-
Ελπίδα για την ΨυχήΗ Σκοπιά—1962 | 15 Ιανουαρίου
-
-
Στις διάνοιες των εθνών, τα οποία απορρίπτουν τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό, αυτό το ερώτημα ωδήγησε στο δόγμα της αθανασίας της ψυχής. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο στις διάνοιες εκείνων που απεδέχθησαν τις ανωτέρω θεόπνευστες Γραφικές περιγραφές περί θνητής ψυχής. Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αυτοί είχαν μια ελπίδα. Να είσθε βέβαιοι ότι ο Θεός, που έδωσε στην πρώτη τέλεια ανθρώπινη κτίσι του την ελπίδα τού να ζήση για πάντα αν θα ήταν ευπειθής, δεν άφησε τους πιστούς αυτούς συγγραφείς της Βίβλου, όταν θ’ απέθνησκαν, χωρίς ελπίδα.
Ο απόστολος Παύλος ανασκοπεί μερικές από τις ιστορίες της πιστής των ζωής στην επιστολή του προς Εβραίους, ενδέκατο κεφάλαιο. Με ευγλωττία αναγράφει τους θριάμβους της πίστεώς των, θριάμβους εναντίον μαχαίρας, πυρός, θηρίων, εναντιουμένων βασιλείων, και αυτών των ιδίων των αδυναμιών. Γιατί τα υπέμειναν όλα αυτά τόσο πιστά; «Δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως.» (Εβρ. 11:32-35) Όχι αθανασία, αλλά ανάστασις είναι η ελπίδα μας!
Ν’ αναστηθή μια ψυχή που αποσυνετέθη; Πώς; Τι πρόκειται ν’ αναστηθή; Τι ίχνος παραμένει των πιστών ανθρώπων που είναι τώρα νεκροί επί αιώνες; Ο μόνος παράγων του σύμπαντος που επιτρέπει την ανάστασι είναι η μνήμη, η μεγαλύτερη μνήμη του σύμπαντος, η Θεία μνήμη. «Η μνήμη του δικαίου είναι μετ’ ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.» (Παροιμ. 10:7) Οι εκουσίως ασεβείς θα εκλείψουν για πάντα, θα παρέλθουν και θα λησμονηθούν, αλλά χάρις στην ισχυρή μνήμη του Ιεχωβά, οι πιστοί άνδρες όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ «πάντες ζώσιν εν αυτώ.» (Λουκ. 20:38) Είναι αληθές ότι αυτοί, ως ζώσαι ψυχαί, από πολύν καιρό έπαυσαν να υπάρχουν· αυτοί «δεν είναι», αλλ’ ο Ιεχωβά είναι ο Θεός ‘ο ζωοποιών τους νεκρούς και καλών τα μη όντα ως όντα.’—Ρωμ. 4:17.
Τα πρότυπα πιστής ζωής διαφυλάττονται ανεξίτηλα, σε όλες τις πολύπλοκες λεπτομέρειές των, στη διάνοια Εκείνου, ο οποίος είναι ικανός να έχη προσωπική γνωριμία με όλα αλλά και με το καθένα χωριστά από τα φαινομενικώς αναρίθμητα άστρα: «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· καλεί τα πάντα ονομαστί.» (Ψαλμ. 147:4) Κείμενοι στους τάφους των, οπουδήποτε κι αν είναι, οι πιστοί εμπερικλείονται στην απεριόριστη μνήμη του Θεού. Επί πλέον, «έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Αυτός, του οποίου η άφθαστη δύναμις εδημιούργησε ή συνέθεσε τις πρώτες ανθρώπινες ψυχές μπορεί να ανασυνθέση τις πιστές ανθρώπινες ψυχές και πάλι στη ζωή, μπορεί να τις στήση εκ νέου στη ζωή. Αυτή είναι η έννοια της αναστάσεως.
Αυτό είναι το αληθινό αντικείμενο του ανθρωπίνου πόθου, ο τελειωμένος σκοπός των μακρών του αναζητήσεων για συνεχή ύπαρξι, η απάντησις στο ερώτημά του που εξεφωνήθη από τον πιστόν Ιώβ: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει;» (Ιώβ 14:14) «Ναι,» απαντά η Γραφή, «εάν η πιστότης αυτού διαφυλάττη αυτόν εις την μνήμην του Θεού.» Σε μερικούς ανθρώπους, στις ταραχώδεις αυτές έσχατες ημέρες του παλαιού αυτού κόσμου, μπορεί να έλθουν και μεγαλύτερες ακόμη ευλογίες, το προνόμιο του να επιζήσουν από το τέλος του παρόντος κόσμου και να μην πεθάνουν ποτέ, όπως τότε που «ολίγαι (τουτέστιν οκτώ) ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος», όταν επήλθε ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε. (1 Πέτρ. 3:20) Είθε οι λογισμοί σας, οι πόθοι σας, οι επιδιώξεις σας, να εναποθέσουν την πίστι και την ελπίδα σας, όχι στις ψευδείς ειδωλολατρικές επαγγελίες περί αθανασίας, αλλά στη Θεόδοτη επαγγελία που είδατε δια μέσου των οφθαλμών του λόγου Του.
-
-
Μια Άλλη Ομολογία της Χρεοκοπίας του «Χριστιανισμού»Η Σκοπιά—1957 | 1 Νοεμβρίου
-
-
Μια Άλλη Ομολογία της Χρεοκοπίας του «Χριστιανισμού»
● Ο Μάρκος Μπαχ, γράφοντας για τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο άρθρον «Οι Καταπληκτικοί Μάρτυρες», που εδημοσιεύθη στο τεύχος της 13ης Φεβρουαρίου 1957 του περιοδικού Δη Κρίστσιαν Σέντσουρη, καταλήγει ως εξής: «Πώς θα πολιτευθούμε μ’ αυτούς; Τι θα κάμωμε; Ποια πρέπει να είναι η συμβουλή μας σ’ εκείνους που επιμένουν ότι ‘κάποιος οφείλει να τους σταματήση’; Τι θα πούμε στον μαυροφορεμένο κληρικό που τους σπρώχνει στον δρόμο; Μια μόνο απάντησις υπάρχει: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι μια απειλή, αλλά μια πρόκλησις που προσκαλεί για άλλη μια φορά την πατροπαράδοτη εκκλησία να—δώση μαρτυρία!»
-