-
Απελευθέρωσις από την Εξουσία του ΣκότουςΗ Σκοπιά—1971 | 1 Νοεμβρίου
-
-
9. (α) Υπάρχει κάποια ελπίδα για το υπόλοιπο της ανθρώπινης οικογενείας; Αν ναι, ποια; (β) Σε ποιον ανεφέρετο ο Παύλος όταν ωμιλούσε για την ‘κτίσι’ στα εδάφια Ρωμαίους 8:19-23;
9 Ευτυχώς, όμως, που ο Παύλος δεν αφήνει το ζήτημα εκεί. Η κλήσις και η εκλογή εκείνων που αποτελούν την αληθινή εκκλησία, και η εγκατάλειψις όλου του υπολοίπου της ανθρώπινης οικογενείας για να εκλείψουν ως αμαρτωλοί, αν όχι επίσης να παραδοθούν σε αιώνια βάσανα, όπως διδάσκουν πολλά σύμβολα πίστεως του Χριστιανικού κόσμου—αυτό ασφαλώς δεν αποτελεί διδασκαλία της Γραφής. Ως απόδειξι τούτου, σημειώστε τι λέγει εν συνεχεία ο Παύλος αφού ανέφερε προηγουμένως την ανωτέρα ουράνια ελπίδα. Λέγει ότι «η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού . . . [και] ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» Δείχνοντας ότι με τη λέξι «κτίσις» έχει υπ’ όψιν του ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια, ξεχωριστά από τη Χριστιανική εκκλησία, ο Παύλος λέγει σε συνέχεια: «Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν. Και ουχί μόνον αύτη, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την [τελικήν] υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών.»—Ρωμ. 8:19-23.
-
-
Απελευθέρωσις από την Εξουσία του ΣκότουςΗ Σκοπιά—1971 | 1 Νοεμβρίου
-
-
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ
12. (α) Ποια γεγονότα έχουν ήδη οδηγήσει στον προσδιορισμό της ταυτότητος των υιών του Θεού; (β) Ποιοι το έχουν αναγνωρίσει αυτό, και σε ποιες ευλογίες κατέληξε;
12 Απαντώντας στην ερώτησι των μαθητών του: «Τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντέλειας του αιώνος;» ο Ιησούς προείπε ορισμένες ενέργειες που θα ελάμβαναν χώρα κάτω από τη δική του καθοδήγησι, μετά την ενθρόνισί του το 1914. Από τότε υπάρχει ένα υπόλοιπο της Χριστιανικής εκκλησίας ακόμη στη γη, οι οποίοι, μέσω της διακονίας των αγγέλων και μιας ομοίας με σάλπιγγα κλήσεως, έχουν συναχθή σε στενή ενότητα. Αυτό έχει οδηγήσει σε σαφή προσδιορισμό της ταυτότητος της τάξεως του πιστού και φρονίμου δούλου, ο οποίος έχει διορισθή να φροντίζη για όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας του Χριστού. Επίσης, από τον καιρό της ενθρονίσεώς του, με τη συμπαράστασι πάντων των αγίων αγγέλων μετ’ αυτού, έχει κάμει, μέσω του αγγέλματος της Βασιλείας που δίδεται ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη, διαχωρισμό των ανθρώπων «απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.» (Ματθ. 24:3, 14, 31, 45-47· 25:31, 32) Με άλλα λόγια, έχει ήδη γίνει προσδιορισμός της ταυτότητος «των υιών του Θεού,» εκείνων που έχουν ουράνια ελπίδα. Έτσι ένας αυξανόμενος αριθμός πάσης κτίσεως έχουν αναγνωρίσει με χαρά αυτούς τους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού Ιησού, και τους έχουν διακονήσει και κάμει καλό σ’ αυτούς, όπως προείπε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 25:34-40. Αυτοί οι αυξανόμενοι αριθμοί αποτελούν έναν ‘όχλον πολύν . . . εκ παντός έθνους’ που περιγράφονται ως να είναι «ενώπιον του θρόνου του Θεού,» απολαμβάνοντας την εύνοιά του, και ‘λατρεύοντες αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού,’ δηλαδή, στον πνευματικό ναό που έχει ανεγείρει ο Θεός, και σε στενή ενότητα με την τάξι του «ναού» των «αδελφών» του Χριστού. Αυτή είναι η ευτυχής πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά και βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τους λόγους του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης [του ‘μικρού ποιμνίου’]· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.»—Ρωμ. 8:19, 22· Εβρ. 8:2· 9:11· Αποκάλ. 7:9, 15· Εφεσ. 2:21, 22.
-