Οι Ζηλωτές Μάρτυρες του Ιεχωβά Προχωρούν Μπροστά!

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά τον πρώτο αιώνα ήταν θαρραλέοι και ζηλωτές. Έφεραν σε πέρας με ενθουσιασμό την εντολή του Ιησού: «Πορευθέντες . . . μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».—Ματθαίος 28:19, 20.

Πώς ξέρουμε όμως ότι οι πρώτοι ακόλουθοι του Χριστού πήραν στα σοβαρά αυτή την εντολή; Το ξέρουμε επειδή το βιβλίο της Αγίας Γραφής που ονομάζεται Πράξεις των Αποστόλων αποδεικνύει ότι αυτοί ήταν ζηλωτές μάρτυρες του Ιεχωβά και πράγματι προχωρούσαν μπροστά!

ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Η ομοιότητα στη γλώσσα και στο ύφος μεταξύ του τρίτου Ευαγγελίου και του βιβλίου των Πράξεων υποδηλώνει ότι ο συγγραφέας είναι ο ίδιος—ο Λουκάς, «ο ιατρός ο αγαπητός». (Κολοσσαείς 4:14) Ανάμεσα στα μοναδικά χαρακτηριστικά των Πράξεων είναι οι διάλογοι και οι προσευχές που μνημονεύονται σ’ αυτές. Περίπου το 20 τοις εκατό του βιβλίου αποτελείται από ομιλίες, όπως αυτές που έκαναν ο Πέτρος και ο Παύλος για να υποστηρίξουν την αληθινή πίστη.

Το βιβλίο των Πράξεων γράφτηκε στη Ρώμη περίπου το 61 Κ.Χ. Προφανώς, γι’ αυτόν το λόγο δεν αναφέρει ούτε την εμφάνιση του Παύλου μπροστά στον Καίσαρα ούτε το διωγμό που εξαπέλυσε ο Νέρων εναντίον των Χριστιανών περίπου το 64 Κ.Χ.—2 Τιμόθεον 4:11.

Όπως το Ευαγγέλιο του Λουκά, έτσι και οι Πράξεις απευθύνονται στον Θεόφιλο. Γράφτηκαν για να στηρίξουν την πίστη και για να γνωστοποιήσουν την εξάπλωση της Χριστιανοσύνης. (Λουκάς 1:1-4· Πράξεις 1:1, 2) Αυτό το βιβλίο αποδεικνύει ότι το χέρι του Ιεχωβά ήταν με τους όσιους δούλους του. Μας δίνει πληροφορίες σχετικά με τη δύναμη του πνεύματός του και ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στις θεόπνευστες προφητείες. Οι Πράξεις μάς βοηθούν επίσης να υπομένουμε διωγμό, μας υποκινούν να είμαστε αυτοθυσιαστικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά και οικοδομούν την πίστη μας στην ελπίδα της Βασιλείας.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

Ως συνεργάτης του Παύλου, ο Λουκάς κατέγραψε τα ταξίδια τους. Επίσης, μίλησε σε αυτόπτες μάρτυρες. Αυτοί οι παράγοντες, καθώς και η εμπεριστατωμένη έρευνά του, κάνουν τα συγγράμματά του αριστούργημα ιστορικής ακρίβειας.

Γι’ αυτό ο λόγιος Γουίλιαμ Ράμσεϊ μπορούσε δικαιολογημένα να πει: «Ο Λουκάς είναι πρώτης τάξης ιστορικός· δεν είναι μόνο οι δηλώσεις που κάνει για τα διάφορα γεγονότα αξιόπιστες, αλλά και ο ίδιος ακολουθεί τις αρχές του σωστού ιστορικού . . . Αυτός ο συγγραφέας πρέπει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους ιστορικούς».

ΠΕΤΡΟΣ—ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Το θεόδοτο έργο της διακήρυξης των καλών νέων μπορεί να φερθεί σε πέρας μόνο με τη δύναμη του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, όταν οι ακόλουθοι του Ιησού λάβουν άγιο πνεύμα, θα είναι μάρτυρές του στην Ιερουσαλήμ, στην Ιουδαία, στη Σαμάρεια και «έως εσχάτου της γης». Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., γεμίζουν με άγιο πνεύμα. Αφού είναι μόλις 9:00 π.μ., σίγουρα δεν μπορεί να είναι μεθυσμένοι, όπως νομίζουν μερικοί. Μετά από μια συναρπαστική μαρτυρία που δίνει ο Πέτρος, βαφτίζονται 3.000. Οι θρησκευτικοί εναντιούμενοι προσπαθούν να κάνουν τους διαγγελείς της Βασιλείας να σωπάσουν, αλλά ο Θεός απαντάει στην προσευχή των μαρτύρων του καθιστώντας τους ικανούς να μιλούν για το λόγο του με θάρρος. Όταν τους απειλούν και πάλι, αυτοί απαντούν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους». Το έργο προχωράει καθώς συνεχίζουν να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι.—1:1–5:42.

Η εμπιστοσύνη στο πνεύμα του Ιεχωβά καθιστά ικανούς τους μάρτυρές του να υπομένουν διωγμό. Έτσι, όταν θανατώνεται ο Στέφανος με λιθοβολισμό, οι ακόλουθοι του Ιησού διασκορπίζονται, αλλά αυτό έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την εξάπλωση του λόγου. Ο ευαγγελιστής Φίλιππος κηρύττει εντατικά στη Σαμάρεια. Προς έκπληξη όλων, ο βίαιος διώκτης Σαούλ από την Ταρσό γίνεται προσήλυτος. Ως απόστολος Παύλος τώρα, δοκιμάζει το καύμα του διωγμού στη Δαμασκό, αλλά ξεφεύγει από τους Ιουδαίους που σχεδιάζουν να τον σκοτώσουν. Ο Παύλος συναναστρέφεται για λίγο τους αποστόλους στην Ιερουσαλήμ και φεύγει για να συνεχίσει τη διακονία του.—6:1–9:31.

Το χέρι του Ιεχωβά είναι μαζί με τους μάρτυρές του, όπως δείχνει στη συνέχεια το βιβλίο των Πράξεων. Ο Πέτρος εγείρει τη Δορκάδα (Ταβιθά) από τους νεκρούς. Ανταποκρίνεται στο κάλεσμα να πάει στην Καισάρεια και εκεί κηρύττει τα καλά νέα στον Κορνήλιο, στο σπιτικό του και στους φίλους του. Αυτοί είναι οι πρώτοι Εθνικοί που βαφτίζονται και γίνονται μαθητές του Ιησού. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι «εβδομήκοντα εβδομάδες» τελειώνουν φέρνοντάς μας στο 36 Κ.Χ. (Δανιήλ 9:24) Λίγο αργότερα, ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ εκτελεί τον απόστολο Ιάκωβο και βάζει να συλλάβουν τον Πέτρο. Αλλά ο απόστολος ελευθερώνεται από τη φυλακή με αγγελική βοήθεια και ‘ο λόγος του Ιεχωβά αυξάνει και διαδίδεται’.—9:32–12:25.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Όπως ο Παύλος, έτσι κι αυτοί που δαπανούν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του Θεού απολαμβάνουν ευλογίες. Το πρώτο του ιεραποστολικό ταξίδι αρχίζει από την Αντιόχεια της Συρίας. Στην Κύπρο ο ανθύπατος Σέργιος Παύλος και πολλοί άλλοι γίνονται πιστοί. Στην Πέργη της Παμφυλίας ο Ιωάννης Μάρκος αναχωρεί για την Ιερουσαλήμ, αλλά ο Παύλος και ο Βαρνάβας συνεχίζουν για την Αντιόχεια της Πισιδίας. Στα Λύστρα οι Ιουδαίοι ξεσηκώνουν διωγμό. Μολονότι τον λιθοβολούν και νομίζουν ότι έχει πεθάνει, ο Παύλος συνέρχεται και συνεχίζει τη διακονία του. Τελικά, αυτός και ο Βαρνάβας γυρίζουν στην Αντιόχεια της Συρίας, τελειώνοντας έτσι το πρώτο ταξίδι.—13:1–14:28.

Όπως έκανε το αντίστοιχό του τον πρώτο αιώνα, έτσι και το σημερινό Κυβερνών Σώμα αποφασίζει για διάφορα ζητήματα με την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος. Η περιτομή δεν ήταν μεταξύ των «αναγκαίων τούτων», στα οποία περιλαμβάνεται η ‘αποχή από ειδωλόθυτα και αίμα και πνικτό και πορνεία’. (15:28, 29) Καθώς ο Παύλος ξεκινάει ένα δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι, τον συνοδεύει ο Σίλας, και αργότερα πάει μαζί τους κι ο Τιμόθεος. Αυτοί ανταποκρίνονται άμεσα στην πρόσκληση να πάνε στη Μακεδονία. Το αποτέλεσμα της μαρτυρίας που δίνουν στους Φιλίππους είναι οχλαγωγία και φυλάκιση. Αλλά εξαιτίας ενός σεισμού, ο Παύλος και ο Σίλας ελευθερώνονται και κηρύττουν στο δεσμοφύλακα και στο σπιτικό του, ώστε αυτοί πιστεύουν και βαφτίζονται.—15:1–16:40.

Οι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να είναι επιμελείς μαθητές του Λόγου του, όπως ο Παύλος και οι Βεροιείς, οι οποίοι έκαναν επιμελή εξέταση των Γραφών. Στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα, ο Παύλος δίνει μαρτυρία για το ότι ο Ιεχωβά είναι ο δημιουργός, και μερικοί πιστεύουν. Στην Κόρινθο εκδηλώνεται τόσο πολύ ενδιαφέρον που εκείνος μένει σ’ αυτή την πόλη 18 μήνες. Ενόσω βρίσκεται εκεί γράφει την Πρώτη και Δευτέρα προς Θεσσαλονικείς επιστολές. Αφού αποχωρίζεται από τον Σίλα και τον Τιμόθεο, ο απόστολος ταξιδεύει με πλοίο για την Έφεσο, μετά πλέει προς την Καισάρεια, και κατόπιν κατευθύνεται προς την Ιερουσαλήμ. Όταν επιστρέφει στην Αντιόχεια της Συρίας, τελειώνει το δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι.—17:1–18:22.

Όπως έδειξε ο Παύλος, το έργο από σπίτι σε σπίτι αποτελεί ζωτικό μέρος της Χριστιανικής διακονίας. Το τρίτο ταξίδι του αποστόλου (52-56 Κ.Χ.), ακολουθεί κατά μεγάλο μέρος τα αχνάρια του δεύτερου. Η διακονία του Παύλου ξεσηκώνει εναντίωση στην Έφεσο, απ’ όπου γράφει την Πρώτη προς Κορινθίους επιστολή. Η Δευτέρα προς Κορινθίους γράφεται στη Μακεδονία, και ενώ είναι στην Κόρινθο γράφει στους Ρωμαίους. Στη Μίλητο, ο Παύλος συναντιέται με τους πρεσβυτέρους της Εφέσου και τους υπενθυμίζει το πώς τους δίδαξε δημόσια και από σπίτι σε σπίτι. Το τρίτο του ταξίδι τελειώνει με την άφιξή του στην Ιερουσαλήμ.—18:23–21:14.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΚΑΡΠΟΣ

Ο διωγμός δεν κλείνει τα στόματα των πιστών μαρτύρων του Ιεχωβά. Έτσι, όταν ένας βίαιος όχλος στρέφεται εναντίον του Παύλου στο ναό της Ιερουσαλήμ, αυτός δίνει άφοβη μαρτυρία στους μανιασμένους ταραχοποιούς. Η συνωμοσία που κάνουν για να τον δολοφονήσουν αποτυγχάνει, επειδή ο Παύλος στέλνεται στον Κυβερνήτη Φήλικα στην Καισάρεια με στρατιωτική συνοδεία. Ο Παύλος παραμένει φυλακισμένος για δυο χρόνια και ο Φήλικας περιμένει να τον δωροδοκήσουν, κάτι που τελικά δεν γίνεται. Ο διάδοχός του, ο Φήστος, δέχεται την επίκληση του Καίσαρα από μέρους του Παύλου. Πριν όμως κατευθυνθεί προς τη Ρώμη, ο Παύλος κάνει μια συγκλονιστική απολογία μπροστά στον Βασιλιά Αγρίππα.—21:15–26:32.

Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν πτοούνται από τις δοκιμασίες, αλλά συνεχίζουν να κηρύττουν. Αυτό σίγουρα ίσχυε για τον Παύλο. Επειδή επικαλέσθηκε τον Καίσαρα, ο απόστολος αναχωρεί για τη Ρώμη μαζί με τον Λουκά περίπου το 58 Κ.Χ. Στα Μύρα της Λυκίας μεταβαίνουν σε άλλο πλοίο. Μολονότι ναυαγούν και καταλήγουν στο νησί της Μάλτας, αργότερα ένα άλλο σκάφος τούς πάει στην Ιταλία. Αν και κάτω από στρατιωτική επιτήρηση στη Ρώμη, ο Παύλος καλεί άτομα και τους κηρύττει τα καλά νέα. Στη διάρκεια της φυλάκισής του γράφει στους Εφεσίους, στους Φιλιππησίους, στους Κολοσσαείς, στον Φιλήμονα, και στους Εβραίους.—27:1–28:31.

ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Το βιβλίο των Πράξεων καταδεικνύει ότι το έργο που άρχισε από τον Γιο του Θεού συνεχίστηκε πιστά από τους μάρτυρες του Ιεχωβά τον πρώτο αιώνα. Ναι, με τη δύναμη του αγίου πνεύματος του Θεού, αυτοί κήρυτταν με ζήλο.

Επειδή οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού έθεταν με προσευχή την εμπιστοσύνη τους στον Θεό, το χέρι Του ήταν μαζί τους. Έτσι, χιλιάδες έγιναν πιστοί και ‘το ευαγγέλιο κηρύχθηκε εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν’. (Κολοσσαείς 1:23) Πράγματι, όπως τότε έτσι και σήμερα, οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν αποδείξει ότι είναι ζηλωτές μάρτυρες του Ιεχωβά που προχωρούν μπροστά!

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 25]

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ: Ο Κορνήλιος ήταν αξιωματικός του στρατού, και είχε το βαθμό του εκατόνταρχου. (10:1) Ο ετήσιος μισθός ενός εκατόνταρχου ήταν περίπου πέντε φορές υψηλότερος από το μισθό ενός πεζικάριου, δηλαδή περίπου 1.200 δηνάρια, αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος. Όταν αποστρατευόταν του δινόταν επιχορήγηση σε χρήματα ή γη. Η στρατιωτική του στολή ήταν ζωηρόχρωμη και αποτελούνταν από ένα ασημένιο κράνος, ένα ρούχο σαν φούστα, έναν όμορφο μάλλινο μανδύα και διακοσμημένες περικνημίδες. Η συνοδεία ενός εκατόνταρχου ήταν θεωρητικά 100 άντρες, αλλά κατά καιρούς ήταν μόνο 80 ή περίπου τόσοι. Οι κληρωτοί του ‘Ιταλικού τάγματος’ προέρχονταν από Ρωμαίους πολίτες και από απελεύθερους στην Ιταλία.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 25]

ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑ: Ο Πέτρος δεν έκανε επίδειξη όταν προσευχήθηκε μόνος του στο δώμα. (10:9) Το περιτείχισμα που υπήρχε γύρω από την επίπεδη στέγη τον έκρυβε από τα μάτια των άλλων. (Δευτερονόμιον 22:8) Το δώμα ήταν επίσης κατάλληλο μέρος για να αναπαυθεί κάποιος και για να ξεφύγει από τους απογευματινούς θορύβους του δρόμου.

[Πλαίσιο στη σελίδα 25]

ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΙ ΘΕΟΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ: Όταν ο Παύλος θεράπευσε έναν κουτσό άντρα, οι κάτοικοι των Λύστρων νόμισαν ότι είχαν εμφανιστεί θεοί με ανθρώπινη μορφή. (14:8-18) Ο Δίας, ο πρώτιστος θεός των Ελλήνων, είχε ένα ναό στην πόλη, και ο γιος του ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος των θεών, διακρινόταν για την ευγλωττία του. Οι άνθρωποι νόμισαν ότι ο Παύλος ήταν ο Ερμής, επειδή αυτός μιλούσε περισσότερο, ενώ πίστεψαν ότι ο Βαρνάβας ήταν ο Δίας. Ήταν έθιμο να στολίζουν τα είδωλα των ψεύτικων θεών με στεφάνια από λουλούδια ή από φύλλα κυπαρισσιού ή πεύκου, αλλά ο Παύλος και ο Βαρνάβας αρνήθηκαν τέτοια ειδωλολατρική μεταχείριση.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΤΟΣ: Όταν ένας σεισμός άνοιξε τις πόρτες της φυλακής και έλυσε τα δεσμά των κρατουμένων, ο Φιλιππήσιος δεσμοφύλακας ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει. (16:25-27) Γιατί; Επειδή ο ρωμαϊκός νόμος προέβλεπε ότι ο δεσμοφύλακας θα τιμωρούνταν με την ποινή του κρατουμένου, αν αυτός δραπέτευε. Ο δεσμοφύλακας προφανώς προτιμούσε να αυτοκτονήσει παρά να θανατωθεί με βασανιστήρια, κάτι που πιθανόν να ήταν η ποινή μερικών κρατουμένων. Παρ’ όλα αυτά, δέχτηκε τα καλά νέα και «εβαπτίσθη ευθύς αυτός και πάντες οι αυτού».—16:28-34.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 26]

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ: Ως Ρωμαίος πολίτης, ο Παύλος είχε το δικαίωμα να επικαλεστεί τον Καίσαρα και να δικαστεί στη Ρώμη. (25:10-12) Οι Ρωμαίοι πολίτες δεν επιτρεπόταν να φυλακιστούν, να μαστιγωθούν, ή να τιμωρηθούν χωρίς να έχουν δικαστεί.—16:35-40· 22:22-29· 26:32.

[Ευχαριστίες]

Musei Capitolini, Roma

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 26]

ΝΕΩΚΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ: Ο αργυροκόπος Δημήτριος αναστατώθηκε από το κήρυγμα του Παύλου και ξεσήκωσε τον όχλο εναντίον του. Όμως ο γραμματέας της πόλης της Εφέσου διέλυσε το πλήθος. (19:23-41) Οι αργυροκόποι έφτιαχναν μικρά ασημένια ομοιώματα του πιο ιερού μέρους του ναού, όπου βρισκόταν το άγαλμα της θεάς της γονιμότητας με τους πολλούς μαστούς, της Άρτεμης. Οι πόλεις ανταγωνίζονταν η μια την άλλη, για το ποια θα γίνει νεωκόρος της, πράγμα που θεωρούνταν μεγάλη τιμή.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 26]

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ: Όταν το πλοίο που μετέφερε τον Παύλο σφυροκοπούνταν από ένα θυελλώδη άνεμο που λέγεται Ευροκλύδων, ‘μόλις ηδυνήθησαν να βάλουσιν εις την εξουσίαν τους την λέμβον’. (27:15, 16) Η λέμβος ήταν μια μικρή βάρκα, την οποία ρυμουλκούσε συνήθως το πλοίο. Το καράβι μετέφερε χοντρά σχοινιά, τα οποία μπορούσαν να περαστούν κάτω από τα ύφαλα για να το περιζώσουν και να μειώσουν την πίεση που δέχεται από το ανεβοκατέβασμα των ιστών στη διάρκεια των καταιγίδων. (27:17) Εκείνοι οι ναύτες έριξαν τέσσερις άγκυρες και έλυσαν τα σχοινιά που συγκρατούσαν τα πηδάλια, τα οποία χρησιμοποιούνταν για να κατευθύνουν το πλοίο. (27:29, 40) Το πλοίο από την Αλεξάνδρεια είχε ως έμβλημα τους «Διόσκουρους»—τον Κάστωρα και τον Πολυδεύκη, οι οποίοι θεωρούνταν προστάτες των ναυτικών.—28:11.