«Οι Νεκροί θα Εγερθούν»

«Διότι η σάλπιγγα θα ηχήσει, και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι, και εμείς θα μεταβληθούμε».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:52.

1, 2. (α) Ποια παρηγορητική υπόσχεση δόθηκε μέσω του προφήτη Ωσηέ; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι διατεθειμένος να επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή;

ΕΧΕΤΕ χάσει ποτέ κάποιο οικείο σας πρόσωπο; Τότε γνωρίζετε τον πόνο που μπορεί να φέρει ο θάνατος. Ωστόσο, οι Χριστιανοί παρηγορούνται με την υπόσχεση που έδωσε ο Θεός μέσω του προφήτη Ωσηέ: «Από το χέρι του Σιεόλ θα τους απολυτρώσω· από το θάνατο θα τους ανακτήσω. Πού είναι τα κεντριά σου, Θάνατε; Πού είναι η καταστροφικότητά σου, Σιεόλ;»—Ωσηέ 13:14.

² Η ιδέα της επιστροφής των νεκρών σε ζωή φαίνεται ανόητη στους σκεπτικιστές. Ο Παντοδύναμος Θεός, όμως, σίγουρα έχει τη δύναμη να κάνει ένα τέτοιο θαύμα! Το πραγματικό ζήτημα έγκειται στο αν ο Ιεχωβά είναι διατεθειμένος να επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή. Ο δίκαιος Ιώβ ρώτησε: «Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει;» Κατόπιν, έδωσε την εξής καθησυχαστική απάντηση: «Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω. Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου». (Ιώβ 14:14, 15) Η λέξη «λαχτάρα» υποδηλώνει διακαή πόθο ή επιθυμία. (Παράβαλε Ψαλμός 84:2.) Ναι, ο Ιεχωβά αποβλέπει με ζωηρή προσμονή στην ανάσταση—λαχταράει να δει και πάλι τους πιστούς που έχουν πεθάνει, οι οποίοι ζουν στη μνήμη του.—Ματθαίος 22:31, 32.

Ο Ιησούς Ρίχνει Φως στην Ανάσταση

3, 4. (α) Πώς έριξε ο Ιησούς φως στην ελπίδα της ανάστασης; (β) Γιατί εγέρθηκε ως πνεύμα ο Ιησούς, και όχι με σάρκα;

³ Στα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι πίστης όπως ο Ιώβ κατανοούσαν μόνο εν μέρει την ανάσταση. Ο Ιησούς Χριστός ήταν εκείνος που έριξε άπλετο φως σε αυτή την υπέροχη ελπίδα. Έδειξε το βασικό ρόλο που παίζει ο ίδιος όταν είπε: «Αυτός που ασκεί πίστη στον Γιο έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:36) Πού θα απολαύσει κάποιος αυτή τη ζωή; Για τη συντριπτική πλειονότητα εκείνων που ασκούν πίστη, αυτό θα γίνει πάνω στη γη. (Ψαλμός 37:11) Εντούτοις, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, επειδή ο Πατέρας σας έχει επιδοκιμάσει το να σας δώσει τη βασιλεία». (Λουκάς 12:32) Η Βασιλεία του Θεού είναι ουράνια. Επομένως, αυτή η υπόσχεση σημαίνει ότι ένα «μικρό ποίμνιο» θα έπρεπε να είναι μαζί με τον Ιησού στον ουρανό ως πνευματικά πλάσματα. (Ιωάννης 14:2, 3· 1 Πέτρου 1:3, 4) Τι ένδοξη προοπτική! Ο Ιησούς αποκάλυψε περαιτέρω στον απόστολο Ιωάννη ότι αυτό το «μικρό ποίμνιο» θα αριθμούσε μόνο 144.000 μέλη.—Αποκάλυψη 14:1.

⁴ Πώς, όμως, θα εισέρχονταν σε ουράνια δόξα οι 144.000; Ο Ιησούς “έριξε φως στη ζωή και στην αφθαρσία μέσω των καλών νέων”. Μέσω του αίματός του, εγκαινίασε μια «νέα και ζωντανή οδό» προς τους ουρανούς. (2 Τιμόθεο 1:10· Εβραίους 10:19, 20) Κατ’ αρχάς, ο ίδιος πέθανε, όπως προείπε η Αγία Γραφή ότι θα συνέβαινε. (Ησαΐας 53:12) Κατόπιν, όπως διακήρυξε αργότερα ο απόστολος Πέτρος, «αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός». (Πράξεις 2:32) Ωστόσο, ο Ιησούς δεν εγέρθηκε ως άνθρωπος. Ο ίδιος είχε πει: «Το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου για χάρη της ζωής του κόσμου». (Ιωάννης 6:51) Το να πάρει τη σάρκα του πίσω θα ακύρωνε εκείνη τη θυσία. Γι’ αυτό, ο Ιησούς «θανατώθηκε ως σάρκα, αλλά ζωοποιήθηκε ως πνεύμα». (1 Πέτρου 3:18) Έτσι, ο Ιησούς «εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση για εμάς», εννοώντας το «μικρό ποίμνιο». (Εβραίους 9:12) Παρουσίασε στον Θεό την αξία της τέλειας ανθρώπινης ζωής του ως λύτρο για την αμαρτωλή ανθρωπότητα, και οι 144.000 ήταν οι πρώτοι που ωφελήθηκαν από αυτό.

5. Ποια ελπίδα τέθηκε ενώπιον των ακολούθων του Ιησού τον πρώτο αιώνα;

⁵ Ο Ιησούς δεν θα ήταν ο μόνος που επρόκειτο να αναστηθεί σε ουράνια ζωή. Ο Παύλος είπε στους συγχριστιανούς του στη Ρώμη ότι είχαν χριστεί με άγιο πνεύμα για να είναι γιοι του Θεού και συγκληρονόμοι με τον Χριστό αν επιβεβαίωναν το χρίσμα τους υπομένοντας μέχρι το τέλος. (Ρωμαίους 8:16, 17) Ο Παύλος εξήγησε επίσης: «Αν έχουμε ενωθεί μαζί του κατά την ομοιότητα του θανάτου του, σίγουρα θα ενωθούμε επίσης μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του».—Ρωμαίους 6:5.

Υπερασπίζοντας την Ελπίδα της Ανάστασης

6. Γιατί δέχτηκε επίθεση στην Κόρινθο η πίστη στην ανάσταση, και πώς αντέδρασε ο απόστολος Παύλος;

⁶ Η ανάσταση αποτελεί μέρος των “αρχικών δογμάτων” της Χριστιανοσύνης. (Εβραίους 6:1, 2) Εντούτοις, αυτό το δόγμα δέχτηκε επίθεση στην Κόρινθο. Μερικοί στην εκκλησία, προφανώς επηρεασμένοι από την ελληνική φιλοσοφία, έλεγαν: «Δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών». (1 Κορινθίους 15:12) Όταν το έμαθε αυτό ο απόστολος Παύλος, υπερασπίστηκε την ελπίδα της ανάστασης, ιδιαίτερα την ελπίδα των χρισμένων Χριστιανών. Ας εξετάσουμε τα λόγια του Παύλου όπως καταγράφονται στο 15ο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής προς τους Κορινθίους. Θα διαπιστώσετε ότι είναι υποβοηθητικό το να έχετε διαβάσει ολόκληρο το κεφάλαιο, όπως πρότεινε το προηγούμενο άρθρο.

7. (α) Σε ποιο βασικό ζήτημα επέστησε την προσοχή ο Παύλος; (β) Ποιοι είδαν τον αναστημένο Ιησού;

⁷ Στα πρώτα δύο εδάφια του 15ου κεφαλαίου της πρώτης επιστολής προς τους Κορινθίους, ο Παύλος ορίζει το θέμα της ανάλυσής του: «Σας γνωστοποιώ δε, αδελφοί, τα καλά νέα τα οποία σας διακήρυξα, τα οποία και λάβατε, στα οποία και στέκεστε, μέσω των οποίων και σώζεστε, . . . εκτός βέβαια αν γίνατε πιστοί άσκοπα». Αν οι Κορίνθιοι δεν έμεναν σταθεροί στα καλά νέα, είχαν δεχτεί την αλήθεια μάταια. Ο Παύλος συνέχισε ως εξής: «Σας παρέδωσα, ανάμεσα στα πρώτα πράγματα, αυτό το οποίο και έλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές· και ότι θάφτηκε, ναι, ότι εγέρθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές· και ότι εμφανίστηκε στον Κηφά, κατόπιν στους δώδεκα. Έπειτα από αυτό, εμφανίστηκε σε περισσότερους από πεντακόσιους αδελφούς σε μία περίπτωση, οι πιο πολλοί από τους οποίους παραμένουν μέχρι τώρα, αλλά μερικοί κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου. Έπειτα από αυτό, εμφανίστηκε στον Ιάκωβο, κατόπιν σε όλους τους αποστόλους· αλλά τελευταίο από όλους εμφανίστηκε και σε εμένα, σαν σε κάποιον που γεννήθηκε πρόωρα».—1 Κορινθίους 15:3-8.

8, 9. (α) Πόσο σημαντική είναι η πίστη στην ανάσταση; (β) Σε ποια περίπτωση πιθανώς εμφανίστηκε ο Ιησούς «σε περισσότερους από πεντακόσιους αδελφούς»;

⁸ Για εκείνους που είχαν δεχτεί τα καλά νέα, η πίστη στην ανάσταση του Ιησού δεν ήταν προαιρετική. Υπήρχαν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν ότι «ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας» και ότι είχε εγερθεί. Ένας ήταν ο Κηφάς, δηλαδή ο Πέτρος, όπως είναι πιο γνωστός. Αφού ο Πέτρος αρνήθηκε τον Ιησού τη νύχτα που εκείνος προδόθηκε και συνελήφθη, θα πρέπει να παρηγορήθηκε πολύ όταν ο Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτόν. “Οι δώδεκα”, οι απόστολοι ως ομάδα, δέχτηκαν και αυτοί επίσκεψη από τον αναστημένο Ιησού—μια εμπειρία η οποία αναμφίβολα τους βοήθησε να ξεπεράσουν το φόβο τους και να γίνουν θαρραλέοι μάρτυρες της ανάστασης του Ιησού.—Ιωάννης 20:19-23· Πράξεις 2:32.

⁹ Ο Χριστός εμφανίστηκε και σε μια μεγαλύτερη ομάδα, «σε περισσότερους από πεντακόσιους αδελφούς». Εφόσον μόνο στη Γαλιλαία είχε ακολούθους σε τόσο μεγάλους αριθμούς, αυτό ίσως έγινε στην περίπτωση που περιγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 28:16-20, όταν ο Ιησούς έδωσε την εντολή να κάνουν μαθητές. Τι ισχυρή μαρτυρία θα μπορούσαν να δώσουν αυτά τα άτομα! Μερικοί ζούσαν ακόμη το 55 Κ.Χ., όταν ο Παύλος συνέταξε την πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους. Προσέξτε, όμως, ότι εκείνοι που είχαν πεθάνει αναφέρθηκαν ως άτομα που «κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου». Αυτοί δεν είχαν αναστηθεί ακόμη ώστε να λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους.

10. (α) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της τελευταίας συνάντησης του Ιησού με τους μαθητές του; (β) Πώς εμφανίστηκε ο Ιησούς στον Παύλο «σαν σε κάποιον που γεννήθηκε πρόωρα»;

¹⁰ Άλλος ένας εξέχων μάρτυρας της ανάστασης του Ιησού ήταν ο Ιάκωβος, ο γιος του Ιωσήφ και της μητέρας του Ιησού, της Μαρίας. Πριν από την ανάσταση, ο Ιάκωβος προφανώς δεν ήταν ένας από τους πιστούς. (Ιωάννης 7:5) Αλλά μετά την εμφάνιση του Ιησού σε αυτόν, ο Ιάκωβος έγινε πιστός και ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο στη μεταστροφή των άλλων αδελφών του. (Πράξεις 1:13, 14) Στην τελευταία του συνάντηση με τους μαθητές του, στην περίπτωση κατά την οποία αναλήφθηκε στον ουρανό, ο Ιησούς τούς ανέθεσε να “είναι μάρτυρες . . . ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης”. (Πράξεις 1:6-11) Αργότερα, εμφανίστηκε στον Σαούλ από την Ταρσό, ένα διώκτη των Χριστιανών. (Πράξεις 22:6-8) Ο Ιησούς εμφανίστηκε στον Σαούλ «σαν σε κάποιον που γεννήθηκε πρόωρα». Ήταν σαν να είχε ήδη αναστηθεί ο Σαούλ σε πνευματική ζωή και μπορούσε να δει τον ενδοξασμένο Κύριο αιώνες προτού συμβεί εκείνη η ανάσταση. Αυτή η εμπειρία αναχαίτισε απότομα τον Σαούλ από την πορεία του, μια πορεία δολοφονικής εναντίωσης προς τη Χριστιανική εκκλησία, και έφερε μια αξιοσημείωτη αλλαγή. (Πράξεις 9:3-9, 17-19) Ο Σαούλ έγινε ο απόστολος Παύλος, ένας από τους πιο εξέχοντες υπερασπιστές της Χριστιανικής πίστης.—1 Κορινθίους 15:9, 10.

Ουσιώδης η Πίστη στην Ανάσταση

11. Πώς αποκάλυψε ο Παύλος πόσο εσφαλμένο ήταν το να λέει κάποιος: «Δεν υπάρχει ανάσταση»;

¹¹ Επομένως, η ανάσταση του Ιησού ήταν ένα καλά τεκμηριωμένο γεγονός. «Αν ο Χριστός κηρύττεται ότι έχει εγερθεί από τους νεκρούς», επιχειρηματολογεί ο Παύλος, «πώς γίνεται να λένε μερικοί ανάμεσά σας ότι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών;» (1 Κορινθίους 15:12) Τέτοια άτομα, όχι μόνο είχαν προσωπικές αμφιβολίες ή ερωτήματα σχετικά με την ανάσταση, αλλά εξέφραζαν ανοιχτά έλλειψη πίστης σε αυτήν. Γι’ αυτό, ο Παύλος αποκαλύπτει πόσο εσφαλμένος ήταν ο συλλογισμός τους. Λέει ότι αν ο Χριστός δεν είχε εγερθεί, το Χριστιανικό άγγελμα ήταν ένα ψέμα και εκείνοι που πιστοποιούσαν την ανάσταση του Χριστού ήταν «ψευδομάρτυρες του Θεού». Αν ο Χριστός δεν είχε εγερθεί, δεν είχε πληρωθεί λύτρο στον Θεό· οι Χριστιανοί ήταν “ακόμη στις αμαρτίες τους”. (1 Κορινθίους 15:13-19· Ρωμαίους 3:23, 24· Εβραίους 9:11-14) Οι Χριστιανοί δε οι οποίοι είχαν “κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου”, πεθαίνοντας μαρτυρικά σε μερικές περιπτώσεις, είχαν χαθεί χωρίς κάποια γνήσια ελπίδα. Σε τι αξιολύπητη κατάσταση θα βρίσκονταν οι Χριστιανοί αν αυτή η ζωή ήταν το μόνο που μπορούσαν να αναμένουν! Τα παθήματά τους θα ήταν όλα μάταια.

12. (α) Τι υπονοείται από το ότι ο Χριστός αποκαλείται «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου»; (β) Πώς κατέστησε ο Χριστός εφικτή την ανάσταση;

¹² Αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Ο Παύλος συνεχίζει ως εξής: «Ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς». Επιπλέον, αυτός είναι «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου». (1 Κορινθίους 15:20) Όταν οι Ισραηλίτες έδιναν υπάκουα στον Ιεχωβά τους πρώτους καρπούς της σοδειάς τους, ο Ιεχωβά τούς ευλογούσε με μεγάλη συγκομιδή. (Έξοδος 22:29, 30· 23:19· Παροιμίες 3:9, 10) Αποκαλώντας τον Χριστό “πρώτους καρπούς”, ο Παύλος υπονοεί ότι μια επιπρόσθετη συγκομιδή ατόμων θα εγείρονταν από το θάνατο σε ουράνια ζωή. «Εφόσον ο θάνατος είναι μέσω ενός ανθρώπου», λέει ο Παύλος, «η ανάσταση των νεκρών είναι επίσης μέσω ενός ανθρώπου. Διότι όπως σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». (1 Κορινθίους 15:21, 22) Ο Ιησούς κατέστησε εφικτή την ανάσταση με το να δώσει την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως λύτρο, διανοίγοντας την οδό για να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από την υποδούλωση στην αμαρτία και στο θάνατο.—Γαλάτες 1:4· 1 Πέτρου 1:18, 19.a

13. (α) Πότε λαβαίνει χώρα η ουράνια ανάσταση; (β) Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι μερικοί χρισμένοι δεν θα “κοιμούνταν τον ύπνο του θανάτου”;

¹³ Ο Παύλος συνεχίζει ως εξής: «Αλλά ο καθένας στη δική του τάξη: ο Χριστός ως οι πρώτοι καρποί, έπειτα εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του». (1 Κορινθίους 15:23) Ο Χριστός αναστήθηκε το 33 Κ.Χ. Ωστόσο, οι χρισμένοι ακόλουθοί του—«εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό»—θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι λίγο μετά την έναρξη της βασιλικής παρουσίας του Ιησού, η οποία, όπως δείχνουν οι προφητείες της Αγίας Γραφής, συνέβη το 1914. (1 Θεσσαλονικείς 4:14-16· Αποκάλυψη 11:18) Τι θα λεχθεί για εκείνους που θα ζούσαν στη διάρκεια αυτής της παρουσίας; Ο Παύλος λέει: «Σας λέω ένα ιερό μυστικό: Δεν θα κοιμηθούμε όλοι τον ύπνο του θανάτου, όλοι όμως θα μεταβληθούμε, σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, στη διάρκεια της τελευταίας σάλπιγγας. Διότι η σάλπιγγα θα ηχήσει, και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι, και εμείς θα μεταβληθούμε». (1 Κορινθίους 15:51, 52) Σαφώς, δεν θα κοιμούνταν όλοι οι χρισμένοι στον τάφο περιμένοντας την ανάσταση. Εκείνοι που πεθαίνουν στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού μεταμορφώνονται ακαριαία.—Αποκάλυψη 14:13.

14. Πώς «βαφτίζονται» οι χρισμένοι «με σκοπό να γίνουν νεκροί»;

¹⁴ «Διαφορετικά», ρωτάει ο Παύλος, «τι θα κάνουν αυτοί που βαφτίζονται με σκοπό να γίνουν νεκροί; Αν οι νεκροί δεν θα εγερθούν καθόλου, γιατί και βαφτίζονται αυτοί με σκοπό να γίνουν νεκροί; Γιατί και κινδυνεύουμε εμείς κάθε ώρα;» (1 Κορινθίους 15:29, 30) Ο Παύλος δεν εννοούσε ότι ζωντανά άτομα βαφτίζονταν για λογαριασμό των νεκρών, όπως το παρουσιάζουν μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής. Εξάλλου, το βάφτισμα σχετίζεται με το να είναι κάποιος Χριστιανός μαθητής, και οι νεκρές ψυχές δεν μπορούν να είναι μαθητές. (Ιωάννης 4:1) Απεναντίας, ο Παύλος αναφερόταν σε ζωντανούς Χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους, όπως και ο ίδιος ο Παύλος, “κινδύνευαν κάθε ώρα”. Οι χρισμένοι Χριστιανοί “βαφτίστηκαν στο θάνατο του Χριστού”. (Ρωμαίους 6:3) Από τότε που χρίστηκαν, “βαφτίζονταν”, σαν να λέγαμε, σε μια πορεία που θα οδηγούσε τελικά σε θάνατο όμοιο με αυτόν του Χριστού. (Μάρκος 10:35-40) Θα πέθαιναν με την ελπίδα μιας ένδοξης ουράνιας ανάστασης.—1 Κορινθίους 6:14· Φιλιππησίους 3:10, 11.

15. Ποιους κινδύνους μπορεί να είχε αντιμετωπίσει ο Παύλος, και πώς η πίστη στην ανάσταση συνέβαλε στο να μπορέσει να τους υπομείνει;

¹⁵ Ο Παύλος εξηγεί τώρα ότι και ο ίδιος είχε αντιμετωπίσει κίνδυνο σε τέτοιο βαθμό ώστε μπορούσε να πει: «Καθημερινά αντιμετωπίζω το θάνατο». Για να μην τον κατηγορήσουν κάποιοι ότι υπερέβαλλε, ο Παύλος προσθέτει: «Αυτό το επιβεβαιώνω με την αγαλλίαση για εσάς, αδελφοί, την οποία έχω σε σχέση με τον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας». Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible) αποδίδει ως εξής αυτό το εδάφιο: «Αντιμετωπίζω το θάνατο καθημερινά, αδελφοί, και μπορώ να το ορκιστώ αυτό στην καύχηση που έχω για εσάς σε σχέση με τον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας». Ως παράδειγμα των κινδύνων που αντιμετώπισε, στο εδάφιο 32 ο Παύλος λέει ότι “πάλεψε με θηρία στην Έφεσο”. Οι Ρωμαίοι συχνά εκτελούσαν τους εγκληματίες ρίχνοντάς τους στα θηρία στις αρένες. Αν ο Παύλος υπέμεινε κάποια μάχη με κατά γράμμα θηρία, θα μπορούσε να είχε επιζήσει μόνο με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Χωρίς την ελπίδα της ανάστασης, το να επιλέξει μια πορεία ζωής που τον εξέθετε σε τέτοιον κίνδυνο θα ήταν πραγματικά απερίσκεπτο. Χωρίς την ελπίδα μιας μελλοντικής ζωής, το να υπομείνει τις κακουχίες και τις θυσίες που συνόδευαν την υπηρεσία προς τον Θεό θα είχε μικρή σημασία. «Αν οι νεκροί δεν θα εγερθούν», λέει ο Παύλος, «“ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο θα πεθάνουμε”».—1 Κορινθίους 15:31, 32· βλέπε 2 Κορινθίους 1:8, 9· 11:23-27.

16. (α) Από πού μπορεί να προήλθε η έκφραση «ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο θα πεθάνουμε»; (β) Ποιους κινδύνους εγκυμονούσε η υιοθέτηση αυτής της άποψης;

¹⁶ Ο Παύλος μπορεί να παρέθετε το εδάφιο Ησαΐας 22:13, το οποίο περιγράφει τη μοιρολατρική στάση των ανυπάκουων κατοίκων της Ιερουσαλήμ. Ή μπορεί να είχε κατά νου τις πεποιθήσεις των Επικούρειων, οι οποίοι περιφρονούσαν οποιαδήποτε ελπίδα για μετά θάνατο ζωή και πίστευαν ότι η σαρκική απόλαυση ήταν το πρώτιστο αγαθό στη ζωή. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, η φιλοσοφία «ας φάμε και ας πιούμε» ήταν ασεβής. Γι’ αυτό, ο Παύλος προειδοποιεί: «Μην παροδηγείστε. Οι κακές συναναστροφές φθείρουν τις ωφέλιμες συνήθειες». (1 Κορινθίους 15:33) Η συναναστροφή με άτομα που απέρριπταν την ανάσταση μπορούσε να είναι δηλητηριώδης. Τέτοια συναναστροφή ίσως είχε παίξει κάποιο ρόλο στα προβλήματα που χρειάστηκε να χειριστεί ο Παύλος στην εκκλησία της Κορίνθου, όπως ήταν η σεξουαλική ανηθικότητα, οι διαιρέσεις, οι δίκες και η έλλειψη σεβασμού για το Δείπνο του Κυρίου.—1 Κορινθίους 1:11· 5:1· 6:1· 11:20-22.

17. (α) Ποια προτροπή έδωσε ο Παύλος στους Κορινθίους; (β) Ποια ερωτήματα μένουν να απαντηθούν;

¹⁷ Γι’ αυτό, ο Παύλος δίνει στους Κορινθίους την εξής θετική προτροπή: «Ξυπνήστε και γίνετε νηφάλιοι με δίκαιο τρόπο, και μην αμαρτάνετε, γιατί μερικοί δεν έχουν γνώση Θεού. Μιλώ για να σας κάνω να ντραπείτε». (1 Κορινθίους 15:34) Η αρνητική άποψη για την ανάσταση οδήγησε μερικούς σε πνευματικό λήθαργο, σαν να ήταν μεθυσμένοι. Χρειαζόταν να ξυπνήσουν, να μείνουν νηφάλιοι. Οι χρισμένοι Χριστιανοί σήμερα χρειάζεται παρόμοια να είναι πνευματικά άγρυπνοι, να μην επηρεάζονται από τις σκεπτικιστικές απόψεις του κόσμου. Πρέπει να προσκολλώνται στενά στην ελπίδα τους για την ουράνια ανάσταση. Ωστόσο, παρέμεναν κάποια ερωτήματα—για τους Κορινθίους τότε και για εμάς τώρα. Για παράδειγμα, με ποια μορφή εγείρονται στον ουρανό οι 144.000; Και τι θα πούμε για τα εκατομμύρια των άλλων ανθρώπων που βρίσκονται ακόμη στον τάφο και οι οποίοι δεν έχουν ουράνια ελπίδα; Τι θα σημάνει η ανάσταση για αυτά τα άτομα; Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε το υπόλοιπο μέρος της ανάλυσης του Παύλου για την ανάσταση.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

◻ Πώς έριξε ο Ιησούς φως στην ανάσταση;

◻ Ποιοι ήταν μερικοί από τους μάρτυρες της ανάστασης του Χριστού;

◻ Γιατί αμφισβητήθηκε το δόγμα της ανάστασης, και ποια ήταν η αντίδραση του Παύλου;

◻ Γιατί ήταν ουσιώδης η πίστη στην ανάσταση για τους χρισμένους Χριστιανούς;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η κόρη του Ιαείρου αποτέλεσε απόδειξη που πιστοποιούσε ότι η ανάσταση ήταν εφικτή

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Χωρίς την ελπίδα της ανάστασης, ο μαρτυρικός θάνατος των πιστών Χριστιανών θα ήταν δίχως σημασία