ΓΡΑΦΗ, 2
Όπως χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξη γραφή του πρωτότυπου κειμένου αναφέρεται μόνο στα ιερά συγγράμματα του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Υπήρχαν και άλλα κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν από τους συγγραφείς τόσο των Εβραϊκών όσο και των Ελληνικών Γραφών, όπως δημόσια γενεαλογικά αρχεία, χρονικά και ούτω καθεξής, αλλά εκείνα δεν θεωρούνταν θεόπνευστα ή ισότιμα με τα συγγράμματα που αναγνωρίζονταν ως κανονικά. Ακόμη και οι απόστολοι ίσως να είχαν γράψει και άλλες επιστολές προς ορισμένες εκκλησίες. Για παράδειγμα, η δήλωση του Παύλου στο εδάφιο 1 Κορινθίους 5:9: «Στην επιστολή μου σας έγραψα» αφήνει να εννοηθεί ότι έγραψε στους Κορινθίους μια προγενέστερη επιστολή, η οποία δεν υπάρχει σήμερα. Τέτοια συγγράμματα προφανώς δεν διασώθηκαν από το άγιο πνεύμα του Θεού για τη Χριστιανική εκκλησία, επειδή ήταν ουσιώδη μόνο για εκείνους στους οποίους απευθύνονταν.
Η λέξη γράμμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, που σημαίνει έναν χαρακτήρα του αλφαβήτου, είναι παράγωγο του ρήματος γράφω. Καθότι χρησιμοποιείται και με την έννοια του «εγγράφου», μερικές φορές αποδίδεται «γραφόμενα» σε ορισμένες μεταφράσεις και «συγγράμματα» σε άλλες. Στα εδάφια Ιωάννης 5:47 και 2 Τιμόθεο 3:15, η λέξη χρησιμοποιείται αναφορικά με τα θεόπνευστα «συγγράμματα» των Εβραϊκών Γραφών.—Βλέπε ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ· ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ· ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ.
Ο Χριστός και οι Απόστολοι Επικαλούνται τη Γραφή. Ο Ιησούς Χριστός και οι συγγραφείς των Χριστιανικών Γραφών πολλές φορές χρησιμοποίησαν τη λέξη γραφή επικαλούμενοι τα συγγράμματα του Μωυσή και των προφητών για να προσδώσουν κύρος στη διδασκαλία ή στο έργο τους, με το σκεπτικό ότι αυτά τα συγγράμματα ήταν θεόπνευστα. Συχνά αυτά τα εβραϊκά συγγράμματα χαρακτηρίζονταν στο σύνολό τους ως «Γραφές». (Ματ 21:42· 22:29· Μαρ 14:49· Ιωα 5:39· Πρ 17:11· 18:24, 28) Ενίοτε χρησιμοποιούνταν ο ενικός αριθμός «Γραφή» όπου γινόταν παράθεση συγκεκριμένης περικοπής, εννοώντας ότι αυτή ανήκε στο σύνολο των συγγραμμάτων των Εβραϊκών Γραφών. (Ρω 9:17· Γα 3:8) Άλλοτε πάλι γινόταν αναφορά σε μεμονωμένη περικοπή ως «γραφή» με την έννοια ότι επρόκειτο για έγκυρη δήλωση. (Μαρ 12:10· Λου 4:21· Ιωα 19:24, 36, 37) Στα εδάφια 2 Τιμόθεο 3:16 και 2 Πέτρου 1:20, ο Παύλος και ο Πέτρος φαίνεται να αναφέρονται τόσο στα εβραϊκά όσο και στα ελληνικά θεόπνευστα συγγράμματα ως «Γραφή». Στα εδάφια 2 Πέτρου 3:15, 16, ο Πέτρος κατατάσσει τα συγγράμματα του Παύλου ως μέρος των “Γραφών”.
Η έκφραση “αυτά που γράφτηκαν προφητικά” (Ρω 16:26) ίσως να αποτελεί αναφορά στον προφητικό χαρακτήρα όλων των Εβραϊκών Γραφών.—Παράβαλε Απ 19:10.
Προσωποποίηση. Εφόσον οι Γραφές αναγνωρίζονταν ως θεόπνευστες, ως ο Λόγος του Θεού, η φωνή Του—σαν να μιλούσε ο ίδιος ο Θεός—μερικές φορές προσωποποιήθηκαν εμφανιζόμενες να μιλούν με θεϊκή εξουσία (ακριβώς όπως και το άγιο πνεύμα, δηλαδή η ενεργός δύναμη, του Θεού προσωποποιήθηκε από τον Ιησού και παρουσιάστηκε να διδάσκει και να δίνει μαρτυρία [Ιωα 14:26· 15:26]). (Ιωα 7:42· 19:37· Ρω 4:3· 9:17) Για τον ίδιο λόγο, οι Γραφές παρουσιάζονται να έχουν την ιδιότητα της πρόβλεψης και την ενεργό δύναμη του κηρύγματος.—Γα 3:8· παράβαλε Ματ 11:13· Γα 3:22.
Ζωτικής Σημασίας για τους Χριστιανούς. Εφόσον ο Ιησούς Χριστός επικαλούνταν διαρκώς τις Εβραϊκές Γραφές για να υποστηρίξει τη διδασκαλία του, είναι σημαντικό για τους ακολούθους του να μην αποκλίνουν από αυτές. Ο απόστολος Παύλος εξαίρει την αξία και τη ζωτική σημασία τους όταν λέει: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων, για διαπαιδαγώγηση στη δικαιοσύνη, ώστε ο άνθρωπος του Θεού να είναι πλήρως ικανός, απόλυτα εξοπλισμένος για κάθε καλό έργο».—2Τι 3:16, 17.