Να Περπατάτε με το Φόβο για τον Ιεχωβά
‘Καθώς [η εκκλησία] περπατούσε με το φόβο για τον Ιεχωβά και με την παρηγοριά του αγίου πνεύματος, εξακολουθούσε να πληθύνεται’.—ΠΡΑΞΕΙΣ 9:31, ΜΝΚ.
1, 2. (α) Τι συνέβη όταν η Χριστιανική εκκλησία εισήλθε σε μια περίοδο ειρήνης; (β) Μολονότι ο Ιεχωβά επιτρέπει το διωγμό, τι άλλο κάνει;
ΕΝΑΣ μαθητής αντιμετώπισε μια ύψιστη δοκιμασία. Θα κρατούσε την ακεραιότητά του στον Θεό; Ναι, θα την κρατούσε! Είχε περπατήσει με το φόβο για τον Θεό, με δέος για τον Πλάστη του, και θα πέθαινε ως πιστός μάρτυρας του Ιεχωβά.
2 Αυτός ο θεοφοβούμενος τηρητής ακεραιότητας ήταν ο Στέφανος, ένας ‘άνδρας πλήρης πίστεως και Πνεύματος Αγίου’. (Πράξεις 6:5) Ο φόνος του ξεσήκωσε ένα κύμα διωγμού, αλλά κατόπιν η εκκλησία σ’ ολόκληρη την Ιουδαία, τη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια εισήλθε σε μια περίοδο ειρήνης και εποικοδομήθηκε πνευματικά. Επιπρόσθετα, ‘καθώς περπατούσε με το φόβο για τον Ιεχωβά και με την παρηγοριά του αγίου πνεύματος, εξακολουθούσε να πληθύνεται’. (Πράξεις 9:31, ΜΝΚ) Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, εμείς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα μας ευλογήσει είτε δοκιμάζουμε ειρήνη είτε διωγμό, όπως δείχνουν τα κεφάλαια 6 ως 12 των Πράξεων. Γι’ αυτό, ας περπατάμε με ευλαβικό φόβο για τον Θεό όταν διωκόμαστε ή ας χρησιμοποιούμε οποιαδήποτε ανάπαυλα από το διωγμό για να εποικοδομούμαστε πνευματικά και να γινόμαστε πιο δραστήριοι στην υπηρεσία του.—Δευτερονόμιον 32:11, 12· 33:27.
Πιστός Μέχρι το Τέλος
3. Ποιο πρόβλημα υπερνικήθηκε στην Ιερουσαλήμ, και πώς;
3 Ακόμη κι αν ανακύψουν προβλήματα σε καιρούς ειρήνης, η καλή οργάνωση μπορεί να συμβάλει στην επίλυσή τους. (6:1-7) Οι ‘Ελληνιστές [ελληνόφωνοι Ιουδαίοι, ΜΝΚ]’ στην Ιερουσαλήμ παραπονιούνταν ότι οι χήρες τους παραβλέπονταν στην καθημερινή ‘διακονία [διανομή, ΜΝΚ]’ τροφίμων, ενώ δειχνόταν εύνοια στους Ιουδαίους πιστούς που μιλούσαν εβραϊκά. Αυτό το πρόβλημα λύθηκε, όταν οι απόστολοι διόρισαν εφτά άντρες προκειμένου να φροντίζουν για ‘την χρείαν ταύτην [αυτή την αναγκαία εργασία, ΜΝΚ]’. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Στέφανος.
4. Πώς αντέδρασε ο Στέφανος στις ψευδείς κατηγορίες;
4 Εντούτοις, σύντομα, ο θεοφοβούμενος Στέφανος αντιμετώπισε μια δοκιμασία. (6:8-15) Εγέρθηκαν ορισμένοι άντρες που φιλονικούσαν με τον Στέφανο. Μερικοί απ’ αυτούς ανήκαν στη ‘συναγωγή των Λιβερτίνων [Απελεύθερων, ΜΝΚ]’· ίσως να ήταν Ιουδαίοι που αιχμαλωτίστηκαν από τους Ρωμαίους και αργότερα απελευθερώθηκαν ή προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό που παλιότερα ήταν δούλοι. Επειδή δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε ο Στέφανος, οι εχθροί του τον πήγαν στο Σάνχεδριν. Εκεί, ορισμένοι ψευδομάρτυρες είπαν: ‘Ακούσαμε αυτόν τον άνθρωπο να λέει ότι ο Ιησούς θα καταστρέψει το ναό και θα αλλάξει τα έθιμα που παρέδωσε ο Μωυσής’. Ωστόσο, ακόμη και οι εναντιούμενοί του μπορούσαν να δουν ότι ο Στέφανος δεν ήταν παραβάτης, αλλά είχε τη γαλήνια εμφάνιση ενός αγγέλου, ενός αγγελιοφόρου του Θεού που ήταν βέβαιος για την υποστήριξή του. Πόσο διαφορετικά ήταν τα δικά τους πρόσωπα, γεμάτα κακία επειδή αυτοί είχαν παραδοθεί στον Σατανά!
5. Ποια σημεία τόνισε ο Στέφανος, ενόσω έδινε μαρτυρία;
5 Όταν τον ρώτησε ο Αρχιερέας Καϊάφας, ο Στέφανος έδωσε άφοβη μαρτυρία. (7:1-53) Με την ανασκόπηση της ισραηλιτικής ιστορίας που έκανε, έδειξε ότι ο Θεός είχε σκοπό να παραμερίσει το Νόμο και την υπηρεσία στο ναό όταν θα ερχόταν ο Μεσσίας. Ο Στέφανος παρατήρησε ότι ο Μωυσής, ο απελευθερωτής που κάθε Ιουδαίος ισχυριζόταν ότι τιμούσε, απορρίφθηκε από τους Ισραηλίτες, όπως κι αυτοί τώρα δεν δέχτηκαν Εκείνον που έφερνε μεγαλύτερη απελευθέρωση. Λέγοντας ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους οίκους, ο Στέφανος έδειξε ότι ο ναός και το σύστημα της λατρείας που προσφερόταν σ’ αυτόν θα παρέρχονταν. Αλλά, επειδή οι δικαστές του δεν φοβούνταν τον Θεό ούτε ήθελαν να μάθουν το θέλημά Του, ο Στέφανος είπε: ‘Σκληροτράχηλοι, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του Πνεύματος του Αγίου. Τίνα των προφητών δεν εδίωξαν οι πατέρες σας; Εφόνευσαν εκείνους, οίτινες προκατήγγειλαν περί της ελεύσεως του δικαίου, του οποίου σεις εγείνατε τώρα προδόται και φονείς’.
6. (α) Πριν από το θάνατό του, ποια εμπειρία είχε ο Στέφανος που του ενίσχυσε την πίστη; (β) Γιατί μπορούσε να πει κατάλληλα ο Στέφανος: «Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου»;
6 Η άφοβη κατάθεση του Στέφανου οδήγησε στο φόνο του. (7:54-60) Οι δικαστές εξαγριώθηκαν επειδή ξεσκεπάστηκε η ενοχή που έφεραν για το θάνατο του Ιησού. Αλλά πόσο ενισχύθηκε η πίστη του Στέφανου, όταν «ατενίσας εις τον ουρανόν, είδε την δόξαν του Θεού και τον Ιησούν ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού»! Ο Στέφανος μπορούσε τώρα να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του με την πεποίθηση ότι είχε κάνει το θέλημα του Θεού. Μολονότι εμείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν βλέπουμε οράματα, μπορούμε να έχουμε παρόμοια θεόδοτη γαλήνη όταν διωκόμαστε. Αφού έσυραν τον Στέφανο έξω από την Ιερουσαλήμ, οι εχθροί του άρχισαν να τον λιθοβολούν κι εκείνος έκανε την έκκληση: «Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου». Αυτό ήταν κατάλληλο, επειδή ο Θεός είχε εξουσιοδοτήσει τον Ιησού να ανασταίνει άλλους δίνοντάς τους ζωή. (Ιωάννης 5:26· 6:40· 11:25, 26) Γονατιστός, ο Στέφανος έκραξε: ‘Ιεχωβά, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην’. Κατόπιν, κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου ως μάρτυρας, όπως έχει συμβεί και με πολλούς ακολούθους του Ιησού από τότε, ακόμη και στους σύγχρονους καιρούς.
Ο Διωγμός Συμβάλλει στη Διάδοση των Καλών Νέων
7. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του διωγμού;
7 Στην πραγματικότητα, ο θάνατος του Στέφανου είχε σαν αποτέλεσμα τη διάδοση των καλών νέων. (8:1-4) Ο διωγμός διασκόρπισε όλους τους μαθητές, εκτός από τους αποστόλους, σ’ ολόκληρη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια. Ο Σαούλ, ο οποίος επιδοκίμασε το φόνο του Στέφανου, λυμαινόταν την εκκλησία σαν θηρίο, εισβάλλοντας στο ένα σπίτι μετά το άλλο για να πιάνει τους ακολούθους του Ιησού και να τους ρίχνει στη φυλακή. Καθώς οι διασκορπισμένοι μαθητές εξακολουθούσαν να κηρύττουν, τα σχέδια που έκανε ο Σατανάς για να σταματήσει τους θεοφοβούμενους διαγγελείς της Βασιλείας διώκοντάς τους, ανατράπηκαν. Και σήμερα, ο διωγμός συχνά έχει συμβάλει στη διάδοση των καλών νέων ή έχει ελκύσει την προσοχή στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας.
8. (α) Τι συνέβη σαν αποτέλεσμα του κηρύγματος που έγινε στη Σαμάρεια; (β) Πώς χρησιμοποίησε ο Πέτρος το δεύτερο κλειδί που του είχε εμπιστευτεί ο Ιησούς;
8 Ο ευαγγελιστής Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια για να ‘κηρύξει τον Χριστό’. (8:5-25) Σ’ εκείνη την πόλη επικράτησε μεγάλη χαρά καθώς κηρύττονταν τα καλά νέα, εκβάλλονταν ακάθαρτα πνεύματα και θεραπεύονταν άνθρωποι. Οι απόστολοι που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ έστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη στη Σαμάρεια, και όταν αυτοί προσευχήθηκαν και επέθεσαν τα χέρια τους σ’ εκείνους που βαφτίστηκαν, οι νέοι μαθητές έλαβαν άγιο πνεύμα. Ο νεοβαφτισμένος πρώην μάγος που ονομαζόταν Σίμων προσπάθησε να αγοράσει αυτή την εξουσία, αλλά ο Πέτρος είπε: ‘Το αργύριόν σου ας ήναι μετά σου εις απώλειαν. Η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού’. Αφού του ειπώθηκε να μετανοήσει και να ικετεύσει τον Ιεχωβά για συγχώρηση, αυτός ζήτησε από τους αποστόλους να προσευχηθούν για χάρη του. Αυτό θα πρέπει να υποκινεί σήμερα όλους όσοι φοβούνται τον Ιεχωβά να προσεύχονται για θεϊκή βοήθεια προκειμένου να διαφυλάξουν την καρδιά τους. (Παροιμίαι 4:23) (Απ’ αυτό το γεγονός προήλθε η λέξη «σιμωνία», δηλαδή «η αγορά ή πώληση κάποιου εκκλησιαστικού αξιώματος ή εκκλησιαστικής προαγωγής».) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης διακήρυξαν τα καλά νέα σε πολλά χωριά της Σαμάρειας. Έτσι, ο Πέτρος χρησιμοποίησε το δεύτερο κλειδί που του είχε δώσει ο Ιησούς, για να ανοίξει την πόρτα της γνώσης και την ευκαιρία να εισέλθουν εκείνα τα άτομα στην ουράνια Βασιλεία.—Ματθαίος 16:19.
9. Ποιος ήταν ο Αιθίοπας στον οποίον έδωσε μαρτυρία ο Φίλιππος, και γιατί μπορούσε να βαφτιστεί αυτός ο άντρας;
9 Κατόπιν, ο άγγελος του Θεού έδωσε στον Φίλιππο ένα νέο διορισμό. (8:26-40) Πάνω σε μια άμαξα, καθ’ οδόν από την Ιερουσαλήμ προς τη Γάζα, βρισκόταν ένας «ευνούχος», που ήταν αξιωματούχος υπεύθυνος για τους θησαυρούς της βασίλισσας της Αιθιοπίας, της Κανδάκης. Δεν ήταν ευνούχος από σωματική άποψη, πράγμα που θα τον απέκλειε από την Ιουδαϊκή εκκλησία, αλλά είχε πάει στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρει λατρεία ως περιτμημένος προσήλυτος. (Δευτερονόμιον 23:1) Ο Φίλιππος βρήκε τον ευνούχο να διαβάζει από το βιβλίο του Ησαΐα. Όταν προσκλήθηκε να ανέβει στην άμαξα, ο Φίλιππος συζήτησε την προφητεία του Ησαΐα και «ευηγγελίσατο εις αυτόν τον Ιησούν». (Ησαΐας 53:7, 8) Σε λίγο, ο Αιθίοπας αναφώνησε: «Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» Τίποτα δεν τον εμπόδιζε, αφού ήξερε για τον Θεό και τώρα είχε πίστη στον Χριστό. Γι’ αυτό, ο Φίλιππος βάφτισε τον Αιθίοπα, ο οποίος συνέχισε το δρόμο του χαρούμενος. Εσάς σας εμποδίζει τίποτα να βαφτιστείτε;
Ένας Διώκτης Μεταστρέφεται
10, 11. Τι συνέβη στον Σαούλ από την Ταρσό, καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό και λίγο αργότερα;
10 Στο μεταξύ, ο Σαούλ προσπαθούσε να κάνει τους ακολούθους του Ιησού να αποκηρύξουν την πίστη τους, με την απειλή της φυλάκισης ή του θανάτου. (9:1-18α) Ο αρχιερέας (πιθανόν ο Καϊάφας) του είχε δώσει επιστολές για τις συναγωγές της Δαμασκού, που τον εξουσιοδοτούσαν να φέρει δέσμιους στην Ιερουσαλήμ άντρες και γυναίκες που ανήκαν ‘Στην Οδό’, δηλαδή στον τρόπο ζωής ο οποίος βασιζόταν στο παράδειγμα του Χριστού. Γύρω στο μεσημέρι κοντά στη Δαμασκό, ένα φως έλαμψε από τον ουρανό και μια φωνή ρώτησε: ‘Σαούλ, τι με διώκεις;’ Τα άτομα που ήταν μαζί με τον Σαούλ άκουσαν «την φωνήν [τον ήχο κάποιας φωνής, ΜΝΚ]», αλλά δεν κατάλαβαν τι έλεγε. (Παράβαλε Πράξεις 22:6, 9.) Αυτή η μερική αποκάλυψη του δοξασμένου Ιησού ήταν αρκετή για να τυφλώσει τον Σαούλ. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον μαθητή Ανανία για να του ξαναδώσει το φως του.
11 Μετά το βάφτισμά του, ο πρώην διώκτης έγινε αντικείμενο διωγμού. (9:18β-25) Οι Ιουδαίοι της Δαμασκού ήθελαν να σκοτώσουν τον Σαούλ. Αλλά τη νύχτα, οι μαθητές τον κατέβασαν μέσα από ένα άνοιγμα στο τείχος, ίσως μέσα σ’ ένα μεγάλο πλεχτό καλάθι φτιαγμένο από σκοινί ή κλαδιά. (2 Κορινθίους 11:32, 33) Το άνοιγμα μπορεί να ήταν ένα παράθυρο στο σπίτι κάποιου μαθητή, το οποίο είχε χτιστεί στο τείχος. Η διαφυγή από τους εχθρούς για τη συνέχιση του κηρύγματος δεν ήταν πράξη δειλίας.
12. (α) Τι συνέβη στον Σαούλ, στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποια ήταν η κατάσταση της εκκλησίας;
12 Στην Ιερουσαλήμ, ο Βαρνάβας βοήθησε τους μαθητές να δεχτούν τον Σαούλ ως ομόπιστο. (9:26-31) Εκεί ο Σαούλ διαφώνησε άφοβα με τους ‘Ελληνιστές [ελληνόφωνους Ιουδαίους, ΜΝΚ]’, που προσπάθησαν κι αυτοί να τον σκοτώσουν. Αφού το κατάλαβαν αυτό, οι αδελφοί τον πήγαν στην Καισάρεια και τον έστειλαν στην Ταρσό της Κιλικίας, στη γενέτειρά του. Η εκκλησία σ’ ολόκληρη την Ιουδαία, τη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια, ‘εισήλθε σε μια περίοδο ειρήνης, οικοδομούμενη’ πνευματικά. Καθώς ‘περπατούσε με το φόβο για τον Ιεχωβά και με την παρηγοριά του αγίου πνεύματος, εξακολουθούσε να πληθύνεται’. (ΜΝΚ) Τι θαυμάσιο παράδειγμα που είναι αυτό για όλες τις εκκλησίες σήμερα, προκειμένου να λάβουν την ευλογία του Ιεχωβά!
Εθνικοί Πιστεύουν!
13. Ποια θαύματα έκανε ο Πέτρος στη Λύδδα και στην Ιόππη, με τη βοήθεια του Θεού;
13 Ο Πέτρος ήταν κι αυτός πολυάσχολος. (9:32-43) Στη Λύδδα (τη σημερινή Λοντ), στην Κοιλάδα Σαρών, θεράπευσε τον παράλυτο Αινέα. Αυτή η θεραπεία έκανε πολλούς να επιστρέψουν στον Κύριο. Στην Ιόππη, η αγαπητή μαθήτρια Ταβιθά (Δορκάδα) αρρώστησε και πέθανε. Όταν έφτασε ο Πέτρος, οι χήρες έκλαιγαν και του έδειχναν τα ρούχα που είχε φτιάξει η Δορκάδα και τα οποία μπορεί να φορούσαν εκείνη τη στιγμή. Ο Πέτρος επανέφερε τη Δορκάδα στη ζωή και, όταν διαδόθηκε αυτό το νέο, πολλοί πίστεψαν. Στην Ιόππη, ο Πέτρος έμεινε στου Σίμωνα του βυρσοδέψη, του οποίου το σπίτι βρισκόταν κοντά στη θάλασσα. Οι βυρσοδέψες μούσκευαν τα τομάρια στη θάλασσα και τα επεξεργάζονταν με ασβέστη προτού ξύσουν το μαλλί για να το βγάλουν. Τα τομάρια τα μετέτρεπαν σε δέρμα, αφού τα επεξεργάζονταν με υγρό που προερχόταν από ορισμένα φυτά.
14. (α) Ποιος ήταν ο Κορνήλιος; (β) Τι αλήθευε για τις προσευχές του Κορνήλιου;
14 Εκείνο τον καιρό (το 36 Κ.Χ.), λάβαινε χώρα μια αξιοσημείωτη εξέλιξη κάπου αλλού. (10:1-8) Στην Καισάρεια ζούσε ο ευσεβής Εθνικός Κορνήλιος, ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος που είχε υπό τις διαταγές του εκατό άντρες. Αυτός ήταν επικεφαλής ‘του Ιταλικού τάγματος’, το οποίο προφανώς αποτελούσαν στρατολογημένοι Ρωμαίοι πολίτες και απελεύθεροι από την Ιταλία. Μολονότι ο Κορνήλιος φοβόταν τον Θεό, δεν ήταν προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό. Σ’ ένα όραμα, ένας άγγελος του είπε ότι οι προσευχές του είχαν ‘ανέβει εις μνημόσυνον ενώπιον του Θεού’. Αν και τότε ο Κορνήλιος δεν ήταν αφιερωμένος στον Ιεχωβά, έλαβε πράγματι απάντηση στην προσευχή του. Αλλά, σύμφωνα με τις οδηγίες του αγγέλου, αυτός έστειλε να φέρουν τον Πέτρο.
15. Τι συνέβη την ώρα που προσευχόταν ο Πέτρος στο δώμα του σπιτιού του Σίμωνα;
15 Στο μεταξύ, ο Πέτρος είδε ένα όραμα την ώρα που προσευχόταν στο δώμα του σπιτιού του Σίμωνα. (10:9-23) Σε έκσταση, είδε να κατεβαίνει από τον ουρανό ένα σκεύος που έμοιαζε με σεντόνι και το οποίο ήταν γεμάτο ακάθαρτα τετράποδα πλάσματα, ερπετά και πουλιά. Όταν του ειπώθηκε να σφάξει και να φάει, ο Πέτρος είπε ότι ποτέ δεν είχε φάει οτιδήποτε βέβηλο. «Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα», του ειπώθηκε. Το όραμα έκανε τον Πέτρο να σαστίσει, αλλά αυτός ακολούθησε τις οδηγίες που του έδωσε το πνεύμα. Έτσι, αυτός και έξι Ιουδαίοι αδελφοί ακολούθησαν τους απεσταλμένους του Κορνήλιου.—Πράξεις 11:12.
16, 17. (α) Τι είπε ο Πέτρος στον Κορνήλιο και στα άτομα που ήταν συγκεντρωμένα στο σπίτι του; (β) Τι συνέβη ενόσω ο Πέτρος μιλούσε ακόμη;
16 Τώρα οι πρώτοι Εθνικοί επρόκειτο να ακούσουν τα καλά νέα. (10:24-43) Όταν ο Πέτρος και οι σύντροφοί του έφτασαν στην Καισάρεια, ο Κορνήλιος, οι συγγενείς του και οι στενοί του φίλοι περίμεναν. Ο Κορνήλιος έπεσε στα πόδια του Πέτρου, αλλά ο απόστολος ταπεινά αρνήθηκε να δεχτεί ένα τέτοιο προσκύνημα. Μίλησε για το πώς ο Ιεχωβά έχρισε τον Ιησού με άγιο πνεύμα και με δύναμη ως τον Μεσσία, και εξήγησε ότι οποιοσδήποτε ασκεί πίστη σ’ αυτόν λαβαίνει συγχώρηση αμαρτιών.
17 Ο Ιεχωβά τώρα ενήργησε. (10:44-48) Ενόσω ο Πέτρος μιλούσε ακόμη, ο Θεός χάρισε άγιο πνεύμα σ’ εκείνους τους πιστούς Εθνικούς. Εκεί και τότε, αυτοί γεννήθηκαν από το πνεύμα του Θεού και εμπνεύστηκαν για να μιλούν ξένες γλώσσες και να τον μεγαλύνουν. Μετά απ’ αυτό, ενεργώντας κατάλληλα βαφτίστηκαν στο όνομα του Ιησού Χριστού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Πέτρος χρησιμοποίησε το τρίτο κλειδί για να ανοίξει στους θεοφοβούμενους Εθνικούς την πόρτα της γνώσης και την ευκαιρία να εισέλθουν στην ουράνια Βασιλεία.—Ματθαίος 16:19.
18. Πώς αντέδρασαν οι Ιουδαίοι αδελφοί όταν ο Πέτρος εξήγησε ότι οι Εθνικοί ‘βαφτίστηκαν εν Πνεύματι Αγίω’;
18 Αργότερα, στην Ιερουσαλήμ, οι υποστηρικτές της περιτομής φιλονίκησαν με τον Πέτρο. (11:1-18) Όταν αυτός εξήγησε πώς οι Εθνικοί ‘βαφτίστηκαν εν Πνεύματι Αγίω’, οι Ιουδαίοι αδελφοί του «ησύχασαν [συμφώνησαν, ΜΝΚ]» και δόξασαν τον Θεό, λέγοντας: «Και εις τα έθνη λοιπόν έδωκεν ο Θεός την μετάνοιαν εις ζωήν». Κι εμείς επίσης θα πρέπει να είμαστε δεκτικοί όταν μας διασαφηνίζεται το θεϊκό θέλημα.
Ιδρύεται Εκκλησία Εθνικών
19. Πώς ονομάστηκαν οι μαθητές Χριστιανοί;
19 Τώρα σχηματίστηκε η πρώτη εκκλησία Εθνικών. (11:19-26) Όταν οι μαθητές διασκορπίστηκαν εξαιτίας της θλίψης που ανέκυψε από την περίπτωση του Στέφανου, μερικοί πήγαν στην Αντιόχεια της Συρίας, η οποία φημιζόταν για την ακάθαρτη λατρεία και για την ηθική διαφθορά. Καθώς μιλούσαν για τα καλά νέα στους ‘Ελληνιστές [ελληνόφωνους, ΜΝΚ]’ που ζούσαν εκεί, ‘το χέρι του Ιεχωβά ήταν μαζί τους’, και πολλοί πίστεψαν. Ο Βαρνάβας και ο Σαούλ δίδαξαν εκεί επί ένα χρόνο, και «πρώτον εν Αντιοχεία ωνομάσθησαν [με θεία πρόνοια, ΜΝΚ] οι μαθηταί Χριστιανοί». Χωρίς αμφιβολία ο Ιεχωβά κατηύθυνε να ονομαστούν έτσι, αφού η αρχαία ελληνική λέξη χρηματίζω σημαίνει ‘ονομάζω με θεία πρόνοια’ και χρησιμοποιείται πάντοτε στη Γραφή σε σχέση με ό,τι προέρχεται από τον Θεό.
20. Τι προείπε ο Άγαβος, και πώς αντέδρασε η εκκλησία της Αντιόχειας;
20 Στην Αντιόχεια ήρθαν και θεοφοβούμενοι προφήτες από την Ιερουσαλήμ. (11:27-30) Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Άγαβος, που κατέδειξε «δια του Πνεύματος ότι έμελλε να γείνη μεγάλη πείνα καθ’ όλην την οικουμένην». Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου (41-54 Κ.Χ.), και ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρεται σ’ αυτή τη «μεγάλη πείνα». (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, XX, 51 [ii, 5]· XX, 101 [v, 2]) Υποκινούμενη από αγάπη, η εκκλησία της Αντιόχειας έστειλε μια συνεισφορά στους φτωχούς αδελφούς της Ιουδαίας.—Ιωάννης 13:35.
Ο Διωγμός Άκαρπος
21. Ποιες ενέργειες έκανε ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ κατά του Πέτρου, αλλά με ποιο αποτέλεσμα;
21 Η περίοδος ειρήνης τερματίστηκε όταν ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ άρχισε να διώκει στην Ιερουσαλήμ όσους φοβούνταν τον Ιεχωβά. (12:1-11) Ο Ηρώδης σκότωσε με σπαθί τον Ιάκωβο—πιθανόν να τον αποκεφάλισε, κάνοντάς τον έτσι τον πρώτο απόστολο που υπέστη μαρτυρικό θάνατο. Βλέποντας ότι αυτό ευχαρίστησε τους Ιουδαίους, ο Ηρώδης φυλάκισε τον Πέτρο. Προφανώς, ο απόστολος ήταν αλυσοδεμένος μ’ ένα στρατιώτη σε κάθε πλευρά του, ενώ δυο άλλοι φρουρούσαν το κελί του. Ο Ηρώδης σχεδίαζε να τον εκτελέσει μετά το Πάσχα και τις μέρες των αζύμων (14-21 Νισάν), αλλά οι προσευχές που έκανε η εκκλησία για χάρη του απαντήθηκαν ακριβώς στον κατάλληλο καιρό, όπως απαντούνται συχνά και οι δικές μας προσευχές. Αυτό συνέβη όταν ο άγγελος του Θεού απελευθέρωσε θαυματουργικά τον απόστολο.
22. Τι συνέβη όταν ο Πέτρος πήγε στο σπίτι της μητέρας του Μάρκου, της Μαρίας;
22 Ο Πέτρος βρέθηκε σε λίγο στο σπίτι της Μαρίας (της μητέρας του Ιωάννη Μάρκου), που ήταν προφανώς τόπος συνάθροισης των Χριστιανών. (12:12-19) Μέσα στο σκοτάδι, η υπηρέτρια Ρόδη αναγνώρισε τη φωνή του Πέτρου, αλλά τον άφησε έξω από την κλειδωμένη εξώπορτα. Αρχικά οι μαθητές μπορεί να νόμισαν ότι ο Θεός είχε στείλει έναν άγγελο ως αγγελιοφόρο, ο οποίος αντιπροσώπευε τον Πέτρο και μιλούσε με φωνή που έμοιαζε με του Πέτρου. Όταν, όμως, άφησαν τον Πέτρο να μπει, εκείνος τους είπε να πληροφορήσουν για την απελευθέρωσή του τον Ιάκωβο και τους αδελφούς (ίσως τους πρεσβυτέρους). Κατόπιν έφυγε χωρίς να αποκαλύψει τον προορισμό του και ενεργούσε υπό την επιφάνεια, για να μη βάλει σε κίνδυνο τους αδελφούς ή και τον εαυτό του, σε περίπτωση που τους ανέκριναν. Οι έρευνες που έκανε ο Ηρώδης για να βρει τον Πέτρο αποδείχτηκαν άκαρπες, και οι φρουροί τιμωρήθηκαν—πιθανόν και να εκτελέστηκαν.
23. Πώς τερματίστηκε η διακυβέρνηση του Ηρώδη Αγρίππα Α΄, και τι μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτό;
23 Το 44 Κ.Χ., η διακυβέρνηση του Ηρώδη Αγρίππα Α΄ τερματίστηκε απότομα στην Καισάρεια, όταν αυτός ήταν 54 χρονών. (12:20-25) Ο Ηρώδης ήταν οργισμένος με τους Φοίνικες της Τύρου και της Σιδώνας, οι οποίοι δωροδόκησαν το δούλο του, τον Βλαστό, για να διευθετήσει μια ακρόαση στην οποία θα ζητούσαν ειρήνη. Την ‘ορισμένη μέρα’ (που ήταν και γιορτή προς τιμήν του Κλαύδιου Καίσαρα), ο Ηρώδης ντύθηκε με βασιλική περιβολή, κάθησε στο δικαστικό θρόνο και άρχισε να δημηγορεί. Απαντώντας, το ακροατήριο φώναξε: «Θεού φωνή και ουχί ανθρώπου»! Αμέσως, ο άγγελος του Ιεχωβά τον πάταξε «διότι δεν έδωκε την δόξαν εις τον Θεόν». Ο Ηρώδης «γενόμενος σκωληκόβρωτος εξεψύχησεν». Είθε αυτό το προειδοποιητικό παράδειγμα να μας υποκινήσει να εξακολουθήσουμε να περπατάμε με το φόβο για τον Ιεχωβά, αποφεύγοντας εντελώς την υπερηφάνεια και δίνοντας σ’ εκείνον τη δόξα για ό,τι κάνουμε ως λαός του.
24. Τι θα δείξει ένα μελλοντικό άρθρο σχετικά με την επέκταση;
24 Παρά το διωγμό από τον Ηρώδη, ο ‘λόγος του Ιεχωβά ηύξανε και επληθύνετο’. Μάλιστα, όπως θα δείξει ένα μελλοντικό άρθρο, οι μαθητές μπορούσαν να αναμένουν περαιτέρω επέκταση. Γιατί; Επειδή ‘περπατούσαν με το φόβο για τον Ιεχωβά’.
Πώς Θα Απαντούσατε;
◻ Πώς έδειξε ο Στέφανος ότι φοβόταν τον Ιεχωβά, όπως έχουν δείξει και πολλοί δούλοι του Θεού από τότε;
◻ Ποια επίδραση είχε ο θάνατος του Στέφανου στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας, και έχει αυτό κάποιο σύγχρονο παράλληλο;
◻ Πώς ο διώκτης Σαούλ από την Ταρσό έγινε άτομο που φοβόταν τον Ιεχωβά;
◻ Ποιοι ήταν οι πρώτοι Εθνικοί που πίστεψαν;
◻ Πώς δείχνει το 12ο κεφάλαιο των Πράξεων ότι ο διωγμός δεν σταματάει τα άτομα που φοβούνται τον Ιεχωβά;
[Εικόνα στις σελίδες 16, 17]
Ένα φως έλαμψε από τον ουρανό και μια φωνή ρώτησε: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;»