Οι Αληθινοί Χριστιανοί Δεν ‘Εναντιώνονται στην Εξουσία’

 3, 4. (α) Ποιες αρχές παραβιάζονται από τους λεγόμενους Χριστιανούς που προωθούν επαναστατικές ενέργειες; (β) Τι διαπίστωσε ένα άτομο σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

³ Τον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς είπε σχετικά με τους ακολούθους του: «Δεν είναι εκ [δεν είναι μέρος, ΜΝΚ] του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου». (Ιωάννης 17:14) Κάθε λεγόμενος Χριστιανός που προωθεί επαναστατικές ενέργειες είναι και με το παραπάνω μέρος του κόσμου. Δεν είναι ακόλουθος του Ιησού· ούτε ‘υποτάσσεται στις υπερέχουσες εξουσίες’. (Ρωμαίους 13:1, ΜΝΚ) Θα ήταν καλό να προσέξει την προειδοποίηση του αποστόλου Παύλου που είπε ότι «ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν εναντιούται εις την διαταγήν [διευθέτηση, ΜΝΚ] του Θεού· οι δε εναντιούμενοι θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην».—Ρωμαίους 13:2.

⁴ Σε αντίθεση με πολλά άτομα του Χριστιανικού κόσμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν καμιά σχέση με την ένοπλη βία. Ένας άνθρωπος στην Ευρώπη το διαπίστωσε αυτό. Ο ίδιος γράφει: ‘Όταν είδα την καρποφορία της θρησκείας και της πολιτικής, πήρα την απόφαση να ανατρέψω το κατεστημένο. Έγινα μέλος μιας ομάδας τρομοκρατών και εκπαιδεύτηκα στη χρήση όπλων όλων των ειδών. Συμμετείχα σε πολλές ένοπλες ληστείες. Η ζωή μου ήταν σε διαρκή κίνδυνο. Καθώς ο καιρός περνούσε, γινόταν φανερό ότι ο αγώνας μας ήταν μάταιος. Ήμουν απογοητευμένος, καταβλημένος από πλήρη απελπισία στη ζωή. Τότε μια Μάρτυρας χτύπησε την πόρτα μου. Μου είπε για τη Βασιλεία του Θεού. Επέμεινα ότι για εμένα αυτό θα ήταν χάσιμο χρόνου και σύστησα στη γυναίκα μου να ακούσει. Εκείνη δέχτηκε να ακούσει και άρχισε μια οικιακή Γραφική μελέτη. Τελικά, δέχτηκα κι εγώ να παραβρίσκομαι στη μελέτη. Δεν βρίσκω λόγια για να πω πόση ανακούφιση ένιωσα όταν κατάλαβα ποια είναι η δύναμη που σπρώχνει τον άνθρωπο προς το κακό. Η θαυμάσια υπόσχεση της Βασιλείας είναι εκείνη που μου έδωσε ενισχυτική ελπίδα και σκοπό στη ζωή’.

 5. Γιατί οι Χριστιανοί υποτάσσονται ειρηνικά στις υπερέχουσες εξουσίες, και μέχρι πότε θα συμβαίνει αυτό;

⁵ Οι Χριστιανοί είναι πρέσβεις και απεσταλμένοι του Θεού και του Χριστού. (Ησαΐας 61:1, 2· 2 Κορινθίους 5:20· Εφεσίους 6:19, 20) Εφόσον έχουν αυτή την αποστολή, παραμένουν ουδέτεροι ως προς τις διαμάχες του κόσμου. Μολονότι μερικά πολιτικά συστήματα φαίνονται να είναι οικονομικώς πιο επιτυχημένα απ’ ό,τι άλλα, και ορισμένα επιτρέπουν περισσότερη ελευθερία απ’ ό,τι άλλα, οι Χριστιανοί δεν προωθούν ούτε κατατάσσουν το ένα σύστημα σε καλύτερη θέση από το άλλο. Γνωρίζουν ότι όλα τα συστήματα είναι ατελή. Η ‘διευθέτηση του Θεού’ είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα συστήματα ωσότου αναλάβει τα πράγματα η Βασιλεία του. (Δανιήλ 2:44) Γι’ αυτόν το λόγο, οι Χριστιανοί υποτάσσονται ειρηνικά στις υπερέχουσες εξουσίες και συγχρόνως προωθούν την αιώνια ευημερία των άλλων με το να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας.—Ματθαίος 24:14· 1 Πέτρου 3:11, 12.

 7. Αν κάποιος παραβιάσει το νόμο, ποιος έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει, και γιατί;

⁷ Οι περισσότερες κυβερνήσεις θα έλεγαν ότι ο σκοπός των νόμων τους είναι παρόμοιος: η προαγωγή της ευημερίας των πολιτών και η ευταξία στην κοινωνία. Γι’ αυτόν το λόγο, ποινικοποιούν αντικοινωνικές πράξεις, όπως είναι ο φόνος και η κλοπή, και θεσπίζουν κανονισμούς, όπως είναι τα όρια ταχύτητας και οι νόμοι που σχετίζονται με τη στάθμευση. Όσοι παραβιάζουν εσκεμμένα αυτούς τους νόμους παίρνουν θέση κατά της εξουσίας και «θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην». Καταδίκη από ποιον; Όχι κατ’ ανάγκη από τον Θεό. Η αρχαία ελληνική λέξη που εδώ μεταφράζεται «καταδίκην» μπορεί να αναφέρεται στην πολιτική δικονομία μάλλον παρά σε κρίσεις του Ιεχωβά. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 6:7.) Αν κάποιος ενεργήσει παράνομα, η υπερέχουσα εξουσία έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει.