Πρέπει να Πληρώνετε τους Φόρους Σας;
«Να αποδίδετε σε όλους αυτά που τους οφείλονται, σε εκείνον που ζητάει το φόρο, το φόρο· σε εκείνον που ζητάει τα τέλη, τα τέλη· σε εκείνον που ζητάει το φόβο, το φόβο· σε εκείνον που ζητάει την τιμή, την τιμή».—Ρωμαίους 13:7.
ΚΑΘΩΣ βλέπουμε τη φορολογία να αυξάνεται, η παραπάνω συμβουλή ίσως φαίνεται δύσκολη στην εφαρμογή της. Ωστόσο, αυτά τα λόγια τα είπε ο απόστολος Παύλος, και είναι καταγραμμένα στην Αγία Γραφή. Πιθανόν να τρέφετε σεβασμό για τη Γραφή. Αλλά ίσως αναρωτιέστε: “Πρέπει οι Χριστιανοί να πληρώνουν όλους τους φόρους—ακόμη και εκείνους τους οποίους μερικοί θεωρούν παράλογους ή άδικους;”
Σκεφτείτε τη νουθεσία που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του. Εκείνος γνώριζε ότι οι Ιουδαίοι συμπατριώτες του δυσανασχετούσαν έντονα για τους φόρους που τους επέβαλλε η Ρώμη. Και όμως, ο Ιησούς παρότρυνε: «Αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Μάρκος 12:17) Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιησούς τάχθηκε υπέρ της πληρωμής φόρων στο ίδιο εκείνο καθεστώς το οποίο επρόκειτο σε λίγο να τον εκτελέσει.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Παύλος έδωσε τη συμβουλή που αναφέρθηκε στην αρχή. Ενθάρρυνε την πληρωμή φόρων, παρότι μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση του στρατού της Ρώμης και για την υποστήριξη του ανήθικου και έκλυτου τρόπου ζωής των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Γιατί έλαβε ο Παύλος αυτή την αντιδημοφιλή θέση;
Ανώτερες Εξουσίες
Εξετάστε τα συμφραζόμενα των λόγων του Παύλου. Στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1, έγραψε: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό· οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό». Όταν το έθνος του Ισραήλ είχε θεοφοβούμενους άρχοντες, ήταν εύκολο να θεωρούν την οικονομική υποστήριξη του έθνους κοινοτικό και θρησκευτικό καθήκον. Είχαν, όμως, άραγε οι Χριστιανοί την ίδια ευθύνη όταν οι άρχοντες ήταν άπιστοι ειδωλολάτρες; Ναι, είχαν! Τα λόγια του Παύλου έδειξαν ότι ο Θεός είχε παραχωρήσει στους άρχοντες την «εξουσία» να κυβερνούν.
Οι κυβερνήσεις κάνουν πολλά για τη διατήρηση της τάξης. Αυτό επιτρέπει στους Χριστιανούς να επιτελούν τις διάφορες πνευματικές δραστηριότητές τους. (Ματθαίος 24:14· Εβραίους 10:24, 25) Γι’ αυτό, ο Παύλος είπε σχετικά με τις υπάρχουσες κυβερνητικές εξουσίες: «Είναι διάκονος του Θεού σε εσένα για το καλό σου». (Ρωμαίους 13:4) Ο ίδιος ο Παύλος επωφελήθηκε από την προστασία που του πρόσφερε η ρωμαϊκή κυβέρνηση. Λόγου χάρη, όταν έπεσε θύμα οχλοκρατίας, σώθηκε από Ρωμαίους στρατιώτες. Αργότερα επικαλέστηκε το ρωμαϊκό δικαστικό σύστημα προκειμένου να συνεχίσει την υπηρεσία του ως ιεραπόστολος.—Πράξεις 22:22-29· 25:11, 12.
Ο Παύλος, λοιπόν, ανέφερε τρεις λόγους για την πληρωμή φόρων. Πρώτον, μίλησε για την «οργή» των κυβερνήσεων, οι οποίες τιμωρούν τους παραβάτες. Δεύτερον, εξήγησε ότι η συνείδηση ενός θεοσεβούς ατόμου θα επηρεαζόταν δυσμενώς αν διέπραττε απάτη όσον αφορά τους φόρους του. Τέλος, έδειξε ότι οι φόροι είναι απλώς μια αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι κυβερνήσεις ως «δημόσιοι υπηρέτες».—Ρωμαίους 13:1-6.
Πήραν άραγε οι συγχριστιανοί του Παύλου τα λόγια του στα σοβαρά; Προφανώς ναι, διότι ο κατ’ όνομα Χριστιανός συγγραφέας του δεύτερου αιώνα Ιουστίνος ο Μάρτυρας (περίπου 110 ως 165 Κ.Χ.) είπε ότι οι Χριστιανοί πλήρωναν τους φόρους τους «πιο πρόθυμα από όλους τους άλλους ανθρώπους». Σήμερα, όταν οι κυβερνήσεις απαιτούν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους, είτε αυτή έχει τη μορφή χρόνου είτε χρημάτων, οι Χριστιανοί εξακολουθούν να συμμορφώνονται πρόθυμα.—Ματθαίος 5:41.a
Ασφαλώς, οι Χριστιανοί έχουν το δικαίωμα να επωφελούνται από οποιεσδήποτε νόμιμες εκπτώσεις φόρων. Σε μερικές περιπτώσεις, ίσως είναι σε θέση να αξιοποιήσουν ευνοϊκές φορολογικές διατάξεις οι οποίες ισχύουν για άτομα που συνεισφέρουν σε θρησκευτικές οργανώσεις. Ωστόσο, υπακούοντας στο Λόγο του Θεού, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν καταφεύγουν στη φοροδιαφυγή. Πληρώνουν τους φόρους τους, αφήνοντας τις αρχές να αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη για το πώς χρησιμοποιούν τα χρήματα.
Η υπερβολική φορολογία είναι ένας μόνο τρόπος με τον οποίο «ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του». (Εκκλησιαστής 8:9) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντλούν παρηγοριά από την υπόσχεση της Γραφής ότι σύντομα θα επικρατεί δικαιοσύνη για όλους κάτω από τη διακυβέρνηση του Θεού—μια κυβέρνηση που ποτέ δεν θα καταφορτώνει τους ανθρώπους με άδικους φόρους.—Ψαλμός 72:12, 13· Ησαΐας 9:7.
[Υποσημείωση]
a Η συμβουλή του Ιησού να αποδίδουμε «αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα» δεν περιοριζόταν κατ’ ανάγκην στην πληρωμή φόρων. (Ματθαίος 22:21) Το Κριτικό και Ερμηνευτικό Εγχειρίδιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου (Critical and Exegetical Hand-Book to the Gospel of Matthew), του Χάινριχ Μάγιερ, εξηγεί: «[Η φράση “αυτά που είναι του Καίσαρα”] . . . δεν πρέπει να νομίσουμε ότι αφορούσε μόνο τον κρατικό φόρο, αλλά οτιδήποτε δικαιούνταν ο Καίσαρας λόγω της νόμιμης διακυβέρνησής του».
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]
Οι πρώτοι Χριστιανοί πλήρωναν τους φόρους τους «πιο πρόθυμα από όλους τους άλλους ανθρώπους».—ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Οι αληθινοί Χριστιανοί υπακούν στους φορολογικούς νόμους
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Ο Ιησούς είπε: “Αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα”
[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 10]
© European Monetary Institute