Ζούμε για το Σήμερα ή για ένα Αιώνιο Μέλλον;
«Διότι σωθήκαμε με αυτή την ελπίδα».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:24.
1. Τι δίδασκαν οι Επικούρειοι, και πώς επηρέασε μερικούς Χριστιανούς αυτού του είδους η φιλοσοφία;
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ έγραψε στους Χριστιανούς που ζούσαν στην Κόρινθο: «Πώς γίνεται να λένε μερικοί ανάμεσά σας ότι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών;» (1 Κορινθίους 15:12) Προφανώς, η δηλητηριώδης διδασκαλία του Έλληνα φιλόσοφου Επίκουρου είχε διεισδύσει κατά κάποιον τρόπο ανάμεσα στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Γι’ αυτό, ο Παύλος επέστησε την προσοχή στην Επικούρεια διδασκαλία: «Ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο θα πεθάνουμε». (1 Κορινθίους 15:32) Περιφρονώντας κάθε ελπίδα για ζωή μετά το θάνατο, οι ακόλουθοι του φιλόσοφου πίστευαν ότι η σαρκική απόλαυση ήταν το μόνο ή το κύριο αγαθό στη ζωή. (Πράξεις 17:18, 32) Η Επικούρεια φιλοσοφία ήταν εγωκεντρική, κυνική και τελικά εξαχρειωτική.
2. (α) Γιατί ήταν τόσο επικίνδυνη η άρνηση της ανάστασης; (β) Πώς ενίσχυσε ο Παύλος την πίστη των Κορίνθιων Χριστιανών;
2 Αυτή η άρνηση της ανάστασης είχε σοβαρές συνέπειες. Ο Παύλος πρόβαλε τον εξής συλλογισμό: «Αν πράγματι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. Αλλά αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, το κήρυγμά μας είναι βεβαίως μάταιο και η πίστη μας είναι μάταιη. . . . Αν μόνο σε αυτή τη ζωή έχουμε ελπίσει στον Χριστό, είμαστε οι πιο αξιολύπητοι από όλους τους ανθρώπους». (1 Κορινθίους 15:13-19) Ναι, χωρίς την ελπίδα ενός αιώνιου μέλλοντος, η Χριστιανοσύνη θα ήταν «μάταιη». Θα ήταν άσκοπη. Δεν προξενεί απορία, λοιπόν, το γεγονός ότι, υπό την επιρροή αυτής της ειδωλολατρικής νοοτροπίας, η εκκλησία της Κορίνθου είχε γίνει εστία προβλημάτων. (1 Κορινθίους 1:11· 5:1· 6:1· 11:20-22) Έτσι, ο Παύλος είχε στόχο να ενισχύσει την πίστη τους στην ανάσταση. Χρησιμοποιώντας ισχυρά, λογικά επιχειρήματα, Γραφικές παραθέσεις και παραδείγματα, απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ελπίδα της ανάστασης δεν ήταν πλασματική αλλά πραγματική, με βέβαιη εκπλήρωση. Με αυτή τη βάση, μπορούσε να παροτρύνει τους ομοπίστους του: «Να γίνεστε σταθεροί, αμετακίνητοι, έχοντας πάντοτε πολλά να κάνετε στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος σε σχέση με τον Κύριο».—1 Κορινθίους 15:20-58.
«Να Είστε σε Εγρήγορση»
3, 4. (α) Σύμφωνα με τον Πέτρο, ποια επικίνδυνη στάση θα κυρίευε μερικούς στη διάρκεια των τελευταίων ημερών; (β) Τι χρειάζεται να εξακολουθήσουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας;
3 Σήμερα, πολλοί έχουν απαισιόδοξη στάση, πιστεύοντας ότι πρέπει να ζούμε για το σήμερα. (Εφεσίους 2:2) Συμβαίνει αυτό που προείπε ο απόστολος Πέτρος. Εκείνος μίλησε για «χλευαστές με το χλευασμό τους . . . [που θα έλεγαν]: ‘Πού είναι αυτή η υποσχεμένη παρουσία του; Διότι από την ημέρα που οι προπάτορές μας κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου, τα πάντα παραμένουν ακριβώς όπως ήταν από την αρχή της δημιουργίας’». (2 Πέτρου 3:3, 4) Αν οι αληθινοί λάτρεις υπέκυπταν σε μια τέτοια άποψη, θα μπορούσαν να γίνουν «είτε αδρανείς είτε άκαρποι». (2 Πέτρου 1:8) Το ευχάριστο είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει στην πλειονότητα του λαού του Θεού σήμερα.
4 Δεν είναι λάθος να ενδιαφέρεται κάποιος για το επερχόμενο τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος. Θυμηθείτε το ενδιαφέρον που έδειξαν οι ίδιοι οι απόστολοι του Ιησού: «Κύριε, μήπως αυτόν τον καιρό αποκαθιστάς τη βασιλεία στον Ισραήλ;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Δεν ανήκει σε εσάς να λάβετε γνώση για τους καιρούς ή τις εποχές που ο Πατέρας έχει θέσει στη δική του δικαιοδοσία». (Πράξεις 1:6, 7) Εκείνα τα λόγια περιέχουν το βασικό μήνυμα που είχε μεταδώσει ο ίδιος πάνω στο Όρος των Ελαιών: «Δεν γνωρίζετε ποια ημέρα έρχεται ο Κύριός σας. . . . Κάποια ώρα που δεν φαντάζεστε έρχεται ο Γιος του ανθρώπου». (Ματθαίος 24:42, 44) Χρειάζεται να εξακολουθήσουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας αυτή τη συμβουλή! Μερικοί μπορεί να μπαίνουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν την εξής στάση: ‘Ίσως θα πρέπει απλώς να χαλαρώσω λιγάκι και να μην παίρνω τα πράγματα πολύ στα σοβαρά’. Πόσο λάθος θα ήταν αυτό! Αναλογιστείτε τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους ‘Γιους Βροντής’.—Μάρκος 3:17.
5, 6. Ποια μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από τα παραδείγματα του Ιακώβου και του Ιωάννη;
5 Γνωρίζουμε ότι ο Ιάκωβος ήταν ένας εξαιρετικά ζηλωτής απόστολος. (Λουκάς 9:51-55) Από τη στιγμή που ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία, πρέπει να έπαιξε ενεργό ρόλο. Όταν όμως ο Ιάκωβος ήταν σχετικά νέος ακόμη, ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ τον θανάτωσε. (Πράξεις 12:1-3) Μήπως νομίζουμε ότι ο Ιάκωβος, βλέποντας τη ζωή του να τελειώνει απρόσμενα, ένιωσε λύπη που ήταν τόσο ζηλωτής, που είχε αγωνιστεί στη διακονία; Ασφαλώς όχι! Σίγουρα ήταν ευτυχής για το ότι είχε δαπανήσει τα καλύτερα χρόνια της σχετικά σύντομης ζωής του στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Κανείς από εμάς δεν γνωρίζει αν η ζωή μας θα τελειώσει απρόσμενα. (Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ· παράβαλε Λουκάς 12:20, 21.) Ολοφάνερα, λοιπόν, είναι σοφό να κρατούμε σε υψηλό επίπεδο το ζήλο και τη δράση μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Με αυτόν τον τρόπο θα διατηρήσουμε το καλό μας όνομα ενώπιόν του και θα συνεχίσουμε να ζούμε έχοντας υπόψη το αιώνιο μέλλον μας.—Εκκλησιαστής 7:1.
6 Υπάρχει ένα συναφές μάθημα που περιλαμβάνει τον απόστολο Ιωάννη, ο οποίος ήταν παρών όταν ο Ιησούς έδωσε την έντονη προτροπή: «Να είστε σε εγρήγορση». (Ματθαίος 25:13· Μάρκος 13:37· Λουκάς 21:34-36) Ο Ιωάννης την έλαβε σοβαρά υπόψη του και υπηρέτησε με ενθουσιασμό επί πολλές δεκαετίες. Μάλιστα, φαίνεται ότι πέθανε τελευταίος από όλους τους άλλους αποστόλους. Όταν ο Ιωάννης ήταν πολύ προχωρημένης ηλικίας και μπορούσε να αναλογίζεται δεκαετίες πιστής δραστηριότητας, μήπως το θεωρούσε αυτό λάθος, μια ζωή αποπροσανατολισμένη ή χωρίς ισορροπία; Και βέβαια όχι! Εξακολουθούσε να αποβλέπει έντονα στο μέλλον. Όταν ο αναστημένος Ιησούς είπε «ναι· έρχομαι γρήγορα», ο Ιωάννης αμέσως απάντησε: «Αμήν! Έλα, Κύριε Ιησού». (Αποκάλυψη 22:20) Είναι βέβαιο ότι ο Ιωάννης δεν ζούσε για το παρόν, λαχταρώντας μια ήρεμη ‘φυσιολογική ζωή’ με ήπιους ρυθμούς. Ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει να υπηρετεί με όλη τη ζωτικότητα και τη δύναμή του, οποτεδήποτε και αν ερχόταν ο Κύριος. Τι θα λεχθεί για εμάς;
Θεμέλια για Πίστη στην Αιώνια Ζωή
7. (α) Πώς ‘δόθηκε υπόσχεση πριν από καιρούς μακρόχρονους’ για την ελπίδα της αιώνιας ζωής; (β) Πώς έριξε φως ο Ιησούς στην ελπίδα της αιώνιας ζωής;
7 Να είστε βέβαιοι ότι η ελπίδα της αιώνιας ζωής δεν είναι ανθρωποποίητο όνειρο ή φαντασίωση. Όπως λέει το εδάφιο Τίτο 1:2, η θεοσεβής μας αφοσίωση βασίζεται σε «μια ελπίδα αιώνιας ζωής την οποία ο Θεός, που δεν μπορεί να πει ψέματα, υποσχέθηκε πριν από καιρούς μακρόχρονους». Ο αρχικός σκοπός του Θεού για όλους τους υπάκουους ανθρώπους ήταν να ζουν για πάντα. (Γένεσις 1:28) Τίποτε, ούτε και ο στασιασμός του Αδάμ και της Εύας, δεν μπορεί να ανατρέψει αυτόν το σκοπό. Όπως αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15, ο Θεός έδωσε αμέσως υπόσχεση για ένα ‘σπέρμα’ το οποίο επρόκειτο να αντιστρέψει όλη τη βλάβη που θα είχε υποστεί η ανθρωπότητα. Όταν έφτασε το ‘σπέρμα’, δηλαδή ο Μεσσίας, ο Ιησούς, κατέστησε την ελπίδα της αιώνιας ζωής μια από τις βασικές του διδασκαλίες. (Ιωάννης 3:16· 6:47, 51· 10:28· 17:3) Καταθέτοντας την τέλεια ζωή του ως λύτρο, ο Χριστός απέκτησε το νόμιμο δικαίωμα να χορηγήσει αιώνια ζωή στην ανθρωπότητα. (Ματθαίος 20:28) Μερικοί από τους μαθητές του, 144.000 συνολικά, θα ζήσουν για πάντα στους ουρανούς. (Αποκάλυψη 14:1-4) Έτσι, μερικοί που ήταν κάποτε θνητοί άνθρωποι θα ‘ντυθούν αθανασία’!—1 Κορινθίους 15:53.
8. (α) Τι είναι «αθανασία», και γιατί τη χορηγεί ο Ιεχωβά στους 144.000; (β) Ποια ελπίδα παρουσίασε ο Ιησούς για τα «άλλα πρόβατα»;
8 «Αθανασία» δεν σημαίνει απλώς το να μην πεθάνει κάποιος ποτέ. Περιλαμβάνει «τη δύναμη μιας ακατάστρεπτης ζωής». (Εβραίους 7:16· παράβαλε Αποκάλυψη 20:6.) Αλλά τι επιτελεί ο Θεός χορηγώντας ένα τόσο αξιόλογο δώρο; Θυμηθείτε την πρόκληση που απηύθυνε ο Σατανάς ότι κανένα πλάσμα του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι άξιο εμπιστοσύνης. (Ιώβ 1:9-11· 2:4, 5) Χορηγώντας αθανασία στους 144.000, ο Θεός καταδεικνύει την πλήρη εμπιστοσύνη του σε αυτή την ομάδα η οποία έχει απαντήσει με τόσο εξέχοντα τρόπο στην πρόκληση του Σατανά. Αλλά τι θα λεχθεί για την υπόλοιπη ανθρωπότητα; Ο Ιησούς είπε στα αρχικά μέλη αυτού του ‘μικρού ποιμνίου’ των κληρονόμων της Βασιλείας ότι επρόκειτο να ‘καθήσουν σε θρόνους για να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ’. (Λουκάς 12:32· 22:30) Αυτό υποδηλώνει ότι άλλα άτομα θα λάβαιναν αιώνια ζωή στη γη ως υπήκοοι της Βασιλείας του. Αν και σε αυτά τα «άλλα πρόβατα» δεν δίνεται αθανασία, λαβαίνουν ωστόσο «αιώνια ζωή». (Ιωάννης 10:16· Ματθαίος 25:46) Επομένως, η αιώνια ζωή είναι η ελπίδα όλων των Χριστιανών. Δεν πρόκειται για φαντασίωση αλλά για κάτι το οποίο έχει υποσχεθεί επίσημα «ο Θεός, που δεν μπορεί να πει ψέματα», και για το οποίο πλήρωσε με το πολύτιμο αίμα του Ιησού.—Τίτο 1:2.
Στο Μακρινό Μέλλον;
9, 10. Ποια πράγματα καταδεικνύουν ξεκάθαρα ότι βρισκόμαστε κοντά στο τέλος;
9 Ο απόστολος Παύλος προείπε ότι «καιροί . . . κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους» θα έδειχναν πως θα είχαμε αναμφισβήτητα φτάσει στις «τελευταίες ημέρες». Καθώς η ανθρώπινη κοινωνία γύρω μας αποσυντίθεται μέσα σε μια κατάσταση έλλειψης αγάπης, μια κατάσταση απληστίας, αυταρέσκειας και ασέβειας, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η ημέρα του Ιεχωβά για την εκτέλεση των κρίσεών του πάνω σε αυτό το πονηρό σύστημα του κόσμου πλησιάζει γοργά; Καθώς η βία και το μίσος κλιμακώνονται, δεν βλέπουμε ολόγυρά μας την εκπλήρωση των επόμενων λόγων του Παύλου: «Πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο»; (2 Τιμόθεο 3:1-5, 13) Μερικοί μπορεί αισιόδοξα να φωνάζουν «Ειρήνη και ασφάλεια», αλλά όλες οι προοπτικές για ειρήνη θα εξανεμιστούν, διότι «ξαφνική καταστροφή θα έρθει αμέσως πάνω τους ακριβώς όπως ο βασανιστικός πόνος σε μια έγκυο γυναίκα· και δεν πρόκειται να ξεφύγουν». Εμείς δεν έχουμε αφεθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σημασία των καιρών μας. Έτσι, «ας μένουμε άγρυπνοι και ας διατηρούμε τη διανοητική μας διαύγεια».—1 Θεσσαλονικείς 5:1-6.
10 Επιπλέον, η Αγία Γραφή καταδεικνύει ότι οι τελευταίες ημέρες είναι ένα «μικρό χρονικό διάστημα». (Αποκάλυψη 12:12· παράβαλε 17:10.) Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ‘μικρού χρονικού διαστήματος’ προφανώς έχει παρέλθει. Για παράδειγμα, η προφητεία του Δανιήλ περιγράφει επακριβώς τη σύγκρουση ανάμεσα στο ‘βασιλιά του βορρά’ και στο ‘βασιλιά του νότου’, η οποία εκτείνεται μέχρι αυτόν τον αιώνα. (Δανιήλ 11:5, 6) Το μόνο που μένει να εκπληρωθεί είναι η τελική επίθεση του ‘βασιλιά του βορρά’, η οποία περιγράφεται στα εδάφια Δανιήλ 11:44, 45.—Βλέπε τη Σκοπιά 1 Ιουλίου 1987 και 1 Νοεμβρίου 1993, για μια εξέταση αυτής της προφητείας.
11. (α) Σε ποιο βαθμό εκπληρώνεται το εδάφιο Ματθαίος 24:14; (β) Τι καταδεικνύουν τα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 10:23;
11 Υπάρχει επίσης η πρόβλεψη του Ιησού ότι «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιτελούν το έργο τους σε 233 χώρες, νησιωτικά συμπλέγματα και εδαφικές περιοχές. Ομολογουμένως, εξακολουθούν να υπάρχουν ανέπαφοι τομείς, και, στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά, ίσως ανοιχτεί κάποια πόρτα ευκαιρίας. (1 Κορινθίους 16:9) Ωστόσο, τα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 10:23 μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα: «Δεν πρόκειται να ολοκληρώσετε το γύρο των πόλεων του Ισραήλ μέχρι να έρθει ο Γιος του ανθρώπου». Αν και τα καλά νέα οπωσδήποτε θα εξαγγελθούν σε ολόκληρη τη γη, δεν θα καλύψουμε προσωπικά όλα τα μέρη της γης με το άγγελμα της Βασιλείας προτού «έρθει» ο Ιησούς ως Εκτελεστής.
12. (α) Ποιο ‘σφράγισμα’ αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:3; (β) Ποια είναι η σημασία του γεγονότος ότι μειώνεται ο αριθμός των χρισμένων που βρίσκονται στη γη;
12 Προσέξτε την περικοπή στα εδάφια Αποκάλυψη 7:1, 3, η οποία λέει ότι οι ‘τέσσερις άνεμοι’ της καταστροφής συγκρατούνται «μέχρι να σφραγίσουμε τους δούλους του Θεού μας στα μέτωπά τους». Αυτό δεν αναφέρεται στο αρχικό σφράγισμα, το οποίο συμβαίνει όταν εκείνοι που ανήκουν στους 144.000 λαβαίνουν την ουράνια κλήση. (Εφεσίους 1:13) Αναφέρεται στο τελικό σφράγισμα, όταν αυτοί θα έχουν αμετάκλητα προσδιοριστεί ως δοκιμασμένοι και πιστοί ‘δούλοι του Θεού μας’. Ο αριθμός των γνήσιων χρισμένων γιων του Θεού που ζουν ακόμη στη γη έχει μειωθεί πολύ. Επιπλέον, η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς ότι «για χάρη των εκλεγμένων» θα ‘συντομευτεί’ η εναρκτήρια φάση της μεγάλης θλίψης. (Ματθαίος 24:21, 22) Οι περισσότεροι από εκείνους που ομολογούν ότι ανήκουν στους χρισμένους είναι πολύ ηλικιωμένοι. Και πάλι, δεν καταδεικνύει αυτό ότι το τέλος είναι προ των πυλών;
Ένας Πιστός Φρουρός
13, 14. Ποια είναι η ευθύνη της τάξης του φρουρού;
13 Στο μεταξύ, θα κάνουμε καλά να δίνουμε προσοχή στην κατεύθυνση που παρέχεται από τον ‘πιστό δούλο’. (Ματθαίος 24:45) Επί εκατό και πλέον χρόνια, ο σύγχρονος «δούλος» υπηρετεί πιστά ως ‘φρουρός’. (Ιεζεκιήλ 3:17-21, ΜΝΚ) Η Σκοπιά 1 Μαΐου 1984 εξηγούσε: «Ο φρουρός αυτός παρατηρεί πώς εξελίσσονται τα γεγονότα πάνω στη γη εκπληρώνοντας τη Βιβλική προφητεία, εξαγγέλλει την προειδοποίηση για την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψη που θα είναι τέτοια ώστε δε θα έχει συμβεί ξανά από την αρχή του κόσμου’ και κάνει πλατιά γνωστά ‘τα καλά νέα για κάτι το καλύτερο’».—Ματθαίος 24:21· Ησαΐας 52:7, ΜΝΚ.
14 Να θυμάστε: Δουλειά του φρουρού είναι να φωνάζει «ό,τι βλέπει». (Ησαΐας 21:6-8) Στους Βιβλικούς χρόνους, ο φρουρός έδινε προειδοποίηση ακόμη και όταν η ενδεχόμενη απειλή βρισκόταν σε πολύ μακρινή απόσταση ώστε δεν μπορούσε να προσδιοριστεί ξεκάθαρα. (2 Βασιλέων 9:17, 18) Ασφαλώς συνέβαιναν και ψεύτικοι συναγερμοί τότε. Αλλά ο καλός φρουρός δεν θα απέφευγε να σημάνει συναγερμό από φόβο μήπως έρθει σε δύσκολη θέση. Αν το σπίτι σας είχε πάρει φωτιά, πώς θα νιώθατε αν δεν εμφανίζονταν οι πυροσβέστες επειδή νόμιζαν ότι μπορεί να επρόκειτο για ψεύτικο συναγερμό; Όχι, αναμένουμε από τέτοιους ανθρώπους να ανταποκρίνονται γρήγορα σε οποιοδήποτε σήμα κινδύνου! Παρόμοια, η τάξη του φρουρού έχει μιλήσει ανοιχτά όταν οι περιστάσεις φαίνονταν να το δικαιολογούν αυτό.
15, 16. (α) Γιατί γίνονται προσαρμογές στην κατανόησή μας για τις προφητείες; (β) Τι μπορούμε να μάθουμε από τους πιστούς υπηρέτες του Θεού που είχαν λανθασμένη κατανόηση για ορισμένες προφητείες;
15 Καθώς εξελίσσονται τα γεγονότα, η κατανόησή μας για τις προφητείες γίνεται πιο ξεκάθαρη. Η ιστορία δείχνει ότι οι θεϊκές προφητείες σπάνια, αν όχι ποτέ, κατανοούνται πλήρως πριν από την εκπλήρωσή τους. Ο Θεός είπε στον Αβραάμ πόσο ακριβώς χρόνο θα παροικούσε το σπέρμα του ‘σε γη όχι δική τους’, δηλαδή επί 400 χρόνια. (Γένεσις 15:13) Ο Μωυσής, όμως, προσφέρθηκε ως ελευθερωτής πρόωρα.—Πράξεις 7:23-30.
16 Σκεφτείτε επίσης τις Μεσσιανικές προφητείες. Εκ των υστέρων φαίνεται εντελώς ξεκάθαρο το ότι ο θάνατος και η ανάσταση του Μεσσία είχαν προειπωθεί. (Ησαΐας 53:8-10) Εντούτοις, οι ίδιοι οι μαθητές του Ιησού δεν αντιλήφθηκαν αυτό το γεγονός. (Ματθαίος 16:21-23) Δεν διέκριναν ότι τα εδάφια Δανιήλ 7:13, 14 θα εκπληρώνονταν στη διάρκεια της μελλοντικής «παρουσίας» του Χριστού. (Ματθαίος 24:3) Επομένως, είχαν πέσει σχεδόν 2.000 χρόνια έξω στους υπολογισμούς τους όταν ρώτησαν τον Ιησού: «Κύριε, μήπως αυτόν τον καιρό αποκαθιστάς τη βασιλεία στον Ισραήλ;» (Πράξεις 1:6) Ακόμη και όταν είχε εδραιωθεί καλά η Χριστιανική εκκλησία, εσφαλμένες ιδέες και ψευδείς προσδοκίες συνέχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. (2 Θεσσαλονικείς 2:1, 2) Αν και ορισμένοι είχαν κατά καιρούς λανθασμένες απόψεις, ο Ιεχωβά αναντίρρητα ευλόγησε το έργο εκείνων των πιστών του πρώτου αιώνα!
17. Ποια πρέπει να είναι η άποψή μας σχετικά με τις προσαρμογές που γίνονται στην κατανόησή μας για τη Γραφή;
17 Η σημερινή τάξη του φρουρού χρειάστηκε παρόμοια να διασαφηνίζει τις απόψεις της από καιρό σε καιρό. Μπορεί, όμως, κανείς να αμφισβητήσει ότι ο Ιεχωβά ευλογεί τον ‘πιστό δούλο’; Επίσης, αν τις δούμε μέσα στο πλαίσιό τους, δεν είναι σχετικά μικρές οι περισσότερες προσαρμογές που έχουν γίνει; Η βασική μας κατανόηση για την Αγία Γραφή δεν έχει αλλάξει. Η πεποίθησή μας ότι ζούμε στις τελευταίες ημέρες είναι ισχυρότερη από ποτέ!
Ζούμε για ένα Αιώνιο Μέλλον
18. Γιατί δεν πρέπει να ζούμε μόνο για το σήμερα;
18 Ο κόσμος μπορεί να λέει: ‘Ας φάμε και ας πιούμε γιατί αύριο θα πεθάνουμε’, αλλά δεν πρέπει να είναι αυτή η δική μας στάση. Γιατί να αγωνίζεστε μάταια για όποιες απολαύσεις μπορείτε να πάρετε από αυτή τη ζωή τώρα, όταν μπορείτε να εργαστείτε για ένα αιώνιο μέλλον; Αυτή η ελπίδα, είτε πρόκειται για αθάνατη ζωή στον ουρανό είτε για αιώνια ζωή στη γη, δεν είναι όνειρο ούτε φαντασίωση. Είναι μια πραγματικότητα την οποία έχει υποσχεθεί ο Θεός «που δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Είναι συντριπτικές οι αποδείξεις οι οποίες πιστοποιούν ότι η πραγματοποίηση της ελπίδας μας βρίσκεται προ των πυλών! «Ο καιρός που απομένει έχει ελαττωθεί».—1 Κορινθίους 7:29.
19, 20. (α) Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τις θυσίες που κάνουμε για χάρη της Βασιλείας; (β) Γιατί πρέπει να ζούμε με την αιωνιότητα υπόψη;
19 Ομολογουμένως, αυτό το σύστημα έχει ήδη διαρκέσει περισσότερο από όσο νόμιζαν πολλοί. Μπορεί να υπάρχουν λίγα άτομα που νιώθουν τώρα ότι, αν το γνώριζαν αυτό από πριν, ίσως να μην έκαναν ορισμένες θυσίες. Αλλά δεν πρέπει κάποιος να μετανιώνει που ενήργησε έτσι. Εξάλλου, το να κάνει κάποιος θυσίες αποτελεί θεμελιώδες μέρος τού να είναι Χριστιανός. Οι Χριστιανοί ‘απαρνούνται τον εαυτό τους’. (Ματθαίος 16:24) Ποτέ δεν πρέπει να νιώθουμε ότι οι προσπάθειες που κάνουμε να ευαρεστούμε τον Θεό είναι μάταιες. Ο Ιησούς υποσχέθηκε: «Κανείς δεν άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή αγρούς για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα, . . . και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή». (Μάρκος 10:29, 30) Έπειτα από χίλια χρόνια, πόσο σημαντική θα φαίνεται η δουλειά σας, το σπίτι σας ή ο τραπεζικός σας λογαριασμός; Ωστόσο, οι θυσίες που κάνετε για τον Ιεχωβά θα είναι σημαντικές έπειτα από ένα εκατομμύριο χρόνια—έπειτα από ένα δισεκατομμύριο χρόνια! «Διότι ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας».—Εβραίους 6:10.
20 Ας ζούμε, λοιπόν, με την αιωνιότητα υπόψη, προσηλώνοντας τα μάτια μας «όχι σε αυτά που βλέπονται, αλλά σε αυτά που δεν βλέπονται. Διότι αυτά που βλέπονται είναι προσωρινά, αυτά όμως που δεν βλέπονται είναι αιώνια». (2 Κορινθίους 4:18) Ο προφήτης Αββακούμ έγραψε: «Η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει και δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει». (Αββακούμ 2:3) Πώς το να ‘προσμένουμε’ το τέλος επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο φέρνουμε σε πέρας τις προσωπικές και τις οικογενειακές μας ευθύνες; Το επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθεί με αυτά τα ζητήματα.
Σημεία για Ανασκόπηση
◻ Πώς έχουν επηρεαστεί λίγα άτομα σήμερα από τη φαινομενική καθυστέρηση του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων;
◻ Ποια είναι η βάση για την ελπίδα που τρέφουμε για την αιώνια ζωή;
◻ Πώς πρέπει να βλέπουμε τις θυσίες που κάνουμε για τα συμφέροντα της Βασιλείας;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Το παγγήινο έργο κηρύγματος πρέπει να ολοκληρωθεί προτού έρθει το τέλος