16, 17. (α) Τι χρησιμοποίησε ο Παύλος ως αφορμή για να προσευχηθεί, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Πώς επαληθεύτηκε η προειδοποίηση του Παύλου;

¹⁶ Έπειτα από δύο εφιαλτικές εβδομάδες, κατά τις οποίες το πλοίο παρασύρθηκε περίπου 870 χιλιόμετρα, οι ναύτες αντιλήφθηκαν μια αλλαγή, ίσως ακούγοντας αφρισμένα κύματα να σκάνε στην ακτή. Έριξαν άγκυρες από την πρύμνη για να μην απομακρυνθούν από εκεί και για να κατευθύνουν την πλώρη προς τη στεριά σε περίπτωση που θα κατάφερναν να βγάλουν το πλοίο στην ακρογιαλιά. Σε εκείνο το σημείο, οι ναύτες επιχείρησαν να εγκαταλείψουν το πλοίο αλλά οι στρατιώτες τούς εμπόδισαν. Ο Παύλος είπε στον εκατόνταρχο και στους στρατιώτες: «Αν αυτοί δεν παραμείνουν στο πλοίο, δεν μπορείτε να σωθείτε». Καθώς το πλοίο ήταν τώρα λίγο πιο σταθερό, ο Παύλος τούς παρότρυνε όλους να φάνε, διαβεβαιώνοντάς τους ξανά ότι θα επιζούσαν. Κατόπιν, ο Παύλος «έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό μπροστά σε όλους». (Πράξ. 27:31, 35) Αναπέμποντας αυτή την προσευχή εκτίμησης, έθεσε παράδειγμα για τον Λουκά, τον Αρίσταρχο και τους σημερινούς Χριστιανούς. Αποτελούν οι δημόσιες προσευχές σας πηγή ενθάρρυνσης και παρηγοριάς για τους άλλους;