-
Χαίροντες στον ‘Θεόν της Ελπίδος’Η Σκοπιά—1980 | 1 Απριλίου
-
-
4. Γιατί τα «όσα προεγράφησαν» αποτελούν πηγή ελπίδας;
4 Οι μακρόπνοες υποσχέσεις του Ιεχωβά, όπως αναγράφονται στο Λόγο του, αποτελούν πραγματικά μια πηγή βεβαίας ελπίδας για το μέλλον. Όπως δήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Ασφαλώς, χρειαζόμαστε ελπίδα. Και πώς τα «όσα προεγράφησαν» μάς δίνουν αιτία για ελπίδα; Εν πρώτοις, γιατί ανέκυψε η ανάγκη για ελπίδα;
5. (α) Πώς ανέκυψε η ανάγκη για ελπίδα; (β) Γιατί οι πρώτοι γονείς μας δικαιολογημένα υπέστησαν τη θανατική ποινή, και γιατί περιλαμβανόμεθα κι’ εμείς σ’ αυτό;
5 Τα «όσα προεγράφησαν» αποτελούν καθαρή αφήγησι πώς ο Θεός δημιούργησε τους πρώτους γονείς μας και τους έθεσε σ’ έναν παράδεισο τέρψεως, με την προοπτική να ζουν για πάντα και να γεμίσουν τη γη με στοργικούς, ευτυχισμένους ανθρώπους που δεν θα πέθαιναν ποτέ. (Γεν. 1:26-28· 2:7-9, 18-25) Εν τούτοις, ο Αδάμ και η Εύα έχασαν αυτό το προνόμιο. Γιατί; Διότι αμάρτησαν, και έτσι, έχασαν το στόχο της τέλειας υπακοής στον Πατέρα τους, τον Ιεχωβά Θεό. Δικαιολογημένα, ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά καταδίκασε το απειθές ζεύγος σε θάνατο. Αυτοί είχαν γίνει ισχυρογνώμονες, ανεξάρτητοι, και δεν υπήρχε πια θέσις γι’ αυτούς μεταξύ των πιστών πλασμάτων του Ιεχωβά. Επίσης, επέφεραν την ποινή του θανάτου, όχι μόνο στους εαυτούς τους, αλλά και στα δισεκατομμύρια απογόνων που θα εγεννώντο απ’ αυτούς τους αμαρτωλούς γονείς. Όπως μας λέει ο Παύλος: «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.»—Ρωμ. 5:12
6. Με βάσι ποια ελπίδα όλη η κτίσις υπετάχθη στη δουλεία;
6 Εν τούτοις, ο Παύλος προχωρεί και λέει ότι αν και «η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα,» αυτό έγινε «επ’ ελπίδι.» Με ποια ελπίδα; Με μια ζώσα ελπίδα ότι «και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού,» ίδια ακριβώς με την ελευθερία που απελάμβαναν οι πρώτοι μας γονείς μέσα στον παράδεισο της Εδέμ. Αυτό περιελάμβανε ελπίδα αιώνιας ζωής. Μόνο ο Θεός μπορούσε να δώση μια τέτοια ελπίδα.—Ρωμ. 8:20, 21· Ιωάν. 17:3.
-
-
Χαίροντες στον ‘Θεόν της Ελπίδος’Η Σκοπιά—1980 | 1 Απριλίου
-
-
7. Πώς προσδιορίζεται το «σπέρμα» της επαγγελίας;
7 Στην αρχή των ‘όσων προεγράφησαν,’ διαβάζομε την υπόσχεσι του Θεού ότι το «σπέρμα [απόγονος]» της όμοιας με σύζυγο οργανώσεώς του στον ουρανό «θέλει. . .συντρίψει την κεφαλήν [του όφεως],» δηλαδή θα καταστρέψη τον Σατανά, μαζί με όλους τους ακολούθους του. (Γεν. 3:14, 15) Αλλά ποιος είναι αυτό το «σπέρμα;» Αναφέρεται αργότερα ότι είναι επίσης και «σπέρμα» του φίλου του Θεού, του Αβραάμ, μέσω του οποίου σπέρματος «θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» Ο απόστολος Παύλος προσδιορίζει αυτό το «σπέρμα,» λέγοντας: «Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· . . . Και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός.»—Γέν. 22:18· Γαλ. 3:16.
8. (α) Πώς η πορεία ζωής του Ιησού στη γη προελέχθη πολύ καιρό πριν; (β) Πώς φάνηκε η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα;
8 Τα «όσα προεγράφησαν» προείπαν την πορεία ζωής του Χριστού Ιησού όταν θα ήταν εδώ στη γη. Όπως προφήτευσε ο Ησαΐας πριν από 700 χρόνια και πλέον, ο Ιησούς καταφρονήθηκε, θεωρήθηκε σαν τίποτε, ταλαιπωρήθηκε και «εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν.» Σε αρμονία με το θέλημα του Πατέρα του, «παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον» για να λυτρώση ‘πολλούς’ από τη δουλεία της αμαρτίας. (Ησ. 53:3-12) Ο Ιεχωβά τον ανέστησε και τον κατέστησε «αρχηγόν της ζωής» στους ουρανούς, ώστε «πας ο πιστεύων εις αυτόν . . . έχη ζωήν αιώνιον.» Ο Θεός έλαβε αυτή την πρόνοια διότι «τόσον ηγάπησεν . . .τον κόσμον [της ανθρωπότητας] .» (Ιωάν. 3:15, 16· Πράξ. 3:15) Τι θαυμάσια ελπίδα παρέσχε αυτό!—Ιωάν. 5:24-29.
-