Δεν Είναι Μόνο Αμείλικτος Εχθρός
Ο ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ πόνος μπορεί να καταστρέψει τη ζωή των ανθρώπων. Τους αποστερεί την ειρήνη, τη χαρά και το βιος τους, κάνοντάς τους τόσο δυστυχισμένους ώστε ορισμένοι αναζητούν ανακούφιση στην αυτοκτονία. Ο γιατρός και ιεραπόστολος Άλμπερτ Σβάιτσερ συμπέρανε: «Ο πόνος είναι πιο φοβερός αφέντης της ανθρωπότητας ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο».
Στην κυριολεξία, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν τρομερά. ‘Αν θα μπορούσαμε να κινηθούμε μέσα στους αιώνες και να αιωρηθούμε πάνω από μια άβυσσο, από την οποία να έφταναν στα αφτιά μας οι ήχοι της περιστρεφόμενης γης’, είπε ένας Γάλλος χειρουργός, ‘θα ακούγαμε ένα βουητό πόνου να βγαίνει σαν με μια φωνή από τα κατάβαθα της ψυχής της βασανισμένης ανθρωπότητας’.
Πραγματικά, αυτά που έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος πριν από 1.900 και πλέον χρόνια έχουν ακόμα μεγαλύτερη ισχύ σήμερα: «Όλη η δημιουργία εξακολουθεί να στενάζει μαζί και να πονάει μαζί μέχρι τώρα».—Ρωμαίους 8:22.
Μεγάλο Πρόβλημα Υγείας
Ο ένας στους 8 Αμερικανούς υποφέρει από τους τρομερούς πόνους της οστεοαρθρίτιδας, της πιο κοινής μορφής αρθρίτιδας. Ακόμα περισσότεροι άνθρωποι έχουν βασανιστικούς πόνους στη μέση. Άλλοι πρέπει να υπομένουν τις οδυνηρές συνέπειες του καρκίνου και της καρδιοπάθειας.
Εκατομμύρια περισσότεροι υποφέρουν από φρικτούς πονοκεφάλους, πονόδοντους, πόνους στο αφτί, αιμορροΐδες και πλήθος άλλων ασθενειών και τραυματισμών. Δεν είναι να απορεί κανείς για το ότι, σε κάποιο πρόσφατο έτος, οι Αμερικανοί δαπάνησαν 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια (περ. 483 δισ. δρχ.) μόνο για παυσίπονα που χορηγούνται χωρίς συνταγή ή για το ότι ο πόνος αποκαλείται «η κρυφή επιδημία της Αμερικής».
Ο Τζον Τζ. Μπόνικα, πιθανώς η μεγαλύτερη αυθεντία σε θέματα πόνου, είπε: «Από την άποψη των χρημάτων και από την άποψη της ανθρώπινης δυστυχίας, ο χρόνιος πόνος είναι πιο σημαντικός σχεδόν από όλα μαζί τα άλλα προβλήματα που σχετίζονται με τη φροντίδα της υγείας».
Μια Ζωή Χωρίς Πόνο;
Ενόψει αυτής της σκληρής πραγματικότητας, μπορεί να φαίνεται παράτολμο το να κάνει κάποιος νύξη για την πιθανότητα ζωής χωρίς πόνο. Συνεπώς, τα εξής λόγια της Αγίας Γραφής μπορεί να φαίνονται απίστευτα: «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους . . . ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια».—Αποκάλυψη 21:4.
Εντούτοις, η πιθανότητα μιας ζωής χωρίς πόνο δεν είναι εξωπραγματική. Αλλά σκεφτείτε για λίγο. Τι εννοεί πραγματικά αυτό το εδάφιο; Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που δεν έχουν το αίσθημα του πόνου. Έχουν γεννηθεί χωρίς αυτό. Θα πρέπει να τους ζηλεύει κανείς; Ο ανατόμος Άλαν Μπάσμπομ είπε: «Η παντελής έλλειψη πόνου είναι ολέθρια».
Αν δεν μπορούσατε να αισθανθείτε πόνο, πιθανότατα δεν θα αντιλαμβανόσαστε ότι είχε δημιουργηθεί κάποια φουσκάλα στο δέρμα σας μέχρι να γινόταν μια σοβαρά ελκώδης πληγή. Σύμφωνα με κάποιο δημοσίευμα, οι γονείς ενός μικρού κοριτσιού που δεν αισθανόταν πόνο «μύριζαν μερικές φορές καμένη σάρκα και το έβρισκαν να ακουμπάει αμέριμνα πάνω στη σόμπα». Έτσι, ο πόνος δεν είναι μόνο αμείλικτος εχθρός. Μπορεί επίσης να είναι ευλογία.
Τι θα πούμε, λοιπόν, για την υπόσχεση της Αγίας Γραφής: ‘Ούτε πόνος δεν θα υπάρχει πια’; Είναι αυτή μια υπόσχεση που θα πρέπει πράγματι να θέλουμε να εκπληρωθεί;
Μια Ζωή Χωρίς Δάκρυα;
Προσέξτε ότι τα συμφραζόμενα αυτού του εδαφίου λένε επίσης: «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους». (Αποκάλυψη 21:4) Αυτό είναι σημαντικό, εφόσον τα δάκρυα είναι ζωτικά. Χρησιμεύουν για να μας προστατεύουν, όπως μας προστατεύει και το αίσθημα του πόνου.
Τα δάκρυα διατηρούν τα μάτια μας υγρά και εμποδίζουν την τριβή ανάμεσα στο μάτι και στο βλέφαρο. Επίσης ξεπλένουν τα μάτια μας από ξένες ουσίες. Επιπρόσθετα, περιέχουν ένα αντισηπτικό που λέγεται λυσοζύμη, το οποίο απολυμαίνει τα μάτια και αποτρέπει τις μολύνσεις. Η ικανότητα που έχουμε να χύνουμε δάκρυα αποτελεί, συνεπώς, ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του θαυμάσια σχεδιασμένου σώματός μας, όπως είναι και το αίσθημα του πόνου.—Ψαλμός 139:14.
Ωστόσο, τα δάκρυα είναι επίσης στενά συνδεδεμένα με τη λύπη, τη θλίψη και τη στενοχώρια. «Όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου», είπε με θλίψη ο Βασιλιάς Δαβίδ των Βιβλικών χρόνων. «Με τα δάκρυά μου καταβρέχω την στρωμνήν μου». (Ψαλμός 6:6) Ακόμα και ο Ιησούς «δάκρυσε» για το θάνατο ενός φίλου. (Ιωάννης 11:35) Αρχικά, ο Θεός δεν είχε σκοπό να χύνουν οι άνθρωποι τέτοια δάκρυα λύπης. Η αμαρτία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, ευθύνεται για την ατελή, θνήσκουσα κατάσταση της ανθρώπινης οικογένειας. (Ρωμαίους 5:12) Έτσι, τα δάκρυα που προέρχονται από την ατελή, θνήσκουσα κατάστασή μας είναι εκείνα που δεν θα υπάρχουν πια.
Εφόσον η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ένα συγκεκριμένο είδος δακρύων είναι εκείνο που θα εξαλειφτεί, πώς θα εκπληρωθεί η υπόσχεση ότι ο πόνος δεν θα υπάρχει πια; Δεν θα υποφέρουν οι άνθρωποι, τουλάχιστον κάπου κάπου, από τον πόνο που προκαλεί λύπη και κλάματα;