφοί ποιμένες συνεχίζουν να τον εκπαιδεύουν. Ο Μπρους, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως πρεσβύτερος επί δεκαετίες, λέει: «Μου αρέσει να κάθομαι με έναν νεοδιορισμένο διακονικό υπηρέτη και να ανασκοπώ μαζί του τις οδηγίες που έχει δημοσιεύσει ο πιστός και φρόνιμος δούλος. Διαβάζουμε επίσης οποιεσδήποτε κατευθυντήριες γραμμές υπάρχουν για το συγκεκριμένο διορισμό του, και κατόπιν μου αρέσει να συνεργάζομαι με αυτόν μέχρι να εξοικειωθεί με τα καθήκοντά του». Καθώς ένας διακονικός υπηρέτης αποκτάει πείρα, μπορεί να εκπαιδευτεί και στο έργο ποίμανσης. «Όταν παίρνω μαζί μου κάποιον διακονικό υπηρέτη σε ποιμαντική επίσκεψη», συνεχίζει ο Μπρους, «τον βοηθάω να επιλέξει συγκεκριμένα εδάφια τα οποία θα ενθαρρύνουν και θα υποκινήσουν το άτομο ή την οικογένεια που πρόκειται να επισκεφτούμε. Το να μάθει να χρησιμοποιεί τις Γραφές με τέτοιον τρόπο ώστε να αγγίζει την καρδιά είναι ουσιώδες προκειμένου να γίνει ο διακονικός υπηρέτης αποτελεσματικός ποιμένας».—Εβραίους 4:12· 5:14.

12. Πώς μπορούν οι έμπειροι ποιμένες να εκπαιδεύουν τους νεοδιορισμένους πρεσβυτέρους;

¹² Και οι νεοδιορισμένοι ποιμένες, επίσης, ωφελούνται από την περαιτέρω εκπαίδευση. Ο Νικ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, λέει: «Η εκπαίδευση που έλαβα κυρίως από δύο μεγαλύτερους σε ηλικία επισκόπους με βοήθησε πολύ. Αυτοί οι αδελφοί συνήθως καταλάβαιναν ποιος ήταν ο ενδεδειγμένος χειρισμός για ορισμένα ζητήματα. Με άκουγαν πάντοτε υπομονετικά και λάβαιναν σοβαρά υπόψη τη γνώμη μου—ακόμα και όταν δεν συμφωνούσαν με αυτήν. Έμαθα πολλά παρατηρώντας με πόση ταπεινοφροσύνη και σεβασμό συμπεριφέρονταν στους αδελφούς και στις αδελφές μέσα στην εκκλησία. Αυτοί οι πρεσβύτεροι μου εντύπωσαν την ανάγκη να χρησιμοποιώ τη Γραφή επιδέξια όταν χειρίζομαι προβλήματα ή όταν δίνω ενθάρρυνση».

Εκπαίδευση από το Λόγο του Θεού

13. (α) Τι χρειάζεται ένας αδελφός προκειμένου να είναι αποτελεσματικός ποιμένας; (β) Γιατί είπε ο Ιησούς: «Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου»;

¹³ Πράγματι, ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, περιέχει τους νόμους, τις αρχές και τα παραδείγματα που χρειάζεται ένας ποιμένας για να γίνει «πλήρως ικανός, απόλυτα εξοπλισμένος για κάθε καλό έργο». (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Ένας αδελφός μπορεί να έχει καλή κοσμική εκπαίδευση, αλλά η γνώση των Γραφών και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση είναι εκείνο που τον κάνει αποτελεσματικό ποιμένα. Αναλογιστείτε το παράδειγμα του Ιησού. Διέθετε γνώση, διάκριση και σοφία σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιονδήποτε πνευματικό ποιμένα που περπάτησε ποτέ στη γη. Εντούτοις, ακόμα και αυτός δεν βασιζόταν στη δική του σοφία όταν δίδασκε τα πρόβατα του Ιεχωβά. Ο Ιησούς είπε: «Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου, αλλά είναι εκείνου που με έστειλε». Γιατί έδινε ο Ιησούς την τιμή στον ουράνιο Πατέρα του; Ο ίδιος εξήγησε: «Όποιος μιλάει από δική του επινόηση επιζητεί τη δική του δόξα».—Ιωάννης 7:16, 18.

14. Πώς αποφεύγουν οι ποιμένες να επιζητούν τη δική τους δόξα;

¹⁴ Οι όσιοι ποιμένες αποφεύγουν να επιζητούν τη δική τους δόξα. Βασίζουν τις συμβουλές και την ενθάρρυνση που δίνουν, όχι στη δική τους σοφία, αλλά στο Λόγο του Θεού. Αντιλαμβάνονται ότι ο διορισμός του ποιμένα είναι να βοηθάει τα πρόβατα να αποκτούν «το νου του Χριστού», όχι το νου των πρεσβυτέρων. (1 Κορινθίους 2:14-16) Για παράδειγμα, τι θα γινόταν αν ένας πρεσβύτερος ο οποίος βοηθάει ένα ζευγάρι να ξεπεράσουν κάποιες δυσκολίες στο γάμο τους βάσιζε τις συμβουλές του στη δική του πείρα και όχι στις Γραφικές αρχές και στις πληροφορίες που έχει δημοσιεύσει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος»; (Ματθαίος 24:45) Οι συμβουλές του θα μπορούσαν να είναι υπερβολικά επηρεασμένες από τα τοπικά έθιμα και να περιορίζονται από τις πεπερασμένες του γνώσεις. Ομολογουμένως, ορισμένα έθιμα δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά, και ο πρεσβύτερος μπορεί να έχει πείρα στη ζωή. Αλλά τα πρόβατα ωφελούνται περισσότερο όταν οι ποιμένες τα παροτρύνουν να ακούν τη φωνή του Ιησού και τα λόγια του Ιεχωβά αντί για τις σκέψεις των ανθρώπων ή τις επιταγές των τοπικών εθίμων.—Ψαλμός 12:6· Παροιμίες 3:5, 6.

Εκπαίδευση από “τον Πιστό και Φρόνιμο Δούλο”

15. Ποια αποστολή ανέθεσε ο Ιησούς στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”, και ποιος είναι ένας λόγος για την επιτυχία της τάξης του δούλου;

¹⁵ Οι ποιμένες, όπως οι απόστολοι Πέτρος, Ιωάννης και Παύλος, ήταν όλοι μέλη της ομάδας που ο Ιησούς περιέγραψε ως «ο πιστός και φρόνιμος δούλος». Αυτή η τάξη του δούλου αποτελείται από τους χρισμένους με το πνεύμα αδελφούς του Ιησού στη γη, οι οποίοι έχουν την ελπίδα να κυβερνήσουν με τον Χριστό στον ουρανό. (Αποκάλυψη 5:9, 10) Σε αυτές τις τελευταίες ημέρες του παρόντος συστήματος, ο αριθμός των αδελφών του Χριστού που απομένουν στη γη έχει αναπόφευκτα μειωθεί. Ωστόσο, το έργο που τους ανέθεσε ο Ιησούς να επιτελέσουν—το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας προτού έρθει το τέλος—είναι τώρα πιο εκτεταμένο από ποτέ. Πράγματι, η τάξη του δούλου έχει σημειώσει εξαιρετική επιτυχία! Γιατί; Εν μέρει, επειδή έχουν εκπαιδεύσει μέλη των “άλλων προβάτων” για να τους βοηθούν στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. (Ιωάννης 10:16· Ματθαίος 24:14· 25:40) Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του έργου επιτελείται από αυτή την όσια ομάδα.

16. Πώς εκπαιδεύει η τάξη του δούλου τους διορισμένους άντρες;

¹⁶ Πώς παρέχει η τάξη του δούλου αυτή την εκπαίδευση; Τον πρώτο αιώνα, εκπρόσωποι της τάξης του δούλου ήταν εξουσιοδοτημένοι να εκπαιδεύουν και να διορίζουν επισκόπους στις εκκλησίες, και εκείνοι με τη σειρά τους εκπαίδευαν τα πρόβατα. (1 Κορινθίους 4:17) Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Το Κυβερνών Σώμα—η μικρή ομάδα χρισμένων πρεσβυτέρων που εκπροσωπούν την τάξη του δούλου—εξουσιοδοτεί τους εκπροσώπους του να εκπαιδεύουν και να διορίζουν διακονικούς υπηρέτες και πρεσβυτέρους στις δεκάδες χιλιάδες εκκλησίες παγκόσμια. Επιπρόσθετα, το Κυβερνών Σώμα διοργανώνει σχολές στις οποίες εκπαιδεύονται τα μέλη των Επιτροπών Τμήματος, οι περιοδεύοντες επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες ώστε να φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα πρόβατα. Περαιτέρω κατεύθυνση παρέχεται μέσω επιστολών, σε άρθρα που δημοσιεύονται στη Σκοπιά και μέσω άλλων εντύπων, όπως το βιβλίο Οργανωμένοι για να Κάνουμε το Θέλημα του Ιεχωβά.a

17. (α) Πώς έχει δείξει ο Ιησούς την εμπιστοσύνη του στην τάξη του δούλου; (β) Πώς μπορούν οι πνευματικοί ποιμένες να δείχνουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στην τάξη του δούλου;

¹⁷ Ο Ιησούς είχε τόση εμπιστοσύνη στην τάξη του δούλου ώστε τη διόρισε υπεύθυνη πάνω σε «όλα τα υπάρχοντά του»—δηλαδή όλα τα πνευματικά του συμφέροντα στη γη. (Ματθαίος 24:47) Οι διορισμένοι ποιμένες αποδεικνύουν ότι και αυτοί επίσης έχουν εμπιστοσύνη στην τάξη του δούλου εφαρμόζοντας τις κατευθύνσεις που λαβαίνουν από το Κυβερνών Σώμα της. Ναι, όταν οι ποιμένες εκπαιδεύουν άλλους, όταν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εκπαιδεύεται από το Λόγο του Θεού και όταν εφαρμόζουν την εκπαίδευση που παρέχει η τάξη του δούλου, προάγουν την ενότητα στο ποίμνιο. Πόσο ευγνώμονες είμαστε που ο Ιεχωβά έχει εκπαιδεύσει άντρες οι οποίοι ενδιαφέρονται βαθιά για κάθε μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας!

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Πώς εκπαιδεύουν άλλους οι ώριμοι πνευματικοί ποιμένες;

• Γιατί οι ποιμένες δεν διδάσκουν με βάση τις δικές τους σκέψεις;

• Πώς και γιατί δείχνουν οι ποιμένες εμπιστοσύνη στην τάξη του δούλου;

[Εικόνες στη σελίδα 24, 25]

Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι εκπαιδεύουν νεότερους άντρες στην εκκλησία

[Εικόνες στη σελίδα 26]

«Ο πιστός και φρόνιμος δούλος» παρέχει άφθονη εκπαίδευση στους πρεσβυτέρους