«Πάντα Πράττετε εις Δόξαν Θεού»
Κύρια Σημεία Από την Πρώτη προς Κορινθίους επιστολή
Η ΔΟΞΑ του Ιεχωβά Θεού είναι ζήτημα ζωτικού ενδιαφέροντος για όλους όσοι τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία». (Ιωάννης 4:23, 24) Γι’ αυτόν το λόγο, ο απόστολος Παύλος είπε στους συγχριστιανούς του στην αρχαία Κόρινθο: «Είτε λοιπόν τρώγετε είτε πίνετε είτε πράττετέ τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού». (1 Κορινθίους 10:31) Για να το κάνουμε αυτό, απαιτείται να δεχόμαστε τον τρόπο του Ιεχωβά για να επιλύνουμε τα προβλήματά μας σ’ αυτόν τον υλιστικό, ανήθικο κόσμο που είναι διαποτισμένος από την ψεύτικη θρησκεία.
Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί χρειάζονταν θεϊκή βοήθεια για να επιλύνουν διάφορα προβλήματα, επειδή ζούσαν σε μια ευημερούσα, ανήθικη πόλη γεμάτη από την ψεύτικη θρησκεία. Η Κόρινθος, που βρισκόταν πάνω σ’ έναν ισθμό ανάμεσα στην ηπειρωτική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο, ήταν η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαΐας και ο πληθυσμός της υπολογιζόταν στους 400.000 κατοίκους. Ο Παύλος ίδρυσε την εκκλησία που βρισκόταν εκεί, περίπου το 50 Κ.Χ.—Πράξεις 18:1-11.
Οι Κορίνθιοι είχαν γράψει στον Παύλο για να ρωτήσουν σχετικά με το γάμο και τη βρώση κρέατος που είχε προσφερθεί στα είδωλα. (7:1) Αυτός ήταν στενοχωρημένος επειδή υπήρχαν ανάμεσά τους διαιρέσεις, καθώς και μια περίπτωση χονδροειδούς ανηθικότητας. Χρειάζονταν συμβουλές σχετικά με το ποιος ήταν ο σωστός τρόπος για να τηρούν το Δείπνο του Κυρίου. Υπήρχε ακόμη η απειλή της αποστασίας, και η εκκλησία χρειαζόταν συμβουλές σχετικά με την αγάπη. Γι’ αυτούς τους λόγους, ο Παύλος έγραψε την πρώτη του θεόπνευστη επιστολή προς τους Κορινθίους από την Έφεσο, περίπου το 55 Κ.Χ. Αλλά κι εμείς επίσης μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτήν.
Η Ενότητα και η Ηθική Καθαρότητα Είναι Ζωτικά Στοιχεία
Αν ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’, δεν θα ακολουθούμε κανέναν ο οποίος επιζητεί να προκαλέσει διαιρέσεις μέσα στην εκκλησία—ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Κορίνθιοι. (1:1–4:21) Ο Παύλος τούς πρότρεψε να ‘λένε πάντες το αυτό και να είναι εντελώς ενωμένοι έχοντας το αυτό πνεύμα και την αυτή γνώμη’. Η ενότητα θα υπάρχει αν ακολουθούμε αυτή τη συμβουλή και αν καλλιεργούμε πνευματικές ιδιότητες. Αντί να καυχιόμαστε για οποιονδήποτε αμαρτωλό άνθρωπο, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αν και εμείς ‘φυτεύουμε και ποτίζουμε, ο Θεός είναι ο αυξάνων’, από πνευματική άποψη. Οι καυχησιολόγοι στην Κόρινθο δεν είχαν τίποτα που δεν το είχαν λάβει· έτσι, ας μη θεωρούμε ποτέ τον εαυτό μας καλύτερο από τους ομοπίστους μας. Ένα τέτοιο ταπεινό πνεύμα θα μας βοηθήσει να προωθούμε την ενότητα.
Αν θέλουμε να επικρατεί ενότητα, οι διορισμένοι πρεσβύτεροι πρέπει να ενεργούν ώστε να κρατούν την εκκλησία καθαρή πνευματικά. (5:1–6:20) Επειδή ‘λίγη ζύμη κάνει όλο το φύραμα ένζυμο’, οι αμετανόητοι πόρνοι, τα άπληστα άτομα, οι ειδωλολάτρες, οι λοίδοροι, οι μέθυσοι, και οι αισχροκερδείς πρέπει να αποκόπτονται. Η ηθική ακαθαρσία, η οποία μολύνει το ναό του Θεού, δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. Αντίθετα, αυτοί πρέπει να κάνουν πράγματα που δοξάζουν τον Θεό.
Να Λαβαίνετε Υπόψη Σας τους Άλλους
Για να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’, χρειάζεται να εφαρμόζουμε τις συμβουλές του Παύλου σχετικά με το γάμο και την αγαμία. (7:1-40) Εκείνοι που είναι ενωμένοι με τα δεσμά του γάμου πρέπει να αποδίδουν τη σεξουαλική οφειλή λαβαίνοντας υπόψη το σύντροφό τους. Ο παντρεμένος Χριστιανός δεν θα πρέπει να χωρίζει από κάποιο σύντροφο που δεν είναι στην αλήθεια, επειδή το να παραμείνουν μαζί μπορεί να βοηθήσει αυτό το άτομο να αποκτήσει σωτηρία. Ενώ ο γάμος φέρνει αυξημένες μέριμνες, η αγαμία μπορεί να ωφελήσει το άτομο που επιθυμεί να βοηθήσει άλλους πνευματικά υπηρετώντας τον Κύριο χωρίς περισπασμούς.
Όλοι οι Χριστιανοί, είτε είναι παντρεμένοι είτε ανύπαντροι, έχουν καθήκον να λαβαίνουν υπόψη την πνευματική ευημερία των άλλων. (8:1–10:33) Γι’ αυτό, δόθηκε στους Κορινθίους η συμβουλή να μη σκανδαλίζουν τους άλλους με το να τρώνε τροφές που είχαν προσφερθεί στα είδωλα. Για να μην εμποδίσει κάποιον να δεχτεί τα καλά νέα, ο Παύλος δεν άσκησε ούτε και το δικαίωμα που είχε να λαβαίνει υλική βοήθεια. Αυτός επίσης ‘δάμαζε το σώμα του μήπως, αφού είχε κηρύξει σε άλλους, γίνει ο ίδιος αποδοκιμασμένος’. Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη τις εμπειρίες του αμαρτωλού Ισραήλ στην έρημο, θα βοηθηθούμε να μην εμπλακούμε στην ειδωλολατρία και στην αδικοπραγία. Επιπρόσθετα, το να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’ θα μας βοηθήσει να μη σκανδαλίσουμε κανέναν.
Να Δείχνετε Σεβασμό και να Διατηρείτε την Τάξη
Το να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’ απαιτεί να δείχνουμε κατάλληλο σεβασμό. (11:1-34) Η Χριστιανή γυναίκα του πρώτου αιώνα έδειχνε σεβασμό για την ηγεσία με το να φοράει ένα κάλυμμα στο κεφάλι της, όταν προσευχόταν ή όταν προφήτευε στην εκκλησία. Παρόμοιο σεβασμό για την ηγεσία δείχνουν και σήμερα οι θεοσεβείς γυναίκες. Επιπρόσθετα, για να μη γίνουμε σαν τους Κορινθίους, οι οποίοι χρειάζονταν διόρθωση, όλοι μας πρέπει να δείχνουμε σεβασμό για το Δείπνο του Κυρίου.
Για να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’, πρέπει να διεξάγουμε τις συναθροίσεις με εύτακτο τρόπο. (12:1–14:40) Όταν συναθροίζονταν οι πρώτοι Χριστιανοί, τα δώρα του πνεύματος, όπως η γλωσσολαλιά, έπρεπε να χρησιμοποιούνται με σεβασμό και εκτίμηση για την πηγή από την οποία προέρχονταν και το σκοπό για τον οποίο δίνονταν. Αν και εμείς δεν λαβαίνουμε τέτοια δώρα σήμερα, φέρνουμε δόξα στον Θεό με το να εκδηλώνουμε αγάπη, η οποία ξεπερνάει αυτά τα δώρα. Δοξάζουμε επίσης τον Ιεχωβά, επειδή οι συναθροίσεις μας είναι καλά οργανωμένες, και εφαρμόζουμε με σεβασμό τη συμβουλή του Παύλου: «Πάντα ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν».
Το να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’ μας καλεί να σεβόμαστε τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής και να στεκόμαστε σταθεροί πνευματικά. (15:1–16:24) Επειδή είχαν πιθανώς επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία, μερικοί στην εκκλησία της Κορίνθου έλεγαν: «Ανάστασις νεκρών δεν είναι». (Παράβαλε Πράξεις 17:18, 32.) Μπορεί να διακρατούσαν την αποστατική άποψη ότι δεν θα υπήρχε μελλοντική ανάσταση, αλλά ότι οι Χριστιανοί που ζούσαν τότε είχαν δοκιμάσει μια συμβολική, πνευματική ανάσταση. (2 Τιμόθεον 2:16-18) Ο Παύλος υποστήριξε την αληθινή ελπίδα με το να αναφέρει την ανάσταση του Ιησού και έδειξε επίσης ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί πρέπει να πεθάνουν για να αναστηθούν σε αθάνατη, ουράνια ζωή. Και με άλλους τρόπους επίσης, μας βοηθάνε τα λόγια του να αποφεύγουμε την αποστασία και ‘να στεκόμαστε στερεοί στην πίστη’.
Πάντοτε να Κάνετε Πράγματα για τη Δόξα του Θεού
Οι συμβουλές που έδωσε ο Παύλος στην Πρώτη προς Κορινθίους επιστολή είναι τόσο ωφέλιμες σήμερα όσο ήταν και στον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Αυτές υποκινούν τους σημερινούς Μάρτυρες του Ιεχωβά να υπηρετούν τον Θεό ενωμένοι ως καθαρός λαός. Τα λόγια του αποστόλου θα πρέπει να μας υποκινούν να λαβαίνουμε υπόψη τους άλλους και να δείχνουμε κατάλληλο σεβασμό. Αυτά που είπε ο Παύλος μπορούν επίσης να μας ενισχύσουν ώστε να αντιστεκόμαστε στην αποστασία και να στεκόμαστε στερεοί υπέρ της αληθινής πίστης.
Ασφαλώς, αποτελεί ολόκαρδη επιθυμία κάθε πιστού δούλου του Ιεχωβά να τον ευλογεί, να αναγγέλλει τη Βασιλεία του και να δοξάζει το άγιο όνομά του. (Ψαλμός 145:1, 2, 10-13) Πραγματικά, η πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους μάς βοηθάει να ‘πράττουμε τα πάντα για τη δόξα του Θεού’.
[Πλαίσιο/Εικόνα στις σελίδες 24, 25]
ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ: Ο Παύλος έκανε νύξη για το θάνατο στην αρένα πάνω από μια φορά στις επιστολές του προς τους Κορινθίους. Για παράδειγμα, ο ίδιος έγραψε: «Νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους [έθεσε εμάς τους αποστόλους τελευταίους στην επίδειξη, ΜΝΚ] ως καταδεδικασμένους εις θάνατον, διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον και εις αγγέλους και εις ανθρώπους». (1 Κορινθίους 4:9) Ο Παύλος μπορεί να σκεφτόταν τις επιδείξεις των bestiarii (ανθρώπων που πάλευαν με θηρία) και των μονομάχων (ανθρώπων που πάλευαν με ανθρώπους). Μερικοί πάλευαν για να πάρουν μισθό, αλλά οι εγκληματίες υποχρεώνονταν να παλέψουν. Ενώ στην αρχή τους επέτρεπαν να χρησιμοποιήσουν όπλα, αργότερα αυτοί οι φυλακισμένοι φέρνονταν έξω γυμνοί, ανυπεράσπιστοι και ήταν σίγουρο ότι θα πέθαιναν.
Με τους «αγγέλους» και τους «ανθρώπους» (όχι μόνο ‘τον κόσμο’ του ανθρώπινου γένους) για θεατές, οι απόστολοι ήταν σαν εκείνους που επρόκειτο να πεθάνουν σ’ ένα τέτοιο τελικό, φρικτό θέαμα. Ο Παύλος είπε ότι ‘πολέμησε με άγρια θηρία στην Έφεσο’, αλλά μερικοί αμφιβάλλουν για το ότι ένας Ρωμαίος πολίτης θα μπορούσε να είχε υποβληθεί σε τέτοια μεταχείριση και λένε ότι ο Παύλος αναφερόταν σε θηριώδεις εναντιούμενους. (1 Κορινθίους 15:32) Ωστόσο, η δήλωση του Παύλου ότι ο Θεός τον διαφύλαξε «εκ τοσούτου μεγάλου θανάτου» στην περιοχή της Ασίας (όπου βρισκόταν η Έφεσος) ταιριάζει καλύτερα σε κάποια εμπειρία με αληθινά άγρια θηρία σε μια αρένα απ’ ό,τι ταιριάζει σε εναντίωση από ανθρώπους.—2 Κορινθίους 1:8-10· 11:23· Πράξεις 19:23-41.
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 25]
ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΥΠΟΨΗ ΣΑΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ: Ο Παύλος χρησιμοποίησε χαρακτηριστικά των αρχαίων ελληνικών αγώνων για να διευκρινίσει ζωτικά σημεία. (1 Κορινθίους 9:24-27) Σε τέτοιους αγώνες, όπως τα Ίσθμια που διεξάγονταν κάθε δυο χρόνια κοντά στην Κόρινθο, το πρόγραμμα αποτελούνταν από αγώνες δρόμου, πάλης και άλλα αθλήματα. Καθώς προετοιμάζονταν γι’ αυτούς τους αγώνες, οι δρομείς και οι παλαιστές έπρεπε να ασκούν αυτοσυγκράτηση, να συντηρούνται μ’ ένα υγιεινό και λιτό διαιτολόγιο, και να μην πιουν κρασί για δέκα μήνες. Ωστόσο, αντί για το φθαρτό στεφάνι από κλαδιά πεύκου ή κισσού, το οποίο απονεμόταν στους νικητές των Ισθμίων, ο χρισμένος Χριστιανός αγωνίζεται για το άφθαρτο στεφάνι της αθάνατης ζωής. Για να κερδίσει εκείνο το βραβείο, πρέπει να κρατάει τα μάτια του προσηλωμένα σ’ αυτό και να ασκεί εγκράτεια. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και στους Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν υπόψη την αιώνια ζωή στη γη.