-
Η Βασιλεία του ΘανάτουΗ Σκοπιά—1953 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
24. Ποιο αποτέλεσμα πρέπει να έχη επάνω μας αυτή η γνώσις;
24 Πώς η γνώσις της αληθείας πρέπει να λύση τις γλώσσες μας σε ευγνωμοσύνη και ευχαριστία για την απελευθέρωσι που μας εχάρισε ο Ιεχωβά από τα δεσμά της αγνοίας και της δεισιδαιμονίας! Πώς αυτό πρέπει να μας κάμη να θέλωμε να μεταδώσουμε τη γνώσι αυτή σε εκατομμύρια ανθρώπων, για να μπορέσουν κι αυτοί ν’ αποκτήσουν απελευθέρωσι από τη δουλεία του Σατανά! Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του ότι εκείνο που άκουαν στο αυτί έπρεπε να το κηρύξουν από τα δώματα. Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάμωμε εμείς που ήμεθα άλλοτε δούλοι της αμαρτίας και του θανάτου, αλλά τώρα είμεθα ελεύθεροι; Είπατε εις τους δεσμίους, Εξέλθετε, λατρεύσατε τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει!
-
-
Διάρρηξις της Βασιλείας του ΘανάτουΗ Σκοπιά—1953 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
Διάρρηξις της Βασιλείας του Θανάτου
1. Ποια διανοητική και ηθική ερήμωσι έχει επιφέρει ο θάνατος στο ανθρώπινο γένος;
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ του θανάτου έχει επιφέρει όχι μόνο φυσική ερήμωσι στην ανθρώπινη φυλή, αλλά και διανοητική και ηθική ερήμωσι επίσης. Εκτός από τους διωγκωμένους αρμούς, τα λυγισμένα νώτα, τα εξασθενημένα νευρικά συστήματα και εκατοντάδες νοσημάτων που γεμίζουν από ασθενείς χιλιάδες νοσοκομείων, υπάρχει η έλλειψις αυτοελέγχου, η εξάσκησις αδικίας, ανηθικότητος και η γενική ανισορροπία των ιδιοτήτων του ανθρώπου. Ο Σατανάς έκαμε την ενστικτώδη επιθυμία τού ανθρώπου για λατρεία να στραφή από τον Δημιουργό στο πλάσμα. «Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν, ουδέ ευχαρίστησαν αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.» (Ρωμαίους 1:21-23) Ανάλογα με τον βαθμό του πολιτισμού των οι άνθρωποι λατρεύουν ακόμη τέτοια πράγματα σαν τον ήλιο, τη φωτιά, τις εικόνες, το χρήμα, την περιουσία τους ή τους εαυτούς των και οργανώσεις ανθρώπων. Στη θέσι της απεριόριστης αγάπης για τον Ιεχωβά πρώτα, και της αγάπης για τον πλησίον έπειτα, ο Σατανάς έχει εμφυτεύσει ιδιοτέλεια, φόβο, απληστία και μίσος. Μ’ ένα αριστοτεχνικό χτύπημα, παρακινώντας τους πρώτους μας γονείς να αμαρτήσουν, ο αντίδικος έκαμε να βασιλεύση η αμαρτία μαζί με τον θάνατο. Από τότε και στο εξής όλοι υπήρξαν αμαρτωλοί, υστέρησαν της δόξης του Θεού, και δεν έφθασαν στον βαθμό της τελείας υπακοής. Ο Ιεχωβά είναι άγιος, πλήρως αφωσιωμένος στη δικαιοσύνη, τέλειος. Τίποτε ελλιπές αγιότητος, τελείας υπακοής, ακηλίδωτης με κάθε τρόπο, δεν θα μπορούσε να είναι ευπρόσδεκτο σ’ αυτόν.
2. Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ της παραβάσεως του Αδάμ και της παραβάσεως των απογόνων του;
2 Ποια, λοιπόν είναι η διαφορά μεταξύ της παραβάσεως του Αδάμ και της παραβάσεως εκείνων που επακολούθησαν ως τον Μωυσή; επειδή ο Παύλος έγραψε, «Αλλ’ εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωυσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ, όστις είναι τύπος του μέλλοντος.» (Ρωμαίους 5:14) Ο Αδάμ είχε δημιουργηθή τέλειος· δεν υπήρχε ελάττωμα ή αδυναμία στον οργανισμό του. Του είχε δοθή ο θείος νόμος, είχε την ικανότητα να κατανοή και εκτιμά τη σπουδαιότητά του, και κατείχε μέσα του τη δύναμι για να εξασκή τελεία υπακοή. Παρ’ όλα όμως αυτά, έγινε στασιαστής. Η παρακοή του ήταν εσκεμμένη, εκούσια. Εν σχέσει όμως με τους απογόνους του Αδάμ τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Αυτοί δεν είχαν την τελειότητα του Αδάμ ούτε την ικανότητα για άψογη υπακοή. Μολονότι δεν ήσαν δικαιολογημένοι για οποιαδήποτε αδικοπραγία, δεν είχαν όμως τον ίδιο βαθμό ευθύνης.
-