«Αμόρφωτοι και Συνηθισμένοι Άνθρωποι»

1, 2. Ποιο θαύμα έκαναν ο Πέτρος και ο Ιωάννης κοντά στην πύλη του ναού;

ΚΑΘΩΣ ο απογευματινός ήλιος χαμηλώνει στον ορίζοντα, λούζει με τις ακτίνες του την ανθρωποθάλασσα. Ευλαβείς Ιουδαίοι και μαθητές του Χριστού εισρέουν στο συγκρότημα του ναού. Σε λίγο θα είναι η «ώρα της προσευχής».a (Πράξ. 2:46· 3:1) Κάπου ανάμεσα στο πλήθος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης κατευθύνονται με δυσκολία προς την πύλη του ναού που ονομάζεται Ωραία. Με φωνή που σκεπάζει τον θόρυβο από τις συζητήσεις και το σύρσιμο των ποδιών, ένας μεσόκοπος ζητιάνος, ανάπηρος εκ γενετής, ζητάει ελεημοσύνη.​—Πράξ. 3:2· 4:22.

² Τη στιγμή που πλησιάζουν ο Πέτρος και ο Ιωάννης, ο ζητιάνος επαναλαμβάνει τη χιλιοειπωμένη παράκλησή του για χρήματα. Οι απόστολοι σταματούν, τραβώντας την προσοχή του ανθρώπου, ο οποίος ελπίζει πως θα του δώσουν κάτι. Ο Πέτρος λέει: «Ασήμι και χρυσάφι δεν έχω, αλλά αυτό που έχω αυτό σου δίνω. Στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, περπάτα!» Φανταστείτε την κατάπληξη του πλήθους καθώς ο Πέτρος πιάνει τον ανάπηρο από το χέρι και εκείνος​—για πρώτη φορά στη ζωή του—​στέκεται όρθιος! (Πράξ. 3:6, 7) Οραματίζεστε αυτόν τον άνθρωπο καθώς κοιτάζει αποσβολωμένος τα γιατρεμένα του πόδια και κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα; Διόλου παράξενο που αρχίζει να χοροπηδάει και να αινεί δυνατά τον Θεό!

 3. Ποιο έξοχο δώρο μπορούσαν να λάβουν ο πρώην ανάπηρος και το πλήθος;

³ Το εκστατικό πλήθος τρέχει κοντά στον Πέτρο και στον Ιωάννη στη στοά του Σολομώντα. Εδώ, στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου άλλοτε στεκόταν και δίδασκε ο Ιησούς, ο Πέτρος τούς πληροφορεί για την πραγματική σημασία των όσων μόλις συνέβησαν. (Ιωάν. 10:23) Προσφέρει στο πλήθος και στον πρώην ανάπηρο ένα δώρο πολύ μεγαλύτερης αξίας από το ασήμι ή το χρυσάφι. Αυτό το δώρο περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα από την αποκαταστημένη υγεία. Είναι η ευκαιρία να μετανοήσουν, να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους και να γίνουν ακόλουθοι του διορισμένου από τον Ιεχωβά “Πρώτιστου Παράγοντα της ζωής”, του Ιησού Χριστού.​—Πράξ. 3:15.

 4. (α) Ποια αντιπαράθεση πυροδότησε η θαυματουργική θεραπεία; (β) Σε ποια δύο ερωτήματα θα δώσουμε απαντήσεις;

⁴ Τι αξιοσημείωτη ημέρα! Ένα άτομο γιατρεύτηκε σωματικά και μπορούσε τώρα να περπατήσει. Σε χιλιάδες άλλα άτομα δόθηκε η ευκαιρία να γιατρευτούν πνευματικά ώστε να περπατούν αντάξια του Θεού. (Κολ. 1:9, 10) Επιπρόσθετα, τα γεγονότα εκείνης της ημέρας πυροδότησαν μια αντιπαράθεση ανάμεσα στους όσιους ακολούθους του Χριστού και στους έχοντες εξουσία, οι οποίοι θα προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν να εκπληρώσουν την εντολή που είχε δώσει ο Ιησούς να κηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας. (Πράξ. 1:8) Τι μπορούμε να μάθουμε από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και από τη στάση που έδειξαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης​—«αμόρφωτοι και συνηθισμένοι άνθρωποι»—​καθώς έδιναν μαρτυρία στο πλήθος;b (Πράξ. 4:13) Και πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι και οι άλλοι μαθητές αντιμετώπισαν την εναντίωση;

 5. Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο μίλησε στο πλήθος ο Πέτρος;

⁵ Ο Πέτρος και ο Ιωάννης στέκονταν μπροστά στο πλήθος, γνωρίζοντας ότι πριν από λίγο καιρό κάποιοι από αυτούς ίσως κραύγαζαν απαιτώντας να εκτελεστεί ο Ιησούς. (Μάρκ. 15:8-15· Πράξ. 3:13-15) Σκεφτείτε το θάρρος που έδειξε ο Πέτρος όταν δήλωσε με τόλμη ότι ο ανάπηρος γιατρεύτηκε στο όνομα του Ιησού. Ο Πέτρος δεν νέρωσε την αλήθεια. Καταδίκασε ευθέως τη συνενοχή του πλήθους στον θάνατο του Χριστού. Αλλά δεν έτρεφε εχθρότητα απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, διότι είχαν “ενεργήσει από άγνοια”. (Πράξ. 3:17) Έκανε έκκληση σε αυτούς ως αδελφούς του και επικεντρώθηκε στις θετικές πτυχές του αγγέλματος της Βασιλείας. Αν μετανοούσαν και έθεταν πίστη στον Χριστό, θα έρχονταν σε αυτούς «καιροί αναζωογόνησης» από τον Ιεχωβά. (Πράξ. 3:19) Παρόμοια, και εμείς χρειάζεται να μιλάμε με τόλμη και ευθύτητα όταν διακηρύττουμε την επερχόμενη κρίση του Θεού. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να είμαστε ποτέ θρασείς, σκληροί ή επικριτικοί. Απεναντίας, βλέπουμε αυτούς στους οποίους κηρύττουμε ως πιθανούς αδελφούς μας και, όπως ο Πέτρος, επικεντρωνόμαστε ιδιαίτερα στις θετικές πτυχές του αγγέλματος της Βασιλείας.

 6. Πώς έδειξαν ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη ο Πέτρος και ο Ιωάννης;

⁶ Οι απόστολοι ήταν μετριόφρονες. Δεν απέδωσαν στον εαυτό τους την τιμή για τη θαυματουργική πράξη που είχαν εκτελέσει. Ο Πέτρος είπε στο πλήθος: «Γιατί μας κοιτάζετε έτσι, σαν να τον κάναμε εμείς να περπατάει με τη δική μας δύναμη ή θεοσεβή αφοσίωση;» (Πράξ. 3:12) Ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι ήξεραν πως οτιδήποτε καλό επιτελούσαν στη διακονία τους οφειλόταν στη δύναμη του Θεού, όχι στη δική τους. Ως αποτέλεσμα, κατηύθυναν με μετριοφροσύνη όλο τον αίνο για τα επιτεύγματά τους στον Ιεχωβά και στον Ιησού.

7, 8. (α) Ποιο δώρο μπορούμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους; (β) Πώς εκπληρώνεται σήμερα η υπόσχεση για “αποκατάσταση όλων των πραγμάτων”;

⁷ Εμείς χρειάζεται να δείχνουμε παρόμοια μετριοφροσύνη καθώς συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Ομολογουμένως, το πνεύμα του Θεού δεν δίνει στους σύγχρονους Χριστιανούς τη δύναμη να κάνουν θαυματουργικές θεραπείες. Ωστόσο, μπορούμε να βοηθάμε τους ανθρώπους να αναπτύξουν πίστη στον Θεό και στον Χριστό και να δεχτούν το ίδιο δώρο που πρόσφερε ο Πέτρος​—την ευκαιρία να λάβουν συγχώρηση για τις αμαρτίες τους και αναζωογόνηση από τον Ιεχωβά. Κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες άτομα δέχονται αυτή την προσφορά και γίνονται βαφτισμένοι μαθητές του Χριστού.

⁸ Πράγματι, ζούμε στον καιρό της «αποκατάστασης όλων των πραγμάτων» στον οποίο αναφέρθηκε ο Πέτρος. Σε εκπλήρωση του λόγου που είπε «ο Θεός μέσω του στόματος των αγίων του προφητών της αρχαιότητας», η Βασιλεία ιδρύθηκε στον ουρανό το έτος 1914. (Πράξ. 3:21· Ψαλμ. 110:1-3· Δαν. 4:16, 17) Σύντομα έπειτα από αυτό, ο Χριστός άρχισε να επιβλέπει ένα έργο πνευματικής αποκατάστασης στη γη. Ως αποτέλεσμα, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν οδηγηθεί σε έναν πνευματικό παράδεισο και έχουν γίνει υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού. Έχουν βγάλει από πάνω τους την παλιά, διεφθαρμένη προσωπικότητα και έχουν “ντυθεί τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού”. (Εφεσ. 4:22-24) Όπως συνέβη και με τη θεραπεία του ανάπηρου ζητιάνου, αυτό το εκπληκτικό έργο έχει επιτελεστεί, όχι με ανθρώπινες προσπάθειες, αλλά με το πνεύμα του Θεού. Όπως ο Πέτρος, έτσι και εμείς πρέπει να χρησιμοποιούμε τον Λόγο του Θεού με τόλμη και αποτελεσματικότητα για να διδάσκουμε τους άλλους. Οποιαδήποτε επιτυχία μπορεί να έχουμε καθώς βοηθάμε ανθρώπους να γίνουν μαθητές του Χριστού επιτυγχάνεται με τη δύναμη του Θεού, όχι με τη δική μας.

9-11. (α) Πώς αντέδρασαν οι Ιουδαίοι ηγέτες στο άγγελμα του Πέτρου και του Ιωάννη; (β) Τι αποφάσισαν να κάνουν οι απόστολοι;

⁹ Η ομιλία του Πέτρου και ο πρώην ανάπηρος, που χοροπηδούσε και φώναζε, δημιούργησαν μεγάλη αναστάτωση. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο διοικητής του ναού​—υπεύθυνος για την ασφάλεια της περιοχής του ναού—​καθώς και οι πρωθιερείς έσπευσαν να δουν τι συμβαίνει. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκαν πιθανότατα στους Σαδδουκαίους, μια πλούσια και πολιτικά ισχυρή αίρεση η οποία επιδίωκε ειρηνικές σχέσεις με τους Ρωμαίους, απέρριπτε τον προφορικό νόμο που τόσο αγαπούσαν οι Φαρισαίοι και χλεύαζε την πίστη στην ανάσταση.c Πόσο ενοχλήθηκαν όταν ανακάλυψαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη στον ναό να διδάσκουν με τόλμη ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί!

¹⁰ Οι οργισμένοι εναντιούμενοι έριξαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη στη φυλακή, και την επομένη τούς έσυραν ενώπιον του ανώτατου ιουδαϊκού δικαστηρίου. Κατά την άποψη εκείνων των υπεροπτικών αρχόντων, ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήταν «αμόρφωτοι και συνηθισμένοι άνθρωποι» οι οποίοι δεν είχαν το δικαίωμα να διδάσκουν στον ναό. Δεν είχαν σπουδάσει σε καμία αναγνωρισμένη θρησκευτική σχολή. Εντούτοις, η παρρησία και η πεποίθησή τους έκαναν το δικαστήριο να απορεί. Γιατί ήταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης τόσο αποτελεσματικοί; Ένας λόγος υπήρξε το ότι «αυτοί ήταν με τον Ιησού». (Πράξ. 4:13) Ο Κύριός τους δίδασκε με αληθινή εξουσία, όχι όπως οι γραμματείς.​—Ματθ. 7:28, 29.

¹¹ Το δικαστήριο πρόσταξε τους αποστόλους να πάψουν να κηρύττουν. Σε εκείνη την κοινωνία, οι εντολές αυτού του δικαστηρίου είχαν μεγάλη βαρύτητα. Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, όταν ο Ιησούς εμφανίστηκε ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου, τα μέλη του δήλωσαν: «Είναι άξιος θανάτου». (Ματθ. 26:59-66) Παρ’ όλα αυτά, ο Πέτρος και ο Ιωάννης δεν φοβήθηκαν. Καθώς στέκονταν μπροστά σε αυτούς τους πλούσιους, μορφωμένους, σημαίνοντες ανθρώπους, δήλωσαν άφοβα αλλά και με σεβασμό: «Αν είναι δίκαιο στα μάτια του Θεού να ακούμε εσάς και όχι τον Θεό, κρίνετέ το μόνοι σας. Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να μη μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε».​—Πράξ. 4:19, 20.

12. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε θάρρος και πεποίθηση;

¹² Είστε εσείς σε θέση να δείξετε παρόμοιο θάρρος; Πώς νιώθετε όταν έχετε την ευκαιρία να δώσετε μαρτυρία σε πλούσιους, μορφωμένους ή σημαίνοντες ανθρώπους στην περιοχή σας; Τι γίνεται αν κάποιοι συγγενείς, συμμαθητές ή συνεργάτες σάς χλευάζουν για τα πιστεύω σας; Μήπως φοβάστε; Αν ναι, μπορείτε να ξεπεράσετε αυτά τα αισθήματα. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, δίδαξε τους αποστόλους πώς να υπερασπίζονται τα πιστεύω τους με πεποίθηση και σεβασμό. (Ματθ. 10:11-18) Μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές του ότι θα συνέχιζε να είναι μαζί τους «όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 28:20) Υπό την κατεύθυνση του Ιησού, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» μάς διδάσκει πώς να υπερασπίζουμε τα πιστεύω μας. (Ματθ. 24:45-47· 1 Πέτρ. 3:15) Αυτό το κάνει μέσω διδασκαλίας στις συναθροίσεις, όπως στη συνάθροιση Χριστιανική Ζωή και Διακονία, καθώς και μέσω Βιβλικών εκδόσεων, όπως τα άρθρα «Απαντήσεις σε Βιβλικές Ερωτήσεις» στον ιστότοπο jw.org. Αξιοποιείτε εσείς αυτές τις προμήθειες; Αν το κάνετε αυτό, το θάρρος και η πεποίθησή σας θα αυξηθούν. Και όπως οι απόστολοι, έτσι και εσείς δεν θα επιτρέπετε σε τίποτα να σας εμποδίζει να μιλάτε για τις θαυμάσιες πνευματικές αλήθειες που έχετε δει και ακούσει.

13, 14. Αν αντιμετωπίζουμε εναντίωση, τι πρέπει να κάνουμε, και γιατί;

¹³ Αμέσως μόλις αφέθηκαν ελεύθεροι, ο Πέτρος και ο Ιωάννης συναντήθηκαν με την υπόλοιπη εκκλησία. Μαζί «ύψωσαν . . . τη φωνή τους στον Θεό» και προσευχήθηκαν για θάρρος ώστε να συνεχίσουν να κηρύττουν. (Πράξ. 4:24) Ο Πέτρος ήξερε πολύ καλά πόσο ανόητο είναι το να εμπιστεύεται κάποιος στην προσωπική του δύναμη όταν προσπαθεί να κάνει το θέλημα του Θεού. Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, είχε πει στον Ιησού με αυτοπεποίθηση: «Και αν όλοι οι άλλοι σκανδαλιστούν σε σχέση με εσένα, εγώ ποτέ δεν θα σκανδαλιστώ!» Εντούτοις, όπως προείπε ο Ιησούς, ο Πέτρος ενέδωσε γρήγορα στον φόβο του ανθρώπου και αρνήθηκε τον φίλο και δάσκαλό του. Ωστόσο, ο Πέτρος έμαθε από το λάθος του.​—Ματθ. 26:33, 34, 69-75.

¹⁴ Η αποφασιστικότητα από μόνη της δεν θα σας στηρίξει καθώς εκπληρώνετε την αποστολή σας να είστε μάρτυρας του Χριστού. Όταν οι εναντιούμενοι προσπαθούν να κλονίσουν την πίστη σας ή επιχειρούν να σας κάνουν να σταματήσετε να κηρύττετε, να ακολουθείτε το παράδειγμα του Πέτρου και του Ιωάννη. Να προσεύχεστε στον Ιεχωβά για δύναμη. Να επιζητείτε την υποστήριξη της εκκλησίας. Να μιλάτε στους πρεσβυτέρους και σε άλλα ώριμα άτομα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Οι προσευχές των άλλων μπορούν να αποτελέσουν ισχυρή δύναμη που θα σας στηρίζει.​—Εφεσ. 6:18· Ιακ. 5:16.

15. Γιατί μπορούν να αναθαρρήσουν εκείνοι που κάποτε σταμάτησαν προσωρινά να κηρύττουν;

¹⁵ Αν κάποτε ενδώσατε στην πίεση και σταματήσατε προσωρινά να κηρύττετε, αναθαρρήστε. Θυμηθείτε ότι όλοι οι απόστολοι έπαψαν να κηρύττουν για κάποιο διάστημα μετά τον θάνατο του Ιησού, αλλά σύντομα δραστηριοποιήθηκαν και πάλι. (Ματθ. 26:56· 28:10, 16-20) Αντί να επιτρέπετε σε παλιά λάθη να σας καταβαρύνουν, μήπως μπορείτε να αντλήσετε διδάγματα από αυτή την εμπειρία και να τα χρησιμοποιήσετε για να ενισχύσετε άλλους;

16, 17. Τι μπορούμε να μάθουμε από την προσευχή που ανέπεμψαν οι ακόλουθοι του Χριστού στην Ιερουσαλήμ;

¹⁶ Τι πρέπει να ζητάμε στην προσευχή όταν μας καταπιέζουν αυτοί που έχουν εξουσία; Προσέξτε ότι οι μαθητές δεν ζήτησαν να γλιτώσουν τις δοκιμασίες. Θυμούνταν καλά τη δήλωση του Ιησού: «Αν επέφεραν διωγμό σε εμένα, και σε εσάς θα επιφέρουν διωγμό». (Ιωάν. 15:20) Τουναντίον, εκείνοι οι όσιοι μαθητές ζήτησαν από τον Ιεχωβά να “δώσει προσοχή” στις απειλές των εναντιουμένων. (Πράξ. 4:29) Οι μαθητές είχαν σαφώς σφαιρική εικόνα των πραγμάτων, αναγνωρίζοντας ότι ο διωγμός που αντιμετώπιζαν αποτελούσε ουσιαστικά εκπλήρωση προφητείας. Ήξεραν ότι, όπως τους είχε διδάξει ο Ιησούς να προσεύχονται, το θέλημα του Θεού επρόκειτο να “γίνει στη γη” ό,τι και αν έλεγαν οι άρχοντες, που ήταν απλώς άνθρωποι.​—Ματθ. 6:9, 10.

¹⁷ Για να μπορέσουν να κάνουν το θέλημα του Θεού, οι μαθητές προσευχήθηκαν στον Ιεχωβά: «Αξίωσε τους δούλους σου να αναγγέλλουν τον λόγο σου με κάθε τόλμη». Ποια ήταν η άμεση απάντηση του Ιεχωβά; «Ο τόπος όπου ήταν συγκεντρωμένοι σείστηκε, και όλοι γέμισαν με το άγιο πνεύμα και ανάγγελλαν τον λόγο του Θεού με τόλμη». (Πράξ. 4:29-31) Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού. (Ησ. 55:11) Όσο μεγάλες και αν είναι οι αντιξοότητες, όσο ισχυρός και αν είναι ο ενάντιος, αν εμείς υψώνουμε τη φωνή μας προσευχόμενοι στον Θεό, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι Εκείνος θα μας χορηγήσει τη δύναμη για να συνεχίσουμε να αναγγέλλουμε τον λόγο Του με τόλμη.

18. Τι έκαναν τα μέλη της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ ο ένας για τον άλλον;

¹⁸ Η νεοσύστατη εκκλησία στην Ιερουσαλήμ σύντομα ξεπέρασε τα 5.000 μέλη.d Παρά το ανόμοιο παρελθόν τους, οι μαθητές είχαν «μία καρδιά και μία ψυχή». Ήταν ενωμένοι με τον ίδιο νου και με τον ίδιο τρόπο σκέψης. (Πράξ. 4:32· 1 Κορ. 1:10) Οι μαθητές έκαναν περισσότερα από το να προσεύχονται απλώς στον Ιεχωβά να ευλογήσει τις προσπάθειές τους. Υποστήριζαν ο ένας τον άλλον πνευματικά, αλλά και υλικά όταν ήταν απαραίτητο. (1 Ιωάν. 3:16-18) Για παράδειγμα, ο μαθητής Ιωσήφ, τον οποίο οι απόστολοι ονόμασαν και Βαρνάβα, πούλησε ένα κομμάτι γης που είχε στην κατοχή του και πρόσφερε ανιδιοτελώς όλο το ποσό για να βοηθηθούν όσοι ήταν από μακρινές χώρες να μείνουν και άλλο στην Ιερουσαλήμ ώστε να μάθουν περισσότερα για την καινούρια τους πίστη.

19. Γιατί εκτέλεσε ο Ιεχωβά τον Ανανία και τη Σαπφείρα;

¹⁹ Ένα αντρόγυνο ονόματι Ανανίας και Σαπφείρα πούλησε επίσης κάποιο κτήμα και έκανε μια συνεισφορά. Προσποιήθηκαν ότι έδωσαν όλα όσα εισέπραξαν, ενώ στην πραγματικότητα “κράτησαν κρυφά ένα μέρος από το αντίτιμο”. (Πράξ. 5:2) Ο Ιεχωβά θανάτωσε αυτό το αντρόγυνο, όχι επειδή το ποσό που πρόσφεραν ήταν ανεπαρκές, αλλά επειδή το κίνητρο με το οποίο το πρόσφεραν ήταν πονηρό και οι ίδιοι διέπραξαν απάτη. Είπαν «ψέματα, όχι σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό». (Πράξ. 5:4) Όπως οι υποκριτές τους οποίους καταδίκασε ο Ιησούς, έτσι και ο Ανανίας και η Σαπφείρα ενδιαφέρονταν περισσότερο για την εξασφάλιση δόξας από ανθρώπους παρά για την επιδοκιμασία του Θεού.​—Ματθ. 6:1-3.

20. Ποια διδάγματα παίρνουμε όσον αφορά αυτά που δίνουμε στον Ιεχωβά;

²⁰ Με γενναιόδωρο πνεύμα σαν των πιστών μαθητών στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα, εκατομμύρια σύγχρονοι Μάρτυρες υποστηρίζουν το παγκόσμιο έργο κηρύγματος κάνοντας προαιρετικές συνεισφορές. Κανείς δεν υποχρεώνεται να προσφέρει είτε τον χρόνο του είτε τα χρήματά του για να υποστηρίξει αυτό το έργο. Πράγματι, ο Ιεχωβά δεν θέλει να τον υπηρετούμε δυσανασχετώντας ή αναγκαστικά. (2 Κορ. 9:7) Όταν δίνουμε, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται, όχι για το ποσό, αλλά για το κίνητρο με το οποίο δίνουμε. (Μάρκ. 12:41-44) Δεν πρέπει ποτέ να είμαστε σαν τον Ανανία και τη Σαπφείρα, αφήνοντας να υποκινείται από ιδιοτέλεια ή φιλοδοξία η υπηρεσία μας προς τον Θεό. Αντίθετα, όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο Βαρνάβας, είθε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά υποκινούμενοι πάντοτε από γνήσια αγάπη για τον Θεό και για τον συνάνθρωπό μας.​—Ματθ. 22:37-40.