ΚΟΥΤΣΟΣ, ΧΩΛΟΤΗΤΑ

Σωματική αναπηρία που εμποδίζει ένα άτομο να βαδίζει φυσιολογικά. Η χωλότητα μπορεί να υπάρχει από τη στιγμή της γέννησης και να οφείλεται σε συγγενείς δυσμορφίες (Πρ 3:2· 14:8), αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις προκαλούνται από ατυχήματα ή ασθένειες.

Ααρωνικό Ιερατείο. Ένα άτομο που ήταν απόγονος του Ααρών αλλά ήταν κουτσό δεν μπορούσε να υπηρετεί στο ιερατείο, μολονότι επιτρεπόταν να τρώει από τα πράγματα που χορηγούνταν στους ιερείς για τη συντήρησή τους. (Λευ 21:16-23) Ο Ιεχωβά έθεσε ένα υψηλό πρότυπο φυσικής κατάστασης για το ιερατείο του, διότι οι ιερείς εκπροσωπούσαν τον ίδιο στο αγιαστήριό του. Έτσι και ο Χριστός, ο μεγάλος Αρχιερέας, ήταν «όσιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς».—Εβρ 7:26.

Θυσίες. Επίσης, ο Νόμος απαγόρευε να προσφέρεται ως θυσία οποιοδήποτε ζώο είχε το ελάττωμα της χωλότητας, επειδή τα ζώα των θυσιών προσκίαζαν την τέλεια θυσία του Χριστού. (Δευ 15:21· Λευ 22:19, 20) Αυτός ο νόμος παραβιαζόταν από τους αποστάτες Ισραηλίτες, πράγμα για το οποίο ο Θεός τούς έλεγξε, λέγοντας: «Όταν προσφέρετε ένα κουτσό ζώο [για θυσία, λέτε]: “Δεν είναι τίποτα κακό”. Φέρε το, παρακαλώ, στον κυβερνήτη σου. Μήπως θα ευαρεστηθεί σε εσένα, ή μήπως θα σε δεχτεί με καλοσύνη; . . . Μπορώ να ευαρεστηθώ σε αυτό που βρίσκεται στο χέρι σας;» (Μαλ 1:8, 13) Ο απόστολος Παύλος εφαρμόζει προφανώς αυτή την απαίτηση με πνευματικό τρόπο στους Χριστιανούς, ικετεύοντάς τους: «Να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό, ως ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας».—Ρω 12:1.

Η Χωλότητα του Ιακώβ. Όταν ο Ιακώβ ήταν περίπου 97 χρονών, είχε την εμπειρία να παλέψει όλη νύχτα με έναν υλοποιημένο άγγελο του Θεού. Υπερίσχυσε με την έννοια ότι δεν άφησε τον άγγελο να φύγει ώσπου εκείνος τον ευλόγησε. Στη διάρκεια της πάλης, ο άγγελος άγγιξε την κοιλότητα της άρθρωσης του μηρού του Ιακώβ και την εξάρθρωσε. Ως αποτέλεσμα, ο Ιακώβ άρχισε να κουτσαίνει. (Γε 32:24-32· Ωσ 12:2-4) Έκτοτε το γεγονός αυτό υπενθύμιζε στον Ιακώβ πως, μολονότι είχε “αναμετρηθεί με τον Θεό [τον άγγελο του Θεού] και τους ανθρώπους και στο τέλος υπερίσχυσε”, όπως είπε ο άγγελος, δεν είχε νικήσει πραγματικά έναν ισχυρό άγγελο του Θεού. Μόνο επειδή το θέλησε και το επέτρεψε ο Θεός μπόρεσε ο Ιακώβ να αναμετρηθεί με τον άγγελο, ώστε να αποδειχτεί πόσο καλά κατανοούσε ο Ιακώβ ότι χρειαζόταν την ευλογία του Θεού.

Στοχαστικό Ενδιαφέρον. Οι Γραφές ενσταλάζουν στοχαστικό ενδιαφέρον για τους κουτσούς. Ο Ιώβ σχολίασε πως, ακόμη και όταν ευημερούσε, γινόταν «πόδια για τον κουτσό». (Ιωβ 29:15) Ο Ιησούς και οι μαθητές του ένιωθαν συμπόνια για τους αρρώστους και τους κουτσούς, και θεράπευσαν πολλά τέτοια άτομα.—Ματ 11:4, 5· 15:30, 31· 21:14· Πρ 3:1-10· 8:5-7· 14:8-10.

Συμβολικές και Μεταφορικές Χρήσεις. Οι Ιεβουσαίοι εξέφρασαν παραστατικά την αλαζονική σιγουριά τους για την ασφάλεια του οχυρού τους, όταν ενέπαιξαν τον Δαβίδ με τα εξής λόγια: «“Δεν θα μπεις εδώ, αλλά οι τυφλοί και οι κουτσοί θα σε απωθήσουν”, σκεπτόμενοι: “Ο Δαβίδ δεν θα μπει εδώ”». Ίσως να είχαν τοποθετήσει πράγματι τέτοια άτομα στο τείχος για να το υπερασπίσουν, όπως λέει ο Ιώσηπος (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Ζ΄, 61 [iii, 1]), και ίσως γι’ αυτόν το λόγο είπε ο Δαβίδ: «Όποιος χτυπήσει τους Ιεβουσαίους ας φτάσει μέσω της σήραγγας του νερού στους κουτσούς και στους τυφλούς, που είναι μισητοί στην ψυχή του Δαβίδ!» Αυτοί οι κουτσοί και οι τυφλοί αποτελούσαν το σύμβολο της προσβολής των Ιεβουσαίων προς τον Δαβίδ και, κάτι ακόμη πιο σοβαρό, του εμπαιγμού τους εναντίον των στρατευμάτων του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ μισούσε τους Ιεβουσαίους, περιλαμβανομένων των κουτσών και των τυφλών τους, για αυτή την αλαζονεία. Ίσως μάλιστα να αποκαλούσε τους ίδιους τους αρχηγούς των Ιεβουσαίων “κουτσούς και τυφλούς” περιπαικτικά.—2Σα 5:6-8.

Όσο για τη δήλωση του εδαφίου 8: «Να γιατί λένε: “Ο τυφλός και ο κουτσός δεν θα μπουν στο σπίτι”», έχουν προταθεί αρκετές εξηγήσεις. Σε αυτό το εδάφιο η συγκεκριμένη δήλωση δεν αποδίδεται στον Δαβίδ, άρα μπορεί κάποιοι άλλοι να έφτιαξαν αυτή την παροιμιώδη φράση αναφορικά με όσους, όπως οι Ιεβουσαίοι, κόμπαζαν ή ήταν υπερβολικά σίγουροι για την ασφαλή τους θέση. Ή η παροιμία μπορεί να σήμαινε: “Κανείς ο οποίος διατηρεί σχέσεις με αηδιαστικούς ανθρώπους όπως οι Ιεβουσαίοι δεν θα μπει μέσα”. Σύμφωνα με κάποιους άλλους, το κείμενο θα μπορούσε να αποδοθεί: «Επειδή οι τυφλοί και οι κουτσοί έλεγαν: Δεν θα μπει σε αυτό το σπίτι» ή «Επειδή είχαν πει, ακόμη και οι τυφλοί και οι κουτσοί: Δεν θα μπει στο σπίτι».—Σύνοψη Κριτικών Σχολίων (Synopsis of Criticisms) του Μπάρετ, Λονδίνο, 1847, Τόμ. 2, Μέρος 2ο, σ. 518· περιθωριακή σημείωση στην KJ.

Σε μια μεταγενέστερη περίπτωση, ο Ηλίας ρώτησε τους Ισραηλίτες: «Ως πότε θα παραπαίετε ανάμεσα σε δύο διαφορετικές απόψεις; Αν είναι ο Ιεχωβά ο αληθινός Θεός, ακολουθήστε αυτόν· αλλά αν είναι ο Βάαλ, ακολουθήστε εκείνον». Εκείνη την εποχή οι Ισραηλίτες ισχυρίζονταν ότι λάτρευαν τον Ιεχωβά, αλλά συγχρόνως λάτρευαν και τον Βάαλ. Η πορεία τους ήταν ασταθής και διστακτική, όπως το βάδισμα ενός κουτσού ανθρώπου. Στην αναμέτρηση που ακολούθησε, κατά την οποία οι προφήτες του Βάαλ προσπαθούσαν μάταια από το πρωί μέχρι το μεσημέρι να κάνουν το θεό τους να τους απαντήσει, αυτοί «παρέπαιαν γύρω από το θυσιαστήριο που είχαν φτιάξει». Ίσως πρόκειται για περιπαικτική περιγραφή του τελετουργικού τρόπου με τον οποίο χόρευαν ή τρέκλιζαν οι φανατικοί λάτρεις του Βάαλ ή ίσως αυτοί παρέπαιαν κουρασμένοι από την πολύωρη, μάταιη τελετουργία.—1Βα 18:21-29.

Το παραπάτημα, η χωλότητα και το σκόνταμμα χρησιμοποιούνται ως σχήματα λόγου για να υποδηλώσουν διακοπή του κανονικού ρυθμού ή αστάθεια στην πορεία ζωής, στο σκοπό ή στα λόγια κάποιου. Ο Βιλδάδ, ο οποίος υποτίθεται ότι προειδοποιούσε τον Ιώβ για μελλοντικούς κινδύνους, είπε σχετικά με το άτομο που ακολουθεί πονηρή πορεία: «Η συμφορά είναι έτοιμη να τον κάνει να παραπατήσει». (Ιωβ 18:12) Χρησιμοποιώντας ένα παρόμοιο σχήμα λόγου, ο Δαβίδ και ο Ιερεμίας είπαν ότι οι εχθροί τους ανυπομονούσαν να δουν ένα ασταθές βήμα τους, περίμεναν το παραπάτημά τους, ώστε, όπως έλεγαν οι εχθροί του Ιερεμία, «να υπερισχύσουμε εναντίον του και να πάρουμε την εκδίκησή μας από αυτόν». (Ιερ 20:10· Ψλ 38:16, 17) Οι εχθροί του Ιησού Χριστού ήθελαν να τον δουν να ολισθαίνει με τα λόγια του ώστε να τον παγιδέψουν.—Ματ 22:15.

Χρήση σε παροιμίες. «Σαν κάποιον που κόβει τα ίδια του τα πόδια [κάτι που θα τον έκανε κουτσό], σαν κάποιον που πίνει βία, είναι αυτός που αναθέτει ζητήματα στο χέρι του άφρονα», είπε ο σοφός Βασιλιάς Σολομών. Αληθινά, ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί έναν άφρονα για να χειριστεί οποιαδήποτε υπόθεση για λογαριασμό του βιαιοπραγεί ανεπανόρθωτα εναντίον των ίδιων του των συμφερόντων. Είναι βέβαιο ότι θα δει να καταρρέει το έργο που σχεδίαζε, και ο ίδιος θα υποστεί ζημιά.—Παρ 26:6.

Οι Παροιμίες συνεχίζουν με ένα παρόμοιο σχήμα λόγου: «Αντλούν νερό τα πόδια του κουτσού; Τότε υπάρχει και παροιμία στο στόμα των αφρόνων». (Παρ 26:7) Στην αρχαιότητα, ιδιαίτερα σε πόλεις χτισμένες πάνω σε ύψωμα, ήταν συχνά απαραίτητο να κατεβεί κανείς μια κινητή σκάλα ή πολλά σκαλοπάτια για να βγάλει νερό από το πηγάδι. Ο άφρονας που προσπαθεί να πει ή να εφαρμόσει μια παροιμία είναι τόσο αδέξιος και αναποτελεσματικός όσο και ένας κουτσός που προσπαθεί να μεταφέρει νερό ενώ ανεβαίνει σκαλοπάτια.

Το αρχαίο έθνος του Θεού. Μιλώντας για την αποκατάσταση του λαού του, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να τους ενισχύσει ώστε να φύγουν από τη Βαβυλώνα και να πραγματοποιήσουν το επικίνδυνο ταξίδι της επιστροφής στην ερημωμένη Ιερουσαλήμ. Οποιαδήποτε πνευματική χωλότητα, διστακτικότητα ή αναποφασιστικότητα θα εξαφανιζόταν. Μέσω του προφήτη Ησαΐα, ο Θεός τούς ενθάρρυνε: «Εκείνον τον καιρό ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι». (Ησ 35:6) Το έθνος του Θεού προηγουμένως κούτσαινε και είχε πέσει σε αιχμαλωσία, αλλά «εκείνη την ημέρα», είπε ο Ιεχωβά, «θα συγκεντρώσω αυτήν που κούτσαινε· . . . και θα κάνω αυτήν που κούτσαινε υπόλοιπο και αυτήν που διώχτηκε μακριά κραταιό έθνος».—Μιχ 4:6, 7· Σοφ 3:19.

Παρηγορώντας περαιτέρω το λαό του, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε, ως ο Βασιλιάς τους, να τους προστατέψει από τους επιτιθέμενους. Είπε ότι οι εχθροί της Σιών θα ήταν τόσο αβοήθητοι όσο και ένα πλοίο που τα ξάρτια του είναι χαλαρά, το κατάρτι του κουνιέται πέρα δώθε και το πανί του λείπει. Στη συνέχεια είπε: «Εκείνον τον καιρό, άφθονα λάφυρα [του εχθρού] θα μοιραστούν· οι κουτσοί θα πάρουν μεγάλη λεία». Τα λάφυρα θα ήταν τόσο πολλά ώστε ακόμη και εκείνοι που συνήθως δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη λαφυραγώγηση θα μπορούσαν αυτή τη φορά να έχουν μερίδιο.—Ησ 33:23.

Στοχαστικό ενδιαφέρον για τους πνευματικά κουτσούς. Ο Χριστιανός συγγραφέας της επιστολής προς τους Εβραίους επισήμανε ότι μεταξύ τους υπήρχαν πολλοί πνευματικά ανώριμοι, οι οποίοι έπρεπε να σημειώσουν καλύτερη πρόοδο. (Εβρ 5:12-14) Κατόπιν, αφού μίλησε για τη διαπαιδαγώγηση, είπε: «Να κάνετε ευθείς δρόμους για τα πόδια σας, ώστε να μην εξαρθρωθεί το κουτσό, αλλά απεναντίας να γιατρευτεί». (Εβρ 12:13) Ακόμη και οι πιο ισχυροί θα έπρεπε να προσέχουν πώς περπατούν στη Χριστιανική τους πορεία, για να μην προσκόψουν ή τραυματιστούν οι πιο αδύναμοι, οι πνευματικά «κουτσοί». Αν οι ισχυρότεροι στην πίστη χρησιμοποιούσαν την πνευματική τους ελευθερία για να κάνουν ορισμένα πράγματα που ήταν νόμιμα, οι πιο αδύναμοι στην πίστη μπορεί να πρόσκοπταν εξαιτίας των πράξεών τους.—Ρω 15:1.

Ο απόστολος Παύλος θέτει ως παράδειγμα αυτής της αρχής το ζήτημα του φαγητού και του ποτού. (Ρω 14:13-18, 21) Σε αυτή την περικοπή, συμβουλεύει εν μέρει: «Να είστε αποφασισμένοι να μη βάζετε μπροστά σε αδελφό πρόσκομμα ή αιτία για να σκοντάψει». Επίσης λέει: «Είναι καλό να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να κάνεις οτιδήποτε εξαιτίας του οποίου προσκόπτει ο αδελφός σου».—Παράβαλε 1Κο 8:7-13.

Από την άλλη πλευρά, ο απόστολος δείχνει ότι ο Χριστιανός πρέπει να ενισχύει τα δικά του πνευματικά “πόδια” ώστε να μην παραπατάει ούτε να προσκόπτει από τα όσα συμβαίνουν ή από ό,τι κάνει κάποιος άλλος. Πρέπει να ισχυροποιεί τον εαυτό του ώστε να παραμένει σταθερός στη Χριστιανική πορεία. Ο Παύλος λέει: «Αυτός που τρώει ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει, και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει καλοδεχτεί αυτόν». (Ρω 14:3) Αυτή η αρχή εκφράστηκε από τον ψαλμωδό: «Άφθονη ειρήνη έχουν εκείνοι που αγαπούν το νόμο σου και για αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα». (Ψλ 119:165) Τίποτα δεν μπορεί να κάνει όσους αγαπούν το νόμο του Θεού να κουτσαίνουν με πνευματική χωλότητα.

Πλήρης Θεραπεία. Η χωλότητα έχει προκαλέσει πολλά δάκρυα. Όπως ο Ιησούς Χριστός γιάτρεψε πολλούς κουτσούς και κουλούς όταν ήταν στη γη, αποκαθιστώντας μάλιστα ξεραμένα μέλη (Μαρ 3:1, 5· παράβαλε Λου 22:50, 51), μέσω του “νέου ουρανού” ο Γιος του Θεού θα κάνει και πάλι παρόμοιες θεραπείες. Αυτό θα το επιτελέσει πλήρως ως Αρχιερέας και Βασιλιάς διορισμένος από τον Θεό, εξαλείφοντας κάθε δάκρυ από τα μάτια του ανθρωπίνου γένους.—Ματ 8:16, 17· Απ 21:1, 4.